JoKeR
Active member
ZEYNEP TUBA BÖLÜMLÜ
Tabiatla irtibatınızı sıkı tutmaya çalıştığınızı; bahçıvanlık, sabun üretimi, aromaterapi üzere eğitimlere katıldığınızı biliyoruz. Çocuklara tabiatla ilgili farkındalık kazandıran Yeşil Başlar seriniz de hayli sevildi. Serinin ortaya çıkış öyküsünü merak ediyoruz. Sizce Yeşil Başlar niye bu kadar fazlaca sevildi?
Küçükken -şimdi hayal ya da bir masal karesi üzere geliyor ama- kentin ortasında kocaman bahçesi olan, etrafı çitlerle çevrili, az daireli bir lojmanda oturuyordum. Üniversiteye gidene kadar da orada oturmaya devam ettim. Bahçesinde kayısı, erik, ceviz ağaçlarıyla bir arada bir kameriyesi ve salıncağı da vardı. Biz komşu çocuklarıyla güneş batana dek dışarıda oynar, akşam konuta zorla gdolayılürdük. Birçok vakit işten geldikten daha sonra anne ve babalarımız da bahçeye iner, geç saatlere kadar sohbet ederdi. Anlayacağınız çocukken ayağım betondan hayli, çimene basmıştır. daha sonra ben üniversite okumaya Ankara’ya geldim, akabinde öğretmen olarak çalışmak için Konya’ya gittim. Daima bahçesiz konutlarda, klasik apartmanlarda kaldım. Yeşile, kısmından bir şeyler yemeye, gece gökyüzünü izlemeye duyduğum hasret giderek arttı ve vakit içinde bununla baş edemez hâle geldim. Tam o sıralarda yolum editör olarak çalışmam ve mecmuaların muharrir takımında bulunmam vesilesiyle Cezve Çocuk’un yayın direktörü Melih Tuğtağ ile kesişti ve çocuklar için tabiat bahisli bir kitap serisi hazırlamaya karar verdik. Kitabı yazmadan evvelden, yazarken ve yazdıktan daha sonra da söylemiş olduğiniz üzere birfazlaca profesyonel eğitim alarak anlattığım şeyleri bunlarla destekledim. Öğretmen olduğum için de tüm gün çocuklarlaydım ve nasıl bir dünyaları olduğunu, hangi lisanda konuştuklarını biliyordum. Devamında edebiyat eğitimimde ilerledim ve sanırım bunların hepsi birleşince kitaplarım okur tarafında büyük bir karşılık buldu, bu bizi de epey memnun etti.
Yetişkinler kendilerine uygun bir yapıtla tanışma, edebi zevk alma üzere sebeplerle kitap seçiyor fakat; kelam konusu çocuklar olduğunda beklentilerini artırabiliyor, çocuk kitaplarına farklı misyonlar yükleyebiliyorlar. Bu mevzuda ne düşünüyorsunuz?
Ebeveynler genelde çocuk edebiyatı yapıtlarını çocukların haz alacağı, keyifli olacağı, hayal kuracağı, kendilerini kıymetli hissedeceği, bir şeyleri sorgulayacağı metinler olarak görmekten çok yedek ebeveyn ya da öğretmen olarak görüyorlar ve bu da bu cins kitaplara karşı beklentileri değiştiriyor. Ebeveynin başarısız olduğu, uğraşmak istemediği, gereğince düzgün yapamadığı, fazlaca çabalasa da elinden gelmeyen şeyleri çocuk edebiyatı kitapları yapsın diye bekleniyor. halbuki hiç birimiz yalnızca buna niyetli değiliz, çocuk edebiyatı yapıtları de bu kapsamda bedellendirilemez ve varoluş hedefleri da bu değil aslına bakarsanız. olağan olarak bir şeyler de öğretebilir. Lakin tek derdi çocuğun altındaki bez yerine tuvalete yapması, cips yerine ananas yemesi, okulun birinci gününde az ağlaması olamaz.
Sizin beğenerek okuduğunuz çocuk kitapları neler?
Çok fazla var. Kumkurdu serisi, Feo ve Kurt, Çatıdaki Gezegen, Gökyüzü Çocukları, Aya Kulak Ver, Savaş Atı, Aylaklar Kumsalı, Bülbül Korusu’nun Gizemi, Göçmenlerin Zımnî Dostu, Harry Potter serisi, Montsuzlar bunlardan yalnızca birkaçı. Çocuğa parmak sallamayan, çocuğu yetersiz ve her an rastgele bir şeyden ceza alacakmış üzere hissettirmeyen kitapları seviyorum. aslına bakarsan bizim yeterli çocuk edebiyatı yapıtı kıstasımız şudur: Bir çocuk kitabını yalnızca yetişkinler seviyorsa o âlâ bir çocuk edebiyatı eseri sayılmaz. Lakin bir çocuk kitabını hem yetişkinler birebir vakitte çocuklar seviyorsa o nitekim düzgün bir çocuk kitabı olabilir.
