JoKeR
Active member
İskender Pala ile Kapı Yayınları’ndan çıkan yeni romanı “A-71”in yazım sürecini ve kitap- kütüphaneyle dokunmuş ömrünü konuştuk.
– “A-71” fazlaca fazlaca “genç” bir roman üzere geldi bana: Nano teknoloji, metaverse… Dünyanın gündemini uzun soluklu işgal edecek bu bahisleri biz yeni yeni ciddiyetle konuşmaya başlarken İskender Pala oturup romanını yazmış. Ne diyorsunuz?
Hoca olmam, bana, yıldan yıla üniversite imtihanını kazanıp karşıma gelen yeni öğrencilerin eğilimleri, sorunları, gündemleri, ilgileri, problem yahut heyecanlarını yakından inceleme fırsatı sunar. Onların ilgi alanına girecek hususların en mühimleri benim romanımın da konusu olur. bu biçimdece gençlerimize eğlenceli formda ve heyecanlı bir kurgu yardımıyla yeni bir şeyler öğretebilir, ülkemizin geleceğini şekillendirecek potansiyel okuyucumun aydınlanmasına kapı aralayabilirim. Bu sene yazacağım roman için nano teknoloji, dijital çağ, irtibat açılımları ve metaverse üzere dünyanın geleceğiyle alakalı bir kurgu bu biçimde gündemime girdi. aslına bakarsanız romanım da 2023 yılında geçiyor ve 2071 Türkiye vizyonu için de öngörüleri problem ediniyor.
A-71
olağan olarak A-71 sadece bunlardan ibaret değil. Ortadoğu’daki trajedi, insanlığın Suriye ile imtihanı, harika güçlerin bu bölgeyle alakalı planları, Evangelizm ve Siyonizm de bugün artık uyanmamız gereken hususlar içinde. Türkiye bölgede kıymetli bir güç ve dünyanın geleceğinde kesinlikle kelam sahibi pozisyonda. Bunu vurgulamadan geçemeyeceğim. Tahminen biliyorsunuz, benim romanlarımda tarih penceresi sürekli açık durur. Bu sefer de geçmişle gelecek içinde farkına varmamız gereken gelişmeler, dijital dünyanın aklı öne çıkaran hali, kalbimizin geri plana itilmesi vs. daima üzerinde düşünülmesi gereken konular. A-71 bütün bu açılardan okuyucuya bildirisi olan bir roman. olağan olarak macera ve heyecan, kovalamaca ve tansiyonu yüksek bir çekişme…
BANA BİLE FARKLI GELMEYE BAŞLADI
– Pekala, nasıl gelişti yazma süreciniz?
Uzun uzun okumalar yaptım olağan olarak. Birçok bana yabancı olan konularda farklı bilgilerle karşılaştım. Bilimkurgular, teknoloji kitapları, yapay zeka ve dijital insan üzere konularda evvel kendim epey şey öğrendim. Birden kendimi dünyanın her gün yenilenen sancıları içinde çaresiz hissettim. Bu çaresizliğin tahlil tekliflerini bir kurgu ile anlatmak gerekiyordu ve kolay oldu diyemem. Çok kitap okudum. Ve okumalarım bitip de romanın başıyla sonu zihnimde büsbütün yer edince yazma süreci sadece iki ay aldı. Daktilo çalışanı gibi…
daha sonra da yazdıklarımı tekrar yine okumaya, kısaltmaya, düzeltmeye başladım. Bu bahiste uzmanlardan ve bilimsel yetkililerden de tashihler aldım. Her seferinde 15-20 sayfayı atarak yapılan okumalar bitmiş olduğinde roman bana bile değişik gelmeye başladı. Yazdıklarımı bilgi istikametinden, lisan istikametinden, anlatım tarafından, üslup tarafından, akıcılık istikametinden, yeniden tekrar okuyup incelerken daha da heyecanlı oldu. Bir yılın dörtte üçünü kapsayan uzun bir mesaiden daha sonra da A-71 son biçimini aldı.
