JoKeR
Active member
Her milletin sözcüsü olan, yol gösteren, tercüman olan, soran ve yorumlayan isimleri olur. Sanatın çeşitli alanlarında fekat illa da sanat ile kendine yer bulur, bu şahıslar. Anadolu beşerinin yakın periyot sanatkarlarının en mühimlerinden, tercüman ve sözcü tabirinin yanında yol gösteren sıfatını da hak eden birinci isim Barış Manço desek abartmış olmayız sanırım. Kısa sayılabilecek ömrüne yüzlerce beste ve güfte sığdıran Manço, bilhassa Anadolu külçeşidini kullanımı bakımından kıymetliydi. Çünkü icra ettiği müzik alanı yenilikçiydi. Anadolu Rock da denen, protest yapısıyla bilinen rock müziğinin bir türevi olan bu alanda yenilikler, yürekli yaklaşımlar ortaya koyarken vazgeçmediği tek şey kültürü oldu.
“Abir dahasi iştir kişinin lafa bakılmaz / Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde” derken Ziya Paşa, tam olarak Barış Manço’yu tanım etmiştir. Çünkü sanatında başarılı olan ve basın-medya yoluyla tutumunu lisana getieme imkanı da bulan Manço, yalnızca rock yaparak basitçe mesleğini sürdürebilecekken, çocuk ve seyahat programları da yaptı. Daha da değerlisi, müziklerinin kelamları tam olarak kadim kültürümüzden beslenen yenilikçi bir yaklaşımın yapıtı olabilirdi.
Barış Manço, çağının hayli epeyce ötesinde ve çağdaş algı manipülasyonuna teslim olmayan kültür altyapısına sahip bir tanesiydi. Yoksa hem tanınan hem protest müzik yapan birisi niye “Ah ehl-i lisandır diyemem sinesi saf olmayana” desin ki! Ya da “Selam almayana adam denir mi” sözlerindeki Anadolu kültürü vurgusunun niçini ne ola ki?
“Ayağında yok postal, başına giyer püskül” kelamlarıyla ya da Ahmet Bey’in ceketinin manasını sorgularken de “Hemşehrim memleket nire, bu dünya benim memleket” derken de memleket denen mevhumun kozmik sonlarını sahih ve anlaşılır bir biçimde lisana getiriyordu.
Barış Manço, büyük problemleri sadeleştirip halka anlatmak üzere farklı bir görev edinmişti. Kim bu vazifeyi vermişti? şüphesiz kendisi. İşte buna sorumluluk şuuru ve memleket sevdası diyoruz.
bu biçimdesi bir insanın gerçek anlaşılabilmesi ve hitap ettiği gelecek kuşaklara de ulaştırılabilmesi için sinemanın gücünün devreye girmesi gerekli. Hamaset yapmadan, Anadolu irfanı ve izânının sarih ve sahih lisanla beyazperdeye çıkması kıymetli. Bilhassa dijital mecralarda yer alması gerekli. Hatta dijital mecrada dizi yapılması fazlaca yerinde olacaktır.
Kesinlikle bir gün olacaktır. Fekat bunun için epeyce beklemeye gerek var mıdır?
“Abir dahasi iştir kişinin lafa bakılmaz / Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde” derken Ziya Paşa, tam olarak Barış Manço’yu tanım etmiştir. Çünkü sanatında başarılı olan ve basın-medya yoluyla tutumunu lisana getieme imkanı da bulan Manço, yalnızca rock yaparak basitçe mesleğini sürdürebilecekken, çocuk ve seyahat programları da yaptı. Daha da değerlisi, müziklerinin kelamları tam olarak kadim kültürümüzden beslenen yenilikçi bir yaklaşımın yapıtı olabilirdi.
Barış Manço, çağının hayli epeyce ötesinde ve çağdaş algı manipülasyonuna teslim olmayan kültür altyapısına sahip bir tanesiydi. Yoksa hem tanınan hem protest müzik yapan birisi niye “Ah ehl-i lisandır diyemem sinesi saf olmayana” desin ki! Ya da “Selam almayana adam denir mi” sözlerindeki Anadolu kültürü vurgusunun niçini ne ola ki?
“Ayağında yok postal, başına giyer püskül” kelamlarıyla ya da Ahmet Bey’in ceketinin manasını sorgularken de “Hemşehrim memleket nire, bu dünya benim memleket” derken de memleket denen mevhumun kozmik sonlarını sahih ve anlaşılır bir biçimde lisana getiriyordu.
Barış Manço, büyük problemleri sadeleştirip halka anlatmak üzere farklı bir görev edinmişti. Kim bu vazifeyi vermişti? şüphesiz kendisi. İşte buna sorumluluk şuuru ve memleket sevdası diyoruz.
bu biçimdesi bir insanın gerçek anlaşılabilmesi ve hitap ettiği gelecek kuşaklara de ulaştırılabilmesi için sinemanın gücünün devreye girmesi gerekli. Hamaset yapmadan, Anadolu irfanı ve izânının sarih ve sahih lisanla beyazperdeye çıkması kıymetli. Bilhassa dijital mecralarda yer alması gerekli. Hatta dijital mecrada dizi yapılması fazlaca yerinde olacaktır.
Kesinlikle bir gün olacaktır. Fekat bunun için epeyce beklemeye gerek var mıdır?