Vedat Türkali’nin klasik yapıtı: Bir Gün Tek Başına

AirdropAvcisi

New member
Bekle Bizi İstanbul şiiriyle hatırlarız Vedat Türkali’yi… Türk edebiyatına kazandırıdğı eşsiz yapıtlarla biliyoruz onu. İnanç, Yalanıcı Şahitler Kahvesi, Mavi Karanlık, Bir Gün Tek Başına ve daha bir epeyce senaryoya, romana imza atan Türkali’nin en değerli romanı kuşkusuz Bir Gün Tek Başına’dır.

Müellifin yayınlandığında büyük ses getiren romanı, 27 Mayıs Darbesi devrinde geçiyor. Türkali’nin olağanüstü lisanıyla bütünleşen roman, Adeta bir Türkiye fotoğrafı sunuyor.

KAYNAYAN BİR TÜRKİYE

27 Mayıs 1960 askeri darbesindilk evvel Türkiye içten içe kaynıyor. Kenan, yıllar evvel bilinmeyen komünist partisine girme suçlamasıyla polis sorgusunda acilen yılgınlığa düşmüş, eski etrafından tümüyle kopmuştur.


AŞK VE DİRENİŞ GÜNLERİ

Karısı ve çocuğuyla korunaklı bir hayat sürmektedir. Aslında mutsuzdur, içi ile barışık değildir. Bir meyhanede tanıştığı genç Günsel, ortasında çürümemek için direnen ne var ise hepsini ateşleyiverir. Aşk, direniş, ihtilal günleri…Yaşam, Kenan’la kendini bir kere daha sınama imkanı verir…


TADIMLIK…

“Ağır ağır çıktı odadan, banyoya girdi, şofbeni yaktı, suyu açtı. Büyük bir gürültüyle akan suya baktı, elini tuttu, ılıktı tam istediği üzere. Lakin bir daha de bir türlü giremiyordu suyun altına. Değişmek istemiyorum da ondan. Bu suyla birlikte ortasındaki her şey akıp gidecek. daha sonra yavaşça girdi. hiç bir şeyin akıp gideceği yok. Ne kolay öyle! Korkaksın da ondan. Her şey çabucak değişiversin istiyorsun. Güya daha mı uygun olurdu? bu biçimde da peşinden koşar, bir türlü yetişemezdin. Artık de geri kalıyorum; bak artık de… Altından çekiliverdi, fazlaca kızmıştı su. Gözlerindeki sabunları akıtmak için uzattığı eli bile güç dayanıyordu. Sende iş yok oğlum. Bu sıcak, beriki soğuk… Öteki sert, beriki yumuşak… Ömrünce sonda kalacaksın. Sende iş yok oğlum, sende iş yok… Biraz ferahlamıştı. Şofbeni ayarladı, tekrar girdi suyun altına. Her vakit bu biçimde olurdu. Sonunda dönüp dolaşıp mutlaka kendini suçladı mı bitirirdi. Söyleyecek kelam kalır mı? Ben, bu biçimdeyim… Bitti… Artık savunma bile boşuna. Değil mi ki değişmez… O vakit bırakırsın yaşamayı kendi yoluna, yürür masraf. daha sonra bir daha kımıldamaya başlar birikenler. daha sonra bir daha kızgın su. Ya da bir diş ağrısı. Ola ki birtakım görmeden bastığın asfalta yayılmış yemyeşil bir balgam. Bir vapurun kaçması…”

Ergül Tosun

Kitap sayfası için irtibat:

[email protected]
 
Üst