JoKeR
Active member
Geçtiğimiz hafta hepimizin gündeminde maalesef orman yangınları vardı. Kundaklama ile ilgili önemli savlar ise hepimiz için durumu daha üzücü hale getirdi. Süreç ortasında onlarca farklı noktada başlayan yangın denetim altına alındı, onlarcasının soğutma çalışmaları da gazetemiz baskıya giderken hâlâ devam ediyordu. Adana, Osmaniye, Antalya, Mersin, Muğla, Kayseri ve Manisa başta olmak üzere uğraş ettiğimiz yangınlar verdikleri ziyan niçiniyle hepimizi derinden yaraladı. Bilindiği üzere yangın yerini bir daha ağaçlandırma süreci en az yangını söndürmek kadar zahmetli. ömrünü ormanlar ortaya çıkarmaya, ağaçlandırmaya adayan vatandaşlar ise bu sürecin kahramanlarından oluyor. Bugün yanan ormanlarda bu sivil eforun olduğunu da unutmamak gerekiyor. Bu kıssalar bir daha yeşil hale getirmemiz gereken topraklar için birlik olurken bizlere ilham olabilir. Daima birlikte o hoş çalışmaları hatırlayıp, hoş eforlara göz atalım:
25 YILDIR DAİMA FİDAN DİKİYOR
Mardin’de “Şeyhmus Amca” olarak bilinen Şeyhmus Erginoğlu (66), karşılık beklemeden kendi imkanlarıyla satın aldığı fidanları 25 yıldır dikiyor. Şeymus Amca uğraşlarını şu biçimde anlatıyor: “Savurkapı’ya yalnızca 10 bin fidan diktim. Daha da devam ediyorum. Her gün gelip fidanları suluyorum. Tarım ve Orman Vilayet Müdürlüğünden aldığım fidanları da dikiyorum. Ayrıyeten yaklaşık aldığım meyve fidanlarını diktim. Buraya hizmet ettim. Fidanlar büyüdü artık aileler gelip ağaçların gölgesinde oturuyor, piknik yapıyor. Yetiştirdiğim zerzevatları yiyorlar. Gelenlere ‘ağaçları kırmayın, ne yaparsanız yapın.’ diyorum. Çalışmalarımı hala sürdürüyorum.”
Rahim Demirbaş
ELBİSTAN’IN “ORMAN DEDE”Sİ
Elbistan’da uzun yıllar Toprak Mahsulleri Ofisi’nde çalıştıktan daha sonra emekli olan 77 yaşındaki Hanifi Karataş, bundan 11 yıl evvel doğum yeri Çalış Mahallesi’nin Malatça mezrasındaki babadan kalma yerini ağaçlandırmaya karar verdi. 10 yılı aşkın sürdürdüğü bu çalışmalar kararında fidanları büyük bir ormana dönüştü. Karatal, “Allah’ını, vatanını seven ağaç diksin” diyerek tüm vatandaşlara davette bulunarak şunları anlatıyor: “Ormanlar, dünyanın şenliği ve süsüdür. Vatana bundan büyük bir miras olmaz. Bundan daha sonra ben ne işe faydam. Ömrüm yettiğince fidan dikeceğim. Gücüm yettiğince bu ormanı tazeleyeceğim.”
OĞLUNUN ANISINA ORMAN YAPTI
Konya’da 79 yaşındaki emekli öğretmen Rahim Demirbaş’ın 21 yıl evvel ölen oğlunun anısına diktiği fidanlar bozkırın ortasında ormana dönüştü. Kurduğu dershanede de yüzlerce öğrencinin üniversiteye yerleşmesini sağlayan altı çocuk babası öğretmen Demirbaş, 24 yıl evvel trafik kazasında lise son sınıf öğrencisi oğlunu kaybetti. Oğlunun anısının taze kalması için de kendisini onun ismine bir orman yapmaya adadı. Demirbaş oğlunun ismini verdiği Yahya Demirbaş Ormanı’nı nasıl oluşturduğunu şu biçimde anlatıyor: “Oğlumun ismini verdiğim birinci ormanda 32 bin civarında fidan yetişti. Konutumun de ortasında yer aldığı ikinci kısımda ise 8 bin ağaç var. Toplamda 100’ün üzerinde çeşitle 40 bin ağaç yetişti. 21 yılı geride bıraktık. Birinci diktiğimiz ağaçlar 15 metreye ulaştı. Daha da dikmeye devam ediyorum. Kuruyanları yeniliyorum. Bu ömür olduğu sürece dikeceğim. Gayem ormanın ayakta kalması ve ağaç sayısını 50 bine çıkmak.”
