20 yılı Genel Yayın Direktörü olmak üzere 35 yıl aralıksız çalıştığı Hürriyet’in kasım ayında yollarını ayırdığı Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazılarını sürdürüyor. Yazılarını “newsletter” olarak geniş bir kümeye gönderen Özkök, son yazısında, “Çok rahatlıkla dansözlük yaptım diyebiliyorum, bu gocunacak bir şey değil benim için” kelamlarının akabinde gelen tenkitlere cevap verdi.
Özkök, Sözcü Genel Yayın Yönetmeni Metin Yılmaz’ı takdir ettiğini söylerken, “Büyük bir gazeteyi yönetmek için insanın dansöz olması gerekir. Haydi bu söze alışamayacaksınız, ‘Dans yeteneğine sahip olması gerekir’ diyeyim. Ve gelin şöyleki küçük bir medya çeşidi yapalım. Ben dansözüm de Sözcü gazetesinin genel yayın direktörü nedir diye düşündünüz mü hiç? Efsane gazeteci Uğur Dündar’ın hakkedilmiş egosunu yönetmek kolay bir iş midir sanıyorsunuz… Yılmaz Özdil’le Emin Çölaşan’ı, Ruhat Mengi’yi birebir gazetede birer sayfa orta ile yönetim etmek…” tabirlerini kullandı.
Özkök, Öznur Kalender’in kendisini dansöz olarak çizdiği karikatürle ilgili olarak da, “Gırgır ve Çarşaf mecmualarının kapağında merhum Süleyman Demirel’i ve Turgut Özal’ı dansöz olarak gösteren onlarca karikatürü de bulunduğu için, bu küçük müzede benimkinin de bulunması hoşuma gider” dedi.
Özkök’ün “Tansu’ya Mektuplar” dizisinde kaleme aldığı “Ben dansözüm de Sözcü’nün Genel Yayın Direktörü ne?” başlıklı yazısı şu biçimde:
Ben görmemiştim, Hürriyet’in eski yazı işleri müdürlerinden Ertuğ Karakullukçu toplumsal medyada görmüş ve gönderdi.
Kalender beni dansöz olarak gösteren bir karikatürümü çizmiş.
Üzerine de şu biçimde yazmış:
“Hürriyet’ten kovulan Ertuğrul Özkök ‘Rahatlıkla dansözlük yaparım’ dedi…”
Mizah hoş bir şeydir.
bir daha bilirim ki, mizah zımnî yahut açık önemsemedir…
Bugüne kadar çizilen her karikatürüm üzere onu da ihtimamla arşivime koydum.
Natürel birebir evrakın ortasında, Gırgır ve Çarşaf mecmualarının kapağında merhum Süleyman Demirel’i ve Turgut Özal’ı dansöz olarak gösteren onlarca karikatürü de bulunduğu için, bu küçük müzede benimkinin de bulunması hoşuma masraf.
Geçmişte ben de diğerleri için dansöz manşeti atmıştım
Geçmişte genel yayın direktörlüğü yaptığım gazetede ben de parti değiştiren iki milletvekili için “Dansöz” ve “Fırıldak” lakapları kullanmıştım.
Çok da tutulmuştu o manşetler.
Bizim kültürümüzde “Dansöz” sözüne yüklenen bu biçimde eleştirel, hatta aşağılayıcı bir mana vardır.
halbuki yıllar bende bu sözün manasını değiştirdi ve gerçek yerine oturttu.
Hele hele Asena’nın 1990’lardaki şahane danslarını ve hareketlerini seyrettikten daha sonra dansözlüğü bir “Dans sanatı” olarak gördüm.
Âlâ oynanmış bir göbek dansının bale üzere estetik bir sanat olduğunu farkettim.
Bütün bunları bilerek, “Dansöz” sözünü kendim için kullandım. O niçinle bu dansözlük sıkıntısını önemli biçimde masaya yatırmaya karar verdim.
Ben dansözüm de Uğur Dündar’ı yönetebilen biri değil mi?
Ben diyorum ki; büyük bir gazeteyi yönetmek için insanın dansöz olması gerekir. Haydi bu söze alışamayacaksınız, ‘Dans yeteneğine sahip olması gerekir’ diyeyim. Ve gelin şöyleki küçük bir medya çeşidi yapalım. Ben dansözüm de Sözcü gazetesinin genel yayın direktörü nedir diye düşündünüz mü hiç?
