JoKeR
Active member
MÜNEVVER CEVİZOĞLU
yıllardır türlü hastalıktan muzdarip Üsküdarlı Ayşe Hanım’ın (76) pandemi daha sonrası kahırları daha da artmıştı. Bir gün torunu, elinde yün dolu bir poşetle çıkageldi. Bu yünlerle yetimlere bere ve boyunluk örmesini istedi. Ayşe Hanım, hastalıklarını, dinmeyen ağrılarını, sızılarını sebep gösterdi, öremeyeceğini söylemiş oldu. Torunu yılmadı. Israr etti. Derken torununu üzmek istemediğinden, ahlaya oflaya gönülsüz gönülsüz iki ekip örüp torununa teslim etti. Çok geçmedi torununun telefonuna, imajlı bir bildiri ulaştı. Görüntüde karlı bir kış günü, sıraya dizilmiş büyüklü küçüklü çocuk kümesine örme bere ve boyunlar giydiriliyordu. Bir, iki, üç derken, Ayşe hanım kendi ördüğü sarılı, kırmızılı örgüleri karşısında görmesin mi? Bir tuhaf oldu içi. Yakın gözlüklerini takıp torunundan imgeleri tekrar göstermesini istedi. daha sonra bir daha istedi. bir daha bir daha derken, o iki buçuk dakikaya doyamadın bir türlü. Her bir çocuk gülüşü, yorgun bedenine güç kuvvet oldu. yıllardır hasretini çektiği bir uygunluğu, canlılığı, yorgun kollarında ağrılı bacaklarında hissetmeye başladı. Torunu sormadan o çabucak atıldı. Yeni yumakları ne vakit getireceksin diye soruverdi. Ayşe bayanın o kışı, son senelerda geçirdiği en huzurlu günleri oldu. Canı artık eskisi kadar sıkılmıyordu. O lisanlara düşmüş harikulade sonları bile yumuşamıştı. Zira ilmek ilmek örülen bir uygunluk hareketinin faal bir üyesiydi artık o.
Bu hoş çalışmada Ayşe Hanım tek başına değildi. Türlü hastalıklar çeken öbür teyzelerin, ninelerin, gerilimden bunalmış iş bayanlarının, memurların, hatta muharrirlerin dâhil olduğu bir projenin ortasındaydı o. Hayır Köprüsü Memleketler arası Yardım Derneği’nin, kamplarda yaşamak zorunda kalmış yetim çocuklar için hazırladığı bu projeyi ve öbür çalışmalarını, derneğin lideri Rıdvan Özkan ile konuştuk.
– Rıdvan Beyefendi, Hayır Köprüsü Derneği nasıl kuruldu? Hangi gereksinimler, hangi hisler sizi bu derneği kurmaya sevk etti?
Ben yıllardır vakıflarda dersler veriyorum. Daha bu biçimdelarda, elimizden geldiğince küçük çaplı da olsa yardım faaliyetlerimiz olurdu. vakit içinde baktık ki, durumlar daha kötüleşiyor; bilhassa yanımızda Suriye savaşı çıkınca da, arkadaşlarla bu işi büyütmeye niyetlendik. Yardımlarımızı resmileştirmek istedik. Bismillah diyerek işe başladık. daha sonra etrafımdaki, birkaç ablayı tanıdığımı davet ettim. Gelin bu yeterlilikleri birlikte yapalım dedim. Sağ olsun, onlar da davetime icabet ettiler. Dernek kurucu üye ve gönüllülerinin birçoklarıyla akrabalık ve dostluk bağlarımız aslına bakarsanız vardı. Bu yakınlıklarla bir arada hayır ortasında ortak çalışmaya başlamış olduk.
– Derneğin ismine nasıl karar verdiniz?
Adana’da olduğumuz günlerde, meşhur Taş Köprü’nün üzerinde yürürken-tabii o esnada biz derneğe bir isim arıyoruz işte o dönemlerde- içimizden bir arkadaş dedi ki ”Biz niye derneğimizin ismini hayır köprüsü yapmıyoruz ki?” Hepimizin güzeline gitti. bu biçimdece “Hayır Köprüsü Milletlerarası Yardım Derneği”ni kurmuş olduk.
