JoKeR
Active member
GÜLÇİN DURMAN
İki bin bir krizinin daha sonrasındasında, işsiz kalmıştım. Çok geçmeden, bir yayınevinin Anadolu masalları derlemesi yapacağını arkadaşlarımdan öğrendim. Gittim, konuştum, anlaştık ettik. Çabucak kolları sıvayıp işe giriştim. Evvel elimdeki, daha sonra internetteki kaynakları taradım. Etrafıma sordum soruşturdum. Bütün bunların kararında elde ettiğim şeyler bilindik, zayıf şeylerdi. Literatür taraması yaptığımdaysa, daima piyasada olmayan kitaplar çıkıyordu karşıma. Sahafları bir gezip dolaşmam kural olmuştu. Üsküdar’da tanıdık (Daha doğrusu babamın tanıdığı bir tanesiydi. Ancak ben bunu söylemedim o bireye.) bir sahaftan başladım işe. Tanım edildiği üzere Selman-ı pak caddesi üstündeki dükkanı kolay kolay buldum. Tavana kadar yükselen kitap kuleleri içinde zorlukla kendime bir yer açmaya çalışırken, aradığım şeyi söylemiş oldum. Sahaf da, bunları ne için aradığımı sordu.Ben de araştırma yapıyorum gibilerden bir şey dedim. Fakat yanıt onu tatmin etmemiş olmalı ki, daha da ısrar etti. Ben de pek bir şey demedim. Artık bundan mı oldu, yoksa benden mi haz etmedi bilemiyorum. Neredeyse parçalanmış, ciltleri ayrılmak üzere, perperişan ve en berbatı de nemli kitapları önüme dizdi. Bu zavallı yığını önümde görür görmez, meblağlarının ucuz olacağını düşünmüştüm.Nerden bilebilirdim ki, karşımdaki kişinin bir sahhâf-ı bî-insâf olduğunu.
O günden daha sonrada, sahaflardan daima uzak durdum. Bir de Beyoğlu’ndaki sahaflar şenliğindeki bir sahaf, piyasada olan bir kitap için üç kat fazla para isteyince güzelce soğudum bu meslek erbabından. Ta ki, 2014 yılına kadar.
FİKRİMİ DEĞİŞTİREN BİR KİTAP
Bana illallah dedirten sahaflar hakkında kanaatimi değiştiren bireyle 2014 yılında gerçekleşen TÜYAP Fuarı’nda karşılaştım. sonrasındasındadan isminin “Köylülerin Festivali” olduğunu öğrendiğim Hans Sebald Beham’a ilişkin 1546 tarihindeki gravürün kapak resmi olarak kullanıldığı kitap fazlaca ilgimi çekmişti. Ta uzaktan farkettiğim kitabı elime alınca, muharririn ismini okur okumaz tekrar yerine bırakmıştım. Acıklı bir sonla dünyaya veda eden muharririn, beni her vakit rahatsız eden, eşiyle beraberki o son resmi bir daha gözümün önüne gelmişti zira. yıllardır okumaktan kaçındığım bu muharrir Stefan Zweig’dı.
Sefan Zweig fırtınasının daha patlamadığı, muharririn ince ve ceplere girebilen kitaplarının raflarda ve metrolarda çabucak hemen görülmediği günlerdi. Fuarda döndüm dolaştım, derken tekrar Doğu Batı yayınlarının standının önünde buldum kendimi. Kitabı aldım sonuçta. Sevmeyeceğimden yüzde yüz emin olarak, iki uzun öykünün yer aldığı kitaba başladım. Birinci öykü olan Amok Koşucusu’na sahiden hayran oldum. Kitabın ikinci öyküsü Sahaf Mendel’in bende bıraktığı etkiyi tanım edebilmem ise sahiden de sıkıntı. O günden daha sonra, sıkılmadan bir epeyce sefer okudum bu metni. Bildiğimiz dünyanın acemisi, kitaplarla ördüğü bir ülkenin tek kişilik, müdanasız vatandaşı sahaf Jakop Mendel kısa müddette en sevdiğim öykü kahramanları ortasına giriverdi.
Doğu Batı Yayınlarının çıkardığı “Amok Koşucusu-Sahaf Mendel” kitabını Gülperi Sert çevirmiş. Gerek girişteki, açıklamaları gerek metinlerdeki dipnotlarıyla ihtimamlı bir çalışma ortaya koymuş Gülperi Hoca. Bu ek bilgiler metni yorumlarken büyük bir kolaylık sağlıyor okuyucuya.
Şayet sizin de sahaflardan benim üzere ağzınız yanmışsa, bir de Sahaf Mendel’i okuyun derim ben.
