Eski Boğaziçi Üniversitesi Rektörü Üstün Ergüder, Melih Bulu’nun rektörlük nazaranvinden alınmasının akabinde seçim sürecine girilmesine ait olarak, “Ankara, üniversiteden gelen talepleri biraz anlamaya çalışmalı” dedi.
| Öğrenci ve akademisyenlerin protestoları için “6 ayda biter” diyen Prof. Melih Bulu, 7. ayında Boğaziçi Üniversitesi Rektörlüğü bakılırsavinden alındı
Sözcü yazarı İsmail Saymaz’a konuşan eski Boğaziçi Üniversitesi Rektörü Erdüger, Melih Bulu’nun atanmasının akabinde başlayan protestoları ve nazaranvden alınmasını kıymetlendirdi.
Bulu’nun atanmasından daha sonra başlayan protestolara ait konuşan Erdüger, “Boğaziçi’nde daima seçim mi olurdu? Hayır. Birinci atanan, 1971’de Abdullah Kuran’dı. Ulusal Eğitim Bakanlığı kurucu rektör olarak atadı. Robert Kolej’in müdür yardımcısıydı ve her insanın saydığı bir isimdi. Istırap olmadı. her insanın dikkatten kaçırdığı bir şey var: Amerikalılardan devralınan kurum da epey katılımcıydı. Her şeyde genel konsey yapılırdı. Genç öğretim üyeleri kuruma katıldığı vakit profesör ve doçent üzere ayrımlara uğramazdı. Kapılarda profesör yazmazdı. 1976’da seçim yapıldı. Kuran seçildi. 1979’da Semih Tezcan seçildi. 1982’de YÖK, Ergün Toğrol’u atadı. Büyük bir sürprizdi. Herkesi kara bağladı. Ergün Bey’in saygın bir kişiliği vardı. Yönetim etti. Lakin Boğaziçi hiç benimsemedi” dedi.
“Akla bile gelmeyen bir aday bir gecede atandı”
Erdüger’in açıklamalarından öne çıkanlar şöyleki:
“Şöyle laflar duyulurdu: ‘Burası İngiliz kolonisi mi dışarıdan vali gönderiyorlar? Bizde adam yok mu?’ Mezunların iştirakiyle bildiğimiz bir rektör atansın diye uğraşıldı. 1992’de Boğaziçi’nde gayrı resmi seçim yapıldı. Dört aday oya göre sıralandı. Ben birinciydim. Ankara’ya duyuruldu, şayet atama yapılacaksa tercihimiz bu arkadaşlar diye.
Bu ortada 1992’de üniversitelerde rektör seçimi getirildi. Üniversiteler altı adayı aldıkları oya göre sıralayacak, YÖK üçe indirip Cumhurbaşkanı’na sunacaktı. En hayli oy alan ben oldum ve atandım.
Boğaziçi Üniversitesi’nde 2016’ya kadar daima birinci olan aday atandı.
2004’te rektör seçilen Ayşe Shalbukil 2008’deki seçimde ikinci geldi. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Shalbukil’ı atamak istedi. Shalbukil, “Üniversitemde gelenek var. Birinciyi istiyoruz” dedi. Kadri Özçaldıran’ı atadılar. 2016’ya kadar sorun olmadı. O yıl seçimi kaldırdılar. Acı bir şey yemiş üzere oldu millet. Oyların yüzde 80’ini alan Gülay Barborosoğlu atanmadı. Cumhurbaşkanı Rektör Yardımcısı Mehmed Özkan’ı atadı. Birinci günlerinde reaksiyon oldu. Özkan, geleneğe uygun hareket etti. Vakit zaman Ankara’yı karşısına aldı. Herkes benimsedi Özkan’ı. 2020’de tekrar atanması bekleniyordu. Akla bile gelmeyen bir aday bir gecede atandı.”
“Öykündüğümüz akademik dünyada sormadan etmeden ve üniversiteye müracaattan atama olmaz”
Zira üniversiteden değil. Bakın, ABD’de de rektör atanır. Arama komitesi çalışır bütün sene. Öğrenciler de katılır. Aday çıkarırlar. Mütevelli heyeti atar. Reaksiyona niye olmaz. Zira üniversiteye danışılır. Bizde kör gözün parmağına oluyor. 1982’de bir sabah kalktık, tanımadığımız birisi gelmiş. Herkes sersemledi. Boğaziçi, 1992’den beri seçim kültüründen geliyor. Hengame dövüş olmadı. Boğaziçi altın yıllarını seçimle yaşadı. Performans arttı. Yerleşik ve yürüyen sistem varken, insanların ismini duymadığı bir arkadaş atandı. Benim de yadırgadığım şu: Ya niçin bu biçimde yapıyorlar. Öykündüğümüz akademik dünyada sormadan etmeden ve üniversiteye istişareden atama olmaz.
