Fehmi Koru*
Bir ay kadar oluyor. İzmir’deyim. Öğlen saatlerinde bir yerlerde karnımızı doyurmak icap etti, fakat lokantalara sırf konutlara servis serbestisi tanınmış. Ne yapacağız? Tam o sırada önünden geçtiğimiz bir lokantanın kapısından işmar geldi. Kapısını açıp içeriye girdiğimiz yer araya dikkat edilerek bir daha düzenlenmişti ve oturulabilecek bütün masalar müşterilerce işgal edilmekteydi.
“İzmir yasağı delmiş” diyen yakınıma “İstanbul da buradan farklı değil” dedim.
O yakınım sonraki gün “Meğer burası da İzmir gibiymiş” demek için Ankara’dan aradı.
Yasaklar anlamsız ve ziyan verici olduğunda deliniyor.
Türkiye’nin yaklaşık bir hafta daha sonra, 1 Temmuz gününden başlayarak, olağana döneceği bakanlar konseyi toplantısı akabinde Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan tarafınca belirtildi. Çabucak bütün kısıtlamalar kalkacakmış. Tek istisna cümbüş bölümüne getirilmiş. Müzik yayını saat 24.00’da kesilecekmiş…
Müzisyenler ve müzik bölümü ayakta.
Korona günlerinde uygulanan yasaklardan en çok müzisyenler etkilendi. Kapanma müddetince hiç biri iş yapamadı. Ünlü isimlerin dayanabilmelerini sağlayan birikimleri olsa bile, birçok müzisyen, o gün kazandığını tıpkı gün yiyen cinsten. İşleri birden durunca ne yapacağını bilemez hale geldiler. Pek birçoklarının kuryeliğe soyunduğu biliniyor.
Beklenen olağanlaşma geldi, ancak müzik yayını için öngörülen saat kısıtlaması direkt onları etkiliyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Kimsenin diğerlerini rahatsız etmeye hakkı yok” öne sürülen nedeni kulağa beğenilen gelse bile, tatil beldeleri için bu kısıtlama fazla manalı değil.
Madem her alanda olağana dönülüyor, korona öncesi kurallar müzisyenler için de geçerli olmalı.
Kapalı olmaları gerektiği biçimde kapılarını yarı aralık tutup müşteri kabul eden lokantalar üzere, gece yarısı daha sonrasına sarkan müzik yayını gerçeğiyle karşılaşılabilir, cümbüş yerlerinin kapısına gelecek bakılırsavlilerle yersiz takışmalar yaşanabilir.
Yasaklanan müzik yayını olunca, bunu AK Parti’nin ‘ideolojisi’ ile irtibatlayıp itirazlarını bu yolda yapanlar var. halbuki Külliye’de verilen davetlerden biliyoruz; en kalabalık davetli kümesini müzikçiler teşkil ediyor.
Bu işte bir yanlışlık olduğu kesin.
Lokantaların halinin müzikhollerde de baş göstermesi, yani gece yarısı müzik yayınının kesilmesine dair yasağın bir yol bulunarak delinmesi, daha doğrusu insanların buna zorlanması, yasağı koyanlar açısından sakıncalı.
Konulan kısıtlamaların akla ve mantığa uygun olması ve her insanın onlara uyması ülkede sistemi sağlar; var olan yasakların uygulanmaması ise kaos doğurur.
Beşerler akla ve mantığa uygun yasaklara da meydan okumaya başlayabilirler.
İtimat yıkılırsa..
Bir ayı aşkın müddettir toplumu meşgul eden argüman ve ithamlar da zihinleri bulandırıyor. Yayınlanan görüntüler, atılan twitler ile bunlar üzerine yapılan/yazılan yorumlar devlete yönelik inancı zedeleyebilecek ciddiyette.
Buna karşılık, tez ve ithamlar havada uçuşurken, onların muhatabı olan kişi ve kurumların suskunluğa bürünmeleri devlet ciddiyetiyle bağdaşmıyor.
