Karar gazetesi müellifi Ahmet Taşgetiren, Abdulhamit Gül’ün Adalet Bakanlığı bakılırsavinden ‘affını’ istemesine ait olarak, “Sayın Gül’ün ‘keşke şunları da söyleseydim, şunları görmezlikten gelmeseydim, şunlara orada bulunmak ismine tahammül etmeseydim, şunun benim dönemimde yaşanması içimi acıtıyor’ biçimindeki ‘iç sesleri’ni duymak isterdim.” kanısını lisana getirdi.
Taşgetiren yazısında, “Abdulhamit Gül’de birinci istifa dileği ne vakit oluşmuştur?” sorusunu siz de soruyor musunuz? örneğin ben kendi kendime “Abdulhamit Gül niye hala duruyor ki bakanlıkta?” sorusunu fazlaca epey evvelinde sormuşumdur. Şöyle bir durum oldu zira: Bir yandan peş peşe “Yargı reformu” belgeleri açıklıyorsunuz lakin bir yandan da hukuksuzluğu apaçık olan süreçler sizin bakanlığınızın ilgi alanında ortaya çıkıyor. Haydi bir ıslahat evrakı, iki ıslahat dokümanı, üç, dört…. İlan etmişsiniz ve bir gün en zirveden açık açık “yargıya müdahale” teşebbüsü olmuş. Üstelik ülkeyi bütün dünyada hukuk imtihanına sokan sembolik olaylarda. En doruğun bu müdahalelerine mani olabiliyor musunuz? Bunu söz edebiliyor musunuz? En saygılı dille “Olmuyor efendim” diyebiliyor musunuz? bu biçimde bir itirazı seslendirme imkanınız örneğin bu vakitte değil de şu vakitte ortaya çıkabilir üzere bir umudunuz var mı? Islahat paketlerinin evvela sistemin zirve noktalarını eğiteceğini ve bir gün işlerin rayına gireceğini mi düşünüyorsunuz?” tabirini kullandı.
Taşgetiren şunları kaydetti:
“Denebilir ki, hiç kabul etmeseydi Adalet Bakanlığını. Olacakları öncesinden iddia edip, hem hukuksuzlukları görüp birebir vakitte onları içe sindirme işinin kendisine nazaran olmadığını düşünerek bu yükün altına girmeseydi. Denecek ki hangi siyasetçi o denli bir yolu seçebilir ki. Herkes “Bir şeyler yaparım” elbette heyecanıyla yola çıkar, lakin bir süre daha sonra görülür neyin nasıl ilerleyeceği.
her neyse Abdulhamit Gül, içine yüklendi yüklendi ve sonunda “Benden bu kadar” noktasına geldi. Bugün herkes bu istifa olayını değerlendirirken, yürüyen yapıya rastgele bir fazilet izafe etmeyi aklına getirmeyecek. Son Sedef Kabaş tweetinde “genel iktidar ahlakı”na ahenk arz etme uğraşının sakilliğine rağmen “Abdulhamit Gül taşıyamadı hukuksuzluğun egemenliğini” diye yorumlayarak “istifa”yı olumlayacak. Ya, beklese, beklese, beklese ve bütün ses çıkarmazlıklara karşın vazifeden alınsaydı…
Sayın Gül’ün “keşke şunları da söyleseydim, şunları görmezlikten gelmeseydim, şunlara orada bulunmak ismine tahammül etmeseydim, şunun benim dönemimde yaşanması içimi acıtıyor” şeklindeki “iç sesleri”ni duymak isterdim.
Diyorum ki, “Başkalarına ders olsun! Statülerin üç gün daha devam etmesi ismine yanlışlıklara ses çıkarmayanlara, ‘Emir kuluyum’ sendromuna teslim olanlara, misyonu yaralar tasasıyla yanlışların üstünü örtenlere ders olsun.” Çünkü bir gün olanlar “tahammül-fersa – tahammül edilmez, dayanılmaz” noktasına gelebilir. Yüreğiniz “Artık yeter” diyebilir.
Doğal ki hâlâ yürek diye bir şey kaldıysa… Zira kimi vakit o bile bastırıla bastırıla fonksiyonsuz hale gelmiş olabilir. Çok şey oldu fazlaca. Bilhassa yargı alanında… Bu devrin hukuksuzluğunun tarihi ayrıyeten yazılacak. Yalnızca KHK operasyonları bile evraklar dolusu hukuksuzluğu ve dayanılmaz insan öykülerini ortasında barındırıyor. “Dindarlık” misyonunun yargı alanında nasıl yara aldığı, yalnızca Adalet Bakanlarının değil iktidara takviye veren kitlelerin hassaslık kapasitesi açısından da ayrıyeten pahalandırılacak. “Bunca zulüm icra edilirken neredeydiniz?” diye sorulacak.”