Efsane gazeteci Uğur Dündar’ın hakkedilmiş egosunu yönetmek kolay bir iş midir sanıyorsunuz… Yılmaz Özdil’le Emin Çölaşan’ı, Ruhat Mengi’yi birebir gazetede birer sayfa orta ile yönetim etmek… Ve bütün bunlara haksız suçlamalarla yurtharicinde yaşamak zorunda kalan bir işvereninin hislerini yönetmek için harcanan çabayı da eklerseniz… Evet bal üzere dansöz olmak lazım.
Çok taktir ediyorum o niçinle Sözcü’nün genel yayın direktörü Metin Yılmaz’ı… yeniden ediyorum…Dansöz sözünü sevmiyorsanız, “Dans sanatını bilmek lazım” diyeyim…
Cumhuriyet’te Alev Coşkun’un merkeziyetçiliğini yönetmek
Ya Cumhuriyet Gazetesi… Onun genel yayın direktörü daha mı az dansözdür sanıyorsunuz…
Alev Coşkun’un mutlak merkeziyetçi iradesi ile Emre Kongar’ın, Orhan Bursalı’nın, Ali Sirmen’in, Mustafa Balbay’ın Mine Kırıkkanat’ın, herbirini, köşelerinde eyaletleşmiş beyliklikerini bir ortada tutmak…
Anti Amerikancılıkta Perinçek’le birebir cephede olup da, siyasette farklı cephelerde oturmak… Kolay bir iş mi sanıyorsunuz…O niçinle başta Hasan Cemal olmak üzere Cumhuriyet’in bütün genel yayın direktörlerini daima taktir ettim.
Haydi dansözlük bana kalsın, onlar için “Dans sanatını bilen insanlar” diyeyim.
Ulusalcı sol ile liberal solu bir ortada tutan Kılıçdaroğlu
Cumhuriyet Halk Partisi Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun oturduğu koltuğu bir düşünün… Hiç kımıldamadan, sağa sola dönmeden, oturmak mümkün mü sizce o koltukta… Ulusalcı Kemalist ile liberal solcuya; milliyetçisi ile sosyaliste, birebir sandığa birebir oyu attırmayı başarmak… Tuncay Özkan’la Özgür Özel’i yanyana odalarda oturtmayı başarmak Az buz bir iş mi…
Ya bütün bu diplomatik vals, one ne diyeceğiz?
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı alalım… Evvelki gün 15 Temmuz darbesini destekledi diye suçladığı; dün gazeteci cinayeti ile suçladığı Arap başkanları ile bugün tıpkı masaya oturmak nedir… Dansözlük bir daha bana kalsın, ‘Diplomatik bir vals’ değil midir bu… Ve gerekli değil midir? Gereklidir…Çünkü siyaset bir “At sürücülüğü”; Devlet yönetimi ise bir dans sanatıdır.
Beynindeki bin tilkinin kuyruğunu birbirine dolaştırmayan İnönü
Kurtuluş Savaşı Kahramanı, Cumhuriyet’in Kurucusu ve Türkiye’yi fazlaca partili demokrasiye geçiren büyük siyasetçi ve devlet insanı İsmet İnönü için ne denirdi:
“Kafasında bin tilki dolaşır, bininin kuyruğu birbirine değmez…”
Evet değmez zira diplomasi ve siyaset bizatihi bir dans sanatıdır. Kuyrukları değdirmezse ona muvaffakiyet denir. O sanattır ki, Türkiye’yi İkinci Dünya Savaşı haricinde tutabilmiştir.
Ya Demirel ve Özal, onları niçin daima dansöz olarak çizmişlerdi?
Merhum Süleyman Demirel işte onun için “Türkiye yönetilmez yönetim edilir” demişti… Tıpkı Gırgır mecmuasının efsane kapaklarında sık sık hicvedildiği o dansözlüğün siyaset lisanına hoş bir çevirisidir bu cümle…
Dün dansöz olarak çizilen merhum Demirel’in bugün bir müsamaha ve demokrasi insanı olarak, her yıl artan bir sevgiyle anılmasının sebebi budur işte.
