2020’de Oklahoma, Stringtown’daki yaban kuşu çiftliğinde Jack’i ilk ziyaret ettiğimde, o günleri hatırlarken güldü. Büyük bir ahırdaki kavgalar göze çarpıyordu. “Cuma gecesi – sadece biz çocuklar değildik, yetişkin erkeklerdik, herkes – aşağıda 200 kişiydik,” dedi, her kelimeyle birlikte sesinin perdesi yükselip alçalıyordu. Horozlar, ağırlıklarına göre dövüşler için ayarlandı ve kuşlar üzerine küçük bahisler oynandı. Burada 20$ kazan, orada 20$ kaybet. Jack, “Ve artık bu, dünyadaki her haber kanalında olurdu,” dedi. “Ama birlikte büyüdüğümüz tek şey bu.”
O zamandan beri Jack, hayatının çoğunu satılık yabani kümes hayvanları yetiştirerek geçirdi. Bu, her gün şafaktan önce başlayan (ve dudağının arkasında bir tutam dumansız tütünle – günde yaklaşık yarım kilo sos kullanıyordu) zorlu bir girişimdi. Herhangi bir zamanda, çiftliğinde, garajındaki kuluçka makinelerinde yumurtadan çıkan binlerce kuş vardı. Yemek için taraklarının kesilmesi, yulaflarının ekşitilmesi ve tahıllarının karıştırılması gerekiyordu; Hastalıklara ve parazitlere karşı aşılanmaları gerekiyordu.
Çiftliği iki ana alandan oluşuyordu: yetişkin horozların birbirlerinden korunmak ve barınak sağlamak için içlerinde bir delik bulunan ters çevrilmiş mavi varillere bağlandığı evinin etrafındaki çitle çevrili alanlar ve küçük bir nehrin üzerinden eğimli bir alana uzanan bir çayır. yılın büyük bölümünde serbest dolaşan tavuklarla dolu olan ormanlık yamaç. Jack beni bir golf arabasıyla tarlanın öbür ucuna götürürken, düzenli olarak artan ekmek ve mısır yemini dökerken, bana tüm değerli boğalarının – eskiden kambur boğalar yetiştirirdi – satıldığını söyledi; bazen uzaktan megalitik heykeller gibi görünen düveleri hâlâ toprağı otlatıyordu. Boğalar için çitlerle çevrili otlaklar, şimdi golf arabasından attığı yem izini gagalayan binlerce genç geyik ve yarkayla dolmuştu. Yapabildiklerinde, tavuklar bize yaklaştı ve bazen koltuklara atladı. Jack onları yakından izliyor, varillere girecek kadar yaşlı erkekleri ve üretmeye veya satmaya değecek dişileri arıyordu.
Av kuşlarının kaotik bir soyağacı vardır. Tüm modern tavukların, muhtemelen MÖ 6.000 gibi erken bir tarihte, Güneydoğu Asya ve Çin’e özgü tropik kuşlar olan orman kuşlarından geldiğine inanılıyor. İnsanlar dahil olduğunda organizma evcilleştirildi. Kümes hayvanı çiftliklerindeki modern tavukları ele alalım: Uysal ve kalın bacaklıdırlar, bazen beş hafta gibi kısa bir sürede hasat edilirler ve vahşi atalarına çok az benzerlik gösterirler. Orman tavukları genellikle narin, bölgesel ve enerjiktir ve erkeklerin tüyleri canlı renklerle bezenmiştir.
Modern yaban kuşlarında bu saldırganlık ve dikkat çekicilik vurgulanmıştır. Etlerinin sululuğu veya yumurtalarının büyüklüğü için yetiştirilmediler. Bir dövüşü kazanmak çok önemlidir ve genellikle onları ilk geliştiren adamları onurlandıran ırkların adlarında belirli bir gurur görülebilir. Örneğin, en popüler ırklardan biri, 1964’te ölen Teksaslı bir yetiştirici olan Walter Kelso’nun adını almıştır. Ancak Jack bana “saf bir Kelso gibisi hiçbir zaman olmamıştır” dedi. Walter Kelso’dan tavuk alan herkes onlara Kelsos derdi.” Jack, kuşların ruhunu göz ardı eden ve fazla bilimsel olmaya çalışan yetiştiricileri hor gördüğünü söyledi. Onları görünüşleriyle yetiştirebilirsin ama içlerini göremezsin, kalplerini göremezsin” dedi.