İki bin bir krizinin daha sonrasındasında, işsiz kalmıştım. Çok geçmeden, bir yayınevinin Anadolu masalları derlemesi yapacağını arkadaşlarımdan öğrendim. Gittim, konuştum, anlaştık ettik. Çabucak kolları sıvayıp işe giriştim. Evvel elimdeki, daha sonra internetteki kaynakları taradım. Etrafıma sordum soruşturdum. Bütün bunların kararında elde ettiğim şeyler bilindik, zayıf şeylerdi. Literatür taraması yaptığımdaysa, daima piyasada olmayan kitaplar çıkıyordu karşıma. Sahafları bir gezip dolaşmam kural olmuştu. Üsküdar’da tanıdık (Daha doğrusu babamın tanıdığı bir tanesiydi. Ancak ben bunu söylemedim o bireye.) bir sahaftan başladım işe. Tanım edildiği üzere Selman-ı pak caddesi üstündeki dükkanı kolay kolay buldum. Tavana kadar yükselen kitap kuleleri içinde zorlukla kendime bir yer açmaya çalışırken, aradığım şeyi söylemiş oldum. Sahaf da, bunları ne için aradığımı sordu.Ben de araştırma yapıyorum gibilerden bir şey dedim. Fakat yanıt onu tatmin etmemiş olmalı ki, daha da ısrar etti. Ben de pek bir şey demedim. Artık bundan mı oldu, yoksa benden mi haz etmedi bilemiyorum. Neredeyse parçalanmış, ciltleri ayrılmak üzere, perperişan ve en berbatı de nemli kitapları önüme dizdi. Bu zavallı yığını önümde görür görmez, meblağlarının ucuz olacağını düşünmüştüm.Nerden bilebilirdim ki, karşımdaki kişinin bir sahhâf-ı bî-insâf olduğunu.
O günden daha sonrada, sahaflardan daima uzak durdum. Bir de Beyoğlu’ndaki sahaflar şenliğindeki bir sahaf, piyasada olan bir kitap için üç kat fazla para isteyince güzelce soğudum bu meslek erbabından. Ta ki, 2014 yılına kadar.
FİKRİMİ DEĞİŞTİREN BİR KİTAP
Bana illallah dedirten sahaflar hakkında kanaatimi değiştiren bireyle 2014 yılında gerçekleşen TÜYAP Fuarı’nda karşılaştım. sonrasındasındadan isminin “Köylülerin Festivali” olduğunu öğrendiğim Hans Sebald Beham’a ilişkin 1546 tarihindeki gravürün kapak resmi olarak kullanıldığı kitap fazlaca ilgimi çekmişti. Ta uzaktan farkettiğim kitabı elime alınca, muharririn ismini okur okumaz tekrar yerine bırakmıştım. Acıklı bir sonla dünyaya veda eden muharririn, beni her vakit rahatsız eden, eşiyle beraberki o son resmi bir daha gözümün önüne gelmişti zira. yıllardır okumaktan kaçındığım bu muharrir Stefan Zweig’dı.
Sefan Zweig fırtınasının daha patlamadığı, muharririn ince ve ceplere girebilen kitaplarının raflarda ve metrolarda çabucak hemen görülmediği günlerdi. Fuarda döndüm dolaştım, derken tekrar Doğu Batı yayınlarının standının önünde buldum kendimi. Kitabı aldım sonuçta. Sevmeyeceğimden yüzde yüz emin olarak, iki uzun öykünün yer aldığı kitaba başladım. Birinci öykü olan Amok Koşucusu’na sahiden hayran oldum. Kitabın ikinci öyküsü Sahaf Mendel’in bende bıraktığı etkiyi tanım edebilmem ise sahiden de sıkıntı. O günden daha sonra, sıkılmadan bir epeyce sefer okudum bu metni. Bildiğimiz dünyanın acemisi, kitaplarla ördüğü bir ülkenin tek kişilik, müdanasız vatandaşı sahaf Jakop Mendel kısa müddette en sevdiğim öykü kahramanları ortasına giriverdi.
Doğu Batı Yayınlarının çıkardığı “Amok Koşucusu-Sahaf Mendel” kitabını Gülperi Sert çevirmiş. Gerek girişteki, açıklamaları gerek metinlerdeki dipnotlarıyla ihtimamlı bir çalışma ortaya koymuş Gülperi Hoca. Bu ek bilgiler metni yorumlarken büyük bir kolaylık sağlıyor okuyucuya.
Şayet sizin de sahaflardan benim üzere ağzınız yanmışsa, bir de Sahaf Mendel’i okuyun derim ben.