İsrail’de vatandaşlık yasası ‘apartheid’ı tescilliyor

IşıkHaber

New member
Gideon Levy

İsrail hukuk kitaplarında bulunan kimi yasalar utanç deposudur ve bunlar yürürlükten kaldırılıncaya kadar İsrail bir demokrasi olarak kabul edilemez. Bu yasalar içinde en rezil olanlardan biri, Arap vatandaşların ailelerini bir ortaya getirmesine mani olan yasadır. İsrail’in bir apartheid devleti olup olmadığıyla ilgili bir tartışma yaşandığında ve devletin propagandacıları bunun hakikat olmadığını öne sürdüğünde, ülkenin hukuk kitaplarında rastgele bir ırkçı yasanın bulunmamasını buna ispat olarak gösterirler.

Bu hafta büyük ihtimalle üst üste 18’inci sefer uzatılacak olan yasa, bu ülkede sırf apartheid uygulamalarının değil, beraberinde apartheid maddelerinin da var olduğuna dair kesin bir ispattır. 2008 yılında Haaretz yayıncısı Amos Schocken, “En uygunu gerçeklerden kaçmamak: Hukuk kitaplarında beden bulan varlığı, İsrail’i bir apartheid devleti yapıyor” demişti. On üç yıl geçtikten daha sonra bu tabir her zamankinden daha yanlışsız görünüyor.

SİYONİZMİN VE YAHUDİ DEVLETİNİN ÖZÜ

Bu yasa, kıssanın tamamını anlatıyor: Siyonizmin özünü ve ‘Yahudi devleti’ kavramını özetliyor; bu ülkedeki rastgele bir mide bulandırıcı olayı paka çeken güvenlik kılıfına sokulmuş kuşkulu mazeretleri yansıtıyor; çok milliyetçi sağ ve Siyonist sol içindeki şaşırtan benzerliği ve İsrail’in acil ve süreksiz tedbirleri sinsice nasıl kullandığını örnekliyor. 2003 yılında süreksiz bir tedbir olarak kabul edilen ve 2006 yılında Yüksek Mahkeme Yargıcı Edmond Levy tarafınca iki ay ortasında sona erecek bir yasa olarak kabul edilen bir yasa, 18’inci yıl dönümünü kutluyor.

Kelam konusu yasa, artık hükümet ve muhalefet içinde bir düello sıkıntısına dönüştü; burada -ırkçılık öteki hiç bir şeye fırsat vermediği için- sağcı muhalefetin bu yasanın mühletinin uzatılmasını destekleyeceği ortada ve hiç kimse yasanın özü ve İsrail’in imajı üstündeki tesirini umursamıyor.

Özetleyecek olursak: Geri Dönüş Yasası’ndan daha sonra, bu ülkede Yahudi üstünlüğünün egemenliğini başkalarından daha fazla örnekleyen yasa işte bu. Bir Yahudi, hayatını kendi seçtiği bir bireyle paylaşabilir ve bir Arap bunu yapamaz; ortadaki durum umut kırıcı ve acı verici bir biçimde sıradan. Yahudi vatandaşlarına bu biçimde davranan rastgele bir ülke ise kınanır.

ARAP’A FARKLI YAHUDİ’YE FARKLI YASA

Batı Şeria’nın Nablus kentinde yaşayan bir bayana âşık olan Kafr Kasem kentinden genç bir erkek, vatandaşı olduğu İsrail’de onunla bir arada yaşayamaz. Komşu Kfar Sava’dan genç bir erkekse, ülkesinde istediği bireyle ömrünü geçirebilir. Nablus’a komşu Itamar yerleşiminden bir bayan, teorik olarak Kenya’daki Masai kabilesinden biriyle ya da Nepal’de yaşayan bir Hindu ile evlenebilir. şüphesiz kimi kuvvetliklerle karşılaşabilir fakat bir daha de rastgele bir Yahudi İsrail vatandaşına kendi ülkesinde birlikteliğini sürdürme yolu açıktır; bunu şahsen kendi tecrübelerimden biliyorum.

Otomobille beş dakika uzaklıkta yaşayan, çoklukla bir kuzen olan karşı cinsten biriyle yaşamak isteyen bir Arap vatandaşı kelam konusu olduğundaysa durum bu biçimde değildir.

Problem Araplara geldiğinde, günümüzde neredeyse büsbütün silinmiş olan 1967 tarihindeki Yeşil Sınır hâlâ mevcut. Bu utanç verici durum, terör ve demografik tehditle temaslı varoluşsal ve güvenlikle ilgili mazeretlerle izah ediliyor. Endişe tacirlerinin İsrail’e yönelik yaklaşmakta olan tehditlerle ilgili açıklamalarının sonu gelmiyor: ‘Binlerce terörist bu ülkeyi süpürecek ve yok edecek’ diyorlar. Güya her bir İsrail vatandaşı Arap, Batı Şeria ve Gazze Şeridi’nden sekiz bayanla evlenecek ve Yahudi çoğunluğu sonsuza dek kaybolacak!

Tüm bunların ötesinde, birinci etapta bu yasanın çıkarılmasında niye olan (sözde) bir olağanüstü hâl karşımıza çıkıyor. Bu yasa, [güya] sadece geçiciydi; tıpkı işgal üzere, tüm bu sonu gelmez geçicilik halinin annesi, bir yahut iki yıl ortasında sona erecekti.

EMEKÇİ PARTİSİ’NİN UTANÇ VERİCİ TUTUMU

Personel Partisi’nin bu yasaya ait tavrı da daha az şaşırtan değil. Parti, solcu olsun yahut olmasın, her seferinde maddeyi uzatmaktan yana; her seferinde kutsal el sıkışmalara ve haklı hayâl kırıklıklarına eşlik ediyor. 2016 yılında, Mapai dindarlığının en meşhur sözcüsü olan Personel Partili Nachman Shai, kendisi yasanın gerekliliğine ikna olmasa da partisinin bunu destekleyeceğini lisana getirdi.

Altı ay ortasında, yasanın gerekli olup olmadığı konusunda önemli bir tartışma yürütüleceğine dair kelam verildi. daha sonraki yıl Shai yeniden yasanın uzatılmasını destekledi, bu sefer öne sürülen nedenini şairane sözlerle süslemişti: “Saygı gösterilmesi gereken beşerlerle ilgili olduğunu daima halde akılda tutarak, bu maddeyi destekleyeceğiz.” Nasıl hürmet göstereceksiniz? Baklavayla mı?

Shai, şu anda Diaspora İşleri Bakanı -ve olağan olarak, sırf Yahudi Diasporası- ve partisi bu maddeyi bir kere daha sırf süreksiz olarak, sırf ülkenin Yahudi varlığı ve güvenliği uğruna destekleyecek!

Açıkça altını çizmek gerekirse: Şayet Emekçi Partisi ve Meretz Partisi bu maddeyi desteklerse, bu ülkede geriye tek bir Siyonist kalmaz. Yasa tekrar onaylanırsa, devlet demokratik ve Yahudi değildir. Gerçeğin ortaya çıkma vakti yaklaşıyor ve ‘son’, kendini epey öncesinden hissettirir.


Yazının yepyenisi Haaretz sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
 
Üst