İNSANLARA TEMAS ETMEK YETERLİLİĞİ KATMERLEŞTİRİYOR
– Derneğin çalışmalarından bahseder misiniz biraz da? Nerelerde çalışıyorsunuz? Şimdiye kadar neler yaptınız?
Öncelikle size Türkiye’deki çalışmalarımızı anlatayım. Yetişebildiğimiz kadarıyla mağdur ailelerin, hastaların mesken kiralarını, eşyalarını, kimi vakit nakdi muhtaçlıklarını karşılamaya çalışıyoruz. Ayrıyeten okuttuğumuz hafız öğrencilerimiz var. Yetim sponsorluğu ismi altında ilgilendiğimiz yetimlerimiz var. Birtakım Kur’an kurslarının sistemli olarak aylık erzaklarını alıyoruz. Türkiye’de bulunan muhacirlerle de ilgileniyoruz. Ülkemizin dışına da yardım elimizi uzatmaya uğraş ediyoruz. Türkiye haricinde da Suriye, Afrika, Arakan ve Yemen’de proje ve kampanyalarımız devam ediyor. Bizim şöyleki bir prensibimiz var. Biz yardımları, kendi elimizle veriyoruz. Zira o mağdur bölgeleri, insanları görmenin hem bize birebir vakitte o kardeşlerimize bir hayır, rahmet ve rahmet getireceğine inanıyoruz. Biz o denli, uzaktan yalnızca IBAN’larla yardım edilmesine de karşıyız. Bağışçılarımıza da daima söylüyoruz bunu. “Bizimle birlikte gelin ve yardım ettiğiniz yerleri, şahısları gözlerinizle görün” diyoruz. Gittiğimiz bölgelerde yetimhaneleri kesinlikle ziyaret ediyoruz. Muhtaç şahısların bakkal borçlarını ödüyoruz. Ramazan ayı boyunca her gün Yemen, Arakan, Nijerya, Burkina Faso, Gazze ve Suriye’de iftarlar veriyoruz. Türkiye’de anneleri babaları Çin hapishanelerinde bulunan 350 ye yakın Doğu Türkistanlı öğrenciye iftar veriyoruz.
ELİMİZDEN GELENİ YAPMALIYIZ
İnsanlara yardım ettikten daha sonra hissedilen mutluk güya hiç unutulmuyor, eskimiyor Rıdvan Beyefendi. Taptaze hafızalarda kayıtlı kalıyor. Ve birinci andaki o memnunluk ortadan yıllar geçse de bile birebir tazelikle bir daha anımsanıyor.
İnanın nitekim de o denli. İnsan bir defa uygunluğa alıştı mı, bu sefer daima uygunluğun peşinde olmak, daima düzgünlük yapmak ve güzelliği düşünmek istiyor. hayatı da değişiyor bu biçimdece. Yanı başımızdaki topraklarda yangın var. Tahammülü imkânsız olaylar yaşanıyor şu anda Suriye’de. Savaş her meskende en az bir meyyit ya da sakat bırakmış. İşsizlik yüzde 90’larda. Toprakları mahvolmuş. Ekemiyorlar, biçemiyorlar. hiç bir şey üretemiyorlar. O yüzden hepimiz yeterlilik için elimizden geleni yapmalıyız. Kimimiz parasıyla, kimimiz elinin gücüyle, kimimiz kelamıyla kimi de kalemiyle… hiç bir şey yapamam diyenler de toplumsal medyada dayanak verse, bu da bir katkıdır.
Bir de dua edeceğiz tabii…
Türk insanı dünyada en epey yardım yapan millet. Ben yurt haricinde epeyce şahit oldum, Müslüman ülkelerin insanları dahi kimi vakit yardım etmeyi bilemeyebiliyor. Bizim insanımız ise geleneğimizden gelen bir alışkanlıkla nitekim de yardıma hayli değer veriyor. Kâfi ki inansınlar, güvensinler.
