Fehmi Koru*
Londra günlerimden bir anı.
Yıl 1978.
Okul arkadaşlarımdan bir Alman genç, dostluğu daha da artırmak için olacak, sinemalarda kapalı gişe oynanan yeni gösterime girmiş bir sinemaya birlikte gitmeyi teklif etti. Sinema Türkiye’de geçen bir olayla ilgiliymiş. Günü belirledik, akşama yakın bir seansta biz de başka sinemaseverlerle kuyruğa girdik. Kuyrukta beklerken, sinemanın afişlerindeki Türklere benzedikleri için seçildikleri aşikâr olan sert artist yüzler dikkatimi çekmedi değil. Lakin büyük sürprizi tıka basa dolu sinema salonundan başım önde çıkarken yaşadım.
Tek sözle felaketti sinema.
Sinema çıkışı Alman arkadaş bana veda etmeden ayrılıverdi.
Kendisiyle o günden daha sonra tekrar yan yana gelmedik.
Sineması izlemiş ve benden nefret etmesi gerektiğini anlamıştı.
Üzerinde uyuşturucuyla yakalanmış genç bir Amerikalının turist olarak bulunduğu Türkiye’de ve uyuşturucuyla yakalandıktan daha sonra cezasını çektiği cezaevinde -güya- yaşadığı insanlık dışı davranışları sergiliyordu ‘gerçek bir olayı yansıttığı’ savlı sinema.
Billy Hayes isimli gencin yazdığı tıpkı isimli kitaptan beyaz cama Oliver Stone’nun kaleme aldığı senaryoyla aktarılmıştı ‘Midnight Express’ (Geceyarısı Ekspresi) sineması.
[Filmin ismi mahpuslar ortası jargonda ‘hapisten kaçmak’ manasına gelmekteymiş. Hayes, anlatımına nazaran, kendisini ziyaret eden kız arkadaşının gizlice bıraktığı paralar yardımıyla gardiyan kılığına girerek dışarıya çıkmayı ve kaçmayı başarmıştır.]
yıllar daha sonra evvel Hayes epey ondan sonrasında ise Oliver Stone kitaptan sinemaya aktarılırken olayların olandan fazlaca farklı yansıtıldığını, senaryosunda gerçeklerin çarpıtıldığını itiraf edecektir.
Oliver Stone birinci Oscar mükafatını bu sinemanın senaryosu yardımıyla aldı.
Her sahnesi Türk ve Türkiye düşmanlığını körüklemek hedefini taşıyan bir sinemaydı Geceyarısı Ekspresi…
[Tahmin edileceği üzere, sinemanın Türkiye’de gösterimi yasaklandı ve uzun yıllar yasaklı kaldı. Ta ki, Bülent Öztürkmen idaresindeki HBB televizyonu, 1993’te, birkaç gün evvelden yayınlanacağını duyurup gösterimini yapana kadar…]
Trump: Patavatsız bir başkan
Durduk yere o denli bir sineması artık niye hatırladım ve hatırlatıyorum?
niçini şimdiki. Dün içeriğinden kelam ettiğim, Beyaz Saray’da hem kendisinin tıpkı vakitte First Lady’nin en yakınında bakılırsavli olarak bulunmuş gazeteci kökenli Stephanie Grisham isimli bayan, Donald Trump’ın ve ailesinin yanında geçirdiği dört yılda görüp gözlemlediklerini kaleme aldığı kitabında bir olay anlatıyor.
O kitabın pek hayli yerinde Trump’ın yüz yüze görüşmelerinde dünya başkanlarına karşı sergilediği gaflar da anlatılıyor. Onlardan biri de bizimle ilgili.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ve heyetiyle 2019 yılındaki G-20 doruğunda gerçekleşen görüşmesinde yapılıyor o gaf…
Erdoğan’ın da ortalarında bulunduğu Türkiye heyetine dönüp “İçinizde Midnight Express sinemasını goreniniz var mı?” sorusunu yöneltiyor Trump.
Açıkça söyleyemediği niyetini, dolaylı formda “Benim gözümde o sinemada yansıtıldığı gibisiniz” demeye getirdiği ne kadar belli…
Bunu soruyu takip eden şu tasvirden de anlıyoruz: Trump heyete sorusunun akabinde “Sizler için kara bir filmdir” açıklamasını getiriyor.
