Hazine ve Maliye Bakanı Nureddin Nebati, yüksek lisans tezinde 80 darbesine işaret ederek “Solu tasfiye etmek ve komünizm tehlikesini bertaraf etmek ismine İslamın manipülatif bir öge olarak ortaya çıkması sağlandı” sözlerine yer verdi.
Cumhuriyet’ten Sefa Uyar’ın haberine bakılırsa; Bakan Nebati’nin, 2002’deki “Türkiye’de İslami siyasal hareket” isimli yüksek lisans tezinin “öz” kısmında, “İslami siyasal hareketin, bilhassa epeyce partili yaşama geçildikten daha sonra bir biçimde devletten dayanak alarak ya da en azından yol verilerek gelişip büyüdüğü kararına varıldığını” açıklandı. Nebati, “1950’ye kadar İslami hareketlerin ya yok olduğunu ya depolitize olduğunu ya da yeraltına çekildiğini” belirterek “Çok partili periyotla bir arada İslami hareketler giderek gün yüzüne çıktı, gelişti ve siyasallaştı. Cumhuriyet devrinde İslami hareketlerin çabucak hepsi idareye talip olmaya yani iktidara yönelmişlerdir” tabirlerini kullandı.
“1923-1945 içinde Kemalist seçkinin, batılılaşmış bir Türkiye oluşturma isteğinin geniş halk yığınının bedelleri açısından pek az bir mana tabir ettiğini” tez eden Nebati, cumhuriyetin kuruluşunu ise “Batı çağdaşlaşmasına eklemlenme telaşı ile yola çıkılan kuruluş” olarak nitelendirdi.
Demokrat Parti devrindeki “ezanın Arapça okutulması, okullarda din dersi verilmesi üzere birtakım kararların, cemaatler ile iktidar içinde köprü oluşturduğuna” işaret eden Nebati, “İslam ile siyasetin iç içe olduğuna” dikkat çekerek, “Siyasal İslam, Kuran ve sünnetin öngördüğü prensipler çerçevesinde devlete yönelerek toplumsal, sosyoekonomik ve siyasal alanı düzenleme maksadını içeren bir kavram olarak tanımlanmaktadır. İslamın devlet aygıtını ele geçirme talebini içermektedir” dedi.
1980 askeri darbesine ve bu süreçte siyasal İslamın durumuna da değinen Nebati, şunları kaydetti:
“Solu tasfiye etmek ve komünizm tehlikesini bertaraf etmek ismine İslam’ın manipülatif bir öge olarak ortaya çıkması sağlandı. 1980 daha sonrasında İslamcı hareket, antihegemonik bir telaffuz üretmekten öte globalleşme sürecine eklemlenerek var olabilmiştir. Türkiye’nin neoliberal siyasetlerinin bir aracı olarak güç kazanmış, kendi özgüllüğünün dışına çıkarılarak kapitalist kurumlarla bütünleştirilmiş ve bu mevzuda sistemli bir devlet siyaseti uygulanmıştır.”
Siyasal İslam’ın, “ötekileştirmeye karşı duruş olduğunu, bu tarafıyla varolma, kabul görme ve demokrasi savaşı” verdiğini savunan Nebati, “Cumhuriyet hükümetleri, merkezi temsil eden bir yapı üzerine kurulmuştur. Devletçi, merkeziyetçi, seçkinci ve milliyetçi bir öz taşımaktadır. Uzun yıllar epey partili yaşama geçilmemesinin sebeplerini de bu yapıda aramak gerekir” dedi.
Cumhuriyet’ten Sefa Uyar’ın haberine bakılırsa; Bakan Nebati’nin, 2002’deki “Türkiye’de İslami siyasal hareket” isimli yüksek lisans tezinin “öz” kısmında, “İslami siyasal hareketin, bilhassa epeyce partili yaşama geçildikten daha sonra bir biçimde devletten dayanak alarak ya da en azından yol verilerek gelişip büyüdüğü kararına varıldığını” açıklandı. Nebati, “1950’ye kadar İslami hareketlerin ya yok olduğunu ya depolitize olduğunu ya da yeraltına çekildiğini” belirterek “Çok partili periyotla bir arada İslami hareketler giderek gün yüzüne çıktı, gelişti ve siyasallaştı. Cumhuriyet devrinde İslami hareketlerin çabucak hepsi idareye talip olmaya yani iktidara yönelmişlerdir” tabirlerini kullandı.
“1923-1945 içinde Kemalist seçkinin, batılılaşmış bir Türkiye oluşturma isteğinin geniş halk yığınının bedelleri açısından pek az bir mana tabir ettiğini” tez eden Nebati, cumhuriyetin kuruluşunu ise “Batı çağdaşlaşmasına eklemlenme telaşı ile yola çıkılan kuruluş” olarak nitelendirdi.
Demokrat Parti devrindeki “ezanın Arapça okutulması, okullarda din dersi verilmesi üzere birtakım kararların, cemaatler ile iktidar içinde köprü oluşturduğuna” işaret eden Nebati, “İslam ile siyasetin iç içe olduğuna” dikkat çekerek, “Siyasal İslam, Kuran ve sünnetin öngördüğü prensipler çerçevesinde devlete yönelerek toplumsal, sosyoekonomik ve siyasal alanı düzenleme maksadını içeren bir kavram olarak tanımlanmaktadır. İslamın devlet aygıtını ele geçirme talebini içermektedir” dedi.
1980 askeri darbesine ve bu süreçte siyasal İslamın durumuna da değinen Nebati, şunları kaydetti:
“Solu tasfiye etmek ve komünizm tehlikesini bertaraf etmek ismine İslam’ın manipülatif bir öge olarak ortaya çıkması sağlandı. 1980 daha sonrasında İslamcı hareket, antihegemonik bir telaffuz üretmekten öte globalleşme sürecine eklemlenerek var olabilmiştir. Türkiye’nin neoliberal siyasetlerinin bir aracı olarak güç kazanmış, kendi özgüllüğünün dışına çıkarılarak kapitalist kurumlarla bütünleştirilmiş ve bu mevzuda sistemli bir devlet siyaseti uygulanmıştır.”
Siyasal İslam’ın, “ötekileştirmeye karşı duruş olduğunu, bu tarafıyla varolma, kabul görme ve demokrasi savaşı” verdiğini savunan Nebati, “Cumhuriyet hükümetleri, merkezi temsil eden bir yapı üzerine kurulmuştur. Devletçi, merkeziyetçi, seçkinci ve milliyetçi bir öz taşımaktadır. Uzun yıllar epey partili yaşama geçilmemesinin sebeplerini de bu yapıda aramak gerekir” dedi.