Fehmi Koru*
Sabah beş-altı gazetenin haberlerini ve çabucak bütün muharrirlerinin gündeme ait yazılarını internet sitelerinden okuduktan daha sonra bu yazı için bilgisayar başına oturduğumda, başımı iki elim ortasına alıp dakikalar boyunca düşünmeye daldım.
Nasıl bir ülke olduk biz? Dünya nerede biz neredeyiz?
Biraz daha sonra birebir çeşitten bir okumayı dünyanın dört bir köşesinde çıkan gazeteleri üzerinden yapacağım ve ister doğudan ister batıdan olsun, medyaya yansıyan haberleriyle bir epeyce ülkenin gündeminden ne kadar ayrıştığımızı bir kere daha fark edeceğim.
Her ülkenin problemleri var, ancak bizim meselelerimiz hepsinden öbür.
Demokratik yahut şeyhlikle yönetilen birbirine benzemez bir hayli ülkede idareler, varlık sebeplerinin halklarını memnun kılmaktan geçtiğini bilerek davrandıklarını muhakkak etmekteler.
Halklardan çekiniliyor, hesaba çekilmedilk evvel kendilerini hesaba çekiyor yönetimler…
Dünya değişiyor ve bir epey ülke değişime ayak uydurma sıkıntısında.
Bin yıllık kabuller yıkılıyor, yerlerini -bugünü de değil- yarını düşünerek kabul edilmiş yenileri alıyor.
Tahakkümden uzak bir siyaset anlayışının bir hayli yerde oluşmaya başladığını gözlemlemek mümkün.
Bu süreç bir fazlaca yerde bir taban dalga olarak geliştiği için değişimin haricinde kalanlar bu durumu ıskayabiliyorlar.
Tahliller uzlaşarak bulunmaya çalışılıyor.
İlim için, bilgi sahibi olmak için, kişisel ve toplumsal kalkınmaya katkıda bulunmak için bir yerden başkasına gitmenin gerekmediği bir periyoda girildi; görüş açıklamak, hassasiyetlerini paylaşmak için oburlarının himayesine, aracılığına gereksinim yok, herkes muharrir, herkes yorumcu olabiliyor. Bir üç ayak, bir cep telefonu kamerası ile meskenlere, işyerlerine imajlı olarak ulaşılabiliyor.
Bilenlerle bilmeyenlerin, akıllılarla akılsızların birbirinden epeyce daha çarçabuk ayrıştığı bir dünya tablosuyla karşı karşıyayız.
Görüş sahibi olanlar, görüşleri ne kadar alışılmamış olsa bile, bulundukları coğrafyalarda prestij görüyorlar. Para eden en kıymetli meta özgün görüş.
Akıllılar yalnız vatandaşı oldukları ülkeyi değil, ayaklarının değmediği coğrafyaları bile görüşleriyle etkileyebiliyorlar.
Kuruldukları periyotlarda ve daha sonrasında işe yaramış kurumların birçok nazaranvlerini tamamlamış imajlarıyla emekliye çıkarılacakları günü bekliyor, bunun için akıllıların yeni kurumlara yol açması bekleniyor.
Pandemi insanların en temel sıkıntılarının üniversal çapta ortak olduğunu hatırlattı, meskenlere kapanılan aylarda tahlillerin de bir daha ortak eforlarla bulunabileceği görüldü. Bu gelişmeye direnen, eski alışkanlıklarıyla davrananların ziyanı kendilerine dokunuyor.
Tarihin akışı hızlandı, evvelce yıllar, daha evvelce yüzseneler sürmüş gelişmeler ışık süratiyle kapılara dayanıyor günümüzde; yerinde sabit kalmaya çalışanların akıbeti tarihin dışına itilmek oluyor.
Başım iki elim içindeyken düşündüklerim bunlar.
Ülkemiz, bize benzeyen öbür ülkeler, burada ve oralarda yaşayan beşerler, etraflarında meydana gelmekte olan esaslı değişimlerin farkında olmadıkları manzarasını veriyor, tesirli kişi ve çevreler içinden değişim çarkını durdurabileceklerini sananlar çıkabiliyor.
Beyhude gayretleri kapıya ağır faturalar dayayabilir.
Kayıp her gün bundan daha sonraki yıllar ve çağların kaybbulunmasına sebep olabilir.
Niyetlerimin burasında başımı ortalarında tuttuğum ellerimden kurtardım ve uyanıkken düşündüğümü sandığım dakikalarda kabus gördüğümü anladım.
Mazur görülmeyi temenni ediyorum.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.