Suçlanan kişi ve kurumlardan devletle ilgisi bulunmayanlar -mesela, medyadan isimler ile basın örgütleri- kendilerine yönelik savlara karşılık vermek için efor gösteriyor, kurumlar da yanlış yaptığına inandıkları mensuplarıyla ilgili soruşturma açıyor, gereğini yerine getiriyorlar.
Medyada kıyasıya bir hesaplaşma sürüyor. Tıpkı gazetede yazan, tıpkı kanalda programı bulunanlar bile, yanlış yapana sahip çıkmak şöyleki dursun, onu kendileri deşifre ediyorlar.
Devlet ile devlet çatısı altında yer alan politikler, bürokratlar, onların yakınları ise kendilerine yönelik ithamları işitmezden geliyorlar.
Herbiçimde toplumun bu yayınlardan bıkacağı, tez sahiplerinin susacağı yahut susturulacağı, şimdilerde kamuoyunu meşgul eden mevzuların vakit içerisinde unutulacağı düşünülüyor.
Olabilir. Bıkma, susma yahut susturulma kelam konusu olabilir, lakin gündemi derinden etkileyen argümanların unutulması biraz güç.
Ne gördük şu bir ayda; 1996’nın ‘Susurluk skandalı’ unutulmuş mu?
Tam aksine, geçmişte o denli bir olayın yaşanması, Susurluk’taki kaza daha sonrası ortalığa dökülen pislikler, artık gündeme gelen savların kabul edilmesini kolaylaştırıyor.
Konulan, lakin akla ve mantığa tam uyumlu olmadığı için uygulanamayan yasaklar ile suskunlukla geçiştirilmeye çalışılan vahim tezler, herkesten ve her şeyden daha fazla, siyasi iktidarın aleyhine. Ufak tefek yanlışları içine sindirmede zorlanmayan, ‘dış mihraklar’ üzere sıradan münasebetleri kabul edebilen bir kitlesi var AK Parti’nin; lakin şu sıralarda üzerlerine yağan savlar çamuru onların da tahammül hudutlarını zorlamakta.
en çok etkilenenler muhalif partilerin seçmenleri değil, onlar aslına bakarsan iktidardan rastgele bir olumlu tasarruf gelmesini beklemedikleri için aleyhte kanaatlerinin pekiştiğini düşünüyorlar; lakin iktidarın yanlışlarını görmezden gelmeye alıştırılmış AK Parti seçmeninin inancı sarsılıyor.
“İyi ya, muhalefet bundan yararlansın” demek de yanılgı. Seçim olsa, yöneticiler değişse bile, iktidarı teslim alacak takımlar siyasete ve siyasilere inançlarını yitirmiş bir halkla muhatap olacaklar.
İtimat yitirilince toplumsal mutabakat da zedelenir.
Türkiye bu biçimde bir tehlikeyle karşı karşıya.
Lafı uzatmakta bir fayda yok. Hükümet akla ve mantığa muhalif yasaklar koyarak uygulamada yan yollara sapılmasını kolaylaştıracak yanlışlıklara düşmemeli. Politikler kendilerine yahut yakınlarında bulunanlara yönelik sav ve ithamları ciddiye alıp gereğini yerine getirmeli. İdarede yer alanlar halkın inancını zedeleyecek davranışlardan kaçınmalı.
Aksi biçimde?
Düşünmek bile istemiyorum.
[“Aksi biçimde ne olacağını düşünmek bile istemiyorum” dedim; dedim lakin niyetimi paylaşmadan da edemiyorum: Aksi biçimde, varlığı sırıtan zaaflardan yararlanmak isteyen öbürleri devreye girer. ‘Dış mihraklar’ işe el atar. Bizde görmezden gelinen savların muhatabına yabancılar el koyar ve ülkeyi bugünkünden de güç duruma düşürecek bir müddetç başlar. Olmaz mı? Oldu bile. SBK’nın kayda aldığı toplantıda isimleri geçen gazetecilerin kimler olduğu onun tarafınca açıklanmadı, lakin ABD’de savcıların hazırladığı iddianamede o isimler yer alıyormuş. Sanki daha diğer ne detaylar var o iddianamede?]
