JoKeR
Active member
Kuyu metaforu ressam Hasan Çevik için özgürlüğün ve ışığın simgesi. Yeni yapıtlarını, “Kuyu” imgesi etrafında ören Çevik’in fotoğraflarını Galeri Diani’de 25 Mart’a kadar gorebilirsiniz. Standa ismine veren “Kuyu” imgesi, birinci kere bir leke olarak “Derinde” tablosunda ortaya çıkmış. Bir manada sanatçıyı kuyu kendine çağırmış. Zihninin lekeyi bir kuyu üzere algıladığını söyleyen Çevik, “Lekesel manada kuyu fotoğrafımda belirdikten daha sonra; kuyu ve figürlerin ilgisi, o alakaya yüklediğim mana beni keyiflendirdi” diyor. Akabinde birinci fotoğrafta tasarladığı bu metaforu başka fotoğraflarında de kullanmış.
HASAN ÇEVİKn(FOTOĞRAF: SEDAT ÖZKÖMEÇ)
Pandemi devrinde insanın kendi dünyasındaki mana arayışı da sanatkara ilham olmuş. “Bu metafor bana son iki buçuk senede altüst olan hayatlarımızı hatırlattı” diyen Çevik, her insanın meskenlerine çekildiği ve kaotik bir surece girdiği o periyotta herkes üzere o da bir içe dönüş yaşadığını ve bu durumun onu pek fazlaca şeyle yüzleştirdiğini tabir ediyor. Standın isminin “Kuyu” bulunmasına karar verdikten daha sonra “Kuyu ile ilgili neler var?” sorusunun karşılığını arayan Çevik’in aklına birinci vakit içinderda Ümit Yaşar Oğuzcan’ın “Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktılar” dizeleri ve Pir Galip’in Hüsn-ü Aşk’ında bahsi geçen kuyu gelmiş. Çevik, Bilhassa Pir Galip’in metaforunu pandemi sürecindeki arayışıyla fazlaca örtüştüğünü söylüyor.
RENK PALETİM BANA BENZİYOR
Stantta yer alan yapıtların neredeyse tamamı son dört ayda nihayete erdiğini söyleyen Çevik, birebir anda birden çok fotoğraf üzerinde çalışarak ilerliyor. “Aynı anda çalışmak da bir manada fotoğrafları kardeş kılıyor. Biçimlerde, renklerde kardeş kılıyor zira birebir paleti kullanıyorum” diyen Çevik’in tıpkı renk paletini kullanımı fotoğrafları içindeki ahengin de otomatik olarak sağlanmasına niye oluyor. Bunu bir teknik üzere düşünerek yapmadığını söyleyen Çevik, “Ressamların bir kısmı büyük cam paletlerde çalışır, boyası bittiğinde paleti temizler ve rengi bir daha hazırlar. Benim paletim biraz kirli ve karmaşıktır. bu türlü çalışmak bana sıkıntı gelmiyor lakin nazarann birtakım arkadaşlarım şaşkınlıkla, ‘Bu paletten nasıl renk çıkarıyorsun?’ diye soruyor. Benim ömrümde ağır bir tempoda biroldukça şeyi tıpkı anda yaparak geçiyor” diyerek paletinin de kendisine benzediğini anlatıyor.
FİGÜRLERİMİ AYRINTILARLA İNSANLAŞTIRIYORUM
Fotoğraflarında ağaçlar, kargalar ve turnalar resmeden Çevik’in tüm bu biçimleri, insan figürlerinin yanında insanlaştırarak kullandığı figürler. “Resim yapmak, sizin bütün hayata, tabiata ve kendinize bakmanız, o bakıştan süzüp aldıklarınızı kendi üslubunuzla, bileğinizin gücüyle, gereçle tabir etmenizdir” diyen Çevik’in çizdiği objeler, onun kattığı ayrıntılar ile insanlaşıyor. “Resim yaparken karakter devreye girer ve fotoğraf sizin özgün lisanınızla oldukları şeyden farklı emellere evrilebilir. Biçimleri deforme eder, manalar yükler ve bu türlü resmedersiniz” tabirinde bulunan Çevik, sanat ve ömrün Matruşka bebekleri üzere sürekli birbirinin ortasında olduğunu söylüyor.
