Karar gazetesi muharriri Akif Beki, Halk TV İsmail Saymaz’ın Abdulhamit Gül‘ün Adalet Bakanlığı’ndan istifa etmesinin perde gerisini kaleme aldığı yazısındaki bir detaya dikkat çekti. Beki, “Kimin tutuklu, kimin tutuksuz yargılanacağıyla ilgili bir toplantı yapılıyor. Lakin yer, Cumhurbaşkanlığı. Bir mahkeme salonu değil. sonucu, duruşma yargıçları vermiyor. Bu da yargımızın “tarafsız ve bağımsız”lığına halel getirmiyor, olağan karşılanıyor. Demokratik hukuk devletlerinde bu biçimde olurmuş, kimin mahpusta kalıp kimin çıkacağına yürütme bakarmış üzere. Biz de kanıksıyoruz, vay be!” değerlendirmesini yaptı.
Beki yazısında, “Adalet Bakanı Gül, niye istifa etti? İsmail Saymaz›ın Halk TV sitesinde yazdığına bakılırsa; bardağı taşıran görüş ayrılığı, Cumhurbaşkanlığındaki bir görüşmede ortaya çıkmış. Bahis, Osman Kavala’nın tutuklu mu, tutuksuz mu yargılanmaya devam edeceğiymiş. Gül, Kavala ve gibisi siyasi davalarda prensip olarak tutuksuz yargılamadan yanaymış. AİHM ve Avrupa Kurulu kararlarına da hukuken hak verir mahiyette konuşmuş. Zıt düşmemek gerektiğini savunmuş. İpler orada kopmuş ancak kelamlı istifası kabul edilmemiş. sonrasındasında yazılı istifasını sunmuş ve İmamoğlu’nun MOBESE kayıtlarının sızdırılmasına reaksiyon üzere de anlaşılan o son konuşmasını yapmış. Bakan’ın, giderken verdiği son bildiri manidar bulunmuştu.” sözünü kullandı.
Beki şunları kaydetti:
“Özetle diyordu ki… Bir: Sanık, sadece işlediği tez edilen kabahatten yargılanır, savunma hakkı kutsaldır, lehine olan kanıtlar de iddianameye konur. İki: Alakasız özel hayat detaylarıyse iddianameyle ifşa edilemez, hukuk bunu yasaklamıştır. Devlet yetkisiyle elde edilen mahrem bilgiler, devlete emanettir. Üç: FETÖ›vari yol ve uygulamalara karşı teyakkuz halinde olmak ve tekrar yaşanmasına müsaade vermemek şayet olmazsa olmazdır. Geçmişte hukuk, kumpaslara alet edildi diye yenidenı beğenilen görülemez, göz yumulamaz. Geçmişte FETÖ, bu yetkiyi berbata kullandı, onları da hatırlatıyordu. Adapsız dinlemelerle, düzmece yahut yasadışı kanıt üreterek nasıl kumpaslar kurduklarını… Bireylerin mahremini ve onurunu korumak devletin misyonuydu, prestij suikastlarına ve lekelenmeme hakkının ihlaline müsaade edilemezdi. AK Parti, bu tarafta düzenlemeler yapmıştı.
İstihbarat toplama yetkisi devlete, hatayla çaba maksadıyla verilmişti. Bildiri, bu yetkinin berbata kullanılmasından Bakan›ın duyduğu rahatsızlığı da yansıtıyordu. Gül, vatandaşın itimadına ve hukuka ihanet konusunda hassaslık gösteriyordu. Benzeri rahatsızlıklarını daha evvel de lisana getirmişti. Fakat hukuka muhalif uygulamalara mani olamamıştı. Ne haysiyet cellatlığı bitti, ne adil yargılanma hakkının çiğnenmesi. Ne de devletin istihbarat imkanlarıyla elde edilen özel ayrıntıların, muhalefeti karalamak için pervasızca kullanılması… Buradan bakınca Saymaz’ın haberi, ömrün olağan akışına yani Cumhurbaşkanlığı sisteminin işleyişine uygun görünüyordu. Gül’ün istifasının perde ardı pekala bu biçimde gelişmiş olabilirdi, inandırıcıydı. Kendimi bu biçimde düşünürken yakaladım ve ne palavra söyleyeyim, aklıma yattığı için irkildim. Kimin tutuklu, kimin tutuksuz yargılanacağıyla ilgili bir toplantı yapılıyor. Ancak yer, Cumhurbaşkanlığı. Bir mahkeme salonu değil. sonucu, duruşma yargıçları vermiyor. Bu da yargımızın “tarafsız ve bağımsız”lığına halel getirmiyor, olağan karşılanıyor. Demokratik hukuk devletlerinde bu biçimde olurmuş, kimin mahpusta kalıp kimin çıkacağına yürütme bakarmış üzere.