Patavatsızlığın daniskası bu.
Anlatan Stephanie Grisham, o sırada Trump’ın basın sözcüsüdür ve o sıfatıyla görüşmelere katılmaktadır. Bizdeki Cumhurbaşkanlığı irtibat lideri Fahrettin Altun’un ABD’deki mukabili üzere bir pozisyondadır.
Heyet üyeleri bu patavatsızlığa fazla bir reaksiyon vermemişler. “Birkaç nazik gülüşme haricinde ses çıkmadı heyetten; güya ABD lideri bu biçimde bir şey söylememiş üzere davrandılar, konuşma devam etti” notunu düşüyor Grisham.
Sanıyorum, Osaka’daki 2019’da yapılan G-20 tepesinde geçen bu patavatsızlığı, bizim heyetin üyeleri, adamın Türkiye ve Türklere bakışını dışa vuran bir enteresan lisan kayması olarak değerlendirmişlerdir.
Birebir cinsten -hatta daha ileri- bir patavatsızlığı da, Trump, 2019 yılında, PYD/YPG örgütlerine art çıkan ABD’nin tutumundan şikayet edildiği bir sırada, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a gönderdiği ve muhatabının ‘çirkin’ bulup çöpe attığını söylemiş olduği şaşırtan sözlerle dolu mektupla yapmıştı.
G-20 Doruğu 2019 haziran ayındaydı, mektup da 2019 ekim tarihindeki.
“Trump periyodunda Türk-Amerikan ilişkileri” konusunda ileride yazılacak yapıtlarda Trump’ın önyargılara dayalı hallerinin ülkesinin siyasetine nasıl yansıdığı kesinlikle anlatılacaklardır; Grisham o cins çalışmalara gereç sağlamış oldu.
Donald Trump’ın Beyaz Saray’da ikamet ettiği o dört yıl Türkiye’nin ABD ile bağlantısı açısından ‘iyi’ bir periyot değildi. Türkiye’nin hassas olduğu hiç bir temel mevzuda Trump’ın olumlu davrandığı görülmedi. Buna Filistin konusu da dahildir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.
Londra günlerimden bir anı.
Yıl 1978.
Okul arkadaşlarımdan bir Alman genç, dostluğu daha da artırmak için olacak, sinemalarda kapalı gişe oynanan yeni gösterime girmiş bir sinemaya birlikte gitmeyi teklif etti. Sinema Türkiye’de geçen bir olayla ilgiliymiş. Günü belirledik, akşama yakın bir seansta biz de başka sinemaseverlerle kuyruğa girdik. Kuyrukta beklerken, sinemanın afişlerindeki Türklere benzedikleri için seçildikleri aşikâr olan sert artist yüzler dikkatimi çekmedi değil. Lakin büyük sürprizi tıka basa dolu sinema salonundan başım önde çıkarken yaşadım.
Tek sözle felaketti sinema.
Sinema çıkışı Alman arkadaş bana veda etmeden ayrılıverdi.
Kendisiyle o günden daha sonra tekrar yan yana gelmedik.
Sineması izlemiş ve benden nefret etmesi gerektiğini anlamıştı.
Üzerinde uyuşturucuyla yakalanmış genç bir Amerikalının turist olarak bulunduğu Türkiye’de ve uyuşturucuyla yakalandıktan daha sonra cezasını çektiği cezaevinde -güya- yaşadığı insanlık dışı davranışları sergiliyordu ‘gerçek bir olayı yansıttığı’ savlı sinema.
Billy Hayes isimli gencin yazdığı tıpkı isimli kitaptan beyaz cama Oliver Stone’nun kaleme aldığı senaryoyla aktarılmıştı ‘Midnight Express’ (Geceyarısı Ekspresi) sineması.
[Filmin ismi mahpuslar ortası jargonda ‘hapisten kaçmak’ manasına gelmekteymiş. Hayes, anlatımına nazaran, kendisini ziyaret eden kız arkadaşının gizlice bıraktığı paralar yardımıyla gardiyan kılığına girerek dışarıya çıkmayı ve kaçmayı başarmıştır.]
yıllar daha sonra evvel Hayes epey ondan sonrasında ise Oliver Stone kitaptan sinemaya aktarılırken olayların olandan fazlaca farklı yansıtıldığını, senaryosunda gerçeklerin çarpıtıldığını itiraf edecektir.
