AirdropAvcisi
New member
Usta kalem Knut Hamsun’un başyapıtı olan Açlık romanı, müellif olma hevesiyle yanıp tutuşan Andreas Tangen’nin etkileyici öyküsünü bahis alıyor.
Açlık hissini etkileyici bir üslupla anlatan Hamsun, romanın kahramanı da şahsen kendisidir. Ünü epey az muharrire nasip olmuştur.
Muharririn otobiyografini oluşturan eser 19. yüzyılın kıymetli yapıtlarındandır. 1890 yılında yayımlanan roman Hamsun’a 1920’de Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandırdı. Öte yandan Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın 100 Temel Yapıt’ı içinde da bulunur.
BİR GENCİN MUHARRİR OLMA HAYALİ
Âlâ bir muharrir olmak için çırpınan Andreas, bunun için doğup büyüdüğü kentten çıkıp yayıncıların fazlaca olduğu öteki bir kente gitmeye karar verir.
Burada verdiği konferanslarla az da olsa kazandığı parayla geçimini sürdürmeye çalışır. Parası bittiğinde açlık hissiyle baş başa kalır.
Gazetelere yazı ve makaleler yazarak bu problemli süreçten kısa periyodik de olsa kurtulmaya çalışarak karnını doyurur. Sistemli bir geliri olmayan genç müellif, hayat ve açlığa karşı verdiği savaşta yediği her darbede biraz daha yaralanır.
olağan olarak sergilediği onurlu davranış onu yükseltecektir de… Kira parasını bile ödemekte zorlanan Andreas, gazeteye yazdığı yazıları birçok vakit ya bir bahçede ya bir parkta muharrir.
SEFİL BİR HAYAT VE KESİLEN YAZILAR
Son derece makûs koşullarda hayatını sürdürmeye çalışan idealist muharrir, açlık dediğimiz o amansız hisle pençeleşmektedir. Lisanı ağır olduğu nedeni öne sürülerek yazıları patronaja uğrar ve yayın pürüzüyle karşılaşır.
Buradan kazandığı üç beş kuruşla günü kurtaran Andreas artık epeyce daha çaresizdir. Üzerindeki giysileri kıymetinden az bir fiyata rehincilere satarak açlığını bastırır.
Kitabın ortalarında rehinciyle içinde geçen bir diyalog muharririn müşkül durumun fotoğrafıdır.
Yırtık pırtık elbiseleriyle bir dilenciden farkı yoktur.
Sayfa: 160
“BASAMAYIZ…”
Müellif, elindeki yapıtını bastırmak için biroldukça yayıncıyla görüşmüş lakin hepsinden ret karşılığı almıştır. Yazdığı satırlara bağladığı umutları, her “Basamayız” yanıtından daha sonra uygunca tükenir. En son Politiken Gazetesi’yle görüşmeye sarfiyat.
Kolunun altındaki kâğıt tomarlarını gazetenin yazı işleri sorumlusuna uzatır. Karşısında pek çaresiz olan bu gence acıyan gazete sorumlusu Edvard Brandes, müellifle olan müsabakasını şu biçimde anlatacaktır:
“ONDAN DAHA DÜŞKÜN ÖTEKİ İNSAN YOK”
“Ondan daha düşkün bir öbür insan pek az görmüşümdür! Düşkünlüğü elbisesinin yırtık olmasından değildi yalnız. Ya o yüzü! Müsveddeyi geri veriyordum kendisine, hayli uzundu. Lakin aniden kelebek gözlüğü gerisinde gözlerini, gözlerindeki ifadeyi gördüm. Geri çeviremezdim, hiç bir şey diyemedim!”
Edvard, kitabın hayli tutmayacağını söylese de, bu öngörüsünden yanılacağını varsayım edemezdi herbiçimde.
Zira roman basıldığında kısa müddette en çok okunan kitapların önüne geçer. sonrasındasında hudutlarını da aşarak dünya edebiyatında yerini alarak isminden sıkça kelam ettirecektir.