İskender Pala
– “A-71” geleceğe bir projeksiyon hem de. Siz romanınızı yazarken gördüğünüz/karşılaştığınız gelecekten ümitvar mısınız?
Ben geleceğe hep umutla bakan bir kişiliğe sahibim. Gelişmeler hakikat yönetilebilirse hep insanlığın hayrına kullanılabilir. Bilimin geldiği düzey her gün bir yeniliği öneriyor. Bilim, irtibat, teknoloji, icatlar vb. konularda dünyanın son yirmi yılını terazinin bir kefesine, geri kalan yıllarını öteki kefesine khalbukinız zannederim son yirmi yıldaki gelişmeler ağdıracaktır. İstanbul’dan bir cerrahın bilgisayar teknolojisini kullanarak Diyarbakır’da bir ameliyat gerçekleştirmesi mümkün olabilecekse bilimsel gelişmelere ve teknolojiye karşı çıkmak anlamsızdır. Lakin tıpkı bilgi, irtibat ve teknoloji dataları Newyork’ta yahut Londra’da oturarak Ortadoğu’yu manipüle etmek için kullanılmak istendiğinde buna da fırsat vermeyecek, mani olacak tedbirleri almak zorundayız. En azından insanların bu bahisteki farkındalıklarını arttırmak mümkündür. Bu açıdan bakıldığında Ortadoğu’daki bu denli türbülansa, epey trajediye dikkat çekmek kaçınılmaz olur. Sorular sıradantir: niye Ortadoğu? Ortadoğu’daki bu denli karışıklığın niçini ne? İnsanlığın Ortadoğu’yla alıp veremediği ne? Çok kan ve gözyaşına bedel Ortadoğu’da aranan nedir? Bu soruları çoğaltabilirsiniz elbette.
– “A-71”in evvela Z Kuşağı’na hitap ettiğini düşündüm kitabı bitirdiğimde. Ne dersiniz?
Şayet dediğiniz şey, A-71’in yeni okuyucu kitlesi edinme üzere bir uğraşla yazıldığı ise, hayır, bu biçimde değil. Bildiğime bakılırsa, sizin dediğiniz Z jenerasyonundan yığınla okuyucum var. Bu romandaki sancım, bahse mevzu ettiğim konuların okuyucumun zihninde yeni tartışmalar yaratması, yeni fikirler edinmesidir. Umarım roman bu maksadına ulaşacaktır.
HER HAFTA SINIFA GİRDİĞİMDE…
– Siz beraberinde divan edebiyatı profesörüsünüz. Yakınlarda dostlarınızın, öğrencilerinizin anı ve makalelerinden oluşan İskender Pala Armağanı yayınladı. Akademik meslek ile muharririn seyahatinin çatıştığı devirler oldu mu hiç?
Çatışma değilse bile bir evrilmeden bahsedebiliriz. Bilimsel alandaki çalışmalarımın kültürel alana taşınması büsbütün kendi tercihimdir. Son senelerda Divan Edebiyatı’ndan çok roman ile iştigalim bu yüzdendir. Akademik hayat dar bir çevreyi ilgilendirir; halbuki kültürel alan epey daha geniş kitlelere hitap eder. Akademik birikimim benim çalışmalarımdaki yeri teşkil ediyor. Kültürel çalışmalarım ise o tabandan sıçramalarla toplumu aydınlatma hedeflidir. Bir aydının nazaranvleri içinde sahip olduğu bilgiyi halk ile paylaşmak da vardır ve ben bunu tercih ediyorum. Bu ortada bilimsel ömrümü da özlediğimi söyleyebilirim. Haftada bir gün üniversitemde -biliyorsunuz Kültür Üniversitesi’nde derslerime devam ediyorum- bir anfide olmak şimdilik bu gereksinimimi gidermemi sağlıyor. Her hafta sınıfa girdiğimde hoca olmanın bir nimet olduğuna şükreder, bundan lezzet alırım.
