Fehmi Koru*
Ülkemiz beşerinin bir kısmının gündemini belirleyen Sedat Peker artık sesini görüntülerle duyuramıyor. “Önüm bütünüyle kesilse ben dumanla kederimi anlatırım” manasına gelen bir kelamı var; durmayacağa benziyor. Buna karşılık, mahkemeler sonucuyla görüntülerine erişim pürüzü getirildi; toplumsal medya şirketleri üzerinde de sesini kesmeleri tarafında baskılar var.
Yakında dumanla sıkıntısını anlatmak zorunda kalabilir.
[‘Dumanla haberleşmek’ eski kovboy sinemalarından hatırlanacak bir usul. Birbirinden uzak kabileler zirve noktalarda ateş yakıp bildirilerini dumana verdikleri biçimle karşı tarafa iletirlerdi. Karadeniz’de bir köyde de tıpkı işin ıslıkla yapıldığını haberlerden hatırlıyor olmalısınız. Bağlantı için en ilkel teknikler bunlar.]
Devletin ‘suç örgütü lideri’ sıfatıyla andığı kişiyi görmezden ve duymazdan gelen ülkemizin öteki kısmının beklediği de bu. Argüman ve ithamlarda sona gelinmesi yahut sav sahibinin sıkıntısını anlatacak imkandan yoksun olması…
Daha da değerli beklenti de şu: Sedat Peker’in iletilerinde vahim bir yanlış yapması…
Birinci iletisinden itibaren birkaç değersiz yanlışı olmuştu, fakat evvelki gün ‘vahim’ sayılabilecek birinci yanlışıyla karşılaşıldı.
İstanbul adliyesinde vazifeli bir savcının, ismini de vererek, belge kapatmak için yüklü bir para (3 milyon dolar) aldığını, savcının yeğenine de 1,5 milyar TL’lik ballı bir ihaleyle para kazandırıldığını duyurdu Sedat Peker.
Halbuki ismini verdiği savcının andığı işle bir ilgisi yokmuş.
Özür diledi, itham ettiği işi yapanlar olarak öbür savcı isimleri verdi.
dediğine bakılırsa elinde epey sayıda belge varmış, o yüzden bu karışıklık olmuş.
‘Dosya’ dediği ne olabilir, evraklar -ya da savlarına temel oluşturan bilgiler- kendisine nereden gelebilir?
Tezler ciddileşir ciddileşmez “Kendisine belge ve bilgi yağıyor” diyenler vardı; haklı oldukları anlaşılıyor. Ellerinde bilgi ve o bilgiyi destekleyecek evrak olanların mevzuyu gündeme getirmesi için başvurdukları adrese dönüşmüş olabilir Sedat Peker…
Öyleyse bundan daha sonra da diğer ‘vahim yanlışlar’ bekleyebiliriz.
sebebi açık. Sedat Peker ne kadar yetenekli olursa olsun, önüne gelen bilgi ve belgelerin gerçeklerle irtibatını kurabilecek, gerçek ile yanlışı ayırt edip yanlışları ayıklayabilecek bir altyapıya sahip değildir.
Tarifi gereği, o iş gazetecilerin vazifesi.
[Ayrıca savcıların -daha doğrusu yargının- da bakılırsavi, ancak onların çalışma usulleri farklı. Sessiz durmalarına aldanılmasın, bir yerlerde birden çok savcı işin kendilerine bakan istikametlerini araştırmaya başlamıştır.]
Biz olayın gazetecileri ilgilendiren istikametine bakalım.
esasen üstte belirttiğim sebepledir ki, geçmişte ve yakın tarihte ülkeleri -bazısı dünyayı- sarsan ifşaatlar, elinde bilgi ve doküman olanların onları gazetecilerle paylaşması kararı gerçekleşebilmiştir.
New York Times’ın 1970’lerde ABD’yi sarsan ‘Vietnam dosyası’ yayınları, bir savunma bakanlığı çalışanı olan Daniel Ellsberg tarafınca gazeteye ulaştırılmış dokümanlardan oluşmaktaydı.
En son büyük olay, Amerikan Ulusal Güvenlik Ajansı (NSA) çalışanı Edward Snowden’in ülkesinin İngiltere ile işbirliği halinde bütün dünyayı gizlice izlediğine dair dokümanları gazeteci Glenn Greenwald‘a sunmasıyla yaşanmıştı. Greenwald da, tek başına altından kalkamayacağı misyonu, İngiliz Guardian ile Washington Post’taki meslektaşlarıyla paylaştı.
‘Vietnam Papers’ üzerinde de geniş bir gazeteci kümesi çalışmış ve yayına o denli başlamıştı New York Times.
Snowden’in sağladığı evraklar ve manaları, Londra ve Washington’da titiz bir ayıklama çalışması kararı okurlara ulaştırıldı.
Sedat Peker 40 yaş altındaki muhataplarına “Namuslu gazeteciler üzerinde baskı uygulayın” tavsiyesinde bulunuyor.
Gazetecilerin mevzuya bütün gücüyle girebilmesi için Peker’in açıklamaları kâfi değildir; onun söylemiş olduklerini aktarmakla yetinebilirler sadece. Yanlışlarıyla bir arada. Yanlışlar Peker’in yanlışı olacaktır.
