JoKeR
Active member
Kişinin sanat yoluyla niyet ve hislerini açığa çıkararak uygunlaşmasını sağlayan sanat terapisi, son senelerda ülkemizde de ilgi görmeye başladı. Her yaştan beşere uygun olan bu sanat eğitimi, bilhassa çocuklarda epeyce âlâ sonuçlar veriyor. Ressam Cemal Toy, sanat terapisiyle hem çocuklara birebir vakitte ailelerine dokunuyor. Sanat terapisine ailelerin “Çocuğum hoş fotoğraf çizemiyor” şikayetlerinin artması üzerine yöneldiğini tabir eden Toy; “Ailelere berbat çizmek diye bir şey yok diyoruz. Hedef insanın kendi özünü kendi sırrını keşfetmesi. Baktım bu bahiste kendimi geliştirmeliyim, pedagojik formasyon alarak çocukların fotoğraflarını yorumlamaya başladım” dedi.
AİLELERİN İLGİSİ YÜKSEK
35 yıldır ressamlık yapan Toy, 1987 yılında İlhami Atalay’ın atölyesinde asistanken gençlerle başladığı sanat terapisini bugün çocuklarla sürdürüyor. Toy, birinci kere 1993 yılında çocuklarla yaptığı sanat terapisine, ailelerin ilgisinin yüksek olduğunu anlatıyor. Her hafta sonu İstanbul Tasarım Merkezi’nde miniklerle bir ortaya gelen ressam ve çocuk asistanları, yeni gelen öğrencilere renkleri, tuvali ve sanatı öğretiyor. Cemal Toy istekli olarak 12 ülkede, yetim çocuklarla sanat terapi çalışmaları da gerçekleştirmiş. Sanatçı, yurtharicinde pek yaygın olan sanat terapisinin ülkemizde de gelişmesini istiyor.
RESİM YAPARKEN KONUŞUYORUZ
Çocuklar fotoğraf yaparken onlarla konuştuklarını, sorular sorduklarını ve oyunlar oynadıklarını söyleyen Toy, ortaya çıkan çalışmada kimseye anlatılamayan derin hislerin yer alabildiğini belirtiyor. Tüm bu yorumlardan sonuç çıkarmak içinse psikologlarla çalışılıyor. Fotoğraflar üzerinden rastgele bir karar vermediğini aktaran Toy, değerlendirmeleri nasıl yaptığını şu biçimde anlatıyor: “Yetim çocuklara ailenizi çizin diyemezsiniz. Ailenizi çiçek formunda hayal ederek resimleyin diyoruz. Ailesini nasıl çizmiş, nasıl pozisyonlandırmış, kağıdın içine nasıl yerleştirmiş? örneğin insan boynu, iradeyi sembolize eder. Çocuk boyun çizmiyorsa, niçin boyun çizmedin demiyoruz. 8 yaşına kadar gözlemliyor, devam ediyorsa aileye çocuğunuza sorumluluk verin, kendi kendine karar versin ya da verdiği kararlara hürmet duyun diyoruz. Kalın çizilmiş bir boyun öfke, ince çizilmiş boyun ise problemlerini içine atmaya işaret edebilir. Oyunla başlıyoruz, bir şey anlatmıyoruz. Çocuk hislerini dışa vuruyor, kendisiyle yüzleşiyor. kimi vakit can acıtıcı şeyler olabiliyor, onu da psikologlar soruyor.”
SANAT MESKENDE BAŞLAR
Çocuğun sanatla ilgisinin ailede başladığını söyleyen Toy, konut içerisinde çeşitli yapıtların bulunmasının faydalı olacağının altını çiziyor: “Çocuklara tarihi öğretmemiz gerekiyor. O da en hoş müzelerden öğrenilir. Her meskende baskı bile olsa bir Hilye-i Şerif ve Kelime-i Tevhid olsun. Çocuk o sanat yapıtıyla ve estetik yazılarla büyüyecek. Bir tane de İstanbul suluboyası olsun. Estetik şuur anlatılarak aktarılmaz. Bir şeyleri fark etmek için vilayetle terapiye gelmesinler fakat nitelikli vakit geçirsinler. Müzeye gitsinler, parkta yürüsünler yahut rastgele hoş bir aktiflik yapsınlar. Terapiye gelmek istiyorlarsa da korkmasınlar.”
AİLELERİN İLGİSİ YÜKSEK
35 yıldır ressamlık yapan Toy, 1987 yılında İlhami Atalay’ın atölyesinde asistanken gençlerle başladığı sanat terapisini bugün çocuklarla sürdürüyor. Toy, birinci kere 1993 yılında çocuklarla yaptığı sanat terapisine, ailelerin ilgisinin yüksek olduğunu anlatıyor. Her hafta sonu İstanbul Tasarım Merkezi’nde miniklerle bir ortaya gelen ressam ve çocuk asistanları, yeni gelen öğrencilere renkleri, tuvali ve sanatı öğretiyor. Cemal Toy istekli olarak 12 ülkede, yetim çocuklarla sanat terapi çalışmaları da gerçekleştirmiş. Sanatçı, yurtharicinde pek yaygın olan sanat terapisinin ülkemizde de gelişmesini istiyor.
RESİM YAPARKEN KONUŞUYORUZ
Çocuklar fotoğraf yaparken onlarla konuştuklarını, sorular sorduklarını ve oyunlar oynadıklarını söyleyen Toy, ortaya çıkan çalışmada kimseye anlatılamayan derin hislerin yer alabildiğini belirtiyor. Tüm bu yorumlardan sonuç çıkarmak içinse psikologlarla çalışılıyor. Fotoğraflar üzerinden rastgele bir karar vermediğini aktaran Toy, değerlendirmeleri nasıl yaptığını şu biçimde anlatıyor: “Yetim çocuklara ailenizi çizin diyemezsiniz. Ailenizi çiçek formunda hayal ederek resimleyin diyoruz. Ailesini nasıl çizmiş, nasıl pozisyonlandırmış, kağıdın içine nasıl yerleştirmiş? örneğin insan boynu, iradeyi sembolize eder. Çocuk boyun çizmiyorsa, niçin boyun çizmedin demiyoruz. 8 yaşına kadar gözlemliyor, devam ediyorsa aileye çocuğunuza sorumluluk verin, kendi kendine karar versin ya da verdiği kararlara hürmet duyun diyoruz. Kalın çizilmiş bir boyun öfke, ince çizilmiş boyun ise problemlerini içine atmaya işaret edebilir. Oyunla başlıyoruz, bir şey anlatmıyoruz. Çocuk hislerini dışa vuruyor, kendisiyle yüzleşiyor. kimi vakit can acıtıcı şeyler olabiliyor, onu da psikologlar soruyor.”
SANAT MESKENDE BAŞLAR
Çocuğun sanatla ilgisinin ailede başladığını söyleyen Toy, konut içerisinde çeşitli yapıtların bulunmasının faydalı olacağının altını çiziyor: “Çocuklara tarihi öğretmemiz gerekiyor. O da en hoş müzelerden öğrenilir. Her meskende baskı bile olsa bir Hilye-i Şerif ve Kelime-i Tevhid olsun. Çocuk o sanat yapıtıyla ve estetik yazılarla büyüyecek. Bir tane de İstanbul suluboyası olsun. Estetik şuur anlatılarak aktarılmaz. Bir şeyleri fark etmek için vilayetle terapiye gelmesinler fakat nitelikli vakit geçirsinler. Müzeye gitsinler, parkta yürüsünler yahut rastgele hoş bir aktiflik yapsınlar. Terapiye gelmek istiyorlarsa da korkmasınlar.”