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.
Bir ay kadar oluyor. İzmir’deyim. Öğlen saatlerinde bir yerlerde karnımızı doyurmak icap etti, fakat lokantalara sırf konutlara servis serbestisi tanınmış. Ne yapacağız? Tam o sırada önünden geçtiğimiz bir lokantanın kapısından işmar geldi. Kapısını açıp içeriye girdiğimiz yer araya dikkat edilerek bir daha düzenlenmişti ve oturulabilecek bütün masalar müşterilerce işgal edilmekteydi.
“İzmir yasağı delmiş” diyen yakınıma “İstanbul da buradan farklı değil” dedim.
O yakınım sonraki gün “Meğer burası da İzmir gibiymiş” demek için Ankara’dan aradı.
Yasaklar anlamsız ve ziyan verici olduğunda deliniyor.
Türkiye’nin yaklaşık bir hafta daha sonra, 1 Temmuz gününden başlayarak, olağana döneceği bakanlar konseyi toplantısı akabinde Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan tarafınca belirtildi. Çabucak bütün kısıtlamalar kalkacakmış. Tek istisna cümbüş bölümüne getirilmiş. Müzik yayını saat 24.00’da kesilecekmiş…
Müzisyenler ve müzik bölümü ayakta.
Korona günlerinde uygulanan yasaklardan en çok müzisyenler etkilendi. Kapanma müddetince hiç biri iş yapamadı. Ünlü isimlerin dayanabilmelerini sağlayan birikimleri olsa bile, birçok müzisyen, o gün kazandığını tıpkı gün yiyen cinsten. İşleri birden durunca ne yapacağını bilemez hale geldiler. Pek birçoklarının kuryeliğe soyunduğu biliniyor.
Beklenen olağanlaşma geldi, ancak müzik yayını için öngörülen saat kısıtlaması direkt onları etkiliyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Kimsenin diğerlerini rahatsız etmeye hakkı yok” öne sürülen nedeni kulağa beğenilen gelse bile, tatil beldeleri için bu kısıtlama fazla manalı değil.
Madem her alanda olağana dönülüyor, korona öncesi kurallar müzisyenler için de geçerli olmalı.
Kapalı olmaları gerektiği biçimde kapılarını yarı aralık tutup müşteri kabul eden lokantalar üzere, gece yarısı daha sonrasına sarkan müzik yayını gerçeğiyle karşılaşılabilir, cümbüş yerlerinin kapısına gelecek bakılırsavlilerle yersiz takışmalar yaşanabilir.
Yasaklanan müzik yayını olunca, bunu AK Parti’nin ‘ideolojisi’ ile irtibatlayıp itirazlarını bu yolda yapanlar var. halbuki Külliye’de verilen davetlerden biliyoruz; en kalabalık davetli kümesini müzikçiler teşkil ediyor.
Bu işte bir yanlışlık olduğu kesin.
Lokantaların halinin müzikhollerde de baş göstermesi, yani gece yarısı müzik yayınının kesilmesine dair yasağın bir yol bulunarak delinmesi, daha doğrusu insanların buna zorlanması, yasağı koyanlar açısından sakıncalı.
Konulan kısıtlamaların akla ve mantığa uygun olması ve her insanın onlara uyması ülkede sistemi sağlar; var olan yasakların uygulanmaması ise kaos doğurur.
Beşerler akla ve mantığa uygun yasaklara da meydan okumaya başlayabilirler.
İtimat yıkılırsa..
Bir ayı aşkın müddettir toplumu meşgul eden argüman ve ithamlar da zihinleri bulandırıyor. Yayınlanan görüntüler, atılan twitler ile bunlar üzerine yapılan/yazılan yorumlar devlete yönelik inancı zedeleyebilecek ciddiyette.
Buna karşılık, tez ve ithamlar havada uçuşurken, onların muhatabı olan kişi ve kurumların suskunluğa bürünmeleri devlet ciddiyetiyle bağdaşmıyor.