Dün dansöz olarak çizilen merhum Turgut Özal’ı bugün mumla arıyorsak, onun bu ülkeye getirdiği liberal fikre, moderniteye ve dansöz karikatürlerini Başbakanlık girişinde şahsen kendisinin sergilemesinin verdiği müsamahaya olan hasretimizin tesiri yok mudur…
Diyeceğim insanları dansöz olarak çizerken, onları bu sıfatla karalayacağınızı düşünürken bir zahmet bunları da düşünün… Ancak ömrünüz boyunca hiç dans etmemekle övünen bir insansanız, doğal ki dansöz sözünü bir hakaret olarak kullanmaya devam edebilirsiniz. Ben kendi adıma bana dansöz diyene dava açmam…
Dedim ya, dansöz sözünü hakaret değil, meziyet olarak görürüm… Estetik bir sanat, bir yetenektir, zarafettir dans… Kâfi ki benim Diyarbakır’da çektiğim halay üzere gayrı estetik olmasın…
Bir de şu “Omurgasız” sıkıntısını halledelim
Hazır dansözlük sıkıntısını açmışken, isterseniz şu “Omurgasız” sözü ile de sorunumuzu halledelim. Benim için “Dansöz” sözünü hakaret olarak kullanmayı sevenler, bununla birlikte “Omurgasız”, “Hain”, “Liboş”, “Yalaka” üzere sözleri kullanmayı da fazlaca severler.
Fikrin olmadığı yerde, hakaret Abdurrahman Çelebi’dir… Lakin o Abdurrahman Çelebilere; ‘Bu kelimeyi fazlaca seven beşerler anatomi konusunda cahildir’ desem… Eminim bilgisiz sözüne hayli kızarlar.
halbuki cahildirler ve omurganın ne olduğunu bilmezler. Omurgayı dimdik durmak için yaratılmış bir yapı zannederler.
halbuki omurga başımız ile bacaklar içinde yer alan ve beden yükümüzün üçte birini taşıyan bir köprüdür.
Doğrudur, misyonlarından biri insanı ayakta tutmaktır…Ama aslan, kaplan denilen canlıda ise yatay durmayı sağlar…
Omurganın asıl misyonu, o vücudun eğilip bükülmesini, oturup kalkmasını, kıvrılmasını, kıvırtmasını, dans etmesini sağlamasıdır.
Zira hayatta kalmayı sağlayan şey işte bu danstır. Size hiç söylemediler mi, eğilip bükülme kabiliyetini kaybetmiş bir omurganın hastalıklı olduğunu…Tedavi edilmesi gerektiğini…
Omurga yalnızca dimdik durmayı sağlayan bir yapı olsaydı, Yaradan onu demir bir çubuk üzere tasarlardı…
halbuki eğilip bükülecek biçimde, kendi ekseni etrafında dönebilecek biçimde tasarlamıştır… İnsan beyni de bu biçimdedir… Esnek olduğu ölçüde hoşgörülüdür, yaratıcıdır, yönetim etme kabiliyetine sahiptir.
Pantheon’da Voltaire ve Hugo’nun içinde bir dansöz yatıyor
Yaşamak isteyen her canlı eğilip bükülme yeteneğini kaybetmemiş omurgalı bir dansözdür.. Ve bir de şunu unutmayın… Fransa’nın en büyük dansözlerinden biri olan Josephine Backer’in naaşı geçtiğimiz Ağustos ayında Paris’te Fransa’nın en büyük evlatlarının yattığı Pantheon’a taşındı.
Yani artık Jean Jacques Rousseau, Voltaire, Victor Hugo, Madame Curie, Andre Malraux’nun yanında yatıyor… Omurgasını olağanüstü bir koreografinin buyruğuna sokmuş olağnüstü bir dansözdü… İsminin başında daima “Danseuse” yazıyordu…
Kalender’in yüzüme verdiği Joker sözü
Ve son nokta… Kalender beni dansöz olarak çizerken yüzüme bir de Joker tabiri oturtmuş. Bilhassa dudaklarıma… Bu da hoşuma gitti. Joker hünsa bir karakterdir. Çok karmaşıktır… Palyoçolukla, hüzünün… Kötülükle mizahın… Zeka ile kurnazlığın… Neron’lukla, Spartakus’luğun birbirine karıştığı karakterdir.