Sabah beş-altı gazetenin haberlerini ve çabucak bütün muharrirlerinin gündeme ait yazılarını internet sitelerinden okuduktan daha sonra bu yazı için bilgisayar başına oturduğumda, başımı iki elim ortasına alıp dakikalar boyunca düşünmeye daldım.
Nasıl bir ülke olduk biz? Dünya nerede biz neredeyiz?
Biraz daha sonra birebir çeşitten bir okumayı dünyanın dört bir köşesinde çıkan gazeteleri üzerinden yapacağım ve ister doğudan ister batıdan olsun, medyaya yansıyan haberleriyle bir epeyce ülkenin gündeminden ne kadar ayrıştığımızı bir kere daha fark edeceğim.
Her ülkenin problemleri var, ancak bizim meselelerimiz hepsinden öbür.
Demokratik yahut şeyhlikle yönetilen birbirine benzemez bir hayli ülkede idareler, varlık sebeplerinin halklarını memnun kılmaktan geçtiğini bilerek davrandıklarını muhakkak etmekteler.
Halklardan çekiniliyor, hesaba çekilmedilk evvel kendilerini hesaba çekiyor yönetimler…
Dünya değişiyor ve bir epey ülke değişime ayak uydurma sıkıntısında.
Bin yıllık kabuller yıkılıyor, yerlerini -bugünü de değil- yarını düşünerek kabul edilmiş yenileri alıyor.
Tahakkümden uzak bir siyaset anlayışının bir hayli yerde oluşmaya başladığını gözlemlemek mümkün.
Bu süreç bir fazlaca yerde bir taban dalga olarak geliştiği için değişimin haricinde kalanlar bu durumu ıskayabiliyorlar.
Tahliller uzlaşarak bulunmaya çalışılıyor.
İlim için, bilgi sahibi olmak için, kişisel ve toplumsal kalkınmaya katkıda bulunmak için bir yerden başkasına gitmenin gerekmediği bir periyoda girildi; görüş açıklamak, hassasiyetlerini paylaşmak için oburlarının himayesine, aracılığına gereksinim yok, herkes muharrir, herkes yorumcu olabiliyor. Bir üç ayak, bir cep telefonu kamerası ile meskenlere, işyerlerine imajlı olarak ulaşılabiliyor.
Bilenlerle bilmeyenlerin, akıllılarla akılsızların birbirinden epeyce daha çarçabuk ayrıştığı bir dünya tablosuyla karşı karşıyayız.
Görüş sahibi olanlar, görüşleri ne kadar alışılmamış olsa bile, bulundukları coğrafyalarda prestij görüyorlar. Para eden en kıymetli meta özgün görüş.
Akıllılar yalnız vatandaşı oldukları ülkeyi değil, ayaklarının değmediği coğrafyaları bile görüşleriyle etkileyebiliyorlar.
Kuruldukları periyotlarda ve daha sonrasında işe yaramış kurumların birçok nazaranvlerini tamamlamış imajlarıyla emekliye çıkarılacakları günü bekliyor, bunun için akıllıların yeni kurumlara yol açması bekleniyor.
Pandemi insanların en temel sıkıntılarının üniversal çapta ortak olduğunu hatırlattı, meskenlere kapanılan aylarda tahlillerin de bir daha ortak eforlarla bulunabileceği görüldü. Bu gelişmeye direnen, eski alışkanlıklarıyla davrananların ziyanı kendilerine dokunuyor.
Tarihin akışı hızlandı, evvelce yıllar, daha evvelce yüzseneler sürmüş gelişmeler ışık süratiyle kapılara dayanıyor günümüzde; yerinde sabit kalmaya çalışanların akıbeti tarihin dışına itilmek oluyor.
Başım iki elim içindeyken düşündüklerim bunlar.
Ülkemiz, bize benzeyen öbür ülkeler, burada ve oralarda yaşayan beşerler, etraflarında meydana gelmekte olan esaslı değişimlerin farkında olmadıkları manzarasını veriyor, tesirli kişi ve çevreler içinden değişim çarkını durdurabileceklerini sananlar çıkabiliyor.
Beyhude gayretleri kapıya ağır faturalar dayayabilir.
Kayıp her gün bundan daha sonraki yıllar ve çağların kaybbulunmasına sebep olabilir.
Niyetlerimin burasında başımı ortalarında tuttuğum ellerimden kurtardım ve uyanıkken düşündüğümü sandığım dakikalarda kabus gördüğümü anladım.
Mazur görülmeyi temenni ediyorum.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.