GÜNDE BİR KİTAP BAĞIŞLAMA KELAMIM VAR
– Kitaplarınızın kıymetli kısmını memleketiniz Uşak’taki İskender Pala Vilayet Halk Kütüphanesi’ne bağışlamışsınız. Kitap biriktirmeye ne vakit ve nasıl bir saikle başlamıştınız?
Üniversitede okurken en büyük heyecanım Sahaflar Çarşısı’na gitmekti. Bütçem elverdiği, gücüm yettiği kadarıyla edebiyat ve tarih kitapları, Divan Edebiyatı’nı ilgilendiren başta divanlar olmak üzere bir hayli kitaba sahip olabildim. Akademik ömrüm sebebiyle yıllar içerisinde kütüphanem de bu doğrultuda oluştu. yıllar daha sonra kültürel ömrü bilimsel hayata tercihim ötürüsıyla bu kitapların çabucak ekserisi atıl kalmaya başladı. O senelerda Uşak’ta bir üniversite kuruldu. Ben de Uşaklı olmak hasebiyle orada üç yılı aşkın ders anlattım. Yetiştiğim topraklarda yediğim aşın, içtiğim suyun hakkı diyerek derse gidiyordum. Orada gördüm ki öğrencilerimizin kaynaklara ulaşması hem güç oluyor, birebir vakitte bilimsel imkânsızlıklar önlerini kapatıyordu. Ben de sonunda bir karar verip on binin üzerinde kitabımı Uşak Vilayet Halk Kütüphanesi’ne bağışladım. bu biçimdece Uşak Üniversitesi’nde okuyan edebiyat ve tarih kısmı öğrencilerinin istifadesi mümkün oldu. Uşak’taki kütüphaneye kayd-ı hayat kuralıyla günde bir kitap bağışlama kelamım vardır. Her yıl bir daha kitap biriktirip gönderirim. Uşak’ta bir araştırmacının gereksinim duyacağı kitaplar bulunmasına da dikkat ederim.
– Kütüphanenizden ayrılmak güç olmadı mı?
Vakit zaman konutumda eksikliğini hissettiğim kitaplar olursa İstanbul’da bir kütüphaniçin onlara ulaşabiliyorum. Bu yüzden bilimsel kütüphanemin fazla eksikliğini hissettiğimi söyleyemem. Bilhassa oradaki öğrencilerin kitaba kolay ulaşımlarını duydukça bundan memnunluk bile duyuyorum.
HAYATIMIN EN HOŞ VE VERİMLİ GÜNLERİ
– İstanbul Üniversitesi’ni bitirdiğiniz yıl, Türkoloji Kısmı Seminer Kitaplığı’nda kütüphaneci olarak çalışmaya başlıyorsunuz. Bu 4 yıllık deneyim size daha sonraki akademik ve müelliflik mesleğinizde ne kattı?
İtiraf ederim ki ömrümün en hoş ve verimli günlerini Seminer Kitaplığı’nda geçirdim. Bir kütüphanecinin ne büyük bir zenginlik ortasında yaşadığını hayal edin lütfen. Edebiyat ismine, akademik hayat ismine ne kazandıysam işte o kütüphane memurluğum devrine borçluyum. Zira orada Divan edebiyatıyla ve Osmanlı tarihiyle ilgili geniş bir birikim edindim. Divan edebiyatı alanıyla ilgili çabucak her kitabı orada öğrendim, inceleyebildim, ulaşabildim. çabucak sonrasındaki akademik ömrüm bu birikimi kullanarak, onlardan istifade ile geçti. Denilebilir ki kütüphane memurluğu bana yol haritamı verdi, alan bilgisiyle donattı. Bir araştırmacının kütüphaneye olan muhtaçlığı kaçınılmazdır. Ben o gereksinimi karşılarken bununla birlikte maişetimi de temin ediyordum. Artık geriye dönüp baktığımda o kütüphanede bulunmanın, Rabbimin bana bir lütfu olduğunu düşünüyorum. Keşke her araştırmacı yolun başındayken dört yılını bir kütüphanenin dört duvarı içinde geçirse.
