Bugün Pazartesi. Irkçı bir Instagram hesabı Körfez Bölgesi topluluğunu nasıl kendine düşman etti? Ayrıca Kaliforniya, nüfusu durgunlaşırken geleceğini yeniden değerlendiriyor.
Bir düzineden biraz fazla takipçisi olan özel bir Instagram hesabı pek de sorun yaratacak bir şeye benzemiyor.
Ancak 2017’de öğrenciler tarafından yürütülen ve ırkçı paylaşımlar içeren böyle bir hesabın keşfedilmesi, Bay Area’daki bir liseyi ve kasabasını sarstı. Dostluklar yok oldu, davalar açıldı, hayatlar sonsuza dek değişti.
Haber Magazine’deki sürükleyici yazısında Dashka Slater, Albany’nin Alameda İlçesi topluluğundaki bu okulda neler olduğunu anlattı. Oturma eylemleri, şehirden kaçan aileler ve Yüksek Mahkeme’ye taşınan bir dava da dahil olmak üzere Instagram hesabının yıllar süren sonuçları, Amerikalıların ırk, sosyal medya ve ceza hakkında nasıl düşündüklerini ortaya koyuyor. Yazının tamamını okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
Körfez Bölgesi’nde yaşayan Dashka ile haberciliği, gençler ve nefret olayları hakkında neler ortaya çıkardığı hakkında konuştum. Bu onun bu dünyaya ilk girişi değil: 2017’de Dashka, kendisini bir otobüs sırasında başka bir genç tarafından ateşe verilen (ne erkek ne de kadın) aender olarak tanımlayan bir genç hakkında kurgusal olmayan bir kitap olan The 57 Bus’ı yayınladı. Oakland’da yolculuk. Bu kitap Haberler Magazine’de bir makale olarak başladı.
İşte Dashka ile yaptığım konuşma, uzunluk ve netlik açısından biraz düzenlendi:
Bu hikayeyi nasıl buldunuz? Neden ilginizi çekti?
The 57 Bus’ı yazmayı yeni bitirmiştim ve gençleri yetiştirmeye ve ritmimden nefret etmeye hiç niyetim yoktu. Ancak bu kitap için ön kitap imza törenindeydim ve kuyruktaki biri Albany’de ırkçı Instagram hesabı keşfedildiğinde neler olduğunu anlattı. Araştırmaya başladığımda, aynı anda “Bu çok rahatsız edici, üzücü hikayeye hiç zaman harcamak istemiyorum” ve “Bu konu hakkında her şeyi bilmek istiyorum” diye düşündüğüm aynı rahatsız edici çekim hissini keşfettim. Irk, cinsiyet, adalet, sosyal medya, utanç ve sorumluluk açısından yüzeyin altında gizlenen tüm sorunları anlamak istiyorum.”
Bu hikaye Albany Lisesi’nde geçiyor. Körfez Bölgesi’ne özgü bir his mi veriyor? Yoksa bu tür ırksal gerilimlerin herhangi bir yerde patlayabileceğini mi düşünüyorsunuz?
Peki her yerde olur. 2019’da Güney Yoksulluk Hukuk Merkezi, okul bölgelerine K-12 okullarındaki kampüslerdeki nefret olaylarını soran bir anket gönderdi. Yalnızca 2018 sonbaharında neredeyse 3.300 bireysel olay yaşandı.
Bu hikayeyi aktarırken yaptığım ilk şey, internette “okul” ve “nefret” kelimeleri bir arada göründüğünde bir Google uyarısı ayarlamak oldu. Her gün yaklaşık sekiz şey içeren bir Google bildirimi alıyorum. Genellikle bunlardan bir veya ikisi Albany’de yaşananlara benzer.
Albany’deki insanlardan çok duyduğum şey elbette bunun, kırmızı çizgi ve kısıtlayıcı anlaşmalarla dolu geçmişi ve Ku Klux Klan’ın 1920’lerdeki faaliyetleriyle Albany’de gerçekleştiğiydi. İnsanlara söylediğim gibi bu her yerde geçerli. Bu, Albany’den çok daha çeşitliliğe sahip olan ama aynı zamanda ırksal olarak kısıtlayıcı anlaşmalar, kırmızı çizgi ve Ku Klux Klan faaliyetleriyle dolu bir geçmişe sahip olan benim şehrim Oakland için de geçerli. Yani bu oldukça Amerikan bir hikaye.
Ve elbette tüm ayrıntılar vardı: Küçük bir kasabaydı, kimsenin böyle bir şeyin olabileceğini düşünmediği liberal Körfez Bölgesi’ndeydi ve bu, Donald Trump’ın seçilmesinden üç ay sonra, herkes hâlâ bir nevi aynı fikirdeyken gerçekleşti. Krize sıkışıp kaldım Şoktayım ve bu ülkenin geleceğini merak ediyorum. Bütün bunlar gidişatına katkıda bulundu. Ama bu her yerde oluyor.
