JoKeR
Active member
“Filistin Hakkında Konuşmalıyız” diye bir pankart gördüğünüzde durur konuşur musunuz, yoksa yanından geçer sarfiyat misiniz? Tiyatro oyuncusu Nurdan Albamya İnce, Filistinli Meryem’in öyküsünü anlattığı oyununu tanıtmak için, pankarta işte bu sözleri yazıp sokağa çıktı. Ama hiç kimse durup konuşmadı, soru sormadı. Kimsenin konuşmaya vakti yoktu zira. Bunun bu biçimde olacağını bilmiyor değildi. İnce, işte bu farkındalığı oluşturmak için kolları sıvamış ve “Filistin Hakkında Konuşmalıyız” tek kişilik tiyatro oyununu hazırlamıştı. Dün akşam Esenler Belediyesi Kadir Topbaş KSM’de galası yapılan oyunun provalarına konuk olup, yüreğimize işleyen Meryem’in kıssasını oyuncuyla konuştuk.
FİLİSTİN’İ RAMAZAN’DA HATIRLIYORUZ
Filistin sıkıntısını, işgalin maddi/manevi zorluklarını Filistinli bir bayan üzerinden anlatmak ve bu problemin değerini tiyatro aracılığıyla hissettirmek isteyen Oyuncu Nurdan Albamya İnce, geçtiğimiz Ramazan ayında bir daha Filistin’e yapılan atakları konuşurken bu biçimde bir oyun yazmayı düşünmüş. İnce, “İki yıl evvel Tiyatro Ankebut’u kurduğumda, başımda daima Filistinle alakalı oyun yapmak vardı. Lakin pandemiden çıktığımızdan dolayı insanların gülmeye gereksinimi var diye düşünerek bir güldürü yapmak istedim, fakat nasip olmadı. Geçtiğimiz Ramazan ayında Filistin sorunu gündeme geldiğinde, niye daima Ramazan’da bu mevzuyu konuştuğumuzu sorguladım. İşte bu biçimde oyun fikri aklıma geldi ve çabucak kolları sıvadım. Okudum, araştırdım, online olarak Filistinli arkadaşlarla görüştüm. Zira kültürleriyle alakalı fazlaca net bir şey bilmiyordum, her yazdığım cümleyi ‘siz bu biçimde der misiniz, bu biçimde reaksiyon verir misiniz’ diye sorarak ilerledim” dedi.
KORKULARIYLA YÜZLEŞMESİ GEREKİYORDU
Yönetmenliğini Yunus Emre Obut’un yaptığı oyun, kukla gösterisiyle başlıyor. Filistin, çocuklar ve kuklanın kıssasını Nurdan Albamya İnce şöyleki anlatıyor: “Sürekli diyalog kurmak istiyordum. Meryem de kendini meskene kapatmıştı. Dehşetleriyle yüzleşme sürecinde daima konuştuğu için bir süre daha sonra bunu en düzgün kuklayla yapabileceğine karar verdik. Aslında çağdaş tiyatronun ve klâsik tiyatronun bütün çeşitlerini alarak oyuna eklemeye çalıştık. İzleyicilere sıkılacakları hiç bir sahne bırakmadık.”
Biroldukça Filistinlinin başından geçen acı olaylar, oyundaki Meryem’in de mukadderatı. Babası, ağabeyi, kardeşi, hatta annesini de siyonist işgalde kaybediyor. İşgalci İsrail’in tacizlerine karşın Mescid-i Aksa’ya yakın olan konutunu terk etmiyor ve travmalarıyla birlikte kendisini konutuna kapatıyor. Oyunun sonunda ise en büyük travmasını kabullenerek, Mescid-i Aksa nöbeti için konutundan çıkıyor. Meskenden çıkarken de Filistin’i izleyiciye emanet edip, “Bana bir şey olursa siz Filistin hakkında konuşmaya devam edin. Biliyorum, hiç birinizin vakti yok dinlemeye. Lakin biz bir daha de Filistin hakkında konuşmalıyız” diyor.