Taşgetiren yazısında, “Abdulhamit Gül’de birinci istifa dileği ne vakit oluşmuştur?” sorusunu siz de soruyor musunuz? örneğin ben kendi kendime “Abdulhamit Gül niye hala duruyor ki bakanlıkta?” sorusunu fazlaca epey evvelinde sormuşumdur. Şöyle bir durum oldu zira: Bir yandan peş peşe “Yargı reformu” belgeleri açıklıyorsunuz lakin bir yandan da hukuksuzluğu apaçık olan süreçler sizin bakanlığınızın ilgi alanında ortaya çıkıyor. Haydi bir ıslahat evrakı, iki ıslahat dokümanı, üç, dört…. İlan etmişsiniz ve bir gün en zirveden açık açık “yargıya müdahale” teşebbüsü olmuş. Üstelik ülkeyi bütün dünyada hukuk imtihanına sokan sembolik olaylarda. En doruğun bu müdahalelerine mani olabiliyor musunuz? Bunu söz edebiliyor musunuz? En saygılı dille “Olmuyor efendim” diyebiliyor musunuz? bu biçimde bir itirazı seslendirme imkanınız örneğin bu vakitte değil de şu vakitte ortaya çıkabilir üzere bir umudunuz var mı? Islahat paketlerinin evvela sistemin zirve noktalarını eğiteceğini ve bir gün işlerin rayına gireceğini mi düşünüyorsunuz?” tabirini kullandı.
Taşgetiren şunları kaydetti:
“Denebilir ki, hiç kabul etmeseydi Adalet Bakanlığını. Olacakları öncesinden iddia edip, hem hukuksuzlukları görüp birebir vakitte onları içe sindirme işinin kendisine nazaran olmadığını düşünerek bu yükün altına girmeseydi. Denecek ki hangi siyasetçi o denli bir yolu seçebilir ki. Herkes “Bir şeyler yaparım” elbette heyecanıyla yola çıkar, lakin bir süre daha sonra görülür neyin nasıl ilerleyeceği.
her neyse Abdulhamit Gül, içine yüklendi yüklendi ve sonunda “Benden bu kadar” noktasına geldi. Bugün herkes bu istifa olayını değerlendirirken, yürüyen yapıya rastgele bir fazilet izafe etmeyi aklına getirmeyecek. Son Sedef Kabaş tweetinde “genel iktidar ahlakı”na ahenk arz etme uğraşının sakilliğine rağmen “Abdulhamit Gül taşıyamadı hukuksuzluğun egemenliğini” diye yorumlayarak “istifa”yı olumlayacak. Ya, beklese, beklese, beklese ve bütün ses çıkarmazlıklara karşın vazifeden alınsaydı…
Sayın Gül’ün “keşke şunları da söyleseydim, şunları görmezlikten gelmeseydim, şunlara orada bulunmak ismine tahammül etmeseydim, şunun benim dönemimde yaşanması içimi acıtıyor” şeklindeki “iç sesleri”ni duymak isterdim.
Diyorum ki, “Başkalarına ders olsun! Statülerin üç gün daha devam etmesi ismine yanlışlıklara ses çıkarmayanlara, ‘Emir kuluyum’ sendromuna teslim olanlara, misyonu yaralar tasasıyla yanlışların üstünü örtenlere ders olsun.” Çünkü bir gün olanlar “tahammül-fersa – tahammül edilmez, dayanılmaz” noktasına gelebilir. Yüreğiniz “Artık yeter” diyebilir.
Doğal ki hâlâ yürek diye bir şey kaldıysa… Zira kimi vakit o bile bastırıla bastırıla fonksiyonsuz hale gelmiş olabilir. Çok şey oldu fazlaca. Bilhassa yargı alanında… Bu devrin hukuksuzluğunun tarihi ayrıyeten yazılacak. Yalnızca KHK operasyonları bile evraklar dolusu hukuksuzluğu ve dayanılmaz insan öykülerini ortasında barındırıyor. “Dindarlık” misyonunun yargı alanında nasıl yara aldığı, yalnızca Adalet Bakanlarının değil iktidara takviye veren kitlelerin hassaslık kapasitesi açısından da ayrıyeten pahalandırılacak. “Bunca zulüm icra edilirken neredeydiniz?” diye sorulacak.”