Çankaya Belediyesi’nin bu yıl birincisini düzenlediği Çankaya Milletlerarası Dostluk ve Barış Mükafatları, TED Ankara Koleji CET Sahne Sanatları ve Şov Merkezi’nde yapıldı. Merasimde, eski Yunanistan Başbakanı George Papandreu ile müzisyen ve muharrir Zülfü Livaneli‘ye “Uluslararası Dostluk ve Barış Ödülü” verildi.
Merasime; CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Yeterli Parti Genel Lideri Meral Akşener de katıldı.
Eski Yunanistan Başbakanı Yorgo Papandreu, mükafatını aldıktan daha sonra şunları söylemiş oldu:
“İsmail Cem ile birlikte Türk-Yunan alakalarının seyrini değiştirmeyi başardık”
“Bu mükafatı almak nitekim büyük bir onur. Zira Alper Taşdelen yalnızca olağanüstü bir belediye lideri değil beraberinde barış ve demokrasi bedellerine sıkı sıkıya bağlı birisi. İçinde yaşadığımız vakit içinder hepimizi derinden etkiliyor bir taraftan insanlık büyük ilerleme kaydediyor bilgide, refahta, teknolojide. Lakin başka taraftan büyük sorunlarda yarattık; iklim değişikliği, pandemi, uzun süren çatışmalar, insanların ülkelerinde sürülmesi ve daha kaç eşitsizlikler. Bu zorluklarla karşı karşıya kalınca kimileri şunu diyor, bu yabancı düşmanlığıyla, şiddetle ve hatta demokrasi ile barışı unutarak üstesinden gelinir diyorlar. Lakin ben bu görüşleri sorgularım. Zira bu şekil otoriter cevaplar yalnızca adaletsizlikleri geliştirir, özgürlükleri kısıtlar. Benim karşılığım şu öteki bir yol da var. Buna kalpten inanıyorum, zira merhum İsmail Cem ile bir arada Türk-Yunan münasebetlerinin seyrini değiştirmeyi başardık. Biz ve insanlarımız birbirlerine ellerini uzattılar. İsmail’le Samos Adası’na diktiğimiz o zeytin ağacını dün üzere hatırlıyorum. Kendimizi, barış ve istikrara adamıştık. Yalnızca iki ülke için değil. Bütün bölge için bir vizyondu o ve Türkiye’nin inançlı bir Avrupalı geleceğe giden bir yoldu. O denli bir Avrupa ki, daha fazlası bir bedeller ailesi; demokrasinin, insan haklarının, hukukun üstünlüğünün ve adaletin işte ortak geleceğimiz için düşündüğümüz pahalar. Biliyorum ki hem hürmet paha Kılıçdaroğlu hem saygıdeğer Akşener bu pahalar için uğraş ediyorlar.
“Demokratik ve barışçıl bir gelecek yaratabiliriz”
“Arkamızda kuvvetli bir geleneği de taşıyorduk. Yunanistan’da, Türkiye’de, İspanya’da, Portekiz’de ve Şili’de bütün diktatörlüğe karşı duranların gücünü taşıyorduk buna inandık ve başardık. kuvvetli bir demokrasinin en temelinde barış yatmaktadır. Zülfü Livaneli ile birlikte bu sahnede olmaktan memnunluk duyuyorum. Sözlerime son verirken bu mükafatı; geçmişte, bugün ve gelecekte barış ve demokrasi için cüret gösterenlere adamak istiyorum. Dünyaya şunu söylüyoruz; bakın biz buradayız zira inanıyoruz ve biliyoruz daha demokratik ve barışçıl bir gelecek yaratabiliriz.”
Sanatçı, muharrir Zülfü Livaneli’nin merasimde yaptığı konuşma ise şu biçimde:
“Ödülü bırakırsam Ankara’yla ilgili o denli olaylar okuyoruz ki bırakırsam birileri alıp kaçar mı?”
