JoKeR
Active member
Her geçen gün gelişmeye devam eden kültür ve sanat alanında idare anlayışları üzerine konuşmanın vakti geldi. Bugün şahane bir stant hazırlamak için düzgün bir sanatkarın olması yetmiyor, uygun bir küratöre de muhtaçlık var. İşte burada idare kavramı devreye giriyor. Ketebe Yayınları’ndan çıkan ‘Kültür. Sanat. Yönetim’ kitabı, çağdaş teoriler ve uygulamalar hakkında rehber niteliğinde bir çalışma ortaya koydu.
Alanında referans niteliği taşıyan yapıtta, “Gökçe Dervişoğlu Okandan, Ebru Yetişkin, Rıdvan Gölcük, Murat Balkara, Yetenekli Namur, Aylin Seçkin, Ayşe H. Köksal, Ceren Güneröz, Mustafa Kaya, Eda Göknar, Bige Örer, Bengü Gün, Melike Bayık, Suzan His Bedir Erişti, Hatice Utkan Özden, S. Nazlı Ustaoğlu Koyun, Burak Erhan Güngörmüş, Rumeysa Kiger, Uraz Kaspar, Şevket Cem Onat” kısım müellifi olarak yer alıyor.
Sanat idaresi konusunda duayen olan Marcus Graf ve Ali Güney editörlüğünde çıkan kitap, kültürel diplomasiden kültür iktisadına, müze idaresinden kültür ve sanat alanında toplumsal medyayı kullanmaya kadar varlıklı bir içeriğe sahip. Alanında çalışmalar yapan uzmanları bir ortaya getirerek hazırlanan kitaptan, kültür ve sanatı direktörün de başka bir sanat olduğunu anlayabiliriz.
Ali Güney
KÜRATÖRLER DE DİJİTALDE
Sanat ve kültür idaresi alanında uzun yıllardır ulusal ve memleketler arası projeleri yürüten, Marcus Graf, sanat kurumları için çalışan yahut bu alanda akademik araştırmalar yürüten uzmanların referans niteliğinde bir yapıta gereksiniminden yola çıkarak bu biçimde bir çalışma yaptıklarını söylüyor. Graf, “Günümüzde kültür sanayisinin varlığı, bu sistemin giderek profesyonelleşerek sanat ve sanatkarlar üstündeki tesirini artırdığı yaklaşık 300 yıllık bir gelişmenin kararı. Şu anda dünya çapında ve burada Türkiye’de kreatif sanayilerde ve kültürel kurumlarda on binlerce insan çalışıyor. Bu bağlamda, sanat ve kültür idaresinin sayısız teorik problemlerinin tartışılmaya ve uygulamada çeşitli alanları tanıtmaya muhtaçlık var” diye özetliyor.
Marcus Graf
Günümüzde küratörün değişen manasıyla ilgili de çalışmaları olan Graf, “Harika bir stant, heyecan verici bir kıssayı büyüleyici bir biçimde anlatan kusursuz bir anlatı üzeredir. Bunu başarmak için küratörler sergiyi somut, mimari, kurumsal, sanatsal, sosyo-politik mikro ve makro etraflarıyla ilişkilendirir. Küratöryel uygulama her vakit, vakte ve yere hastır. Pandemi niçiniyle küratöryel uygulama bağlamında temel değişiklikler de gerçekleşti. Küratörler artık her zamankinden daha fazla dijital araçla çalışıyor” diyor.
BİLİM MERKEZLERİNDE DE SANAT
Kitapta Bilim merkezleriyle ilgili çalışmada imzası bulunan kitabın editörlerinden Ali Güney, farklı disiplinlerin kesişmesini sağlayan bu merkezlerin ülkemizde çabucak hemen bir kurumsallaşma sürecinde olduğunu söyleyerek şunları ekliyor: “Kreatif sanayiler, ülkelerde yaratıcı iktisadın gelişmesi için fazlaca kıymetli. Bir çocuğun bilimi sevmesi epeyce manalı. Lakin bilim merkezlerinde bunun ötesinde toplumda bilim kültürü oluşturmak için sanatın imkânlarından yaralanmak elzem. Toplumda kültürel ve toplumsal teşebbüslerin yaygınlaşması ve yenilikçi bir kültür inşa etmek için toplumsal inovasyon stratejilerine büyük iş düşüyor. Toplumsal inovasyonun, bedeller üzerine inşa edilen imkânları, sanat alanının sonlarına dair bakışımızı değiştirebilir.”