Ressam oldum demek tezli
“Ressam oldum” demenin argümanlı bir şey olduğunu tabir eden Çevik, fotoğrafın bir sonu olmadığını söylüyor ve ekliyor; “Yaptığım fotoğraflara bakıyorum, hiç biri bitmemiş. ‘Keşke şunun şurasına şöyleki bir şeyler yapsaydım’ diyorum lakin sergilendikten daha sonra bu fırsat elden gitmiş oluyor. Eğrisiyle, ziyadesiyle insanlara sunuyorum lakin bu fotoğraflar benim için her vakit eksik kalacak. Evet, ‘Kuyu’ tamamlandı, bitti fakat ben bundan daha sonraki standımda ‘Kuyu’nun üzerine ne koyabileceğim? Koyabilirsem memnunum.” Stantlarında devamlılık üzere bir kederi olmadığını söyleyen Çevik, sanatkarın ister istemez yapıtları içinde bir irtibat ve tutarlılık olacağının da altını çiziyor. Sanatçıyı yakından tanıyan ya da eğitim almış bir gözün sanatkarın yapıtları içindeki kopuşu ya da devamlılığı yakalayabileceğini de şu sözlerle tabir ediyor: “İster soyut fotoğraf yapayım; büsbütün figürü kaldırarak, abstract fotoğraf yapayım… bir daha de benim fırçam, gerecim ve tekniğim benim direkt kendi karakterimi -özgün olduğu için- ortaya koyar. Baktığınızda ‘Bu fotoğraf, şu adamın çalışmasıdır’ dersiniz. O yüzden oturmuş bir üslupta kısa mühlet içerisinde birbirinden kopuk eserler vermek neredeyse imkansızdır.” Sanatsal tutarlılığı yakalamanın bir müddetç olduğunun altını çizen Çevik, “Ben kendi içimde sanatıma dair bir tutarlılığı yakaladıktan daha sonra yürek edip yapıtlarımı diğerleriyle paylaşabilirim” diyor ve bu süreci sanatta üsluplaşma olarak gördüğünü söylüyor.
Gezdiğim toprakları resmediyorum
İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Görsel İrtibat Tasarımı kısmında dersler veren Hasan Çevik, en büyük tutkusu olan fotoğrafın yanında turizm rehberliğini de etkin olarak yürütüyor. hayatının merkezindeki işlerden biri olarak 16 yıldır devam ettirdiği profesyonel turizm rehberliğinde yüklü olarak Anadolu’yu gezdiriyor. Çevik, bir rehber olarak Anadolu’yu geziyor olmanın; o topraklardan geçmiş medeniyetlerin kültür-sanatını bilmenin ve bu sanatla görsel ve işitsel manada iç içe olmanın fotoğraf üslubuna hem renk birebir vakitte biçim olarak tesir ettiğini söylüyor. Bilhassa rehberlik mesleğinden arkadaşlarının fotoğraflarıyla karşı karşıya geldiklerinde onunla Anadolu’da benzeri alanları gezdikleri için fotoğraflarıyla daha yeterli bir münasebet kurabildiklerini söyleyen Çevik, “Kurguladığım etrafa baktığımızda Urfa’dan, Kars’tan, Orta Anadolu’dan ya da Kapadokya’dan ilhamla alınan modüllerin bir ortaya gelerek benim atmosferimi oluşturduğunu nazaranbiliyorsunuz. Resmettiğim taşlar, ağaçlar benim Anadolu coğrafyasında yıllardir gördüğüm, hatta gördüğümde sarılmak istediğim nesneler” diyor.
HASAN ÇEVİKn(FOTOĞRAF: SEDAT ÖZKÖMEÇ)
Pandemi devrinde insanın kendi dünyasındaki mana arayışı da sanatkara ilham olmuş. “Bu metafor bana son iki buçuk senede altüst olan hayatlarımızı hatırlattı” diyen Çevik, her insanın meskenlerine çekildiği ve kaotik bir surece girdiği o periyotta herkes üzere o da bir içe dönüş yaşadığını ve bu durumun onu pek fazlaca şeyle yüzleştirdiğini tabir ediyor. Standın isminin “Kuyu” bulunmasına karar verdikten daha sonra “Kuyu ile ilgili neler var?” sorusunun karşılığını arayan Çevik’in aklına birinci vakit içinderda Ümit Yaşar Oğuzcan’ın “Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktılar” dizeleri ve Pir Galip’in Hüsn-ü Aşk’ında bahsi geçen kuyu gelmiş. Çevik, Bilhassa Pir Galip’in metaforunu pandemi sürecindeki arayışıyla fazlaca örtüştüğünü söylüyor.
RENK PALETİM BANA BENZİYOR
Stantta yer alan yapıtların neredeyse tamamı son dört ayda nihayete erdiğini söyleyen Çevik, birebir anda birden çok fotoğraf üzerinde çalışarak ilerliyor. “Aynı anda çalışmak da bir manada fotoğrafları kardeş kılıyor. Biçimlerde, renklerde kardeş kılıyor zira birebir paleti kullanıyorum” diyen Çevik’in tıpkı renk paletini kullanımı fotoğrafları içindeki ahengin de otomatik olarak sağlanmasına niye oluyor. Bunu bir teknik üzere düşünerek yapmadığını söyleyen Çevik, “Ressamların bir kısmı büyük cam paletlerde çalışır, boyası bittiğinde paleti temizler ve rengi bir daha hazırlar. Benim paletim biraz kirli ve karmaşıktır. bu türlü çalışmak bana sıkıntı gelmiyor lakin nazarann birtakım arkadaşlarım şaşkınlıkla, ‘Bu paletten nasıl renk çıkarıyorsun?’ diye soruyor. Benim ömrümde ağır bir tempoda biroldukça şeyi tıpkı anda yaparak geçiyor” diyerek paletinin de kendisine benzediğini anlatıyor.
