JoKeR
Active member
Güler’in İnan’ı konuk ettiği ‘7. Köşe’ röportajı şöyleki:
“Genelde sanatın, özeldeyse sinemanın garip kalmış tipi kısa sinema… Daha doğrusu ülkemiz için bunu söyleyebiliriz. Yarışı fazlaca fazla ama çeşit olarak değer vereni ve üreteni epeyce az. Bir basamaktan öteye geçemiyor. Uzun metraja gitmedilk evvelki uygulama alanı. Adeta staj gözüyle bakılıyor.
Kısa sinemaya bakışın değişmesinin ehemmiyetini ve kısa sinemacıların sesi olma misyonunun gereğini yerine getirebilmek için bu hafta da köşemizi başarılı bir kısa sinemacıya açıyoruz. İnan Erbil’i G.K. sineması ile tanıdım. Tek plan çektiği sineması başarılıydı. çok şenlik dolaştı. Tek problem şenliklerde uzunluk göstermesi değil şüphesiz. hiç bir sinemanın ve direktörün tek kıstası da bu olmamalı aslına bakarsanız. İnan, sinema üzerine düşünen ve bölümde bilfiil çalışan biri olarak umut vaat ediyor.
daha sonraki kısalarını ve uzunlarını ve daha sonra bir daha kısalarını merakla bekliyor, kelamı kendisine bırakıyoruz…
“KÜÇÜK BAHİSLERİN SATIR ORTASINDA BÜYÜK SIKINTILAR VAR”
– Filmografinden bahseder misin?
2015 yılında Zerk, 2016 yılında Grup isimli kısa belgesellerimle sinema sürecim başladı, diyebilirim. daha sonrasında kurmaca kısa sinemalar üretmeye devam ettim. 2018 yılında Bir Taşra Düşü, 2019 yılında G. K. çektiğim kurmaca kısa sinemalar… Şu an üzerinde çalıştığım Tahminen Bir Gün Gideriz, beşinci kısa sinemam olacak.
– niye sinema yapıyorsun?
Sanırım bu soruya fazlaca uzun ve romantik yanıtlar verilebilir. Lakin benim bu biçimde cevaplarım hiç olmadı. Düşünmedim açıkçası. Lakin birkaç cümle ile söz etmem gerekirse şu biçimde açıklayabilirim; ömrün içerisinde gördüğüm küçük sıkıntıların satır içinde aslında ne kadar büyük problemler olduğunu fark ettim. Ve bunları sinemayla dışavurmak hem kendimi uygun hissettiriyor, birebir vakitte daha estetik geliyor.
“KISA SİNEMA DAL OLAMIYOR”
– Türkiye’de kısa sinema yapmanın zorlukları neler?
Türkiye’de kısa sinemanın dal olmaması aslında en büyük sorun. Zira üretim sistemlerini direkt etkiliyor. Bunun kararında da niteliğin düşmesi ve kısa sinemanın öğrenci sinemaları olarak algılanması karşımıza çıkıyor. Bence kısa sinemanın sektörel olarak nitelik kazanması durumunda aklımıza gelen öbür tüm problemlerin kalmayacağını düşünüyorum.”
“Genelde sanatın, özeldeyse sinemanın garip kalmış tipi kısa sinema… Daha doğrusu ülkemiz için bunu söyleyebiliriz. Yarışı fazlaca fazla ama çeşit olarak değer vereni ve üreteni epeyce az. Bir basamaktan öteye geçemiyor. Uzun metraja gitmedilk evvelki uygulama alanı. Adeta staj gözüyle bakılıyor.
Kısa sinemaya bakışın değişmesinin ehemmiyetini ve kısa sinemacıların sesi olma misyonunun gereğini yerine getirebilmek için bu hafta da köşemizi başarılı bir kısa sinemacıya açıyoruz. İnan Erbil’i G.K. sineması ile tanıdım. Tek plan çektiği sineması başarılıydı. çok şenlik dolaştı. Tek problem şenliklerde uzunluk göstermesi değil şüphesiz. hiç bir sinemanın ve direktörün tek kıstası da bu olmamalı aslına bakarsanız. İnan, sinema üzerine düşünen ve bölümde bilfiil çalışan biri olarak umut vaat ediyor.
daha sonraki kısalarını ve uzunlarını ve daha sonra bir daha kısalarını merakla bekliyor, kelamı kendisine bırakıyoruz…
“KÜÇÜK BAHİSLERİN SATIR ORTASINDA BÜYÜK SIKINTILAR VAR”
– Filmografinden bahseder misin?
2015 yılında Zerk, 2016 yılında Grup isimli kısa belgesellerimle sinema sürecim başladı, diyebilirim. daha sonrasında kurmaca kısa sinemalar üretmeye devam ettim. 2018 yılında Bir Taşra Düşü, 2019 yılında G. K. çektiğim kurmaca kısa sinemalar… Şu an üzerinde çalıştığım Tahminen Bir Gün Gideriz, beşinci kısa sinemam olacak.
– niye sinema yapıyorsun?
Sanırım bu soruya fazlaca uzun ve romantik yanıtlar verilebilir. Lakin benim bu biçimde cevaplarım hiç olmadı. Düşünmedim açıkçası. Lakin birkaç cümle ile söz etmem gerekirse şu biçimde açıklayabilirim; ömrün içerisinde gördüğüm küçük sıkıntıların satır içinde aslında ne kadar büyük problemler olduğunu fark ettim. Ve bunları sinemayla dışavurmak hem kendimi uygun hissettiriyor, birebir vakitte daha estetik geliyor.
“KISA SİNEMA DAL OLAMIYOR”
– Türkiye’de kısa sinema yapmanın zorlukları neler?
Türkiye’de kısa sinemanın dal olmaması aslında en büyük sorun. Zira üretim sistemlerini direkt etkiliyor. Bunun kararında da niteliğin düşmesi ve kısa sinemanın öğrenci sinemaları olarak algılanması karşımıza çıkıyor. Bence kısa sinemanın sektörel olarak nitelik kazanması durumunda aklımıza gelen öbür tüm problemlerin kalmayacağını düşünüyorum.”