JoKeR
Active member
Birinci yapıtınız yayınlandığında neler hissettiniz?
bir epey his birbirine girmişti ancak sanırım en çok endişe hissettim. yıllardır biroldukca kitabı baskıya hazırladım lakin sıra kendi yazdıklarıma bir türlü gelemedi, daima ortaya diğer işler aldım ya da kitap belgesini daima yenileyip bir hayli yazıyı eledim. Denemeler büsbütün hislerimi anlatıyordu ve güya kalabalığın ortasında çırılçıplak kalmış üzereydim, bununla birlikte yıllardır aşamadığım bir kaygı eşiğini de aşmıştım, artık korkmanın bir manası kalmamıştı ve bundan daha sonra daha özgürce yazabileceğimi düşündüm. Olan olmuştu artık…
Kitabınızı elinize alınca birinci vakit içinderda ne yaptınız?
Telaşsız Yazılar, Nurbanu İnan, Kopernik Kitap, 2021, 72 sayfa
Kitabı elime alınca uzun uzun bakıştık. Son anda eklediğim birkaç yazıyı bir daha okudum. Bir meslek hastalığı olarak yazım kusuru aradım, fazlaca şükür pek bir şey bulamadım. daha sonra çocukken arife gecesi bayramlıklarıma yaptığım üzere baş ucuma koyup uyudum. Kitap kokusunu içime çektim -kendi kitabım olması gerekmez kitap kokusunu fazlaca severim.
Kitabınızı birinci kime imzaladınız?
Şuurumu kaybetmiş olacağım ki birinci kime imzaladığımı hatırlamıyorum lakin sanırım arkadaşımdı ya da kardeşim miydi? Çocuklara mı imzalamıştım? Tanıdık birisi olduğu kesin, bu mevzuyu araştıracağım.
KENDİMİ SÖZ ETMEMİ KOLAYLAŞTIRDI
Yazmaya nasıl başladınız?
Yazmaya sanırım kitap okumaya başladığımda başladım. Çok konuşkan bir çocuk değildim, yazı kendimi söz etmemi kolaylaştırıyordu. Yani yedi-sekiz yaşında diyebilirim.
Gece mi yazarsınız, gündüz mü?
Gece ve gündüz diye bir seçimim yok lakin sessizlik ve uygun ortam aradığım için genelde yazacağım birçok şeyi yıllardır ertelemek zorunda kaldığım epey oldu. Her koşulda yazabilmeyi son beş yılda öğrendim zira çocukları olan bayanların -onlara anne de deniyor- o denli uygun vakit içinderı ve saatleri olmuyor. Genelde hiç mümkün değilse yazacaklarımı not alıyorum. daha sonra başına oturuyorum lakin hâlâ birden fazla şey zamansızlıktan notlarda kalabiliyor. Bir gün ben de yalnızca yazmakla meşgul olabilirim umarım…
Defter mi, bilgisayar mı?
Çok uzun vakit bilgisayarda yazmaya direndim, kalemi elime almayınca olmuyor diye düşünürdüm. Lakin iş ve okul hayatı ötürüsıyla bilgisayarla mesaim arttıkça kalemsiz de ilham gelebileceğini öğrendim lakin kimi vakit biraz duygusal tat versin diye romantik yazı tarzlarıyla yazıyorum, daktiloyla yazıyormuş üzere havaya giriyor insan…
bir epey his birbirine girmişti ancak sanırım en çok endişe hissettim. yıllardır biroldukca kitabı baskıya hazırladım lakin sıra kendi yazdıklarıma bir türlü gelemedi, daima ortaya diğer işler aldım ya da kitap belgesini daima yenileyip bir hayli yazıyı eledim. Denemeler büsbütün hislerimi anlatıyordu ve güya kalabalığın ortasında çırılçıplak kalmış üzereydim, bununla birlikte yıllardır aşamadığım bir kaygı eşiğini de aşmıştım, artık korkmanın bir manası kalmamıştı ve bundan daha sonra daha özgürce yazabileceğimi düşündüm. Olan olmuştu artık…
Kitabınızı elinize alınca birinci vakit içinderda ne yaptınız?
Telaşsız Yazılar, Nurbanu İnan, Kopernik Kitap, 2021, 72 sayfa
Kitabı elime alınca uzun uzun bakıştık. Son anda eklediğim birkaç yazıyı bir daha okudum. Bir meslek hastalığı olarak yazım kusuru aradım, fazlaca şükür pek bir şey bulamadım. daha sonra çocukken arife gecesi bayramlıklarıma yaptığım üzere baş ucuma koyup uyudum. Kitap kokusunu içime çektim -kendi kitabım olması gerekmez kitap kokusunu fazlaca severim.
Kitabınızı birinci kime imzaladınız?
Şuurumu kaybetmiş olacağım ki birinci kime imzaladığımı hatırlamıyorum lakin sanırım arkadaşımdı ya da kardeşim miydi? Çocuklara mı imzalamıştım? Tanıdık birisi olduğu kesin, bu mevzuyu araştıracağım.
KENDİMİ SÖZ ETMEMİ KOLAYLAŞTIRDI
Yazmaya nasıl başladınız?
Yazmaya sanırım kitap okumaya başladığımda başladım. Çok konuşkan bir çocuk değildim, yazı kendimi söz etmemi kolaylaştırıyordu. Yani yedi-sekiz yaşında diyebilirim.
Gece mi yazarsınız, gündüz mü?
Gece ve gündüz diye bir seçimim yok lakin sessizlik ve uygun ortam aradığım için genelde yazacağım birçok şeyi yıllardır ertelemek zorunda kaldığım epey oldu. Her koşulda yazabilmeyi son beş yılda öğrendim zira çocukları olan bayanların -onlara anne de deniyor- o denli uygun vakit içinderı ve saatleri olmuyor. Genelde hiç mümkün değilse yazacaklarımı not alıyorum. daha sonra başına oturuyorum lakin hâlâ birden fazla şey zamansızlıktan notlarda kalabiliyor. Bir gün ben de yalnızca yazmakla meşgul olabilirim umarım…
Defter mi, bilgisayar mı?
Çok uzun vakit bilgisayarda yazmaya direndim, kalemi elime almayınca olmuyor diye düşünürdüm. Lakin iş ve okul hayatı ötürüsıyla bilgisayarla mesaim arttıkça kalemsiz de ilham gelebileceğini öğrendim lakin kimi vakit biraz duygusal tat versin diye romantik yazı tarzlarıyla yazıyorum, daktiloyla yazıyormuş üzere havaya giriyor insan…