Wattles, Temmuz ayında şehrin sakinleri için düzenlediği bir eğitim toplantısında, “İnsanlar onlara boyun eğip kaçtıklarında, bu onlara Nahant’ın kralı olduklarını öğretiyor” dedi. “Onlara senin bir tehdit olduğunu ve hoş karşılanmadıklarını öğretmelisin.”
“Bezdirme” olarak bilinen devam eden tacize girerek, dedi – çakal avlamak; onlara su serpin; onlara kum veya çakıl atmak; onları rahatsız etmek için tencere ve tavalara bağırın ve vurun – sakinler sınırları geri yükleyebilir.
Ancak bazı sakinler, taciz girişimlerinin çok az etkisini gördükten sonra bunun çok geç olabileceğinden korkuyor.
Kasabanın yarı zamanlı bir sakini olan Michael Hanlon, “kanlı bir cinayet çığlıkları attığını” söyledi ve bir gece bir yerleşim bölgesinde kendisinin ve köpeği Dewey’in etrafında dönen üç çakalın üzerine üç metrelik bir sopa savurdu. birkaç adım geri çekildi.
Bay Hanlon, evine çekildi.
12 yaşındaki Pekingese kanişi Brody’nin yürüyüşlerde isteksizce çivili bir yelek giydiği gündüz bakım görevlisi Bayan Frary, “Hiç korkmuyorlar” dedi. “Tıpkı önce hoşgörülü sonra katı olmaya çalışan bir öğretmen gibi… Artık bize alıştılar ve artık çok geç.”
Çakalların yerel golf sahasında güneşte uzanmaları ve golf oynayan oyuncuları izlemeleriyle tanındıklarını söyledi. Başka bir sakin olan Linda Tanfani, aylak aylak dolaşan çakalların turşu oyununu gölgede bırakmasının ardından şehir yetkililerine şikayette bulundu.
Tanfani, yönetim kurulu toplantısında “Bizi yönetiyorlarsa, hayatlarımızı kontrol ediyorlarsa, bu doğru değil” dedi. “Her zaman gerginim.”
Yaban hayatı uzmanları, insanlara yönelik çoğu çakal saldırganlığının, hayvanlara davranışlarını büyük ölçüde değiştirebilecek yiyecek sağlayan insanlardan kaynaklandığını söylüyor. 2021’de çocuklara yönelik ölümcül olmayan üç çakal saldırısının olduğu bir Boston banliyösü olan Arlington’da polis daha sonra bir sakinin bir çakal beslediğini tespit etti. Bir sözcü, yetkililerin hayvanı öldürdüğünü ve şehrin o zamandan beri herhangi bir sorunu olmadığını söyledi.
“Bezdirme” olarak bilinen devam eden tacize girerek, dedi – çakal avlamak; onlara su serpin; onlara kum veya çakıl atmak; onları rahatsız etmek için tencere ve tavalara bağırın ve vurun – sakinler sınırları geri yükleyebilir.
Ancak bazı sakinler, taciz girişimlerinin çok az etkisini gördükten sonra bunun çok geç olabileceğinden korkuyor.
Kasabanın yarı zamanlı bir sakini olan Michael Hanlon, “kanlı bir cinayet çığlıkları attığını” söyledi ve bir gece bir yerleşim bölgesinde kendisinin ve köpeği Dewey’in etrafında dönen üç çakalın üzerine üç metrelik bir sopa savurdu. birkaç adım geri çekildi.
Bay Hanlon, evine çekildi.
12 yaşındaki Pekingese kanişi Brody’nin yürüyüşlerde isteksizce çivili bir yelek giydiği gündüz bakım görevlisi Bayan Frary, “Hiç korkmuyorlar” dedi. “Tıpkı önce hoşgörülü sonra katı olmaya çalışan bir öğretmen gibi… Artık bize alıştılar ve artık çok geç.”
Çakalların yerel golf sahasında güneşte uzanmaları ve golf oynayan oyuncuları izlemeleriyle tanındıklarını söyledi. Başka bir sakin olan Linda Tanfani, aylak aylak dolaşan çakalların turşu oyununu gölgede bırakmasının ardından şehir yetkililerine şikayette bulundu.
Tanfani, yönetim kurulu toplantısında “Bizi yönetiyorlarsa, hayatlarımızı kontrol ediyorlarsa, bu doğru değil” dedi. “Her zaman gerginim.”
Yaban hayatı uzmanları, insanlara yönelik çoğu çakal saldırganlığının, hayvanlara davranışlarını büyük ölçüde değiştirebilecek yiyecek sağlayan insanlardan kaynaklandığını söylüyor. 2021’de çocuklara yönelik ölümcül olmayan üç çakal saldırısının olduğu bir Boston banliyösü olan Arlington’da polis daha sonra bir sakinin bir çakal beslediğini tespit etti. Bir sözcü, yetkililerin hayvanı öldürdüğünü ve şehrin o zamandan beri herhangi bir sorunu olmadığını söyledi.