Gazete Duvar müellifi Umur Talu, 5 Aralık Dünya Bayan Hakları Günü’nde ‘Yaşam Uzunluğu Onur Ödülü’nün bayana uyguladığı şiddetle gündeme gelen İbrahim Tatlıses’e verilmesini köşesine taşıdı. Talu, “Bugün Tatlıses’e ödül veren bu uzun ve şanssız tarihte, bayan ya da erkek, hatta çocuk; haber, manşet, yazı, fotoğraf şiddetine maruz kalmış kaçları yatıyor” değerlendirmesini yaptı.
Talu yazısında, “Kimileri artık nefessiz, gerçekten yatıyor. Ahmet Kaya, bayan değildi. Lakin manşetten amaç gösteren bir şiddete uğradı. Hrant Dink, bayan değildi. Ancak manşetten amaç gösteren bir şiddete uğradı. tıpkı vakitte açık şiddete çıkarılan davetiyelerle. birebir vakitte birtakım bayan gazetecilerin de pek sevdiği çok uygar, fazlaca eğitimli, yumuşacık üsluplu beyfendiler marifetiyle. Yanlarında kimi bayan gazeteci de varken!” fikrini lisana getirdi.
Talu şu sözleri kullandı:
“Bu devlet gazetesidir” denerek yola koyulmuş bir tarih, erkek-kadın tiraj rekorlarına giderken, bu topraklarda ve haricindeki kaç şiddete de, barışa inat, yataklık ve yaltaklık yapabilmişti.
Gazetecilik anlayışında süreklilik yok zannettiğimiz bu tarihî seyahatin ortak paydası, devlete ve şiddete tabiiyet anlayışındaki devamlılıktır. Kendi çalışanına ekonomik şiddet…
Diğer inanç, niyet ve hareketlere karşı manşet şiddeti… Bugünün Cumhurbaşkanı’nı 2002 seçimleri öncesi aşağılayan bir manşet şiddetinden, bugün onun gölgesinde, öteki her umuda, her kanıya, her varoluş biçimine vuran bir şiddet! Tabiata bile şiddet!
Tahminen senelerca bu konularda da yazdığım için, sayıyorum çabucak: Etnik, ulusal, dinî şiddet ve nefretin…
Erkek çocukların her yoluna boncuk takan, her nanesine tapan annelerin… O çocuklara anneleri, kız kardeşleri üstündeki şiddetleriyle idol olan babaların… Çocukları erkek-kız demeden tokatlayan, döven ellerin… Sopalı, otoriter, baskıcı, ezberci, cezacı dinî ya da laik eğitim ortamlarının…
bayanın zayıflığı üstüne kurulup bayanları ağlatan dizilerin…
Baştan aşağı hakaret, ceza, aşağılama, bir alttakini ezme, hor görme şiddetine dayalı erkek askerliğin Maço önderlerine tapan bayan siyasetçilerin… En çağdaş işyerlerini bile bayan için (erkekler için de tabii) cehenneme çevirebilen erkek (ve kadın) yöneticilerin… Emekçiyi köle, memuru buyruk kulu görüp erkeği ezen, hanımı daha fazlaca ezen; işsizlik tehdidi ve mobbinge yaslanmış şirketlerin… Kendi ezilirken, bir alttakini, konutundaki hanımı, kızı, çocuğu ezmeyi keder etmeyenlerin… Öbür şiddetlere karşı siyaset yaparken dahi hanımı içten içe hor nazarann aidiyetlerin…
Erkek şiddetini beğenilen goren devlet ve inanç zihniyetinin… Asker ve polisin hakkını değil, haksızlığını gözeten bir devlet-siyaset sisteminin kesif bir sis, koyu bir duman, daimî bir zehir üzere çöktüğü şaşkın dünyamızın onuru da idolü de bu biçimde olur. Zira Ömür Uzunluğu bu biçimdedir!Değiştirmek, Yaşam’ı değiştirmekle ilgili olabilir! Onur’u kazanmak, tek kişilik tek mevzulu sorun olmayabilir!”