BİR GÖKNARIN GÖLGESİNDE ÖMÜR GEÇİRMEK
Geçtiğimiz hafta yaşanan bu yangınlarda bir daha gördük ki Ormancılarımız canla başla müdahale ederek ağaçları müdafaaya çalışıyor. Ormancılık, kolay bir meslek değil. ömrünü ağaçlara, ormana ve oradaki yaşama adamayı da gerektiriyor. Geçtiğimiz senelerda Yeni Şafak Pazar için söyleşi yaptığımız, ömrünü ormanlara adayan, bugün 100 yaşında olan emekli orman mühendisi Rüstem Alparslan’ın anıları da burada bir daha hatırlatmak gerek. Alparslan’a ormanlara dair unutamadığı bir anı sorduğumuzda bize bir tabloyu andıran şu anıyı anlatmıştı: “15 metrelik bir göknar ağacı. Yarı gölge ağacı, ibreli. Dağların kuzey yamaçlarında olur. 300-400 metre rakımdan daha sonra görülür, tabanda değil. kimi vakit toprağa gidip, yorulduğumda işte orda bir göknara sırtımı dayar, uzanırdım. Dinlenirdim gölgesinde. Üst bakardım, sincaplar orada oynuyorlar. Kaçmıyorlar benden, daha da üzerine geliyorlar…”
25 YILDIR DAİMA FİDAN DİKİYOR
Mardin’de “Şeyhmus Amca” olarak bilinen Şeyhmus Erginoğlu (66), karşılık beklemeden kendi imkanlarıyla satın aldığı fidanları 25 yıldır dikiyor. Şeymus Amca uğraşlarını şu biçimde anlatıyor: “Savurkapı’ya yalnızca 10 bin fidan diktim. Daha da devam ediyorum. Her gün gelip fidanları suluyorum. Tarım ve Orman Vilayet Müdürlüğünden aldığım fidanları da dikiyorum. Ayrıyeten yaklaşık aldığım meyve fidanlarını diktim. Buraya hizmet ettim. Fidanlar büyüdü artık aileler gelip ağaçların gölgesinde oturuyor, piknik yapıyor. Yetiştirdiğim zerzevatları yiyorlar. Gelenlere ‘ağaçları kırmayın, ne yaparsanız yapın.’ diyorum. Çalışmalarımı hala sürdürüyorum.”
Rahim Demirbaş
ELBİSTAN’IN “ORMAN DEDE”Sİ
Elbistan’da uzun yıllar Toprak Mahsulleri Ofisi’nde çalıştıktan daha sonra emekli olan 77 yaşındaki Hanifi Karataş, bundan 11 yıl evvel doğum yeri Çalış Mahallesi’nin Malatça mezrasındaki babadan kalma yerini ağaçlandırmaya karar verdi. 10 yılı aşkın sürdürdüğü bu çalışmalar kararında fidanları büyük bir ormana dönüştü. Karatal, “Allah’ını, vatanını seven ağaç diksin” diyerek tüm vatandaşlara davette bulunarak şunları anlatıyor: “Ormanlar, dünyanın şenliği ve süsüdür. Vatana bundan büyük bir miras olmaz. Bundan daha sonra ben ne işe faydam. Ömrüm yettiğince fidan dikeceğim. Gücüm yettiğince bu ormanı tazeleyeceğim.”
OĞLUNUN ANISINA ORMAN YAPTI
Konya’da 79 yaşındaki emekli öğretmen Rahim Demirbaş’ın 21 yıl evvel ölen oğlunun anısına diktiği fidanlar bozkırın ortasında ormana dönüştü. Kurduğu dershanede de yüzlerce öğrencinin üniversiteye yerleşmesini sağlayan altı çocuk babası öğretmen Demirbaş, 24 yıl evvel trafik kazasında lise son sınıf öğrencisi oğlunu kaybetti. Oğlunun anısının taze kalması için de kendisini onun ismine bir orman yapmaya adadı. Demirbaş oğlunun ismini verdiği Yahya Demirbaş Ormanı’nı nasıl oluşturduğunu şu biçimde anlatıyor: “Oğlumun ismini verdiğim birinci ormanda 32 bin civarında fidan yetişti. Konutumun de ortasında yer aldığı ikinci kısımda ise 8 bin ağaç var. Toplamda 100’ün üzerinde çeşitle 40 bin ağaç yetişti. 21 yılı geride bıraktık. Birinci diktiğimiz ağaçlar 15 metreye ulaştı. Daha da dikmeye devam ediyorum. Kuruyanları yeniliyorum. Bu ömür olduğu sürece dikeceğim. Gayem ormanın ayakta kalması ve ağaç sayısını 50 bine çıkmak.”
BİR GÖKNARIN GÖLGESİNDE ÖMÜR GEÇİRMEK
Geçtiğimiz hafta yaşanan bu yangınlarda bir daha gördük ki Ormancılarımız canla başla müdahale ederek ağaçları müdafaaya çalışıyor. Ormancılık, kolay bir meslek değil. ömrünü ağaçlara, ormana ve oradaki yaşama adamayı da gerektiriyor. Geçtiğimiz senelerda Yeni Şafak Pazar için söyleşi yaptığımız, ömrünü ormanlara adayan, bugün 100 yaşında olan emekli orman mühendisi Rüstem Alparslan’ın anıları da burada bir daha hatırlatmak gerek. Alparslan’a ormanlara dair unutamadığı bir anı sorduğumuzda bize bir tabloyu andıran şu anıyı anlatmıştı: “15 metrelik bir göknar ağacı. Yarı gölge ağacı, ibreli. Dağların kuzey yamaçlarında olur. 300-400 metre rakımdan daha sonra görülür, tabanda değil. kimi vakit toprağa gidip, yorulduğumda işte orda bir göknara sırtımı dayar, uzanırdım. Dinlenirdim gölgesinde. Üst bakardım, sincaplar orada oynuyorlar. Kaçmıyorlar benden, daha da üzerine geliyorlar…”