Karar yazarı Ahmet Taşgetiren, tıp fakültesi öğrencisi Enes Kara’nın ailesinin zoruyla kaldığı cemaat yurdundaki baskıyı anlattığı bir görüntü daha sonrası hayatına son vermesine ait olarak, “Enes gitti artık. örneğin onun kaldığı yurdun – konutun kurucuları, yöneticileri, belletmenleri vs… nasıl bir özeleştiri yapmışlardır? Muhakkak ki yara, dini hisler alanında açılmış. Enes’in geride bıraktığı bildiriye o yansıyor. Babanın açıklaması, o yapının islâmî hüviyetine yönelik inancı yansıtıyor. Belirli ki aile de yakalayamamış Enes’in ortasındaki fırtınayı, o yapı da… Artık Enes’le bir arada orada bir şeylerin yanlış gittiği konuşulabiliyor. Ya Enes canına kıymasaydı -keşke kıymasaydı- oralarda her şeyin olağan olduğunu mu düşünecektik?” dedi.
Taşgetiren, “Acının bu biçimdesi, bu bize ders olsun” başlıklı yazısında şu tabirleri kullandı:
“bu biçimde yapılar var memleketimizde. “Dini eğitim veren” okul, kurs, yurt niteliğinde, yatılı – gündüzlü bir epey yapı var. Buralarda eğitim goren yahut barınan çocuklar, genellikle “aile hassasiyeti” ile geliyorlar buraya. Belirli ki aileler bunu bir gereksinim olarak görüyor. Bence de bu bir muhtaçlık.
Lakin tüm bu yapılarda sağlıklı bir dini eğitim verilip verilmediği kadar, insan ilgilerinin ve pedagojik ortamın nasıl oluşturulduğu konusu da değerlidir. Zira bu sorun, din eğitimini ya tamamlamakta ya da bilakis yüklemeler yapmaktadır. Kur’an öğretilirken vurulan bir sopanın ya da kulak çekmenin, hayat uzunluğu unutulmadığını bugün artık hocalık düzeyine gelmiş olanlar anlatırlar. Bir yurtta sabah namazına kaldırma süreci, tahminen de o yurdun pedagojik kimliğini ortaya koyar.
Torunlarımız var, onların din kültürü ve ahlak bilgisi dersine gösterdikleri ilgiden öğretmenlerinin pedagojik formasyonuna ait izlenimler edinebiliyorsunuz. Belirli ki çocuk o yaşlarda öğretmenin haline nazaran ya sevecek o dersin tüm temaslarını, ya da soğuyacak…
Yaşanan hayli travmatik olaylardan bir ders çıkarmak gerekiyor. Evet ülkede inanç özgürlüğü ismine bir çok ilerleme oldu. Lakin bu iklimi, her insanın kendi keyfine nazaran din transferi yaptığı bir başıboşluğa dönüştürmemek gerekiyor. Bedeli çocuklarımız ödüyor, onların yüreklerini sarsıyor büyüklerin yanlışları. Ve ülkenin yarınına bilhassa manevi bağlantılar noktasında fazlaca problemli bir gençlik dünyası bırakılıyor.”
TIKLAYIN – Tıp öğrencisi Enes Kara, cemaat yurdundaki baskıları anlatıp hayatına son verdi
Taşgetiren, “Acının bu biçimdesi, bu bize ders olsun” başlıklı yazısında şu tabirleri kullandı:
“bu biçimde yapılar var memleketimizde. “Dini eğitim veren” okul, kurs, yurt niteliğinde, yatılı – gündüzlü bir epey yapı var. Buralarda eğitim goren yahut barınan çocuklar, genellikle “aile hassasiyeti” ile geliyorlar buraya. Belirli ki aileler bunu bir gereksinim olarak görüyor. Bence de bu bir muhtaçlık.
Lakin tüm bu yapılarda sağlıklı bir dini eğitim verilip verilmediği kadar, insan ilgilerinin ve pedagojik ortamın nasıl oluşturulduğu konusu da değerlidir. Zira bu sorun, din eğitimini ya tamamlamakta ya da bilakis yüklemeler yapmaktadır. Kur’an öğretilirken vurulan bir sopanın ya da kulak çekmenin, hayat uzunluğu unutulmadığını bugün artık hocalık düzeyine gelmiş olanlar anlatırlar. Bir yurtta sabah namazına kaldırma süreci, tahminen de o yurdun pedagojik kimliğini ortaya koyar.
Torunlarımız var, onların din kültürü ve ahlak bilgisi dersine gösterdikleri ilgiden öğretmenlerinin pedagojik formasyonuna ait izlenimler edinebiliyorsunuz. Belirli ki çocuk o yaşlarda öğretmenin haline nazaran ya sevecek o dersin tüm temaslarını, ya da soğuyacak…
Yaşanan hayli travmatik olaylardan bir ders çıkarmak gerekiyor. Evet ülkede inanç özgürlüğü ismine bir çok ilerleme oldu. Lakin bu iklimi, her insanın kendi keyfine nazaran din transferi yaptığı bir başıboşluğa dönüştürmemek gerekiyor. Bedeli çocuklarımız ödüyor, onların yüreklerini sarsıyor büyüklerin yanlışları. Ve ülkenin yarınına bilhassa manevi bağlantılar noktasında fazlaca problemli bir gençlik dünyası bırakılıyor.”
TIKLAYIN – Tıp öğrencisi Enes Kara, cemaat yurdundaki baskıları anlatıp hayatına son verdi