Eğitmen
Member
Metnin analizi için önerilen Tomasi di Lampedusa'nın çalışması beklendiği gibi “Gattopardo”. Bu, Tancredi'nin kız arkadaşı Angelica'nın Salina prensiplerinin ailesine konuşulduğu pasaj.
Lampedusa'dan Giuseppe Tomasi, GotopardoÖnsöz tarafından Giorgio Bassani, Feltrinelli, Milan, 1992, s. 166-168
«Angelica'nın Salina ailesine ilk ziyareti, bir kız arkadaş olarak, kusursuz bir yönle düzenlenmişti ve yavaş ve soyut iletişim,” görgü kuralları “tarafından kelime için kelimeler önerilmiş gibi göründüğü için mükemmeldi. Bir haftanın sonunda, kalış aniden sona erdi: Mevcut olanların hiçbiri Angelica'nın ayrılmasının uygulanıp kararlaştırılmadığını söyleyemedi: yerli mekanizmanın hangi üstün ustalığının hepsi hayran kaldı. İkinci ziyaret, şu anda başarmak üzere olan, çok farklı olmaya mahkum oldu: Tancredi'nin varlığı, Angelica ile yakınlığı, ilk ziyarete başkanlık eden prensip için karşılıklı kayıtsızlıkları, tozla kaplı yumuşak üçlü, yastıklı koltuklar, faded halı, her şey daha az, insanın, insanın, insanın, insanın daha az olduğu. Angelica gelmişti ve güzelliği, lütfu, zekası, serveti, herkesi burjuva kökenini unuttu. Her zaman kadın güzelliği için bir zayıflığı olan Don Fabrizio, o kızın cazibesi hakkında zaten hissedildi ve zaten bir kız olarak ona bağlı kalmıştı. Angelica mükemmel bir şekilde rahat hissetti ve Tancredi'ye olan sevgisi tüm aile üyelerine karşı belirli bir nezakete yansıtıldı. Angelica'yı belirli bir soğuklukla karşılayan prenses, tatlılığı ve canlılığı nedeniyle kendini fethetmesine izin vermişti. Sadece en büyük kızı Concetta, ona belirli bir güvensizlik ile bakmaya devam etti, ama aynı zamanda yavaş yavaş yeni gelişin cazibesi tarafından kazanılmasına izin verdi. Böylece kalkış anına yaklaşıyordu ve herkes bu ziyaretin Salina ailesi için yeni bir dönemin başlangıcını işaret ettiğini hissetti. “Onlar dönemi yapan gerçekler,” diye düşündü Don Fabrizio ve biraz daha yaşlı, biraz daha yorgun, ama aynı zamanda biraz daha sakin hissetti. “Tion”: Angelica ona şunu söyledi ve bu kelimede kızın kendisi için hissettiği tüm sevgi, tüm minnettarlık vardı. Angelica'nın babası Don Calogero memnun kaldı: kızı bir prenses olarak karşılanmıştı ve kendisi saygı ve düşünce ile muamele görmüştü. Sadece Don Calogero'nun karısı, utangaç ve ayrılmış bir kadın, kenarda biraz kalmıştı, ama kimse fark etmedi. Don Calogero, her zaman duruma görünmekten endişe duydu ve bu nedenle, birisi ona karısını sorduğunda, ayrıntılara girmeden belirsiz ve güven verici ifadelerle cevap verdi. Gerçekte, fakir kadın onu neredeyse her zaman evde yaşamaya zorlayan kronik bir hastalıktan muzdaripti, ancak Don Calogero şefkat veya utanç uyandırmamak için bunun hakkında konuşmamayı tercih etti. “
Lampedusa'dan Giuseppe Tomasi, GotopardoÖnsöz tarafından Giorgio Bassani, Feltrinelli, Milan, 1992, s. 166-168
«Angelica'nın Salina ailesine ilk ziyareti, bir kız arkadaş olarak, kusursuz bir yönle düzenlenmişti ve yavaş ve soyut iletişim,” görgü kuralları “tarafından kelime için kelimeler önerilmiş gibi göründüğü için mükemmeldi. Bir haftanın sonunda, kalış aniden sona erdi: Mevcut olanların hiçbiri Angelica'nın ayrılmasının uygulanıp kararlaştırılmadığını söyleyemedi: yerli mekanizmanın hangi üstün ustalığının hepsi hayran kaldı. İkinci ziyaret, şu anda başarmak üzere olan, çok farklı olmaya mahkum oldu: Tancredi'nin varlığı, Angelica ile yakınlığı, ilk ziyarete başkanlık eden prensip için karşılıklı kayıtsızlıkları, tozla kaplı yumuşak üçlü, yastıklı koltuklar, faded halı, her şey daha az, insanın, insanın, insanın, insanın daha az olduğu. Angelica gelmişti ve güzelliği, lütfu, zekası, serveti, herkesi burjuva kökenini unuttu. Her zaman kadın güzelliği için bir zayıflığı olan Don Fabrizio, o kızın cazibesi hakkında zaten hissedildi ve zaten bir kız olarak ona bağlı kalmıştı. Angelica mükemmel bir şekilde rahat hissetti ve Tancredi'ye olan sevgisi tüm aile üyelerine karşı belirli bir nezakete yansıtıldı. Angelica'yı belirli bir soğuklukla karşılayan prenses, tatlılığı ve canlılığı nedeniyle kendini fethetmesine izin vermişti. Sadece en büyük kızı Concetta, ona belirli bir güvensizlik ile bakmaya devam etti, ama aynı zamanda yavaş yavaş yeni gelişin cazibesi tarafından kazanılmasına izin verdi. Böylece kalkış anına yaklaşıyordu ve herkes bu ziyaretin Salina ailesi için yeni bir dönemin başlangıcını işaret ettiğini hissetti. “Onlar dönemi yapan gerçekler,” diye düşündü Don Fabrizio ve biraz daha yaşlı, biraz daha yorgun, ama aynı zamanda biraz daha sakin hissetti. “Tion”: Angelica ona şunu söyledi ve bu kelimede kızın kendisi için hissettiği tüm sevgi, tüm minnettarlık vardı. Angelica'nın babası Don Calogero memnun kaldı: kızı bir prenses olarak karşılanmıştı ve kendisi saygı ve düşünce ile muamele görmüştü. Sadece Don Calogero'nun karısı, utangaç ve ayrılmış bir kadın, kenarda biraz kalmıştı, ama kimse fark etmedi. Don Calogero, her zaman duruma görünmekten endişe duydu ve bu nedenle, birisi ona karısını sorduğunda, ayrıntılara girmeden belirsiz ve güven verici ifadelerle cevap verdi. Gerçekte, fakir kadın onu neredeyse her zaman evde yaşamaya zorlayan kronik bir hastalıktan muzdaripti, ancak Don Calogero şefkat veya utanç uyandırmamak için bunun hakkında konuşmamayı tercih etti. “