Alanında referans niteliği taşıyan yapıtta, “Gökçe Dervişoğlu Okandan, Ebru Yetişkin, Rıdvan Gölcük, Murat Balkara, Yetenekli Namur, Aylin Seçkin, Ayşe H. Köksal, Ceren Güneröz, Mustafa Kaya, Eda Göknar, Bige Örer, Bengü Gün, Melike Bayık, Suzan His Bedir Erişti, Hatice Utkan Özden, S. Nazlı Ustaoğlu Koyun, Burak Erhan Güngörmüş, Rumeysa Kiger, Uraz Kaspar, Şevket Cem Onat” kısım müellifi olarak yer alıyor.
Sanat idaresi konusunda duayen olan Marcus Graf ve Ali Güney editörlüğünde çıkan kitap, kültürel diplomasiden kültür iktisadına, müze idaresinden kültür ve sanat alanında toplumsal medyayı kullanmaya kadar varlıklı bir içeriğe sahip. Alanında çalışmalar yapan uzmanları bir ortaya getirerek hazırlanan kitaptan, kültür ve sanatı direktörün de başka bir sanat olduğunu anlayabiliriz.
Ali Güney
KÜRATÖRLER DE DİJİTALDE
Sanat ve kültür idaresi alanında uzun yıllardır ulusal ve memleketler arası projeleri yürüten, Marcus Graf, sanat kurumları için çalışan yahut bu alanda akademik araştırmalar yürüten uzmanların referans niteliğinde bir yapıta gereksiniminden yola çıkarak bu biçimde bir çalışma yaptıklarını söylüyor. Graf, “Günümüzde kültür sanayisinin varlığı, bu sistemin giderek profesyonelleşerek sanat ve sanatkarlar üstündeki tesirini artırdığı yaklaşık 300 yıllık bir gelişmenin kararı. Şu anda dünya çapında ve burada Türkiye’de kreatif sanayilerde ve kültürel kurumlarda on binlerce insan çalışıyor. Bu bağlamda, sanat ve kültür idaresinin sayısız teorik problemlerinin tartışılmaya ve uygulamada çeşitli alanları tanıtmaya muhtaçlık var” diye özetliyor.
Marcus Graf
Günümüzde küratörün değişen manasıyla ilgili de çalışmaları olan Graf, “Harika bir stant, heyecan verici bir kıssayı büyüleyici bir biçimde anlatan kusursuz bir anlatı üzeredir. Bunu başarmak için küratörler sergiyi somut, mimari, kurumsal, sanatsal, sosyo-politik mikro ve makro etraflarıyla ilişkilendirir. Küratöryel uygulama her vakit, vakte ve yere hastır. Pandemi niçiniyle küratöryel uygulama bağlamında temel değişiklikler de gerçekleşti. Küratörler artık her zamankinden daha fazla dijital araçla çalışıyor” diyor.
BİLİM MERKEZLERİNDE DE SANAT
Kitapta Bilim merkezleriyle ilgili çalışmada imzası bulunan kitabın editörlerinden Ali Güney, farklı disiplinlerin kesişmesini sağlayan bu merkezlerin ülkemizde çabucak hemen bir kurumsallaşma sürecinde olduğunu söyleyerek şunları ekliyor: “Kreatif sanayiler, ülkelerde yaratıcı iktisadın gelişmesi için fazlaca kıymetli. Bir çocuğun bilimi sevmesi epeyce manalı. Lakin bilim merkezlerinde bunun ötesinde toplumda bilim kültürü oluşturmak için sanatın imkânlarından yaralanmak elzem. Toplumda kültürel ve toplumsal teşebbüslerin yaygınlaşması ve yenilikçi bir kültür inşa etmek için toplumsal inovasyon stratejilerine büyük iş düşüyor. Toplumsal inovasyonun, bedeller üzerine inşa edilen imkânları, sanat alanının sonlarına dair bakışımızı değiştirebilir.”