Bunun üzerinden altı yıl geçti ve Amerikalılar bazı yönlerden muhtemelen ırk konusunu her zamankinden daha fazla düşünüyorlar. Peki gençler arasındaki nefret olaylarının azalacağını düşünüyor musunuz diye merak ediyorum. Google Alert bu hikayeleri hâlâ düzenli olarak yayınlıyor mu?
Yazın her zaman biraz daha sessizim ama geçen hafta bahardan bu yana ilk kez bir nefret olayı uyarısı aldım. Olanlardan biri, beyaz milliyetçi grupların teşvik edilmesi ve gençleri, özellikle erkek çocuklarını, özellikle de beyaz ve Asyalı erkek çocuklarını radikalleştirmek, beyinlerini yıkamak ve kendilerine çekmek için sosyal medyayı kullanma konusunda çok iyi olmalarıdır. Maalesef bu haftanın veya gelecek haftanın sonunu göremiyorum.
nereye seyahat ediyoruz
Bugünkü tüyo Fresno’da yaşayan Susan Weikel Morrison’dan geliyor. Susan, Richmond’daki Rosie the Riveter II. Dünya Savaşı Ana Cephesi Ulusal Tarih Parkı’nı tavsiye ediyor:
bize söyle
Times, Hawaii’nin Lahaina kentindeki yıkıcı orman yangınlarını haber yapmaya devam ediyor. Yangınlardan sonra Maui’de arazi satın almak isteyen biri size veya tanıdığınız birine başvurduysa ve bunu yapabiliyorsa, lütfen hikayenizi bizimle paylaşın.
Ve gitmeden önce, bazı iyi haberler
Bir eşleştirme çabası Emily Dobies ve Sal Steiner’ı bir araya getirdi – ama yine de eşleştirilen çift onlar değildi.
Dobies, Steiner ile ortak bir arkadaş arasında bir eşleşme ayarlamaya çalıştı. Dobies The Times’a “‘Sal herkes için mükemmel’ diye düşündüm” dedi.
O ve Steiner, 2012 yılında San Francisco’da her ikisinin de çalıştığı bir kafe olan Coffee Bar’da buluştu. Dobies uzun süredir meslektaşına aşıktı, ancak Steiner’ın da onun duygularını paylaşacağını hiç düşünmemişti.
Ancak 2016 yılında çöpçatanlık girişimi gerçekleştikten sonra bir şeyler değişti. Steiner’a “Sen şimdiye kadar tanıştığım en çekici ve büyülü insansın” dedi.
Bir düzineden biraz fazla takipçisi olan özel bir Instagram hesabı pek de sorun yaratacak bir şeye benzemiyor.
Ancak 2017’de öğrenciler tarafından yürütülen ve ırkçı paylaşımlar içeren böyle bir hesabın keşfedilmesi, Bay Area’daki bir liseyi ve kasabasını sarstı. Dostluklar yok oldu, davalar açıldı, hayatlar sonsuza dek değişti.
Haber Magazine’deki sürükleyici yazısında Dashka Slater, Albany’nin Alameda İlçesi topluluğundaki bu okulda neler olduğunu anlattı. Oturma eylemleri, şehirden kaçan aileler ve Yüksek Mahkeme’ye taşınan bir dava da dahil olmak üzere Instagram hesabının yıllar süren sonuçları, Amerikalıların ırk, sosyal medya ve ceza hakkında nasıl düşündüklerini ortaya koyuyor. Yazının tamamını okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
Körfez Bölgesi’nde yaşayan Dashka ile haberciliği, gençler ve nefret olayları hakkında neler ortaya çıkardığı hakkında konuştum. Bu onun bu dünyaya ilk girişi değil: 2017’de Dashka, kendisini bir otobüs sırasında başka bir genç tarafından ateşe verilen (ne erkek ne de kadın) aender olarak tanımlayan bir genç hakkında kurgusal olmayan bir kitap olan The 57 Bus’ı yayınladı. Oakland’da yolculuk. Bu kitap Haberler Magazine’de bir makale olarak başladı.
İşte Dashka ile yaptığım konuşma, uzunluk ve netlik açısından biraz düzenlendi:
Bu hikayeyi nasıl buldunuz? Neden ilginizi çekti?
The 57 Bus’ı yazmayı yeni bitirmiştim ve gençleri yetiştirmeye ve ritmimden nefret etmeye hiç niyetim yoktu. Ancak bu kitap için ön kitap imza törenindeydim ve kuyruktaki biri Albany’de ırkçı Instagram hesabı keşfedildiğinde neler olduğunu anlattı. Araştırmaya başladığımda, aynı anda “Bu çok rahatsız edici, üzücü hikayeye hiç zaman harcamak istemiyorum” ve “Bu konu hakkında her şeyi bilmek istiyorum” diye düşündüğüm aynı rahatsız edici çekim hissini keşfettim. Irk, cinsiyet, adalet, sosyal medya, utanç ve sorumluluk açısından yüzeyin altında gizlenen tüm sorunları anlamak istiyorum.”