Hangi Joker’e benzemek istersiniz
herkesin ortasında küçük bir Joker yatar… Kalender’in çizgisine bakarken sanki hangi Joker olmayı tercih ederdim diye düşündüm… Jack Nicholson’un müstehzi, mizahi tarafını mı… Heath Ledger’in estetik karanlığını mı… Jared Leto’nun Harley Quinn’i kendine delicesine aşık eden cazibesini mi, yoksa Joaquin Phoenix’in, tek başına aksiyona geçen Kropotkin anarşizmini mi…
Tam karar veremedim vallahi… Maymun iştahlıyım…Hepsinden bir kesim isterim galiba…
Ya siz… Haydi hadi korkmayın…Konu dansözlük değil… Ona buna dansöz diyen keskin kalemlere baksanız ya… Her birinin ortasında baya bir Joker yatıyor…
Özkök, Sözcü Genel Yayın Yönetmeni Metin Yılmaz’ı takdir ettiğini söylerken, “Büyük bir gazeteyi yönetmek için insanın dansöz olması gerekir. Haydi bu söze alışamayacaksınız, ‘Dans yeteneğine sahip olması gerekir’ diyeyim. Ve gelin şöyleki küçük bir medya çeşidi yapalım. Ben dansözüm de Sözcü gazetesinin genel yayın direktörü nedir diye düşündünüz mü hiç? Efsane gazeteci Uğur Dündar’ın hakkedilmiş egosunu yönetmek kolay bir iş midir sanıyorsunuz… Yılmaz Özdil’le Emin Çölaşan’ı, Ruhat Mengi’yi birebir gazetede birer sayfa orta ile yönetim etmek…” tabirlerini kullandı.
Özkök, Öznur Kalender’in kendisini dansöz olarak çizdiği karikatürle ilgili olarak da, “Gırgır ve Çarşaf mecmualarının kapağında merhum Süleyman Demirel’i ve Turgut Özal’ı dansöz olarak gösteren onlarca karikatürü de bulunduğu için, bu küçük müzede benimkinin de bulunması hoşuma gider” dedi.
Özkök’ün “Tansu’ya Mektuplar” dizisinde kaleme aldığı “Ben dansözüm de Sözcü’nün Genel Yayın Direktörü ne?” başlıklı yazısı şu biçimde:
Ben görmemiştim, Hürriyet’in eski yazı işleri müdürlerinden Ertuğ Karakullukçu toplumsal medyada görmüş ve gönderdi.
Kalender beni dansöz olarak gösteren bir karikatürümü çizmiş.
Üzerine de şu biçimde yazmış:
“Hürriyet’ten kovulan Ertuğrul Özkök ‘Rahatlıkla dansözlük yaparım’ dedi…”
Mizah hoş bir şeydir.
bir daha bilirim ki, mizah zımnî yahut açık önemsemedir…
Bugüne kadar çizilen her karikatürüm üzere onu da ihtimamla arşivime koydum.
Natürel birebir evrakın ortasında, Gırgır ve Çarşaf mecmualarının kapağında merhum Süleyman Demirel’i ve Turgut Özal’ı dansöz olarak gösteren onlarca karikatürü de bulunduğu için, bu küçük müzede benimkinin de bulunması hoşuma masraf.
Geçmişte ben de diğerleri için dansöz manşeti atmıştım
Geçmişte genel yayın direktörlüğü yaptığım gazetede ben de parti değiştiren iki milletvekili için “Dansöz” ve “Fırıldak” lakapları kullanmıştım.
Çok da tutulmuştu o manşetler.
Bizim kültürümüzde “Dansöz” sözüne yüklenen bu biçimde eleştirel, hatta aşağılayıcı bir mana vardır.
halbuki yıllar bende bu sözün manasını değiştirdi ve gerçek yerine oturttu.
Hele hele Asena’nın 1990’lardaki şahane danslarını ve hareketlerini seyrettikten daha sonra dansözlüğü bir “Dans sanatı” olarak gördüm.
Âlâ oynanmış bir göbek dansının bale üzere estetik bir sanat olduğunu farkettim.
Bütün bunları bilerek, “Dansöz” sözünü kendim için kullandım. O niçinle bu dansözlük sıkıntısını önemli biçimde masaya yatırmaya karar verdim.
Ben dansözüm de Uğur Dündar’ı yönetebilen biri değil mi?
Ben diyorum ki; büyük bir gazeteyi yönetmek için insanın dansöz olması gerekir. Haydi bu söze alışamayacaksınız, ‘Dans yeteneğine sahip olması gerekir’ diyeyim. Ve gelin şöyleki küçük bir medya çeşidi yapalım. Ben dansözüm de Sözcü gazetesinin genel yayın direktörü nedir diye düşündünüz mü hiç?
Efsane gazeteci Uğur Dündar’ın hakkedilmiş egosunu yönetmek kolay bir iş midir sanıyorsunuz… Yılmaz Özdil’le Emin Çölaşan’ı, Ruhat Mengi’yi birebir gazetede birer sayfa orta ile yönetim etmek… Ve bütün bunlara haksız suçlamalarla yurtharicinde yaşamak zorunda kalan bir işvereninin hislerini yönetmek için harcanan çabayı da eklerseniz… Evet bal üzere dansöz olmak lazım.
