JoKeR
Active member
Hayatta her şey değişir, hiç bir şey birebir kalmaz: meskenler, mahalleler, kentler, beşerler, ilişkiler… Değişimse mutlak manada düzgün ya da makus değildir; kimi vakit düzgüne, hoşa gerçek yol almanın öteki ismi olur, kimi vakit de tahribatın. Ketebe Yayınları’ndan çıkan Kent Yıkılırken romanında Nuri Sincanlı bize insanın heva hevesinin, ihtiraslarının eşlik ettiği değişimin nasıl bir tahribata yol açtığını, bizi kimi bazı eski günlere gdolayıp nostaljik hislere bürüyerek, kimi bazı da insanın aciz tarafını tüm çıplaklığıyla önümüze sererek gösteriyor.
Romanın belkemiğini oluşturan karakter olan Erenköy eşrafından Emin Beyefendi, sohbetlere katılan, tasavvuf terbiyesi almış, uygun niyetli, kanaatkâr ancak disiplinden ödün vermeyen, tahminen kimilerinin gözünde aksi denebilecek bir ihtiyar. Erenköy mahallesinin vakit içerisinde müteahhitlerin elinde nasıl yok olduğunu, mahalle diye bir şeyin kalmadığını yakinen deneyim ettiğinden, hem kaybettiği eşinin yadigarı olarak tıpkı vakitte eski “yaşayan” kentin bir nişanesi olarak gördüğü bu müstakil konutunu korumak, onu adeta tek başına bir mahalleye dönüştürmek için konutunun bahçesine bir kuyu açtırma niyetindedir. Fakat hiç bir şey Emin Bey’in hayal ettiği kadar kolay gerçekleşmeyecek ve bu kuyuyu açtırma serüveni, artık yalnızca kızı ve damadından ibaret kalan ailesinin de çeşitli imtihanlarla yüzleştiği bir sorun haline gelecektir.
İNSANOĞLU VE İHTİRASLARI
Kent Yıkılırken, Nuri Sincanlı, Ketebe Yayınları 2021, 172 sayfa
Romanda müspet insanın timsali olan Emin Beyefendi, baklava işinde ehil bulunmasına, üstelik hayli de istek görmesine karşın dükkânı büyütmeye, ikinci şubeyi dahi açmaya yanaşmayan birisidir. O, ihtiraslarını yenmiş, kendi yağıyla kavrulmaya alışmış, alıştığı ve uygun olduğuna inandığı tertibi devam ettirme uğraşı içerisindedir. Lakin ihtiraslarının kölesi olduğunu roman boyunca çeşitli vesilelerle gördüğümüz damadı Ziya, onun neredeyse zıttı bir tablo çizer. Dükkânı büyütmek ister, daha epeyce ve daha kolay kazanacağı işlerin peşinde koşmak ister. Lakin kuvvetli karakterli olmayışı ve her kabın rengini alması sebebiyle hiç bir işte muvaffak olamaz. Babasını şad etmekten öbür gayesi olmayan eşini kararsızlıkları, düşüncesizlikleri ve berbat arkadaşlıkları sebebiyle üzerken, kayınpederinin elinden de Erenköy Konutu olan bu yadigâr mülkü alma uğraşındadır.
Zıt karakterlerin çatıştığı romanda, bir manada yeterlinin berbata galip gelme uğraşı kuyu üzerinden verilmektedir. Bu imge üzerinden aileyi, mahalleyi, semt insanlarını, kentin dönüşümünü, yıkımları, insanın bitmez tükenmez hırsını, dünyanın geçiciliğini anlatan Sincanlı, canlı diyaloglarla zenginleştirdiği romanında her kesitten insanın kanılarına yer vermektedir. Dolandırıcılara da, mülteci duvarcılara da, boşboğaz ustalara da, kalbi kırık bayanlara da kendi veçhelerinden bakılan roman, biteviye değişen kente ayna tutarak kendi hâl-i pürmelâlimize bakmamızı sağlıyor.
Romanın belkemiğini oluşturan karakter olan Erenköy eşrafından Emin Beyefendi, sohbetlere katılan, tasavvuf terbiyesi almış, uygun niyetli, kanaatkâr ancak disiplinden ödün vermeyen, tahminen kimilerinin gözünde aksi denebilecek bir ihtiyar. Erenköy mahallesinin vakit içerisinde müteahhitlerin elinde nasıl yok olduğunu, mahalle diye bir şeyin kalmadığını yakinen deneyim ettiğinden, hem kaybettiği eşinin yadigarı olarak tıpkı vakitte eski “yaşayan” kentin bir nişanesi olarak gördüğü bu müstakil konutunu korumak, onu adeta tek başına bir mahalleye dönüştürmek için konutunun bahçesine bir kuyu açtırma niyetindedir. Fakat hiç bir şey Emin Bey’in hayal ettiği kadar kolay gerçekleşmeyecek ve bu kuyuyu açtırma serüveni, artık yalnızca kızı ve damadından ibaret kalan ailesinin de çeşitli imtihanlarla yüzleştiği bir sorun haline gelecektir.
İNSANOĞLU VE İHTİRASLARI
Kent Yıkılırken, Nuri Sincanlı, Ketebe Yayınları 2021, 172 sayfa
Romanda müspet insanın timsali olan Emin Beyefendi, baklava işinde ehil bulunmasına, üstelik hayli de istek görmesine karşın dükkânı büyütmeye, ikinci şubeyi dahi açmaya yanaşmayan birisidir. O, ihtiraslarını yenmiş, kendi yağıyla kavrulmaya alışmış, alıştığı ve uygun olduğuna inandığı tertibi devam ettirme uğraşı içerisindedir. Lakin ihtiraslarının kölesi olduğunu roman boyunca çeşitli vesilelerle gördüğümüz damadı Ziya, onun neredeyse zıttı bir tablo çizer. Dükkânı büyütmek ister, daha epeyce ve daha kolay kazanacağı işlerin peşinde koşmak ister. Lakin kuvvetli karakterli olmayışı ve her kabın rengini alması sebebiyle hiç bir işte muvaffak olamaz. Babasını şad etmekten öbür gayesi olmayan eşini kararsızlıkları, düşüncesizlikleri ve berbat arkadaşlıkları sebebiyle üzerken, kayınpederinin elinden de Erenköy Konutu olan bu yadigâr mülkü alma uğraşındadır.
Zıt karakterlerin çatıştığı romanda, bir manada yeterlinin berbata galip gelme uğraşı kuyu üzerinden verilmektedir. Bu imge üzerinden aileyi, mahalleyi, semt insanlarını, kentin dönüşümünü, yıkımları, insanın bitmez tükenmez hırsını, dünyanın geçiciliğini anlatan Sincanlı, canlı diyaloglarla zenginleştirdiği romanında her kesitten insanın kanılarına yer vermektedir. Dolandırıcılara da, mülteci duvarcılara da, boşboğaz ustalara da, kalbi kırık bayanlara da kendi veçhelerinden bakılan roman, biteviye değişen kente ayna tutarak kendi hâl-i pürmelâlimize bakmamızı sağlıyor.