Ergül Tosun
Kitap sayfası için irtibat:
[email protected]
Açlık hissini etkileyici bir üslupla anlatan Hamsun, romanın kahramanı da şahsen kendisidir. Ünü epey az muharrire nasip olmuştur.
Muharririn otobiyografini oluşturan eser 19. yüzyılın kıymetli yapıtlarındandır. 1890 yılında yayımlanan roman Hamsun’a 1920’de Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandırdı. Öte yandan Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın 100 Temel Yapıt’ı içinde da bulunur.
BİR GENCİN MUHARRİR OLMA HAYALİ
Âlâ bir muharrir olmak için çırpınan Andreas, bunun için doğup büyüdüğü kentten çıkıp yayıncıların fazlaca olduğu öteki bir kente gitmeye karar verir.
Burada verdiği konferanslarla az da olsa kazandığı parayla geçimini sürdürmeye çalışır. Parası bittiğinde açlık hissiyle baş başa kalır.
Gazetelere yazı ve makaleler yazarak bu problemli süreçten kısa periyodik de olsa kurtulmaya çalışarak karnını doyurur. Sistemli bir geliri olmayan genç müellif, hayat ve açlığa karşı verdiği savaşta yediği her darbede biraz daha yaralanır.
olağan olarak sergilediği onurlu davranış onu yükseltecektir de… Kira parasını bile ödemekte zorlanan Andreas, gazeteye yazdığı yazıları birçok vakit ya bir bahçede ya bir parkta muharrir.
SEFİL BİR HAYAT VE KESİLEN YAZILAR
Son derece makûs koşullarda hayatını sürdürmeye çalışan idealist muharrir, açlık dediğimiz o amansız hisle pençeleşmektedir. Lisanı ağır olduğu nedeni öne sürülerek yazıları patronaja uğrar ve yayın pürüzüyle karşılaşır.
Buradan kazandığı üç beş kuruşla günü kurtaran Andreas artık epeyce daha çaresizdir. Üzerindeki giysileri kıymetinden az bir fiyata rehincilere satarak açlığını bastırır.
Kitabın ortalarında rehinciyle içinde geçen bir diyalog muharririn müşkül durumun fotoğrafıdır.
Yırtık pırtık elbiseleriyle bir dilenciden farkı yoktur.
Sayfa: 160
“BASAMAYIZ…”
Müellif, elindeki yapıtını bastırmak için biroldukça yayıncıyla görüşmüş lakin hepsinden ret karşılığı almıştır. Yazdığı satırlara bağladığı umutları, her “Basamayız” yanıtından daha sonra uygunca tükenir. En son Politiken Gazetesi’yle görüşmeye sarfiyat.
Kolunun altındaki kâğıt tomarlarını gazetenin yazı işleri sorumlusuna uzatır. Karşısında pek çaresiz olan bu gence acıyan gazete sorumlusu Edvard Brandes, müellifle olan müsabakasını şu biçimde anlatacaktır:
“ONDAN DAHA DÜŞKÜN ÖTEKİ İNSAN YOK”
“Ondan daha düşkün bir öbür insan pek az görmüşümdür! Düşkünlüğü elbisesinin yırtık olmasından değildi yalnız. Ya o yüzü! Müsveddeyi geri veriyordum kendisine, hayli uzundu. Lakin aniden kelebek gözlüğü gerisinde gözlerini, gözlerindeki ifadeyi gördüm. Geri çeviremezdim, hiç bir şey diyemedim!”
Edvard, kitabın hayli tutmayacağını söylese de, bu öngörüsünden yanılacağını varsayım edemezdi herbiçimde.
Zira roman basıldığında kısa müddette en çok okunan kitapların önüne geçer. sonrasındasında hudutlarını da aşarak dünya edebiyatında yerini alarak isminden sıkça kelam ettirecektir.
Ergül Tosun
Kitap sayfası için irtibat:
[email protected]