Yeni Akit Yazı İşleri Müdürü Ali Karahasanoğlu, ailesinin zoruyla cemaat yurdunda kalan ve yaşadığı baskıyı anlatarak hayatına son veren Enes Kara’nın vefatı daha sonrası cemaat/tarikat yurtları konusunda başlayan tartışmayı köşesine taşıdı.
Karahasanoğlu, yazısında şu sözleri kullandı:
“Kızlı-erkekli meskenlerde cesetleri parçalanan kızların; bir değil, iki değil, on değil, yüzler ve epey daha fazla örnekleri önümüzde dururken, ‘Kimseye kızlı-erkekli evlerimizi yedirmeyiz’ diyenler….
Baş karışıklığı yaşan bir üniversiteli gencin….
Tek bir fiziki şiddet görmediğini kendisi itiraf eden bir gencin….
Topu topu…. En kabadayısı….
Nitekim inanmıyorsa….
Sabah 10 dakika evvel kaldırılıp, sureta kıldığı dört rekat namaz niçini ile….
Özgürlüğünün tadını çıkaramadığını sanıp….
Akşamleyin…. hiç bir fiziki şiddet olmaksızın. Cebir olmaksızın….
‘Katılmazsan, seni yumruk manyağı yaparım’ tehdidi almaksızın.
‘Toplantımıza geç gelirsen, seni kesimlerim, anne baban parçanı bile bulamaz’ şeklinde hiç bir tehdit almaksızın….
Arkadaşları ile bir arada, Risale-i Parıltı okumalarına katılmayı (kendi beyanına bakılırsa) arzu etmediği biçimde, bir saatliğine istemediği bir okuma yaptığı için….
Özgürlüğünün yok edildiğini sanıp….
7. kattan atlayıp, ölmeyi dilek ettiğinde….
Daima birlikte ayağa kalkıyorlar:
‘Tarikat meskenleri kapatılsın.’
Tarikat konutlarında kalmadım.
İlim Yayma Cemiyeti’nin yurdunda kaldım.
birebir vakitte üniversite çağında değil, ortaokulda iken, 11’li yaşlarda iken kaldım…
Bugünlerde konutlarda kalanlara göre, hayli daha güçlü koşullarda yatılı okudum….
Mazot yokluğundan, kaloriferin yanmadığı devirler oldu…
Elektrikler kesik olduğu için, kalktığımızda göz gözü görmediği günlerimiz oldu…
Sabah namazına kaldırıldık…
Düzgün ki kaldırılmışız…
Sabahleyin çay yerine çorba verildiği günler, bize vefat üzere geliyordu…
Artık, ‘İyi ki bir gün çay, bir gün çorba vermişler, hayatın zorluklarına bizi alıştırmışlar’ diyorum.
‘İyi ki… Ellerinden bir şey gelmeyen durumdan da kaynaklı olsa, mazot yokluğundan kaloriferin yanmadığı sabah vakti bizi kaldırıp, buz üzere soğuk suda, abdest almamızı sağlamışlar’ diyorum…
Sıcağın bir nimet olduğunu, ibadetin bir görev olduğunu öğretmişler…
Ki, kızlı-erkekli konutlarda, arkadaşını kum torbasına çeviren gençler olmadık. Kızlı erkekli konutlarda, arkadaşını, öbür şahıslara peşkeş çeken sapıklardan olmadık.
Katillerden olmadık.
Namussuzlardan olmadık…”
Karahasanoğlu, yazısında şu sözleri kullandı:
“Kızlı-erkekli meskenlerde cesetleri parçalanan kızların; bir değil, iki değil, on değil, yüzler ve epey daha fazla örnekleri önümüzde dururken, ‘Kimseye kızlı-erkekli evlerimizi yedirmeyiz’ diyenler….
Baş karışıklığı yaşan bir üniversiteli gencin….
Tek bir fiziki şiddet görmediğini kendisi itiraf eden bir gencin….
Topu topu…. En kabadayısı….
Nitekim inanmıyorsa….
Sabah 10 dakika evvel kaldırılıp, sureta kıldığı dört rekat namaz niçini ile….
Özgürlüğünün tadını çıkaramadığını sanıp….
Akşamleyin…. hiç bir fiziki şiddet olmaksızın. Cebir olmaksızın….
‘Katılmazsan, seni yumruk manyağı yaparım’ tehdidi almaksızın.
‘Toplantımıza geç gelirsen, seni kesimlerim, anne baban parçanı bile bulamaz’ şeklinde hiç bir tehdit almaksızın….
Arkadaşları ile bir arada, Risale-i Parıltı okumalarına katılmayı (kendi beyanına bakılırsa) arzu etmediği biçimde, bir saatliğine istemediği bir okuma yaptığı için….
Özgürlüğünün yok edildiğini sanıp….
7. kattan atlayıp, ölmeyi dilek ettiğinde….
Daima birlikte ayağa kalkıyorlar:
‘Tarikat meskenleri kapatılsın.’
Tarikat konutlarında kalmadım.
İlim Yayma Cemiyeti’nin yurdunda kaldım.
birebir vakitte üniversite çağında değil, ortaokulda iken, 11’li yaşlarda iken kaldım…
Bugünlerde konutlarda kalanlara göre, hayli daha güçlü koşullarda yatılı okudum….
Mazot yokluğundan, kaloriferin yanmadığı devirler oldu…
Elektrikler kesik olduğu için, kalktığımızda göz gözü görmediği günlerimiz oldu…
Sabah namazına kaldırıldık…
Düzgün ki kaldırılmışız…
Sabahleyin çay yerine çorba verildiği günler, bize vefat üzere geliyordu…
Artık, ‘İyi ki bir gün çay, bir gün çorba vermişler, hayatın zorluklarına bizi alıştırmışlar’ diyorum.
‘İyi ki… Ellerinden bir şey gelmeyen durumdan da kaynaklı olsa, mazot yokluğundan kaloriferin yanmadığı sabah vakti bizi kaldırıp, buz üzere soğuk suda, abdest almamızı sağlamışlar’ diyorum…
Sıcağın bir nimet olduğunu, ibadetin bir görev olduğunu öğretmişler…
Ki, kızlı-erkekli konutlarda, arkadaşını kum torbasına çeviren gençler olmadık. Kızlı erkekli konutlarda, arkadaşını, öbür şahıslara peşkeş çeken sapıklardan olmadık.
Katillerden olmadık.
Namussuzlardan olmadık…”