HaberTürk gazetesi muharriri Nihal Bengisu Karaca, “Kemal Beyefendi, % 80 cumhurbaşkanı adayı. Kalan %20’lik hissesi şunun için veriyorum: a) Seçime daha epeyce var. Kimi dinamikler değişirse öbür şahısların önünü açmanın daha âlâ olacağını düşünüp çekilebilir. b) Hala tavşan kaç tazı tut stratejisi uyguluyor olabilir. Hengame eden kimlikleri barıştırma argümanında kendisine inanç duymasını hayli pahalı buluyorum.” fikrini lisana getirdi.
Karaca yazısında, “Lakin bu sıkıntıda tek belirleyici etken bir siyasi başkanın barışma, helalleşme konusunda hakikat adımları atmasına bağlı değil. Maalesef değil. Kılıçdaroğlu cumhurbaşkanı adayı olursa seçimi kaybettiklerinde fazlaca ağır bedeller ödeyeceğini düşünen taraf seçim sathı mailinde Kılıçdaroğlu’na kimliği üzerinde vurmayı, hatta tıpkı kimliği taşıyan kitleleri provoke edip kriminalize etmeyi dahi kendilerine mubah nazarancektir. Zira mevcut model kazananın her şeyi kazandığı, kaybedenin her şeyi kaybettiği bir model. Kaybetme mümkünlüğü yalnızca hükümet üzerinde değil, hükümete yakınlığı oranında palazlanan, korunan ve bugün artık düpedüz ‘kartel rejimi’ halini almış devletin öbür ögelerinde da gerilim yaratıyor. Bu gerilim ve sonuçları 2023’e giden yolda 2022’ye kötücül bir damga vurulmasına yetecek kadar kuvvetli. İdealist tarafım, karanlık tablolar çizmek demokrasi namına ülkenin elinde kalmış az şeyden en kıymetlisi olan sandığın, seçimlerin bedelini tahfif eder, insanları dehşete sevk etmek özgür irade üzerine ipotek koymaktır, diyor. Potansiyel ve müstakbel tehlikelerden bahsetmenin iktisat demokrasi ve hukuk krizlerinden yılmış beşerler tarafınca “Mevcut duruma razı olun, uzlaşın, taviz verin aksi takdirde daha berbatı olur” diye duyulma riski var zira ve bu biçimde duyulmayı asla istemem. Kaldı ki, aslına bakarsanız yanlışsız olan hiç bir şey yok ki, bedeli ödenmemiş olsun” görüşünü savundu.
Karaca şu sözleri kullandı:
“Realist tarafım ise “Kontrolsüz güç güç değildir’ dendiğinde “Güç güçtür ve güç kullanmak tek deva ise kullanılır” diye yanıt verecek noktaya gelmiş, zira vakit ortasında yaşanan hadiseler yüzünden kendi kıymetleriyle kurduğu bağlantı bozulmuş ve muhalefete bakış açısı üzücü biçimde çarpıklaşmış, daha bir iki hafta evvel baş müellifine CHP’nin kapatılmasından sürgünlerden 150’liklerden bahsettirmiş olan bir iktidar ve rejim blokunun sağduyusuna fazla güvenildiğini söylüyor. Haydi ben son vakit içinderda sufizme, mindfullnes çalışmalarına bağladım, “Mevla nazaranlim neyler, neylerse hoş eyler” modundayım. Ancak hala Kılıçdaroğlu’nun rahatlığını, kendisine ve topluma duyduğu azami inancı ve optimistliğini neye borçlu olduğunu çözemedim. Sebep iktisadın felakete gerçek gitmesi bunun da muhalefete alan açıyor olması mı? On yılı aşkın mühlet ortasında kazandığı deneyim mi? Yoksa yalnızca Reyhan çayı mı?”
Karaca yazısında, “Lakin bu sıkıntıda tek belirleyici etken bir siyasi başkanın barışma, helalleşme konusunda hakikat adımları atmasına bağlı değil. Maalesef değil. Kılıçdaroğlu cumhurbaşkanı adayı olursa seçimi kaybettiklerinde fazlaca ağır bedeller ödeyeceğini düşünen taraf seçim sathı mailinde Kılıçdaroğlu’na kimliği üzerinde vurmayı, hatta tıpkı kimliği taşıyan kitleleri provoke edip kriminalize etmeyi dahi kendilerine mubah nazarancektir. Zira mevcut model kazananın her şeyi kazandığı, kaybedenin her şeyi kaybettiği bir model. Kaybetme mümkünlüğü yalnızca hükümet üzerinde değil, hükümete yakınlığı oranında palazlanan, korunan ve bugün artık düpedüz ‘kartel rejimi’ halini almış devletin öbür ögelerinde da gerilim yaratıyor. Bu gerilim ve sonuçları 2023’e giden yolda 2022’ye kötücül bir damga vurulmasına yetecek kadar kuvvetli. İdealist tarafım, karanlık tablolar çizmek demokrasi namına ülkenin elinde kalmış az şeyden en kıymetlisi olan sandığın, seçimlerin bedelini tahfif eder, insanları dehşete sevk etmek özgür irade üzerine ipotek koymaktır, diyor. Potansiyel ve müstakbel tehlikelerden bahsetmenin iktisat demokrasi ve hukuk krizlerinden yılmış beşerler tarafınca “Mevcut duruma razı olun, uzlaşın, taviz verin aksi takdirde daha berbatı olur” diye duyulma riski var zira ve bu biçimde duyulmayı asla istemem. Kaldı ki, aslına bakarsanız yanlışsız olan hiç bir şey yok ki, bedeli ödenmemiş olsun” görüşünü savundu.
Karaca şu sözleri kullandı:
“Realist tarafım ise “Kontrolsüz güç güç değildir’ dendiğinde “Güç güçtür ve güç kullanmak tek deva ise kullanılır” diye yanıt verecek noktaya gelmiş, zira vakit ortasında yaşanan hadiseler yüzünden kendi kıymetleriyle kurduğu bağlantı bozulmuş ve muhalefete bakış açısı üzücü biçimde çarpıklaşmış, daha bir iki hafta evvel baş müellifine CHP’nin kapatılmasından sürgünlerden 150’liklerden bahsettirmiş olan bir iktidar ve rejim blokunun sağduyusuna fazla güvenildiğini söylüyor. Haydi ben son vakit içinderda sufizme, mindfullnes çalışmalarına bağladım, “Mevla nazaranlim neyler, neylerse hoş eyler” modundayım. Ancak hala Kılıçdaroğlu’nun rahatlığını, kendisine ve topluma duyduğu azami inancı ve optimistliğini neye borçlu olduğunu çözemedim. Sebep iktisadın felakete gerçek gitmesi bunun da muhalefete alan açıyor olması mı? On yılı aşkın mühlet ortasında kazandığı deneyim mi? Yoksa yalnızca Reyhan çayı mı?”