TİYATRODAN KUDÜS’E
Hiç Kudüs’e gitmediğini, Kudüsle ilgili şuurunu annesinden aldığını söyleyen oyuncu, daha küçükken annesinin elini tutup Filistin mitinglerine katıldığını söylüyor. Nurdan Albamya İnce’nin takımına verdiği bir de kelamı var. Oyundan kazandıkları parayla daima birlikte Kudüs’e gidecekler. bu biçimde biz de Filistin hakkında konuşmak ve bu takımı Kudüs’e göndermek için kolları sıvayalım.
FİLİSTİN’İ RAMAZAN’DA HATIRLIYORUZ
Filistin sıkıntısını, işgalin maddi/manevi zorluklarını Filistinli bir bayan üzerinden anlatmak ve bu problemin değerini tiyatro aracılığıyla hissettirmek isteyen Oyuncu Nurdan Albamya İnce, geçtiğimiz Ramazan ayında bir daha Filistin’e yapılan atakları konuşurken bu biçimde bir oyun yazmayı düşünmüş. İnce, “İki yıl evvel Tiyatro Ankebut’u kurduğumda, başımda daima Filistinle alakalı oyun yapmak vardı. Lakin pandemiden çıktığımızdan dolayı insanların gülmeye gereksinimi var diye düşünerek bir güldürü yapmak istedim, fakat nasip olmadı. Geçtiğimiz Ramazan ayında Filistin sorunu gündeme geldiğinde, niye daima Ramazan’da bu mevzuyu konuştuğumuzu sorguladım. İşte bu biçimde oyun fikri aklıma geldi ve çabucak kolları sıvadım. Okudum, araştırdım, online olarak Filistinli arkadaşlarla görüştüm. Zira kültürleriyle alakalı fazlaca net bir şey bilmiyordum, her yazdığım cümleyi ‘siz bu biçimde der misiniz, bu biçimde reaksiyon verir misiniz’ diye sorarak ilerledim” dedi.
KORKULARIYLA YÜZLEŞMESİ GEREKİYORDU
Yönetmenliğini Yunus Emre Obut’un yaptığı oyun, kukla gösterisiyle başlıyor. Filistin, çocuklar ve kuklanın kıssasını Nurdan Albamya İnce şöyleki anlatıyor: “Sürekli diyalog kurmak istiyordum. Meryem de kendini meskene kapatmıştı. Dehşetleriyle yüzleşme sürecinde daima konuştuğu için bir süre daha sonra bunu en düzgün kuklayla yapabileceğine karar verdik. Aslında çağdaş tiyatronun ve klâsik tiyatronun bütün çeşitlerini alarak oyuna eklemeye çalıştık. İzleyicilere sıkılacakları hiç bir sahne bırakmadık.”
Biroldukça Filistinlinin başından geçen acı olaylar, oyundaki Meryem’in de mukadderatı. Babası, ağabeyi, kardeşi, hatta annesini de siyonist işgalde kaybediyor. İşgalci İsrail’in tacizlerine karşın Mescid-i Aksa’ya yakın olan konutunu terk etmiyor ve travmalarıyla birlikte kendisini konutuna kapatıyor. Oyunun sonunda ise en büyük travmasını kabullenerek, Mescid-i Aksa nöbeti için konutundan çıkıyor. Meskenden çıkarken de Filistin’i izleyiciye emanet edip, “Bana bir şey olursa siz Filistin hakkında konuşmaya devam edin. Biliyorum, hiç birinizin vakti yok dinlemeye. Lakin biz bir daha de Filistin hakkında konuşmalıyız” diyor.
TİYATRODAN KUDÜS’E
Hiç Kudüs’e gitmediğini, Kudüsle ilgili şuurunu annesinden aldığını söyleyen oyuncu, daha küçükken annesinin elini tutup Filistin mitinglerine katıldığını söylüyor. Nurdan Albamya İnce’nin takımına verdiği bir de kelamı var. Oyundan kazandıkları parayla daima birlikte Kudüs’e gidecekler. bu biçimde biz de Filistin hakkında konuşmak ve bu takımı Kudüs’e göndermek için kolları sıvayalım.