Yanlışlar çoğalıp vahim hale geldikçe söylemiş olduklerinin tesiri de azalacaktır.
Haklarında argümanlar ortaya sürülen bireyler ve ilgili çevrelerin beklediği de bu olmalı.
halbuki bugüne kadar paylaşılan sav ve ithamlar üzerlerinde durulmayı hak ediyorlar.
Uyuşturucu kaçakçılığının boyutları bile tek başına önemli bir bahis. Gerçekten, ifşaat üzerine, o ortada verilen detaylar yardımıyla olduğunu düşünebileceğimiz operasyonlarla sıradan bir kokain ele geçirildi.
Bu gerçek başka argümanlar üzerinde durulmayı da gerektiriyor.
Paramount Otel ve Sezgin Baran Korkmaz (SBK) irtibatları da yenilir yutulur tipten değildi. Siyaset, iş dünyası, medya iç içeliği yanında hususun ABD’ye uzanan boyutu da var; ismi geçen kişi Viyana’da gözaltında ve ABD’ye teslim edilmeyi bekliyor.
Argümanlar, ithamlara olan şu: Ülkenin bir kısmı onları ciddiye alıyor, bu biçimde bir ülkede yaşamanın anlamsızlığı üzerinde kara kara düşünenler fazlaca; buna karşılık öbür kısım ya argümanları işitmedi ya da umursamıyor.
Eskilerin “Sükut ikrardan gelir” formulü günü belirliyor.
Ne olacak artık?
bu biçimde durumlarda ithamların muhataplarının sorumluluklarını kabule zorlanması beklenir; bizde o denli olmadı.
Muhalefet ise erken seçimi zorlayamıyor.
Fiili olarak gazetecilik yapanlar nazaranvlerini hatırlayıp mesleğin kendilerinden istediği merak ve marifetle kendi araştırmalarını yapıp mevzuların üzerine gitmedikçe fazla bir şey olacağını sanmıyorum.
[Kimsenin hakkını yemek istemem; şimdilerde argümanları titizlikle araştırıp onlara yeni boyutlar kazandırmaya çalışan meslektaşlar var. Çabucak hepsi internet medyasındalar.]
Şu soru üzerinde düşünülmeli: Sedat Peker kendisine özel sebeplerle konuşmaya ve ileti yayınına başlamasaydı yahut ifşaatlarını kâfi sayıp sussa, bugüne kadar ortaya dökülen tezler sahipsiz mi kalacak?
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.
Ülkemiz beşerinin bir kısmının gündemini belirleyen Sedat Peker artık sesini görüntülerle duyuramıyor. “Önüm bütünüyle kesilse ben dumanla kederimi anlatırım” manasına gelen bir kelamı var; durmayacağa benziyor. Buna karşılık, mahkemeler sonucuyla görüntülerine erişim pürüzü getirildi; toplumsal medya şirketleri üzerinde de sesini kesmeleri tarafında baskılar var.
Yakında dumanla sıkıntısını anlatmak zorunda kalabilir.
[‘Dumanla haberleşmek’ eski kovboy sinemalarından hatırlanacak bir usul. Birbirinden uzak kabileler zirve noktalarda ateş yakıp bildirilerini dumana verdikleri biçimle karşı tarafa iletirlerdi. Karadeniz’de bir köyde de tıpkı işin ıslıkla yapıldığını haberlerden hatırlıyor olmalısınız. Bağlantı için en ilkel teknikler bunlar.]
Devletin ‘suç örgütü lideri’ sıfatıyla andığı kişiyi görmezden ve duymazdan gelen ülkemizin öteki kısmının beklediği de bu. Argüman ve ithamlarda sona gelinmesi yahut sav sahibinin sıkıntısını anlatacak imkandan yoksun olması…
Daha da değerli beklenti de şu: Sedat Peker’in iletilerinde vahim bir yanlış yapması…
Birinci iletisinden itibaren birkaç değersiz yanlışı olmuştu, fakat evvelki gün ‘vahim’ sayılabilecek birinci yanlışıyla karşılaşıldı.
İstanbul adliyesinde vazifeli bir savcının, ismini de vererek, belge kapatmak için yüklü bir para (3 milyon dolar) aldığını, savcının yeğenine de 1,5 milyar TL’lik ballı bir ihaleyle para kazandırıldığını duyurdu Sedat Peker.
Halbuki ismini verdiği savcının andığı işle bir ilgisi yokmuş.
Özür diledi, itham ettiği işi yapanlar olarak öbür savcı isimleri verdi.
dediğine bakılırsa elinde epey sayıda belge varmış, o yüzden bu karışıklık olmuş.
‘Dosya’ dediği ne olabilir, evraklar -ya da savlarına temel oluşturan bilgiler- kendisine nereden gelebilir?