Bulu, süreci yönetebilir miydi?
“Yerinde olmak istemezdim. Biliyordum gelecek yansıyı. “Arkadaşlar bozulacaklar” demiştim. Bir de Ankara’yla takışacaklar.
Bulu, ne kadar çabaladı, bilmiyorum. Şunları yaptı: “Metallica severim” dedi. Bahçede dolaştı, öğrencilerle konuşmak istedi. Diğer biçimde hassasiyet göstermesi lazımdı. örneğin birtakım kararlar aldılar, atamalar yaptılar.”
Hukuk ve bağlantı fakültelerine gereksinim var mıydı?
Yok bence. O biçimde fakülte kurulması akademik geleneğe karşıt. Boğaziçi’nde tesis sorunu var. Amerikalılar devrettikleri vakit yerleşke İstanbul haricindeydı. Artık kapısına metro geldi. İnşaat yapamıyorsun. Hepsi eski eser. Kapasite sorunu var. Biz YÖK’e anlatırdık. “Bizi lisansüstü merkezi yapın, üniversitelere hoca yetiştirelim” derdik. Fakülte kurduğun vakit bu biçimde meseleler var.
Bu süreçten daha sonra nasıl davranılmalı?
Arkadaşların itidalli davranması lazım. Ve ümidim Ankara, birazcık duymaya ve anlamaya çalışır.
Ankara neyi duymalı?
Ankara, üniversiteden gelen talepleri biraz anlamaya çalışmalı. Bunlar bu biçimde şımarık bir başkaldırı değil. Önemli talepler. YÖK vaktinde duydu. 1990’larda YÖK’e anlattık. Eğitim fakültemiz vardı, hayli öğrenci gönderiyorlardı. Tesisleri gösterdik. Bizi dinlediler.
İçişleri Bakanı Soylu sizi aramıştı. Aranızda nasıl bir görüşme geçti?
“Hocam, sizin isminiz geçiyor, biz üzülüyoruz” dedi. “Ben de kurum için hayli üzülüyorum, harcanmaması gerekir” dedim. Dedi ki “Adınız geçiyor.” Ben de “Yirmi sene oldu ayrılalı. Altı aydır Bodrum’dayım. Hâlâ adım geçiyorsa gurur duyarım” dedim. Hakikaten yerleşkeye uğramamıştım. İlgim yoktu. Niçin üstüme çullandılar, bilmiyorum. 84 yaşıma geldim, işim yok da aksiyon mi yönetim edeceğim?
| Öğrenci ve akademisyenlerin protestoları için “6 ayda biter” diyen Prof. Melih Bulu, 7. ayında Boğaziçi Üniversitesi Rektörlüğü bakılırsavinden alındı
Sözcü yazarı İsmail Saymaz’a konuşan eski Boğaziçi Üniversitesi Rektörü Erdüger, Melih Bulu’nun atanmasının akabinde başlayan protestoları ve nazaranvden alınmasını kıymetlendirdi.
Bulu’nun atanmasından daha sonra başlayan protestolara ait konuşan Erdüger, “Boğaziçi’nde daima seçim mi olurdu? Hayır. Birinci atanan, 1971’de Abdullah Kuran’dı. Ulusal Eğitim Bakanlığı kurucu rektör olarak atadı. Robert Kolej’in müdür yardımcısıydı ve her insanın saydığı bir isimdi. Istırap olmadı. her insanın dikkatten kaçırdığı bir şey var: Amerikalılardan devralınan kurum da epey katılımcıydı. Her şeyde genel konsey yapılırdı. Genç öğretim üyeleri kuruma katıldığı vakit profesör ve doçent üzere ayrımlara uğramazdı. Kapılarda profesör yazmazdı. 1976’da seçim yapıldı. Kuran seçildi. 1979’da Semih Tezcan seçildi. 1982’de YÖK, Ergün Toğrol’u atadı. Büyük bir sürprizdi. Herkesi kara bağladı. Ergün Bey’in saygın bir kişiliği vardı. Yönetim etti. Lakin Boğaziçi hiç benimsemedi” dedi.
“Akla bile gelmeyen bir aday bir gecede atandı”
Erdüger’in açıklamalarından öne çıkanlar şöyleki:
“Şöyle laflar duyulurdu: ‘Burası İngiliz kolonisi mi dışarıdan vali gönderiyorlar? Bizde adam yok mu?’ Mezunların iştirakiyle bildiğimiz bir rektör atansın diye uğraşıldı. 1992’de Boğaziçi’nde gayrı resmi seçim yapıldı. Dört aday oya göre sıralandı. Ben birinciydim. Ankara’ya duyuruldu, şayet atama yapılacaksa tercihimiz bu arkadaşlar diye.