– “A-71” fazlaca fazlaca “genç” bir roman üzere geldi bana: Nano teknoloji, metaverse… Dünyanın gündemini uzun soluklu işgal edecek bu bahisleri biz yeni yeni ciddiyetle konuşmaya başlarken İskender Pala oturup romanını yazmış. Ne diyorsunuz?
Hoca olmam, bana, yıldan yıla üniversite imtihanını kazanıp karşıma gelen yeni öğrencilerin eğilimleri, sorunları, gündemleri, ilgileri, problem yahut heyecanlarını yakından inceleme fırsatı sunar. Onların ilgi alanına girecek hususların en mühimleri benim romanımın da konusu olur. bu biçimdece gençlerimize eğlenceli formda ve heyecanlı bir kurgu yardımıyla yeni bir şeyler öğretebilir, ülkemizin geleceğini şekillendirecek potansiyel okuyucumun aydınlanmasına kapı aralayabilirim. Bu sene yazacağım roman için nano teknoloji, dijital çağ, irtibat açılımları ve metaverse üzere dünyanın geleceğiyle alakalı bir kurgu bu biçimde gündemime girdi. aslına bakarsanız romanım da 2023 yılında geçiyor ve 2071 Türkiye vizyonu için de öngörüleri problem ediniyor.
A-71
olağan olarak A-71 sadece bunlardan ibaret değil. Ortadoğu’daki trajedi, insanlığın Suriye ile imtihanı, harika güçlerin bu bölgeyle alakalı planları, Evangelizm ve Siyonizm de bugün artık uyanmamız gereken hususlar içinde. Türkiye bölgede kıymetli bir güç ve dünyanın geleceğinde kesinlikle kelam sahibi pozisyonda. Bunu vurgulamadan geçemeyeceğim. Tahminen biliyorsunuz, benim romanlarımda tarih penceresi sürekli açık durur. Bu sefer de geçmişle gelecek içinde farkına varmamız gereken gelişmeler, dijital dünyanın aklı öne çıkaran hali, kalbimizin geri plana itilmesi vs. daima üzerinde düşünülmesi gereken konular. A-71 bütün bu açılardan okuyucuya bildirisi olan bir roman. olağan olarak macera ve heyecan, kovalamaca ve tansiyonu yüksek bir çekişme…
BANA BİLE FARKLI GELMEYE BAŞLADI
– Pekala, nasıl gelişti yazma süreciniz?
Uzun uzun okumalar yaptım olağan olarak. Birçok bana yabancı olan konularda farklı bilgilerle karşılaştım. Bilimkurgular, teknoloji kitapları, yapay zeka ve dijital insan üzere konularda evvel kendim epey şey öğrendim. Birden kendimi dünyanın her gün yenilenen sancıları içinde çaresiz hissettim. Bu çaresizliğin tahlil tekliflerini bir kurgu ile anlatmak gerekiyordu ve kolay oldu diyemem. Çok kitap okudum. Ve okumalarım bitip de romanın başıyla sonu zihnimde büsbütün yer edince yazma süreci sadece iki ay aldı. Daktilo çalışanı gibi…
daha sonra da yazdıklarımı tekrar yine okumaya, kısaltmaya, düzeltmeye başladım. Bu bahiste uzmanlardan ve bilimsel yetkililerden de tashihler aldım. Her seferinde 15-20 sayfayı atarak yapılan okumalar bitmiş olduğinde roman bana bile değişik gelmeye başladı. Yazdıklarımı bilgi istikametinden, lisan istikametinden, anlatım tarafından, üslup tarafından, akıcılık istikametinden, yeniden tekrar okuyup incelerken daha da heyecanlı oldu. Bir yılın dörtte üçünü kapsayan uzun bir mesaiden daha sonra da A-71 son biçimini aldı.