Tezler ciddileşir ciddileşmez “Kendisine belge ve bilgi yağıyor” diyenler vardı; haklı oldukları anlaşılıyor. Ellerinde bilgi ve o bilgiyi destekleyecek evrak olanların mevzuyu gündeme getirmesi için başvurdukları adrese dönüşmüş olabilir Sedat Peker…
Öyleyse bundan daha sonra da diğer ‘vahim yanlışlar’ bekleyebiliriz.
sebebi açık. Sedat Peker ne kadar yetenekli olursa olsun, önüne gelen bilgi ve belgelerin gerçeklerle irtibatını kurabilecek, gerçek ile yanlışı ayırt edip yanlışları ayıklayabilecek bir altyapıya sahip değildir.
Tarifi gereği, o iş gazetecilerin vazifesi.
[Ayrıca savcıların -daha doğrusu yargının- da bakılırsavi, ancak onların çalışma usulleri farklı. Sessiz durmalarına aldanılmasın, bir yerlerde birden çok savcı işin kendilerine bakan istikametlerini araştırmaya başlamıştır.]
Biz olayın gazetecileri ilgilendiren istikametine bakalım.
esasen üstte belirttiğim sebepledir ki, geçmişte ve yakın tarihte ülkeleri -bazısı dünyayı- sarsan ifşaatlar, elinde bilgi ve doküman olanların onları gazetecilerle paylaşması kararı gerçekleşebilmiştir.
New York Times’ın 1970’lerde ABD’yi sarsan ‘Vietnam dosyası’ yayınları, bir savunma bakanlığı çalışanı olan Daniel Ellsberg tarafınca gazeteye ulaştırılmış dokümanlardan oluşmaktaydı.
En son büyük olay, Amerikan Ulusal Güvenlik Ajansı (NSA) çalışanı Edward Snowden’in ülkesinin İngiltere ile işbirliği halinde bütün dünyayı gizlice izlediğine dair dokümanları gazeteci Glenn Greenwald‘a sunmasıyla yaşanmıştı. Greenwald da, tek başına altından kalkamayacağı misyonu, İngiliz Guardian ile Washington Post’taki meslektaşlarıyla paylaştı.
‘Vietnam Papers’ üzerinde de geniş bir gazeteci kümesi çalışmış ve yayına o denli başlamıştı New York Times.
Snowden’in sağladığı evraklar ve manaları, Londra ve Washington’da titiz bir ayıklama çalışması kararı okurlara ulaştırıldı.
Sedat Peker 40 yaş altındaki muhataplarına “Namuslu gazeteciler üzerinde baskı uygulayın” tavsiyesinde bulunuyor.
Gazetecilerin mevzuya bütün gücüyle girebilmesi için Peker’in açıklamaları kâfi değildir; onun söylemiş olduklerini aktarmakla yetinebilirler sadece. Yanlışlarıyla bir arada. Yanlışlar Peker’in yanlışı olacaktır.
Yanlışlar çoğalıp vahim hale geldikçe söylemiş olduklerinin tesiri de azalacaktır.
Haklarında argümanlar ortaya sürülen bireyler ve ilgili çevrelerin beklediği de bu olmalı.
halbuki bugüne kadar paylaşılan sav ve ithamlar üzerlerinde durulmayı hak ediyorlar.
Uyuşturucu kaçakçılığının boyutları bile tek başına önemli bir bahis. Gerçekten, ifşaat üzerine, o ortada verilen detaylar yardımıyla olduğunu düşünebileceğimiz operasyonlarla sıradan bir kokain ele geçirildi.
Bu gerçek başka argümanlar üzerinde durulmayı da gerektiriyor.
Paramount Otel ve Sezgin Baran Korkmaz (SBK) irtibatları da yenilir yutulur tipten değildi. Siyaset, iş dünyası, medya iç içeliği yanında hususun ABD’ye uzanan boyutu da var; ismi geçen kişi Viyana’da gözaltında ve ABD’ye teslim edilmeyi bekliyor.
Argümanlar, ithamlara olan şu: Ülkenin bir kısmı onları ciddiye alıyor, bu biçimde bir ülkede yaşamanın anlamsızlığı üzerinde kara kara düşünenler fazlaca; buna karşılık öbür kısım ya argümanları işitmedi ya da umursamıyor.
Eskilerin “Sükut ikrardan gelir” formulü günü belirliyor.
Ne olacak artık?
bu biçimde durumlarda ithamların muhataplarının sorumluluklarını kabule zorlanması beklenir; bizde o denli olmadı.
Muhalefet ise erken seçimi zorlayamıyor.
Fiili olarak gazetecilik yapanlar nazaranvlerini hatırlayıp mesleğin kendilerinden istediği merak ve marifetle kendi araştırmalarını yapıp mevzuların üzerine gitmedikçe fazla bir şey olacağını sanmıyorum.
[Kimsenin hakkını yemek istemem; şimdilerde argümanları titizlikle araştırıp onlara yeni boyutlar kazandırmaya çalışan meslektaşlar var. Çabucak hepsi internet medyasındalar.]
Şu soru üzerinde düşünülmeli: Sedat Peker kendisine özel sebeplerle konuşmaya ve ileti yayınına başlamasaydı yahut ifşaatlarını kâfi sayıp sussa, bugüne kadar ortaya dökülen tezler sahipsiz mi kalacak?
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.