Oliver Stone birinci Oscar mükafatını bu sinemanın senaryosu yardımıyla aldı.
Her sahnesi Türk ve Türkiye düşmanlığını körüklemek hedefini taşıyan bir sinemaydı Geceyarısı Ekspresi…
[Tahmin edileceği üzere, sinemanın Türkiye’de gösterimi yasaklandı ve uzun yıllar yasaklı kaldı. Ta ki, Bülent Öztürkmen idaresindeki HBB televizyonu, 1993’te, birkaç gün evvelden yayınlanacağını duyurup gösterimini yapana kadar…]
Trump: Patavatsız bir başkan
Durduk yere o denli bir sineması artık niye hatırladım ve hatırlatıyorum?
niçini şimdiki. Dün içeriğinden kelam ettiğim, Beyaz Saray’da hem kendisinin tıpkı vakitte First Lady’nin en yakınında bakılırsavli olarak bulunmuş gazeteci kökenli Stephanie Grisham isimli bayan, Donald Trump’ın ve ailesinin yanında geçirdiği dört yılda görüp gözlemlediklerini kaleme aldığı kitabında bir olay anlatıyor.
O kitabın pek hayli yerinde Trump’ın yüz yüze görüşmelerinde dünya başkanlarına karşı sergilediği gaflar da anlatılıyor. Onlardan biri de bizimle ilgili.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ve heyetiyle 2019 yılındaki G-20 doruğunda gerçekleşen görüşmesinde yapılıyor o gaf…
Erdoğan’ın da ortalarında bulunduğu Türkiye heyetine dönüp “İçinizde Midnight Express sinemasını goreniniz var mı?” sorusunu yöneltiyor Trump.
Açıkça söyleyemediği niyetini, dolaylı formda “Benim gözümde o sinemada yansıtıldığı gibisiniz” demeye getirdiği ne kadar belli…
Bunu soruyu takip eden şu tasvirden de anlıyoruz: Trump heyete sorusunun akabinde “Sizler için kara bir filmdir” açıklamasını getiriyor.
Patavatsızlığın daniskası bu.
Anlatan Stephanie Grisham, o sırada Trump’ın basın sözcüsüdür ve o sıfatıyla görüşmelere katılmaktadır. Bizdeki Cumhurbaşkanlığı irtibat lideri Fahrettin Altun’un ABD’deki mukabili üzere bir pozisyondadır.
Heyet üyeleri bu patavatsızlığa fazla bir reaksiyon vermemişler. “Birkaç nazik gülüşme haricinde ses çıkmadı heyetten; güya ABD lideri bu biçimde bir şey söylememiş üzere davrandılar, konuşma devam etti” notunu düşüyor Grisham.
Sanıyorum, Osaka’daki 2019’da yapılan G-20 tepesinde geçen bu patavatsızlığı, bizim heyetin üyeleri, adamın Türkiye ve Türklere bakışını dışa vuran bir enteresan lisan kayması olarak değerlendirmişlerdir.
Birebir cinsten -hatta daha ileri- bir patavatsızlığı da, Trump, 2019 yılında, PYD/YPG örgütlerine art çıkan ABD’nin tutumundan şikayet edildiği bir sırada, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a gönderdiği ve muhatabının ‘çirkin’ bulup çöpe attığını söylemiş olduği şaşırtan sözlerle dolu mektupla yapmıştı.
G-20 Doruğu 2019 haziran ayındaydı, mektup da 2019 ekim tarihindeki.
“Trump periyodunda Türk-Amerikan ilişkileri” konusunda ileride yazılacak yapıtlarda Trump’ın önyargılara dayalı hallerinin ülkesinin siyasetine nasıl yansıdığı kesinlikle anlatılacaklardır; Grisham o cins çalışmalara gereç sağlamış oldu.
Donald Trump’ın Beyaz Saray’da ikamet ettiği o dört yıl Türkiye’nin ABD ile bağlantısı açısından ‘iyi’ bir periyot değildi. Türkiye’nin hassas olduğu hiç bir temel mevzuda Trump’ın olumlu davrandığı görülmedi. Buna Filistin konusu da dahildir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.