Biz de kanıksıyoruz, vay be! “Aa ondan mı istifa etmiş, tamam bu biçimde, sorun yok” deyip Bay Kemal’in işlerini konuşmaya devam mı? Bakın siz şu Bay Kemal’in ettiklerine, o da CHP’yi tek adamcılıkla fazlaca berbat yönetiyor lakin.”
Beki yazısında, “Adalet Bakanı Gül, niye istifa etti? İsmail Saymaz›ın Halk TV sitesinde yazdığına bakılırsa; bardağı taşıran görüş ayrılığı, Cumhurbaşkanlığındaki bir görüşmede ortaya çıkmış. Bahis, Osman Kavala’nın tutuklu mu, tutuksuz mu yargılanmaya devam edeceğiymiş. Gül, Kavala ve gibisi siyasi davalarda prensip olarak tutuksuz yargılamadan yanaymış. AİHM ve Avrupa Kurulu kararlarına da hukuken hak verir mahiyette konuşmuş. Zıt düşmemek gerektiğini savunmuş. İpler orada kopmuş ancak kelamlı istifası kabul edilmemiş. sonrasındasında yazılı istifasını sunmuş ve İmamoğlu’nun MOBESE kayıtlarının sızdırılmasına reaksiyon üzere de anlaşılan o son konuşmasını yapmış. Bakan’ın, giderken verdiği son bildiri manidar bulunmuştu.” sözünü kullandı.
Beki şunları kaydetti:
“Özetle diyordu ki… Bir: Sanık, sadece işlediği tez edilen kabahatten yargılanır, savunma hakkı kutsaldır, lehine olan kanıtlar de iddianameye konur. İki: Alakasız özel hayat detaylarıyse iddianameyle ifşa edilemez, hukuk bunu yasaklamıştır. Devlet yetkisiyle elde edilen mahrem bilgiler, devlete emanettir. Üç: FETÖ›vari yol ve uygulamalara karşı teyakkuz halinde olmak ve tekrar yaşanmasına müsaade vermemek şayet olmazsa olmazdır. Geçmişte hukuk, kumpaslara alet edildi diye yenidenı beğenilen görülemez, göz yumulamaz. Geçmişte FETÖ, bu yetkiyi berbata kullandı, onları da hatırlatıyordu. Adapsız dinlemelerle, düzmece yahut yasadışı kanıt üreterek nasıl kumpaslar kurduklarını… Bireylerin mahremini ve onurunu korumak devletin misyonuydu, prestij suikastlarına ve lekelenmeme hakkının ihlaline müsaade edilemezdi. AK Parti, bu tarafta düzenlemeler yapmıştı.
İstihbarat toplama yetkisi devlete, hatayla çaba maksadıyla verilmişti. Bildiri, bu yetkinin berbata kullanılmasından Bakan›ın duyduğu rahatsızlığı da yansıtıyordu. Gül, vatandaşın itimadına ve hukuka ihanet konusunda hassaslık gösteriyordu. Benzeri rahatsızlıklarını daha evvel de lisana getirmişti. Fakat hukuka muhalif uygulamalara mani olamamıştı. Ne haysiyet cellatlığı bitti, ne adil yargılanma hakkının çiğnenmesi. Ne de devletin istihbarat imkanlarıyla elde edilen özel ayrıntıların, muhalefeti karalamak için pervasızca kullanılması… Buradan bakınca Saymaz’ın haberi, ömrün olağan akışına yani Cumhurbaşkanlığı sisteminin işleyişine uygun görünüyordu. Gül’ün istifasının perde ardı pekala bu biçimde gelişmiş olabilirdi, inandırıcıydı. Kendimi bu biçimde düşünürken yakaladım ve ne palavra söyleyeyim, aklıma yattığı için irkildim. Kimin tutuklu, kimin tutuksuz yargılanacağıyla ilgili bir toplantı yapılıyor. Ancak yer, Cumhurbaşkanlığı. Bir mahkeme salonu değil. sonucu, duruşma yargıçları vermiyor. Bu da yargımızın “tarafsız ve bağımsız”lığına halel getirmiyor, olağan karşılanıyor. Demokratik hukuk devletlerinde bu biçimde olurmuş, kimin mahpusta kalıp kimin çıkacağına yürütme bakarmış üzere.
Biz de kanıksıyoruz, vay be! “Aa ondan mı istifa etmiş, tamam bu biçimde, sorun yok” deyip Bay Kemal’in işlerini konuşmaya devam mı? Bakın siz şu Bay Kemal’in ettiklerine, o da CHP’yi tek adamcılıkla fazlaca berbat yönetiyor lakin.”