Bu hikaye Albany Lisesi’nde geçiyor. Körfez Bölgesi’ne özgü bir his mi veriyor? Yoksa bu tür ırksal gerilimlerin herhangi bir yerde patlayabileceğini mi düşünüyorsunuz?
Peki her yerde olur. 2019’da Güney Yoksulluk Hukuk Merkezi, okul bölgelerine K-12 okullarındaki kampüslerdeki nefret olaylarını soran bir anket gönderdi. Yalnızca 2018 sonbaharında neredeyse 3.300 bireysel olay yaşandı.
Bu hikayeyi aktarırken yaptığım ilk şey, internette “okul” ve “nefret” kelimeleri bir arada göründüğünde bir Google uyarısı ayarlamak oldu. Her gün yaklaşık sekiz şey içeren bir Google bildirimi alıyorum. Genellikle bunlardan bir veya ikisi Albany’de yaşananlara benzer.
Albany’deki insanlardan çok duyduğum şey elbette bunun, kırmızı çizgi ve kısıtlayıcı anlaşmalarla dolu geçmişi ve Ku Klux Klan’ın 1920’lerdeki faaliyetleriyle Albany’de gerçekleştiğiydi. İnsanlara söylediğim gibi bu her yerde geçerli. Bu, Albany’den çok daha çeşitliliğe sahip olan ama aynı zamanda ırksal olarak kısıtlayıcı anlaşmalar, kırmızı çizgi ve Ku Klux Klan faaliyetleriyle dolu bir geçmişe sahip olan benim şehrim Oakland için de geçerli. Yani bu oldukça Amerikan bir hikaye.
Ve elbette tüm ayrıntılar vardı: Küçük bir kasabaydı, kimsenin böyle bir şeyin olabileceğini düşünmediği liberal Körfez Bölgesi’ndeydi ve bu, Donald Trump’ın seçilmesinden üç ay sonra, herkes hâlâ bir nevi aynı fikirdeyken gerçekleşti. Krize sıkışıp kaldım Şoktayım ve bu ülkenin geleceğini merak ediyorum. Bütün bunlar gidişatına katkıda bulundu. Ama bu her yerde oluyor.
Bunun üzerinden altı yıl geçti ve Amerikalılar bazı yönlerden muhtemelen ırk konusunu her zamankinden daha fazla düşünüyorlar. Peki gençler arasındaki nefret olaylarının azalacağını düşünüyor musunuz diye merak ediyorum. Google Alert bu hikayeleri hâlâ düzenli olarak yayınlıyor mu?
Yazın her zaman biraz daha sessizim ama geçen hafta bahardan bu yana ilk kez bir nefret olayı uyarısı aldım. Olanlardan biri, beyaz milliyetçi grupların teşvik edilmesi ve gençleri, özellikle erkek çocuklarını, özellikle de beyaz ve Asyalı erkek çocuklarını radikalleştirmek, beyinlerini yıkamak ve kendilerine çekmek için sosyal medyayı kullanma konusunda çok iyi olmalarıdır. Maalesef bu haftanın veya gelecek haftanın sonunu göremiyorum.
nereye seyahat ediyoruz
Bugünkü tüyo Fresno’da yaşayan Susan Weikel Morrison’dan geliyor. Susan, Richmond’daki Rosie the Riveter II. Dünya Savaşı Ana Cephesi Ulusal Tarih Parkı’nı tavsiye ediyor:
Bize Kaliforniya’daki favori yerlerinizi anlatın. Önerilerinizi CAtoday@Haber adresine e-postayla gönderin. Bu konuyla ilgili daha detaylı bilgiyi bültenimizin gelecek sayılarında aktaracağız.
bize söyle
Times, Hawaii’nin Lahaina kentindeki yıkıcı orman yangınlarını haber yapmaya devam ediyor. Yangınlardan sonra Maui’de arazi satın almak isteyen biri size veya tanıdığınız birine başvurduysa ve bunu yapabiliyorsa, lütfen hikayenizi bizimle paylaşın.
Ve gitmeden önce, bazı iyi haberler
Bir eşleştirme çabası Emily Dobies ve Sal Steiner’ı bir araya getirdi – ama yine de eşleştirilen çift onlar değildi.
Dobies, Steiner ile ortak bir arkadaş arasında bir eşleşme ayarlamaya çalıştı. Dobies The Times’a “‘Sal herkes için mükemmel’ diye düşündüm” dedi.
O ve Steiner, 2012 yılında San Francisco’da her ikisinin de çalıştığı bir kafe olan Coffee Bar’da buluştu. Dobies uzun süredir meslektaşına aşıktı, ancak Steiner’ın da onun duygularını paylaşacağını hiç düşünmemişti.
Ancak 2016 yılında çöpçatanlık girişimi gerçekleştikten sonra bir şeyler değişti. Steiner’a “Sen şimdiye kadar tanıştığım en çekici ve büyülü insansın” dedi.