Suçlanan kişi ve kurumlardan devletle ilgisi bulunmayanlar -mesela, medyadan isimler ile basın örgütleri- kendilerine yönelik savlara karşılık vermek için efor gösteriyor, kurumlar da yanlış yaptığına inandıkları mensuplarıyla ilgili soruşturma açıyor, gereğini yerine getiriyorlar.
Medyada kıyasıya bir hesaplaşma sürüyor. Tıpkı gazetede yazan, tıpkı kanalda programı bulunanlar bile, yanlış yapana sahip çıkmak şöyleki dursun, onu kendileri deşifre ediyorlar.
Devlet ile devlet çatısı altında yer alan politikler, bürokratlar, onların yakınları ise kendilerine yönelik ithamları işitmezden geliyorlar.
Herbiçimde toplumun bu yayınlardan bıkacağı, tez sahiplerinin susacağı yahut susturulacağı, şimdilerde kamuoyunu meşgul eden mevzuların vakit içerisinde unutulacağı düşünülüyor.
Olabilir. Bıkma, susma yahut susturulma kelam konusu olabilir, lakin gündemi derinden etkileyen argümanların unutulması biraz güç.
Ne gördük şu bir ayda; 1996’nın ‘Susurluk skandalı’ unutulmuş mu?
Tam aksine, geçmişte o denli bir olayın yaşanması, Susurluk’taki kaza daha sonrası ortalığa dökülen pislikler, artık gündeme gelen savların kabul edilmesini kolaylaştırıyor.
Konulan, lakin akla ve mantığa tam uyumlu olmadığı için uygulanamayan yasaklar ile suskunlukla geçiştirilmeye çalışılan vahim tezler, herkesten ve her şeyden daha fazla, siyasi iktidarın aleyhine. Ufak tefek yanlışları içine sindirmede zorlanmayan, ‘dış mihraklar’ üzere sıradan münasebetleri kabul edebilen bir kitlesi var AK Parti’nin; lakin şu sıralarda üzerlerine yağan savlar çamuru onların da tahammül hudutlarını zorlamakta.
en çok etkilenenler muhalif partilerin seçmenleri değil, onlar aslına bakarsan iktidardan rastgele bir olumlu tasarruf gelmesini beklemedikleri için aleyhte kanaatlerinin pekiştiğini düşünüyorlar; lakin iktidarın yanlışlarını görmezden gelmeye alıştırılmış AK Parti seçmeninin inancı sarsılıyor.
“İyi ya, muhalefet bundan yararlansın” demek de yanılgı. Seçim olsa, yöneticiler değişse bile, iktidarı teslim alacak takımlar siyasete ve siyasilere inançlarını yitirmiş bir halkla muhatap olacaklar.
İtimat yitirilince toplumsal mutabakat da zedelenir.
Türkiye bu biçimde bir tehlikeyle karşı karşıya.
Lafı uzatmakta bir fayda yok. Hükümet akla ve mantığa muhalif yasaklar koyarak uygulamada yan yollara sapılmasını kolaylaştıracak yanlışlıklara düşmemeli. Politikler kendilerine yahut yakınlarında bulunanlara yönelik sav ve ithamları ciddiye alıp gereğini yerine getirmeli. İdarede yer alanlar halkın inancını zedeleyecek davranışlardan kaçınmalı.
Aksi biçimde?
Düşünmek bile istemiyorum.
[“Aksi biçimde ne olacağını düşünmek bile istemiyorum” dedim; dedim lakin niyetimi paylaşmadan da edemiyorum: Aksi biçimde, varlığı sırıtan zaaflardan yararlanmak isteyen öbürleri devreye girer. ‘Dış mihraklar’ işe el atar. Bizde görmezden gelinen savların muhatabına yabancılar el koyar ve ülkeyi bugünkünden de güç duruma düşürecek bir müddetç başlar. Olmaz mı? Oldu bile. SBK’nın kayda aldığı toplantıda isimleri geçen gazetecilerin kimler olduğu onun tarafınca açıklanmadı, lakin ABD’de savcıların hazırladığı iddianamede o isimler yer alıyormuş. Sanki daha diğer ne detaylar var o iddianamede?]
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.