Tabiatla irtibatınızı sıkı tutmaya çalıştığınızı; bahçıvanlık, sabun üretimi, aromaterapi üzere eğitimlere katıldığınızı biliyoruz. Çocuklara tabiatla ilgili farkındalık kazandıran Yeşil Başlar seriniz de hayli sevildi. Serinin ortaya çıkış öyküsünü merak ediyoruz. Sizce Yeşil Başlar niye bu kadar fazlaca sevildi?
Küçükken -şimdi hayal ya da bir masal karesi üzere geliyor ama- kentin ortasında kocaman bahçesi olan, etrafı çitlerle çevrili, az daireli bir lojmanda oturuyordum. Üniversiteye gidene kadar da orada oturmaya devam ettim. Bahçesinde kayısı, erik, ceviz ağaçlarıyla bir arada bir kameriyesi ve salıncağı da vardı. Biz komşu çocuklarıyla güneş batana dek dışarıda oynar, akşam konuta zorla gdolayılürdük. Birçok vakit işten geldikten daha sonra anne ve babalarımız da bahçeye iner, geç saatlere kadar sohbet ederdi. Anlayacağınız çocukken ayağım betondan hayli, çimene basmıştır. daha sonra ben üniversite okumaya Ankara’ya geldim, akabinde öğretmen olarak çalışmak için Konya’ya gittim. Daima bahçesiz konutlarda, klasik apartmanlarda kaldım. Yeşile, kısmından bir şeyler yemeye, gece gökyüzünü izlemeye duyduğum hasret giderek arttı ve vakit içinde bununla baş edemez hâle geldim. Tam o sıralarda yolum editör olarak çalışmam ve mecmuaların muharrir takımında bulunmam vesilesiyle Cezve Çocuk’un yayın direktörü Melih Tuğtağ ile kesişti ve çocuklar için tabiat bahisli bir kitap serisi hazırlamaya karar verdik. Kitabı yazmadan evvelden, yazarken ve yazdıktan daha sonra da söylemiş olduğiniz üzere birfazlaca profesyonel eğitim alarak anlattığım şeyleri bunlarla destekledim. Öğretmen olduğum için de tüm gün çocuklarlaydım ve nasıl bir dünyaları olduğunu, hangi lisanda konuştuklarını biliyordum. Devamında edebiyat eğitimimde ilerledim ve sanırım bunların hepsi birleşince kitaplarım okur tarafında büyük bir karşılık buldu, bu bizi de epey memnun etti.
Yetişkinler kendilerine uygun bir yapıtla tanışma, edebi zevk alma üzere sebeplerle kitap seçiyor fakat; kelam konusu çocuklar olduğunda beklentilerini artırabiliyor, çocuk kitaplarına farklı misyonlar yükleyebiliyorlar. Bu mevzuda ne düşünüyorsunuz?
Ebeveynler genelde çocuk edebiyatı yapıtlarını çocukların haz alacağı, keyifli olacağı, hayal kuracağı, kendilerini kıymetli hissedeceği, bir şeyleri sorgulayacağı metinler olarak görmekten çok yedek ebeveyn ya da öğretmen olarak görüyorlar ve bu da bu cins kitaplara karşı beklentileri değiştiriyor. Ebeveynin başarısız olduğu, uğraşmak istemediği, gereğince düzgün yapamadığı, fazlaca çabalasa da elinden gelmeyen şeyleri çocuk edebiyatı kitapları yapsın diye bekleniyor. halbuki hiç birimiz yalnızca buna niyetli değiliz, çocuk edebiyatı yapıtları de bu kapsamda bedellendirilemez ve varoluş hedefleri da bu değil aslına bakarsanız. olağan olarak bir şeyler de öğretebilir. Lakin tek derdi çocuğun altındaki bez yerine tuvalete yapması, cips yerine ananas yemesi, okulun birinci gününde az ağlaması olamaz.
Sizin beğenerek okuduğunuz çocuk kitapları neler?
Çok fazla var. Kumkurdu serisi, Feo ve Kurt, Çatıdaki Gezegen, Gökyüzü Çocukları, Aya Kulak Ver, Savaş Atı, Aylaklar Kumsalı, Bülbül Korusu’nun Gizemi, Göçmenlerin Zımnî Dostu, Harry Potter serisi, Montsuzlar bunlardan yalnızca birkaçı. Çocuğa parmak sallamayan, çocuğu yetersiz ve her an rastgele bir şeyden ceza alacakmış üzere hissettirmeyen kitapları seviyorum. aslına bakarsan bizim yeterli çocuk edebiyatı yapıtı kıstasımız şudur: Bir çocuk kitabını yalnızca yetişkinler seviyorsa o âlâ bir çocuk edebiyatı eseri sayılmaz. Lakin bir çocuk kitabını hem yetişkinler birebir vakitte çocuklar seviyorsa o nitekim düzgün bir çocuk kitabı olabilir.