FİGÜRLERİMİ AYRINTILARLA İNSANLAŞTIRIYORUM
Fotoğraflarında ağaçlar, kargalar ve turnalar resmeden Çevik’in tüm bu biçimleri, insan figürlerinin yanında insanlaştırarak kullandığı figürler. “Resim yapmak, sizin bütün hayata, tabiata ve kendinize bakmanız, o bakıştan süzüp aldıklarınızı kendi üslubunuzla, bileğinizin gücüyle, gereçle tabir etmenizdir” diyen Çevik’in çizdiği objeler, onun kattığı ayrıntılar ile insanlaşıyor. “Resim yaparken karakter devreye girer ve fotoğraf sizin özgün lisanınızla oldukları şeyden farklı emellere evrilebilir. Biçimleri deforme eder, manalar yükler ve bu türlü resmedersiniz” tabirinde bulunan Çevik, sanat ve ömrün Matruşka bebekleri üzere sürekli birbirinin ortasında olduğunu söylüyor.
Ressam oldum demek tezli
“Ressam oldum” demenin argümanlı bir şey olduğunu tabir eden Çevik, fotoğrafın bir sonu olmadığını söylüyor ve ekliyor; “Yaptığım fotoğraflara bakıyorum, hiç biri bitmemiş. ‘Keşke şunun şurasına şöyleki bir şeyler yapsaydım’ diyorum lakin sergilendikten daha sonra bu fırsat elden gitmiş oluyor. Eğrisiyle, ziyadesiyle insanlara sunuyorum lakin bu fotoğraflar benim için her vakit eksik kalacak. Evet, ‘Kuyu’ tamamlandı, bitti fakat ben bundan daha sonraki standımda ‘Kuyu’nun üzerine ne koyabileceğim? Koyabilirsem memnunum.” Stantlarında devamlılık üzere bir kederi olmadığını söyleyen Çevik, sanatkarın ister istemez yapıtları içinde bir irtibat ve tutarlılık olacağının da altını çiziyor. Sanatçıyı yakından tanıyan ya da eğitim almış bir gözün sanatkarın yapıtları içindeki kopuşu ya da devamlılığı yakalayabileceğini de şu sözlerle tabir ediyor: “İster soyut fotoğraf yapayım; büsbütün figürü kaldırarak, abstract fotoğraf yapayım… bir daha de benim fırçam, gerecim ve tekniğim benim direkt kendi karakterimi -özgün olduğu için- ortaya koyar. Baktığınızda ‘Bu fotoğraf, şu adamın çalışmasıdır’ dersiniz. O yüzden oturmuş bir üslupta kısa mühlet içerisinde birbirinden kopuk eserler vermek neredeyse imkansızdır.” Sanatsal tutarlılığı yakalamanın bir müddetç olduğunun altını çizen Çevik, “Ben kendi içimde sanatıma dair bir tutarlılığı yakaladıktan daha sonra yürek edip yapıtlarımı diğerleriyle paylaşabilirim” diyor ve bu süreci sanatta üsluplaşma olarak gördüğünü söylüyor.
Gezdiğim toprakları resmediyorum
İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Görsel İrtibat Tasarımı kısmında dersler veren Hasan Çevik, en büyük tutkusu olan fotoğrafın yanında turizm rehberliğini de etkin olarak yürütüyor. hayatının merkezindeki işlerden biri olarak 16 yıldır devam ettirdiği profesyonel turizm rehberliğinde yüklü olarak Anadolu’yu gezdiriyor. Çevik, bir rehber olarak Anadolu’yu geziyor olmanın; o topraklardan geçmiş medeniyetlerin kültür-sanatını bilmenin ve bu sanatla görsel ve işitsel manada iç içe olmanın fotoğraf üslubuna hem renk birebir vakitte biçim olarak tesir ettiğini söylüyor. Bilhassa rehberlik mesleğinden arkadaşlarının fotoğraflarıyla karşı karşıya geldiklerinde onunla Anadolu’da benzeri alanları gezdikleri için fotoğraflarıyla daha yeterli bir münasebet kurabildiklerini söyleyen Çevik, “Kurguladığım etrafa baktığımızda Urfa’dan, Kars’tan, Orta Anadolu’dan ya da Kapadokya’dan ilhamla alınan modüllerin bir ortaya gelerek benim atmosferimi oluşturduğunu nazaranbiliyorsunuz. Resmettiğim taşlar, ağaçlar benim Anadolu coğrafyasında yıllardir gördüğüm, hatta gördüğümde sarılmak istediğim nesneler” diyor.