Hawaii’nin Lahaina kasabasındaki yıkıcı orman yangınından binlerce kişi kaçmaya çalışırken, Laurie Allen kaçmaya çalışırken yanan bir ağaç dalı arabasının önüne caddeye çarptı. Yangın yaklaştıkça tek umudunun dışarı çıkıp cehennemin içinden kaçmak olduğunu anladı.
Bir eli onun önemli belgelerini tutuyordu; diğeri ev sahibinin elini tuttu. Alevlerin içinden koştular; kağıtlar yanıyordu, kavurucu sıcakta tutuşları zayıflıyordu. Bayan Allen sonunda dışarı çıktı ve yangını söndürmek için onu saran bir itfaiyeciyle karşılaştı.
O gece, Lahaina yangını tüm şiddetiyle devam ederken, Bayan Allen, hayatını kurtarmak için çaresizce iki ada ötedeki Honolulu’daki bir yanık merkezine götürüldü. Ancak bir dizi ameliyattan ve dikkatli deri naklinden, haftalarca süren teşviklerden, dualardan ve saf umuttan sonra, bu kadar kötü yanmış bir vücutta meydana gelen sayısız enfeksiyonun artık uzak tutulması mümkün değildi.
Cuma gününde, 8 Ağustos’taki yangından yedi hafta sonra Bayan Allen, geçtiğimiz yüzyılın ABD’deki en ölümcül yangını olan felakette ölen 98. kişi oldu.
Kocası Perry Allen, Cumartesi günü onun ölüm haberini paylaşan bir kısa mesajda, “Onu ne kadar özleyeceğimi anlatacak kelime yok” dedi.
Perry Allen ve eşi Laurie.Kredi…Allen ailesi
Yangının olduğu öğleden sonra Bay Allen, yangın bölgesinin kuzeyindeki bir tatil yerinde çalışıyordu. Bayan Allen kaçmaya hazırlanırken o da karısıyla telefonda konuşup bir plan yapabildi. Ama saatlerce ona ne olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu. Cep telefonu hizmeti kesildi ve Bayan Allen planlanan buluşma noktasına gelmedi. Yangın hâlâ devam ederken, polis şehre giden yolları kordon altına aldı ve arama yapmak üzere kimsenin girmesini yasakladı.
Sonra telefonuna bir sesli mesaj geldi: Wailuku’daki hastanedeki doktorların ciddi yanıkları olan bir kadın vardı ama onun kim olduğunu bilmiyordu. Honolulu’daki bir yanık ünitesine götürülen kadın yalnızca Bay Allen’ın adını ve telefon numarasını mırıldanabildi.
Tırnaklarının ve ayak tırnaklarının mora boyandığını söylediler. Bay Allen onun karısı olduğunu biliyordu.
Ertesi gün Honolulu’ya ulaşmayı başardığında Bay Allen, karısının boğazına bir tüp takıldığını ancak alfabe tahtası kullanarak iletişim kurabildiğini ve kelimeleri hecelemek için harfleri işaret edebildiğini söyledi. Gelir gelmez ev sahibesi Conchita ve oğlu Danilo’nun isimlerini hecelediğini söyledi.
“Ne biliyorsun?” Bay Allen ona sordu. Gözlerinden yaşların aktığını gördü. 75 yaşındaki Conchita Sagudang ve 55 yaşındaki Danilo Sagudang, daha sonra yangında teyit edilen ölümler arasında sayıldı.
Yangın, felaketin yaşandığı öğleden sonra hızla yayılmış, kıyıdan bir milden fazla uzakta kuru otlarda başlamış ve kuvvetli rüzgarlar tarafından yokuştan aşağı itilmişti.
Bazı insanlar tam zamanında kaçmayı başardı; diğerleri ise kırık elektrik hatları nedeniyle mahsur kaldı. Birçoğu saatlerce denize sığındı. Hayatta kalanlar, üzerlerine aniden alevler patlayana kadar tehdidin boyutu hakkında çok az uyarı aldıklarını bildirdi.
Daha ilk birkaç günde onlarca kişinin öldüğü açıktı. Memurlar, kayıp olduğu bildirilen kişilerin listesini işlemeye devam ediyor.
Ateş çoğu zaman vücut üzerindeki etkisini yavaş yavaş gösterir. Derin yanıklar altta yatan sinir uçlarını tahrip edebilir ve vücut şoka girerek erken aşamalarda ağrı düzeylerini sınırlayabilir. Bayan Allen, Honolulu’daki Straub Tıp Merkezi’ndeki ilk günlerinde kendi başına nefes alabildi ve kocasıyla konuşmak için alfabe tablosunu bir kenara koydu.
Yangından üzücü kaçışı anlattı. Sagudang’lar toplanıp ona katılıncaya kadar kendi tahliyesini ertelediğini söyledi. İşleri bittiğinde, düşen ağaç dalı onları arabalarını bırakıp kendi arabasına binmeye zorlayana kadar iki arabayı yolda takip etti. Ama o da ileriye giden bir yol bulamadı.
Kaçmaya karar verdiler. O yaptı. Sagudanglar bunu yapmadı.
Bay Allen’ın değerli sanat koleksiyonunun kurtarılamaması nedeniyle duyduğu üzüntüyü dile getirdi. Onlardan sonra mücadeleye devam etmelerini ve pes etmemelerini istedi. Bay Allen, olasılıkların kendisine karşı olduğunu biliyor gibi göründüğünü söyledi. Eğer başaramazsa iyi bir hayat yaşamaya devam etmesi gerektiğini söyledi.