– Derneğinizin şiar edindiği fikir nedir?
Yeterlilik etmek ve berbatlıktan sakınmak konusunda birbirinize yardım edin, ayetini söyleyebilirim. Maide Suresi’nin ikinci ayetini düstur edindik biz dernek olarak.
YETERLİLİK HALKA HALKA YAYILIR
Rıdvan Beyefendi, günümüzde ne yazık ki berbatların sesi daha epeyce duyuluyor, yayılıyor. Güzellere ve düzgünlüğe dair işler ise fazla bilinmiyor. Peygamberimiz(sav) in hadislerinden öğreniyoruz ki, düzgünlüğün de epey çeşidi var. örneğin tebessüm etmek bir düzgünlük, bir beşere bilmediği bir işi öğretmek de uygunluk, hatta hayvanlara su içirmek de yeterlilik. Hayır Köprüsü Uluslarası Yardım Derneği olarak, siz de buna hayli değer veriyorsunuz. Kış çalışmalarında, gönüllerinizin ördüğü eserleri, gereksinim sahiplerine ulaştırıyorsunuz. Bu örgü projenizde, yeterlilik her geçen gün katlanarak artıyor üzere. Hem ören birebir vakitte örgüleri alanlar fazlaca keyifli oluyorlar.
Örgü projesinin fikri, içimizdeki bir ablamızdan çıktı. Yaşlılığın verdiği ıstıraplara ve gözlerinin güzel görmemesine karşın bize örgüler ören bir teyzemiz vardı. Diğer arkadaşlarımız da örmeye başladı. daha sonrasında ördüklerimizi dağıtırken alandaki imgeleri paylaşmaya başladık. bu biçimdece bu yeterlilik de duyulmaya ve halka halka yayılmaya başladı. bu biçimdece ortaya hoş sonuçlar çıkmaya başladı. Gittiğimiz bölgelerde kesinlikle yetimhaneleri de ziyaret ediyoruz. İşte bu örgülerin çoğunluğu o yetimlere gidiyor.
yıllardır türlü hastalıktan muzdarip Üsküdarlı Ayşe Hanım’ın (76) pandemi daha sonrası kahırları daha da artmıştı. Bir gün torunu, elinde yün dolu bir poşetle çıkageldi. Bu yünlerle yetimlere bere ve boyunluk örmesini istedi. Ayşe Hanım, hastalıklarını, dinmeyen ağrılarını, sızılarını sebep gösterdi, öremeyeceğini söylemiş oldu. Torunu yılmadı. Israr etti. Derken torununu üzmek istemediğinden, ahlaya oflaya gönülsüz gönülsüz iki ekip örüp torununa teslim etti. Çok geçmedi torununun telefonuna, imajlı bir bildiri ulaştı. Görüntüde karlı bir kış günü, sıraya dizilmiş büyüklü küçüklü çocuk kümesine örme bere ve boyunlar giydiriliyordu. Bir, iki, üç derken, Ayşe hanım kendi ördüğü sarılı, kırmızılı örgüleri karşısında görmesin mi? Bir tuhaf oldu içi. Yakın gözlüklerini takıp torunundan imgeleri tekrar göstermesini istedi. daha sonra bir daha istedi. bir daha bir daha derken, o iki buçuk dakikaya doyamadın bir türlü. Her bir çocuk gülüşü, yorgun bedenine güç kuvvet oldu. yıllardır hasretini çektiği bir uygunluğu, canlılığı, yorgun kollarında ağrılı bacaklarında hissetmeye başladı. Torunu sormadan o çabucak atıldı. Yeni yumakları ne vakit getireceksin diye soruverdi. Ayşe bayanın o kışı, son senelerda geçirdiği en huzurlu günleri oldu. Canı artık eskisi kadar sıkılmıyordu. O lisanlara düşmüş harikulade sonları bile yumuşamıştı. Zira ilmek ilmek örülen bir uygunluk hareketinin faal bir üyesiydi artık o.