“Bu mükafatı bir yere bırakmadım, elimde tuttum, giderek de ağırlaştı lakin Ankara’yla ilgili o denli olaylar okuyoruz ki bırakırsam birileri alıp kaçar mı? Çok hoş bir ödül oldu. Geçenlerde Yunanistan’dan tarih kurumu beni aradı ve dediler ki; sizin bir Yunan müellifle ortak bir kitap yazmanızı istiyoruz. Konusu da şöyleki şöyleki… Nedir dedim konusu? 10 günün öyküsü 1922’de Türk ordusu Ayvalık’a girdiği vakit, savaş kaideleri ve orada daha evvel Türklerin hayatı tehlikedeydi, daha sonra Türk ordusu girince bu sefer oradaki Yunanların ömrü tehlikeye girdi. Orada bir Rum kızının öyküsü bu. Artık hayatını kaybetmek üzereyken genç bir subay geliyor, alıyor üstüne bir çarşaf giydiriyor. Diyor ki, sorarlarsa ismini Zeynep de, daha sonra onu ağırlıyor, 10 gün ona yemek getiriyor ve gidişini ayarlıyor ve sonunda Midilli’ye yolluyor. Midilli’ye yollarken, bu tanımadığı hayat kurtarıcısına bu bayan diyor ki; ‘Adınız ne?’ Adım diyor Tabip Yüzbaşı Kemalettin. Pekala bana niçin Zeynep dediniz ve kurtardınız? Ben Bursalıyım bütün ailem Yunan ordusu tarafınca öldürüldü, en çok sevdiğim kız kardeşim ismi Zeynep, o da öldürüldü. Artık bu bayan Midilli’ye gittikten daha sonra tekrar hiç nazaranmeyeceği Kemalettin’e mektuplar yazıyor. Muazzam mektuplar yazıyor. Ve daha sonra da bu hanımın oğlu Yunanistan Dışişleri Bakanı Molivyatis oluyor. Artık biz bunun romanını yazacağız.
“Pasaportlar kalksa, Ege denizinin hoşluklarından birlikte istifade etsek”
“Dünya’da kime sorsanız barış için yeterli şeyler söyleyecektir. Kimse barışı istemem demez fakat mecbur kaldık derler. Neandertal beşerden bu yana savaşsız bir dünya hiç bir vakit olmadı. Ancak bu biçimde diyerek nasıl olsa insanın tabiatı bu diyerek vazgeçmeyeceğiz bundan. Yırtıcı hayvanlardan ayrışmayı, uygarlaşmak istiyoruz. örneğin Amerika ile Kanada içinde 5000 mil hudut var bir tek asker beklemiyor. Biz de bu biçimde Yunan adalarına gidip gelsek, pasaportlar kalksa, Ege denizinin hoşluklarından birlikte istifade etsek. Mustafa Kemal Atatürk’ün söylemiş olduği epeyce kıymetli iki kelam var, o devirde bir generalin söyleyebileceği bundan daha ileri bir kelam olamaz. Birincisi; ‘İnsanlığın medeniyeti tektir lakin kolları vardır.’ Bu dayanılmaz bir felsefi görüş. İkincisi de şu; ‘Eğer vatan savunması için koşul değilse her savaş bir cinayettir.’ Ve Venizelos da bunu taktir ettiği için 1934’te Oslo’ya Nobel Barış Mükafatı Komitesi’ne Atatürk’ü barış mükafatına aday gösterdi. Burada şayet ömrü vefa etseydi benim yerime sevgili dostum İsmail Cem olacaktı, ben de bu mükafatı İsmail Cem için alıyorum.”
Merasime; CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Yeterli Parti Genel Lideri Meral Akşener de katıldı.
Eski Yunanistan Başbakanı Yorgo Papandreu, mükafatını aldıktan daha sonra şunları söylemiş oldu:
“İsmail Cem ile birlikte Türk-Yunan alakalarının seyrini değiştirmeyi başardık”
“Bu mükafatı almak nitekim büyük bir onur. Zira Alper Taşdelen yalnızca olağanüstü bir belediye lideri değil beraberinde barış ve demokrasi bedellerine sıkı sıkıya bağlı birisi. İçinde yaşadığımız vakit içinder hepimizi derinden etkiliyor bir taraftan insanlık büyük ilerleme kaydediyor bilgide, refahta, teknolojide. Lakin başka taraftan büyük sorunlarda yarattık; iklim değişikliği, pandemi, uzun süren çatışmalar, insanların ülkelerinde sürülmesi ve daha kaç eşitsizlikler. Bu zorluklarla karşı karşıya kalınca kimileri şunu diyor, bu yabancı düşmanlığıyla, şiddetle ve hatta demokrasi ile barışı unutarak üstesinden gelinir diyorlar. Lakin ben bu görüşleri sorgularım. Zira bu şekil otoriter cevaplar yalnızca adaletsizlikleri geliştirir, özgürlükleri kısıtlar. Benim karşılığım şu öteki bir yol da var. Buna kalpten inanıyorum, zira merhum İsmail Cem ile bir arada Türk-Yunan münasebetlerinin seyrini değiştirmeyi başardık. Biz ve insanlarımız birbirlerine ellerini uzattılar. İsmail’le Samos Adası’na diktiğimiz o zeytin ağacını dün üzere hatırlıyorum. Kendimizi, barış ve istikrara adamıştık. Yalnızca iki ülke için değil. Bütün bölge için bir vizyondu o ve Türkiye’nin inançlı bir Avrupalı geleceğe giden bir yoldu. O denli bir Avrupa ki, daha fazlası bir bedeller ailesi; demokrasinin, insan haklarının, hukukun üstünlüğünün ve adaletin işte ortak geleceğimiz için düşündüğümüz pahalar. Biliyorum ki hem hürmet paha Kılıçdaroğlu hem saygıdeğer Akşener bu pahalar için uğraş ediyorlar.