Çok taktir ediyorum o niçinle Sözcü’nün genel yayın direktörü Metin Yılmaz’ı… yeniden ediyorum…Dansöz sözünü sevmiyorsanız, “Dans sanatını bilmek lazım” diyeyim…
Cumhuriyet’te Alev Coşkun’un merkeziyetçiliğini yönetmek
Ya Cumhuriyet Gazetesi… Onun genel yayın direktörü daha mı az dansözdür sanıyorsunuz…
Alev Coşkun’un mutlak merkeziyetçi iradesi ile Emre Kongar’ın, Orhan Bursalı’nın, Ali Sirmen’in, Mustafa Balbay’ın Mine Kırıkkanat’ın, herbirini, köşelerinde eyaletleşmiş beyliklikerini bir ortada tutmak…
Anti Amerikancılıkta Perinçek’le birebir cephede olup da, siyasette farklı cephelerde oturmak… Kolay bir iş mi sanıyorsunuz…O niçinle başta Hasan Cemal olmak üzere Cumhuriyet’in bütün genel yayın direktörlerini daima taktir ettim.
Haydi dansözlük bana kalsın, onlar için “Dans sanatını bilen insanlar” diyeyim.
Ulusalcı sol ile liberal solu bir ortada tutan Kılıçdaroğlu
Cumhuriyet Halk Partisi Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun oturduğu koltuğu bir düşünün… Hiç kımıldamadan, sağa sola dönmeden, oturmak mümkün mü sizce o koltukta… Ulusalcı Kemalist ile liberal solcuya; milliyetçisi ile sosyaliste, birebir sandığa birebir oyu attırmayı başarmak… Tuncay Özkan’la Özgür Özel’i yanyana odalarda oturtmayı başarmak Az buz bir iş mi…
Ya bütün bu diplomatik vals, one ne diyeceğiz?
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı alalım… Evvelki gün 15 Temmuz darbesini destekledi diye suçladığı; dün gazeteci cinayeti ile suçladığı Arap başkanları ile bugün tıpkı masaya oturmak nedir… Dansözlük bir daha bana kalsın, ‘Diplomatik bir vals’ değil midir bu… Ve gerekli değil midir? Gereklidir…Çünkü siyaset bir “At sürücülüğü”; Devlet yönetimi ise bir dans sanatıdır.
Beynindeki bin tilkinin kuyruğunu birbirine dolaştırmayan İnönü
Kurtuluş Savaşı Kahramanı, Cumhuriyet’in Kurucusu ve Türkiye’yi fazlaca partili demokrasiye geçiren büyük siyasetçi ve devlet insanı İsmet İnönü için ne denirdi:
“Kafasında bin tilki dolaşır, bininin kuyruğu birbirine değmez…”
Evet değmez zira diplomasi ve siyaset bizatihi bir dans sanatıdır. Kuyrukları değdirmezse ona muvaffakiyet denir. O sanattır ki, Türkiye’yi İkinci Dünya Savaşı haricinde tutabilmiştir.
Ya Demirel ve Özal, onları niçin daima dansöz olarak çizmişlerdi?
Merhum Süleyman Demirel işte onun için “Türkiye yönetilmez yönetim edilir” demişti… Tıpkı Gırgır mecmuasının efsane kapaklarında sık sık hicvedildiği o dansözlüğün siyaset lisanına hoş bir çevirisidir bu cümle…
Dün dansöz olarak çizilen merhum Demirel’in bugün bir müsamaha ve demokrasi insanı olarak, her yıl artan bir sevgiyle anılmasının sebebi budur işte.