Bu hoş çalışmada Ayşe Hanım tek başına değildi. Türlü hastalıklar çeken öbür teyzelerin, ninelerin, gerilimden bunalmış iş bayanlarının, memurların, hatta muharrirlerin dâhil olduğu bir projenin ortasındaydı o. Hayır Köprüsü Memleketler arası Yardım Derneği’nin, kamplarda yaşamak zorunda kalmış yetim çocuklar için hazırladığı bu projeyi ve öbür çalışmalarını, derneğin lideri Rıdvan Özkan ile konuştuk.
– Rıdvan Beyefendi, Hayır Köprüsü Derneği nasıl kuruldu? Hangi gereksinimler, hangi hisler sizi bu derneği kurmaya sevk etti?
Ben yıllardır vakıflarda dersler veriyorum. Daha bu biçimdelarda, elimizden geldiğince küçük çaplı da olsa yardım faaliyetlerimiz olurdu. vakit içinde baktık ki, durumlar daha kötüleşiyor; bilhassa yanımızda Suriye savaşı çıkınca da, arkadaşlarla bu işi büyütmeye niyetlendik. Yardımlarımızı resmileştirmek istedik. Bismillah diyerek işe başladık. daha sonra etrafımdaki, birkaç ablayı tanıdığımı davet ettim. Gelin bu yeterlilikleri birlikte yapalım dedim. Sağ olsun, onlar da davetime icabet ettiler. Dernek kurucu üye ve gönüllülerinin birçoklarıyla akrabalık ve dostluk bağlarımız aslına bakarsanız vardı. Bu yakınlıklarla bir arada hayır ortasında ortak çalışmaya başlamış olduk.
– Derneğin ismine nasıl karar verdiniz?
Adana’da olduğumuz günlerde, meşhur Taş Köprü’nün üzerinde yürürken-tabii o esnada biz derneğe bir isim arıyoruz işte o dönemlerde- içimizden bir arkadaş dedi ki ”Biz niye derneğimizin ismini hayır köprüsü yapmıyoruz ki?” Hepimizin güzeline gitti. bu biçimdece “Hayır Köprüsü Milletlerarası Yardım Derneği”ni kurmuş olduk.
İNSANLARA TEMAS ETMEK YETERLİLİĞİ KATMERLEŞTİRİYOR
– Derneğin çalışmalarından bahseder misiniz biraz da? Nerelerde çalışıyorsunuz? Şimdiye kadar neler yaptınız?
Öncelikle size Türkiye’deki çalışmalarımızı anlatayım. Yetişebildiğimiz kadarıyla mağdur ailelerin, hastaların mesken kiralarını, eşyalarını, kimi vakit nakdi muhtaçlıklarını karşılamaya çalışıyoruz. Ayrıyeten okuttuğumuz hafız öğrencilerimiz var. Yetim sponsorluğu ismi altında ilgilendiğimiz yetimlerimiz var. Birtakım Kur’an kurslarının sistemli olarak aylık erzaklarını alıyoruz. Türkiye’de bulunan muhacirlerle de ilgileniyoruz. Ülkemizin dışına da yardım elimizi uzatmaya uğraş ediyoruz. Türkiye haricinde da Suriye, Afrika, Arakan ve Yemen’de proje ve kampanyalarımız devam ediyor. Bizim şöyleki bir prensibimiz var. Biz yardımları, kendi elimizle veriyoruz. Zira o mağdur bölgeleri, insanları görmenin hem bize birebir vakitte o kardeşlerimize bir hayır, rahmet ve rahmet getireceğine inanıyoruz. Biz o denli, uzaktan yalnızca IBAN’larla yardım edilmesine de karşıyız. Bağışçılarımıza da daima söylüyoruz bunu. “Bizimle birlikte gelin ve yardım ettiğiniz yerleri, şahısları gözlerinizle görün” diyoruz. Gittiğimiz bölgelerde yetimhaneleri kesinlikle ziyaret ediyoruz. Muhtaç şahısların bakkal borçlarını ödüyoruz. Ramazan ayı boyunca her gün Yemen, Arakan, Nijerya, Burkina Faso, Gazze ve Suriye’de iftarlar veriyoruz. Türkiye’de anneleri babaları Çin hapishanelerinde bulunan 350 ye yakın Doğu Türkistanlı öğrenciye iftar veriyoruz.