O zamandan beri Jack, hayatının çoğunu satılık yabani kümes hayvanları yetiştirerek geçirdi. Bu, her gün şafaktan önce başlayan (ve dudağının arkasında bir tutam dumansız tütünle – günde yaklaşık yarım kilo sos kullanıyordu) zorlu bir girişimdi. Herhangi bir zamanda, çiftliğinde, garajındaki kuluçka makinelerinde yumurtadan çıkan binlerce kuş vardı. Yemek için taraklarının kesilmesi, yulaflarının ekşitilmesi ve tahıllarının karıştırılması gerekiyordu; Hastalıklara ve parazitlere karşı aşılanmaları gerekiyordu.
Çiftliği iki ana alandan oluşuyordu: yetişkin horozların birbirlerinden korunmak ve barınak sağlamak için içlerinde bir delik bulunan ters çevrilmiş mavi varillere bağlandığı evinin etrafındaki çitle çevrili alanlar ve küçük bir nehrin üzerinden eğimli bir alana uzanan bir çayır. yılın büyük bölümünde serbest dolaşan tavuklarla dolu olan ormanlık yamaç. Jack beni bir golf arabasıyla tarlanın öbür ucuna götürürken, düzenli olarak artan ekmek ve mısır yemini dökerken, bana tüm değerli boğalarının – eskiden kambur boğalar yetiştirirdi – satıldığını söyledi; bazen uzaktan megalitik heykeller gibi görünen düveleri hâlâ toprağı otlatıyordu. Boğalar için çitlerle çevrili otlaklar, şimdi golf arabasından attığı yem izini gagalayan binlerce genç geyik ve yarkayla dolmuştu. Yapabildiklerinde, tavuklar bize yaklaştı ve bazen koltuklara atladı. Jack onları yakından izliyor, varillere girecek kadar yaşlı erkekleri ve üretmeye veya satmaya değecek dişileri arıyordu.
Av kuşlarının kaotik bir soyağacı vardır. Tüm modern tavukların, muhtemelen MÖ 6.000 gibi erken bir tarihte, Güneydoğu Asya ve Çin’e özgü tropik kuşlar olan orman kuşlarından geldiğine inanılıyor. İnsanlar dahil olduğunda organizma evcilleştirildi. Kümes hayvanı çiftliklerindeki modern tavukları ele alalım: Uysal ve kalın bacaklıdırlar, bazen beş hafta gibi kısa bir sürede hasat edilirler ve vahşi atalarına çok az benzerlik gösterirler. Orman tavukları genellikle narin, bölgesel ve enerjiktir ve erkeklerin tüyleri canlı renklerle bezenmiştir.
Modern yaban kuşlarında bu saldırganlık ve dikkat çekicilik vurgulanmıştır. Etlerinin sululuğu veya yumurtalarının büyüklüğü için yetiştirilmediler. Bir dövüşü kazanmak çok önemlidir ve genellikle onları ilk geliştiren adamları onurlandıran ırkların adlarında belirli bir gurur görülebilir. Örneğin, en popüler ırklardan biri, 1964’te ölen Teksaslı bir yetiştirici olan Walter Kelso’nun adını almıştır. Ancak Jack bana “saf bir Kelso gibisi hiçbir zaman olmamıştır” dedi. Walter Kelso’dan tavuk alan herkes onlara Kelsos derdi.” Jack, kuşların ruhunu göz ardı eden ve fazla bilimsel olmaya çalışan yetiştiricileri hor gördüğünü söyledi. Onları görünüşleriyle yetiştirebilirsin ama içlerini göremezsin, kalplerini göremezsin” dedi.