Bu ortada 1992’de üniversitelerde rektör seçimi getirildi. Üniversiteler altı adayı aldıkları oya göre sıralayacak, YÖK üçe indirip Cumhurbaşkanı’na sunacaktı. En hayli oy alan ben oldum ve atandım.
Boğaziçi Üniversitesi’nde 2016’ya kadar daima birinci olan aday atandı.
2004’te rektör seçilen Ayşe Shalbukil 2008’deki seçimde ikinci geldi. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Shalbukil’ı atamak istedi. Shalbukil, “Üniversitemde gelenek var. Birinciyi istiyoruz” dedi. Kadri Özçaldıran’ı atadılar. 2016’ya kadar sorun olmadı. O yıl seçimi kaldırdılar. Acı bir şey yemiş üzere oldu millet. Oyların yüzde 80’ini alan Gülay Barborosoğlu atanmadı. Cumhurbaşkanı Rektör Yardımcısı Mehmed Özkan’ı atadı. Birinci günlerinde reaksiyon oldu. Özkan, geleneğe uygun hareket etti. Vakit zaman Ankara’yı karşısına aldı. Herkes benimsedi Özkan’ı. 2020’de tekrar atanması bekleniyordu. Akla bile gelmeyen bir aday bir gecede atandı.”
“Öykündüğümüz akademik dünyada sormadan etmeden ve üniversiteye müracaattan atama olmaz”
Zira üniversiteden değil. Bakın, ABD’de de rektör atanır. Arama komitesi çalışır bütün sene. Öğrenciler de katılır. Aday çıkarırlar. Mütevelli heyeti atar. Reaksiyona niye olmaz. Zira üniversiteye danışılır. Bizde kör gözün parmağına oluyor. 1982’de bir sabah kalktık, tanımadığımız birisi gelmiş. Herkes sersemledi. Boğaziçi, 1992’den beri seçim kültüründen geliyor. Hengame dövüş olmadı. Boğaziçi altın yıllarını seçimle yaşadı. Performans arttı. Yerleşik ve yürüyen sistem varken, insanların ismini duymadığı bir arkadaş atandı. Benim de yadırgadığım şu: Ya niçin bu biçimde yapıyorlar. Öykündüğümüz akademik dünyada sormadan etmeden ve üniversiteye istişareden atama olmaz.
Bulu, süreci yönetebilir miydi?
“Yerinde olmak istemezdim. Biliyordum gelecek yansıyı. “Arkadaşlar bozulacaklar” demiştim. Bir de Ankara’yla takışacaklar.
Bulu, ne kadar çabaladı, bilmiyorum. Şunları yaptı: “Metallica severim” dedi. Bahçede dolaştı, öğrencilerle konuşmak istedi. Diğer biçimde hassasiyet göstermesi lazımdı. örneğin birtakım kararlar aldılar, atamalar yaptılar.”
Hukuk ve bağlantı fakültelerine gereksinim var mıydı?
Yok bence. O biçimde fakülte kurulması akademik geleneğe karşıt. Boğaziçi’nde tesis sorunu var. Amerikalılar devrettikleri vakit yerleşke İstanbul haricindeydı. Artık kapısına metro geldi. İnşaat yapamıyorsun. Hepsi eski eser. Kapasite sorunu var. Biz YÖK’e anlatırdık. “Bizi lisansüstü merkezi yapın, üniversitelere hoca yetiştirelim” derdik. Fakülte kurduğun vakit bu biçimde meseleler var.
Bu süreçten daha sonra nasıl davranılmalı?
Arkadaşların itidalli davranması lazım. Ve ümidim Ankara, birazcık duymaya ve anlamaya çalışır.
Ankara neyi duymalı?
Ankara, üniversiteden gelen talepleri biraz anlamaya çalışmalı. Bunlar bu biçimde şımarık bir başkaldırı değil. Önemli talepler. YÖK vaktinde duydu. 1990’larda YÖK’e anlattık. Eğitim fakültemiz vardı, hayli öğrenci gönderiyorlardı. Tesisleri gösterdik. Bizi dinlediler.
İçişleri Bakanı Soylu sizi aramıştı. Aranızda nasıl bir görüşme geçti?
“Hocam, sizin isminiz geçiyor, biz üzülüyoruz” dedi. “Ben de kurum için hayli üzülüyorum, harcanmaması gerekir” dedim. Dedi ki “Adınız geçiyor.” Ben de “Yirmi sene oldu ayrılalı. Altı aydır Bodrum’dayım. Hâlâ adım geçiyorsa gurur duyarım” dedim. Hakikaten yerleşkeye uğramamıştım. İlgim yoktu. Niçin üstüme çullandılar, bilmiyorum. 84 yaşıma geldim, işim yok da aksiyon mi yönetim edeceğim?