Dün dansöz olarak çizilen merhum Turgut Özal’ı bugün mumla arıyorsak, onun bu ülkeye getirdiği liberal fikre, moderniteye ve dansöz karikatürlerini Başbakanlık girişinde şahsen kendisinin sergilemesinin verdiği müsamahaya olan hasretimizin tesiri yok mudur…
Diyeceğim insanları dansöz olarak çizerken, onları bu sıfatla karalayacağınızı düşünürken bir zahmet bunları da düşünün… Ancak ömrünüz boyunca hiç dans etmemekle övünen bir insansanız, doğal ki dansöz sözünü bir hakaret olarak kullanmaya devam edebilirsiniz. Ben kendi adıma bana dansöz diyene dava açmam…
Dedim ya, dansöz sözünü hakaret değil, meziyet olarak görürüm… Estetik bir sanat, bir yetenektir, zarafettir dans… Kâfi ki benim Diyarbakır’da çektiğim halay üzere gayrı estetik olmasın…
Bir de şu “Omurgasız” sıkıntısını halledelim
Hazır dansözlük sıkıntısını açmışken, isterseniz şu “Omurgasız” sözü ile de sorunumuzu halledelim. Benim için “Dansöz” sözünü hakaret olarak kullanmayı sevenler, bununla birlikte “Omurgasız”, “Hain”, “Liboş”, “Yalaka” üzere sözleri kullanmayı da fazlaca severler.
Fikrin olmadığı yerde, hakaret Abdurrahman Çelebi’dir… Lakin o Abdurrahman Çelebilere; ‘Bu kelimeyi fazlaca seven beşerler anatomi konusunda cahildir’ desem… Eminim bilgisiz sözüne hayli kızarlar.
halbuki cahildirler ve omurganın ne olduğunu bilmezler. Omurgayı dimdik durmak için yaratılmış bir yapı zannederler.
halbuki omurga başımız ile bacaklar içinde yer alan ve beden yükümüzün üçte birini taşıyan bir köprüdür.
Doğrudur, misyonlarından biri insanı ayakta tutmaktır…Ama aslan, kaplan denilen canlıda ise yatay durmayı sağlar…
Omurganın asıl misyonu, o vücudun eğilip bükülmesini, oturup kalkmasını, kıvrılmasını, kıvırtmasını, dans etmesini sağlamasıdır.
Zira hayatta kalmayı sağlayan şey işte bu danstır. Size hiç söylemediler mi, eğilip bükülme kabiliyetini kaybetmiş bir omurganın hastalıklı olduğunu…Tedavi edilmesi gerektiğini…
Omurga yalnızca dimdik durmayı sağlayan bir yapı olsaydı, Yaradan onu demir bir çubuk üzere tasarlardı…
halbuki eğilip bükülecek biçimde, kendi ekseni etrafında dönebilecek biçimde tasarlamıştır… İnsan beyni de bu biçimdedir… Esnek olduğu ölçüde hoşgörülüdür, yaratıcıdır, yönetim etme kabiliyetine sahiptir.
Pantheon’da Voltaire ve Hugo’nun içinde bir dansöz yatıyor
Yaşamak isteyen her canlı eğilip bükülme yeteneğini kaybetmemiş omurgalı bir dansözdür.. Ve bir de şunu unutmayın… Fransa’nın en büyük dansözlerinden biri olan Josephine Backer’in naaşı geçtiğimiz Ağustos ayında Paris’te Fransa’nın en büyük evlatlarının yattığı Pantheon’a taşındı.
Yani artık Jean Jacques Rousseau, Voltaire, Victor Hugo, Madame Curie, Andre Malraux’nun yanında yatıyor… Omurgasını olağanüstü bir koreografinin buyruğuna sokmuş olağnüstü bir dansözdü… İsminin başında daima “Danseuse” yazıyordu…
Kalender’in yüzüme verdiği Joker sözü
Ve son nokta… Kalender beni dansöz olarak çizerken yüzüme bir de Joker tabiri oturtmuş. Bilhassa dudaklarıma… Bu da hoşuma gitti. Joker hünsa bir karakterdir. Çok karmaşıktır… Palyoçolukla, hüzünün… Kötülükle mizahın… Zeka ile kurnazlığın… Neron’lukla, Spartakus’luğun birbirine karıştığı karakterdir.
Hangi Joker’e benzemek istersiniz
herkesin ortasında küçük bir Joker yatar… Kalender’in çizgisine bakarken sanki hangi Joker olmayı tercih ederdim diye düşündüm… Jack Nicholson’un müstehzi, mizahi tarafını mı… Heath Ledger’in estetik karanlığını mı… Jared Leto’nun Harley Quinn’i kendine delicesine aşık eden cazibesini mi, yoksa Joaquin Phoenix’in, tek başına aksiyona geçen Kropotkin anarşizmini mi…
Tam karar veremedim vallahi… Maymun iştahlıyım…Hepsinden bir kesim isterim galiba…
Ya siz… Haydi hadi korkmayın…Konu dansözlük değil… Ona buna dansöz diyen keskin kalemlere baksanız ya… Her birinin ortasında baya bir Joker yatıyor…