TIKLAYIN | Altın Kelebek sponsoru Pantene’den İbrahim Tatlıses’e ‘yaşam uzunluğu onur ödülü’ verilmesine ait açıklama
Talu yazısında, “Kimileri artık nefessiz, gerçekten yatıyor. Ahmet Kaya, bayan değildi. Lakin manşetten amaç gösteren bir şiddete uğradı. Hrant Dink, bayan değildi. Ancak manşetten amaç gösteren bir şiddete uğradı. tıpkı vakitte açık şiddete çıkarılan davetiyelerle. birebir vakitte birtakım bayan gazetecilerin de pek sevdiği çok uygar, fazlaca eğitimli, yumuşacık üsluplu beyfendiler marifetiyle. Yanlarında kimi bayan gazeteci de varken!” fikrini lisana getirdi.
Talu şu sözleri kullandı:
“Bu devlet gazetesidir” denerek yola koyulmuş bir tarih, erkek-kadın tiraj rekorlarına giderken, bu topraklarda ve haricindeki kaç şiddete de, barışa inat, yataklık ve yaltaklık yapabilmişti.
Gazetecilik anlayışında süreklilik yok zannettiğimiz bu tarihî seyahatin ortak paydası, devlete ve şiddete tabiiyet anlayışındaki devamlılıktır. Kendi çalışanına ekonomik şiddet…
Diğer inanç, niyet ve hareketlere karşı manşet şiddeti… Bugünün Cumhurbaşkanı’nı 2002 seçimleri öncesi aşağılayan bir manşet şiddetinden, bugün onun gölgesinde, öteki her umuda, her kanıya, her varoluş biçimine vuran bir şiddet! Tabiata bile şiddet!
Tahminen senelerca bu konularda da yazdığım için, sayıyorum çabucak: Etnik, ulusal, dinî şiddet ve nefretin…
Erkek çocukların her yoluna boncuk takan, her nanesine tapan annelerin… O çocuklara anneleri, kız kardeşleri üstündeki şiddetleriyle idol olan babaların… Çocukları erkek-kız demeden tokatlayan, döven ellerin… Sopalı, otoriter, baskıcı, ezberci, cezacı dinî ya da laik eğitim ortamlarının…
bayanın zayıflığı üstüne kurulup bayanları ağlatan dizilerin…
Baştan aşağı hakaret, ceza, aşağılama, bir alttakini ezme, hor görme şiddetine dayalı erkek askerliğin Maço önderlerine tapan bayan siyasetçilerin… En çağdaş işyerlerini bile bayan için (erkekler için de tabii) cehenneme çevirebilen erkek (ve kadın) yöneticilerin… Emekçiyi köle, memuru buyruk kulu görüp erkeği ezen, hanımı daha fazlaca ezen; işsizlik tehdidi ve mobbinge yaslanmış şirketlerin… Kendi ezilirken, bir alttakini, konutundaki hanımı, kızı, çocuğu ezmeyi keder etmeyenlerin… Öbür şiddetlere karşı siyaset yaparken dahi hanımı içten içe hor nazarann aidiyetlerin…
Erkek şiddetini beğenilen goren devlet ve inanç zihniyetinin… Asker ve polisin hakkını değil, haksızlığını gözeten bir devlet-siyaset sisteminin kesif bir sis, koyu bir duman, daimî bir zehir üzere çöktüğü şaşkın dünyamızın onuru da idolü de bu biçimde olur. Zira Ömür Uzunluğu bu biçimdedir!Değiştirmek, Yaşam’ı değiştirmekle ilgili olabilir! Onur’u kazanmak, tek kişilik tek mevzulu sorun olmayabilir!”
TIKLAYIN | Altın Kelebek sponsoru Pantene’den İbrahim Tatlıses’e ‘yaşam uzunluğu onur ödülü’ verilmesine ait açıklama