ELİMİZDEN GELENİ YAPMALIYIZ
İnsanlara yardım ettikten daha sonra hissedilen mutluk güya hiç unutulmuyor, eskimiyor Rıdvan Beyefendi. Taptaze hafızalarda kayıtlı kalıyor. Ve birinci andaki o memnunluk ortadan yıllar geçse de bile birebir tazelikle bir daha anımsanıyor.
İnanın nitekim de o denli. İnsan bir defa uygunluğa alıştı mı, bu sefer daima uygunluğun peşinde olmak, daima düzgünlük yapmak ve güzelliği düşünmek istiyor. hayatı da değişiyor bu biçimdece. Yanı başımızdaki topraklarda yangın var. Tahammülü imkânsız olaylar yaşanıyor şu anda Suriye’de. Savaş her meskende en az bir meyyit ya da sakat bırakmış. İşsizlik yüzde 90’larda. Toprakları mahvolmuş. Ekemiyorlar, biçemiyorlar. hiç bir şey üretemiyorlar. O yüzden hepimiz yeterlilik için elimizden geleni yapmalıyız. Kimimiz parasıyla, kimimiz elinin gücüyle, kimimiz kelamıyla kimi de kalemiyle… hiç bir şey yapamam diyenler de toplumsal medyada dayanak verse, bu da bir katkıdır.
Bir de dua edeceğiz tabii…
Türk insanı dünyada en epey yardım yapan millet. Ben yurt haricinde epeyce şahit oldum, Müslüman ülkelerin insanları dahi kimi vakit yardım etmeyi bilemeyebiliyor. Bizim insanımız ise geleneğimizden gelen bir alışkanlıkla nitekim de yardıma hayli değer veriyor. Kâfi ki inansınlar, güvensinler.
– Derneğinizin şiar edindiği fikir nedir?
Yeterlilik etmek ve berbatlıktan sakınmak konusunda birbirinize yardım edin, ayetini söyleyebilirim. Maide Suresi’nin ikinci ayetini düstur edindik biz dernek olarak.
YETERLİLİK HALKA HALKA YAYILIR
Rıdvan Beyefendi, günümüzde ne yazık ki berbatların sesi daha epeyce duyuluyor, yayılıyor. Güzellere ve düzgünlüğe dair işler ise fazla bilinmiyor. Peygamberimiz(sav) in hadislerinden öğreniyoruz ki, düzgünlüğün de epey çeşidi var. örneğin tebessüm etmek bir düzgünlük, bir beşere bilmediği bir işi öğretmek de uygunluk, hatta hayvanlara su içirmek de yeterlilik. Hayır Köprüsü Uluslarası Yardım Derneği olarak, siz de buna hayli değer veriyorsunuz. Kış çalışmalarında, gönüllerinizin ördüğü eserleri, gereksinim sahiplerine ulaştırıyorsunuz. Bu örgü projenizde, yeterlilik her geçen gün katlanarak artıyor üzere. Hem ören birebir vakitte örgüleri alanlar fazlaca keyifli oluyorlar.
Örgü projesinin fikri, içimizdeki bir ablamızdan çıktı. Yaşlılığın verdiği ıstıraplara ve gözlerinin güzel görmemesine karşın bize örgüler ören bir teyzemiz vardı. Diğer arkadaşlarımız da örmeye başladı. daha sonrasında ördüklerimizi dağıtırken alandaki imgeleri paylaşmaya başladık. bu biçimdece bu yeterlilik de duyulmaya ve halka halka yayılmaya başladı. bu biçimdece ortaya hoş sonuçlar çıkmaya başladı. Gittiğimiz bölgelerde kesinlikle yetimhaneleri de ziyaret ediyoruz. İşte bu örgülerin çoğunluğu o yetimlere gidiyor.