İskender Pala
– “A-71” geleceğe bir projeksiyon hem de. Siz romanınızı yazarken gördüğünüz/karşılaştığınız gelecekten ümitvar mısınız?
Ben geleceğe hep umutla bakan bir kişiliğe sahibim. Gelişmeler hakikat yönetilebilirse hep insanlığın hayrına kullanılabilir. Bilimin geldiği düzey her gün bir yeniliği öneriyor. Bilim, irtibat, teknoloji, icatlar vb. konularda dünyanın son yirmi yılını terazinin bir kefesine, geri kalan yıllarını öteki kefesine khalbukinız zannederim son yirmi yıldaki gelişmeler ağdıracaktır. İstanbul’dan bir cerrahın bilgisayar teknolojisini kullanarak Diyarbakır’da bir ameliyat gerçekleştirmesi mümkün olabilecekse bilimsel gelişmelere ve teknolojiye karşı çıkmak anlamsızdır. Lakin tıpkı bilgi, irtibat ve teknoloji dataları Newyork’ta yahut Londra’da oturarak Ortadoğu’yu manipüle etmek için kullanılmak istendiğinde buna da fırsat vermeyecek, mani olacak tedbirleri almak zorundayız. En azından insanların bu bahisteki farkındalıklarını arttırmak mümkündür. Bu açıdan bakıldığında Ortadoğu’daki bu denli türbülansa, epey trajediye dikkat çekmek kaçınılmaz olur. Sorular sıradantir: niye Ortadoğu? Ortadoğu’daki bu denli karışıklığın niçini ne? İnsanlığın Ortadoğu’yla alıp veremediği ne? Çok kan ve gözyaşına bedel Ortadoğu’da aranan nedir? Bu soruları çoğaltabilirsiniz elbette.
– “A-71”in evvela Z Kuşağı’na hitap ettiğini düşündüm kitabı bitirdiğimde. Ne dersiniz?
Şayet dediğiniz şey, A-71’in yeni okuyucu kitlesi edinme üzere bir uğraşla yazıldığı ise, hayır, bu biçimde değil. Bildiğime bakılırsa, sizin dediğiniz Z jenerasyonundan yığınla okuyucum var. Bu romandaki sancım, bahse mevzu ettiğim konuların okuyucumun zihninde yeni tartışmalar yaratması, yeni fikirler edinmesidir. Umarım roman bu maksadına ulaşacaktır.
HER HAFTA SINIFA GİRDİĞİMDE…
– Siz beraberinde divan edebiyatı profesörüsünüz. Yakınlarda dostlarınızın, öğrencilerinizin anı ve makalelerinden oluşan İskender Pala Armağanı yayınladı. Akademik meslek ile muharririn seyahatinin çatıştığı devirler oldu mu hiç?
Çatışma değilse bile bir evrilmeden bahsedebiliriz. Bilimsel alandaki çalışmalarımın kültürel alana taşınması büsbütün kendi tercihimdir. Son senelerda Divan Edebiyatı’ndan çok roman ile iştigalim bu yüzdendir. Akademik hayat dar bir çevreyi ilgilendirir; halbuki kültürel alan epey daha geniş kitlelere hitap eder. Akademik birikimim benim çalışmalarımdaki yeri teşkil ediyor. Kültürel çalışmalarım ise o tabandan sıçramalarla toplumu aydınlatma hedeflidir. Bir aydının nazaranvleri içinde sahip olduğu bilgiyi halk ile paylaşmak da vardır ve ben bunu tercih ediyorum. Bu ortada bilimsel ömrümü da özlediğimi söyleyebilirim. Haftada bir gün üniversitemde -biliyorsunuz Kültür Üniversitesi’nde derslerime devam ediyorum- bir anfide olmak şimdilik bu gereksinimimi gidermemi sağlıyor. Her hafta sınıfa girdiğimde hoca olmanın bir nimet olduğuna şükreder, bundan lezzet alırım.