“Demokratik ve barışçıl bir gelecek yaratabiliriz”
“Arkamızda kuvvetli bir geleneği de taşıyorduk. Yunanistan’da, Türkiye’de, İspanya’da, Portekiz’de ve Şili’de bütün diktatörlüğe karşı duranların gücünü taşıyorduk buna inandık ve başardık. kuvvetli bir demokrasinin en temelinde barış yatmaktadır. Zülfü Livaneli ile birlikte bu sahnede olmaktan memnunluk duyuyorum. Sözlerime son verirken bu mükafatı; geçmişte, bugün ve gelecekte barış ve demokrasi için cüret gösterenlere adamak istiyorum. Dünyaya şunu söylüyoruz; bakın biz buradayız zira inanıyoruz ve biliyoruz daha demokratik ve barışçıl bir gelecek yaratabiliriz.”
Sanatçı, muharrir Zülfü Livaneli’nin merasimde yaptığı konuşma ise şu biçimde:
“Ödülü bırakırsam Ankara’yla ilgili o denli olaylar okuyoruz ki bırakırsam birileri alıp kaçar mı?”
“Bu mükafatı bir yere bırakmadım, elimde tuttum, giderek de ağırlaştı lakin Ankara’yla ilgili o denli olaylar okuyoruz ki bırakırsam birileri alıp kaçar mı? Çok hoş bir ödül oldu. Geçenlerde Yunanistan’dan tarih kurumu beni aradı ve dediler ki; sizin bir Yunan müellifle ortak bir kitap yazmanızı istiyoruz. Konusu da şöyleki şöyleki… Nedir dedim konusu? 10 günün öyküsü 1922’de Türk ordusu Ayvalık’a girdiği vakit, savaş kaideleri ve orada daha evvel Türklerin hayatı tehlikedeydi, daha sonra Türk ordusu girince bu sefer oradaki Yunanların ömrü tehlikeye girdi. Orada bir Rum kızının öyküsü bu. Artık hayatını kaybetmek üzereyken genç bir subay geliyor, alıyor üstüne bir çarşaf giydiriyor. Diyor ki, sorarlarsa ismini Zeynep de, daha sonra onu ağırlıyor, 10 gün ona yemek getiriyor ve gidişini ayarlıyor ve sonunda Midilli’ye yolluyor. Midilli’ye yollarken, bu tanımadığı hayat kurtarıcısına bu bayan diyor ki; ‘Adınız ne?’ Adım diyor Tabip Yüzbaşı Kemalettin. Pekala bana niçin Zeynep dediniz ve kurtardınız? Ben Bursalıyım bütün ailem Yunan ordusu tarafınca öldürüldü, en çok sevdiğim kız kardeşim ismi Zeynep, o da öldürüldü. Artık bu bayan Midilli’ye gittikten daha sonra tekrar hiç nazaranmeyeceği Kemalettin’e mektuplar yazıyor. Muazzam mektuplar yazıyor. Ve daha sonra da bu hanımın oğlu Yunanistan Dışişleri Bakanı Molivyatis oluyor. Artık biz bunun romanını yazacağız.
“Pasaportlar kalksa, Ege denizinin hoşluklarından birlikte istifade etsek”
“Dünya’da kime sorsanız barış için yeterli şeyler söyleyecektir. Kimse barışı istemem demez fakat mecbur kaldık derler. Neandertal beşerden bu yana savaşsız bir dünya hiç bir vakit olmadı. Ancak bu biçimde diyerek nasıl olsa insanın tabiatı bu diyerek vazgeçmeyeceğiz bundan. Yırtıcı hayvanlardan ayrışmayı, uygarlaşmak istiyoruz. örneğin Amerika ile Kanada içinde 5000 mil hudut var bir tek asker beklemiyor. Biz de bu biçimde Yunan adalarına gidip gelsek, pasaportlar kalksa, Ege denizinin hoşluklarından birlikte istifade etsek. Mustafa Kemal Atatürk’ün söylemiş olduği epeyce kıymetli iki kelam var, o devirde bir generalin söyleyebileceği bundan daha ileri bir kelam olamaz. Birincisi; ‘İnsanlığın medeniyeti tektir lakin kolları vardır.’ Bu dayanılmaz bir felsefi görüş. İkincisi de şu; ‘Eğer vatan savunması için koşul değilse her savaş bir cinayettir.’ Ve Venizelos da bunu taktir ettiği için 1934’te Oslo’ya Nobel Barış Mükafatı Komitesi’ne Atatürk’ü barış mükafatına aday gösterdi. Burada şayet ömrü vefa etseydi benim yerime sevgili dostum İsmail Cem olacaktı, ben de bu mükafatı İsmail Cem için alıyorum.”