GÜNDE BİR KİTAP BAĞIŞLAMA KELAMIM VAR
– Kitaplarınızın kıymetli kısmını memleketiniz Uşak’taki İskender Pala Vilayet Halk Kütüphanesi’ne bağışlamışsınız. Kitap biriktirmeye ne vakit ve nasıl bir saikle başlamıştınız?
Üniversitede okurken en büyük heyecanım Sahaflar Çarşısı’na gitmekti. Bütçem elverdiği, gücüm yettiği kadarıyla edebiyat ve tarih kitapları, Divan Edebiyatı’nı ilgilendiren başta divanlar olmak üzere bir hayli kitaba sahip olabildim. Akademik ömrüm sebebiyle yıllar içerisinde kütüphanem de bu doğrultuda oluştu. yıllar daha sonra kültürel ömrü bilimsel hayata tercihim ötürüsıyla bu kitapların çabucak ekserisi atıl kalmaya başladı. O senelerda Uşak’ta bir üniversite kuruldu. Ben de Uşaklı olmak hasebiyle orada üç yılı aşkın ders anlattım. Yetiştiğim topraklarda yediğim aşın, içtiğim suyun hakkı diyerek derse gidiyordum. Orada gördüm ki öğrencilerimizin kaynaklara ulaşması hem güç oluyor, birebir vakitte bilimsel imkânsızlıklar önlerini kapatıyordu. Ben de sonunda bir karar verip on binin üzerinde kitabımı Uşak Vilayet Halk Kütüphanesi’ne bağışladım. bu biçimdece Uşak Üniversitesi’nde okuyan edebiyat ve tarih kısmı öğrencilerinin istifadesi mümkün oldu. Uşak’taki kütüphaneye kayd-ı hayat kuralıyla günde bir kitap bağışlama kelamım vardır. Her yıl bir daha kitap biriktirip gönderirim. Uşak’ta bir araştırmacının gereksinim duyacağı kitaplar bulunmasına da dikkat ederim.
– Kütüphanenizden ayrılmak güç olmadı mı?
Vakit zaman konutumda eksikliğini hissettiğim kitaplar olursa İstanbul’da bir kütüphaniçin onlara ulaşabiliyorum. Bu yüzden bilimsel kütüphanemin fazla eksikliğini hissettiğimi söyleyemem. Bilhassa oradaki öğrencilerin kitaba kolay ulaşımlarını duydukça bundan memnunluk bile duyuyorum.
HAYATIMIN EN HOŞ VE VERİMLİ GÜNLERİ
– İstanbul Üniversitesi’ni bitirdiğiniz yıl, Türkoloji Kısmı Seminer Kitaplığı’nda kütüphaneci olarak çalışmaya başlıyorsunuz. Bu 4 yıllık deneyim size daha sonraki akademik ve müelliflik mesleğinizde ne kattı?
İtiraf ederim ki ömrümün en hoş ve verimli günlerini Seminer Kitaplığı’nda geçirdim. Bir kütüphanecinin ne büyük bir zenginlik ortasında yaşadığını hayal edin lütfen. Edebiyat ismine, akademik hayat ismine ne kazandıysam işte o kütüphane memurluğum devrine borçluyum. Zira orada Divan edebiyatıyla ve Osmanlı tarihiyle ilgili geniş bir birikim edindim. Divan edebiyatı alanıyla ilgili çabucak her kitabı orada öğrendim, inceleyebildim, ulaşabildim. çabucak sonrasındaki akademik ömrüm bu birikimi kullanarak, onlardan istifade ile geçti. Denilebilir ki kütüphane memurluğu bana yol haritamı verdi, alan bilgisiyle donattı. Bir araştırmacının kütüphaneye olan muhtaçlığı kaçınılmazdır. Ben o gereksinimi karşılarken bununla birlikte maişetimi de temin ediyordum. Artık geriye dönüp baktığımda o kütüphanede bulunmanın, Rabbimin bana bir lütfu olduğunu düşünüyorum. Keşke her araştırmacı yolun başındayken dört yılını bir kütüphanenin dört duvarı içinde geçirse.