“Bu tamamen vahim durumda bile ikimiz de kendimizi gerçekten kutsanmış hissettik” dedi.
Çift yirmi yıldır birlikteydi ancak yalnızca birkaç yıl önce evlendiler. Bay Allen, güzelliği, güneş ışığı ve eski Hawaii’nin bir kalıntısı olan tarihi şehir merkezi nedeniyle Lahaina’ya çekildiklerini söyledi. Gün batımını limandan izlemek için neredeyse her gece bisiklete binerlerdi.
Bayan Allen suyu, şnorkelli yüzmeyi ve fırsat buldukça kanoya binmeyi severdi. Bay Allen, haftada üç gün kiliseye gittiğini ve bazen evsizlerle ilişkiler kurmak ve bazılarının kalıcı konut bulmasına yardımcı olmak için yol kenarında durduğunu söyledi.
Bay Allen, “Bu onun yapacağı türden bir şey” dedi.
Hastanede doktorlar çifti, iyileşmenin uzun bir yol olacağı ve hiçbir garantinin olmadığı konusunda uyardı: Derilerinin yüzde 73’ünde üçüncü derece yanıklar vardı.
Bu kadar geniş yanıklar çoğu zaman hayatta kalmayı başaramıyor ancak sağlık personeli Bay Allen’a hâlâ umut taşıdıklarını söyledi. Yeni tekniklerin ve deri yerine geçen malzemelerin geliştirilmesiyle birlikte, yanık tedavisi onlarca yılda gelişti ve en zor durumdaki insanlara hayatta kalma şansı verdi. Ve Bayan Allen kendi başına nefes alabildiği için dayanıklılığını zaten göstermişti.
Cerrah onlara “Burada savaşma şansımız var” dedi.
Tıp merkezi personeli, birimin tarihinde yangın sonrası en çok hasta olan Lahaina’dan dokuz yanık hastasıyla ilgilendi. Bayan Allen’ın sürekli ilgiye ihtiyacı vardı.
Birkaç gün içinde ağrı geri geldi. Doktorlar yavaş yavaş yaralarına sağlıklı deri aşılamaya başladıkça, kadın günün her saatinde sedasyon altında tutuldu. Bazen doktorlar onu tekrar uyutmadan önce başını sallayacak ya da gözlerini kırpıştıracak kadar uyanıyordu. Kocasıyla konuşmaları büyük ölçüde sona erdi, ancak günlerce alnını okşadı ve saçını – dokunabildiği iki küçük alanı – fırçaladı.
Hemşireler enfeksiyonu önlemek için yaraları temizlemek ve pansuman yapmak için saatler harcadı. Ölü deriyi çıkarmak ve greftleri değiştirmek için bir dizi ameliyat yapıldı. Vücudunda nakil için uygun olan tek deri midesindeydi, bu nedenle doktorlar donör derisi üzerinde çalışmayı ve deneysel koruyucu bariyerleri denedi. Cerrahlar Bay Allen’a, normalde her iki haftada bir prosedürleri gerçekleştirmek için bekleyeceklerini, ancak bunları her hafta yapmaya çalışmak zorunda kaldıklarını söylediler.
Başından beri bir mücadeleydi. Bay Allen, enfeksiyonların vücuduna yayılmaya başladığını ve bazı deri nakillerinin tutunamadığını söyledi. Planlanan operasyon iptal edildi. Hayati organlarından bazıları iflas etmeye başladı.
“Öğrendiklerinde oyun değişti” dedi. “Güçsüzleşiyordu.”
Bay Allen, veda etmek için karısının aile üyelerinden bazılarını aradı.
Bir eli onun önemli belgelerini tutuyordu; diğeri ev sahibinin elini tuttu. Alevlerin içinden koştular; kağıtlar yanıyordu, kavurucu sıcakta tutuşları zayıflıyordu. Bayan Allen sonunda dışarı çıktı ve yangını söndürmek için onu saran bir itfaiyeciyle karşılaştı.
O gece, Lahaina yangını tüm şiddetiyle devam ederken, Bayan Allen, hayatını kurtarmak için çaresizce iki ada ötedeki Honolulu’daki bir yanık merkezine götürüldü. Ancak bir dizi ameliyattan ve dikkatli deri naklinden, haftalarca süren teşviklerden, dualardan ve saf umuttan sonra, bu kadar kötü yanmış bir vücutta meydana gelen sayısız enfeksiyonun artık uzak tutulması mümkün değildi.
Cuma gününde, 8 Ağustos’taki yangından yedi hafta sonra Bayan Allen, geçtiğimiz yüzyılın ABD’deki en ölümcül yangını olan felakette ölen 98. kişi oldu.
Kocası Perry Allen, Cumartesi günü onun ölüm haberini paylaşan bir kısa mesajda, “Onu ne kadar özleyeceğimi anlatacak kelime yok” dedi.
Perry Allen ve eşi Laurie.Kredi…Allen ailesi
Yangının olduğu öğleden sonra Bay Allen, yangın bölgesinin kuzeyindeki bir tatil yerinde çalışıyordu. Bayan Allen kaçmaya hazırlanırken o da karısıyla telefonda konuşup bir plan yapabildi. Ama saatlerce ona ne olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu. Cep telefonu hizmeti kesildi ve Bayan Allen planlanan buluşma noktasına gelmedi. Yangın hâlâ devam ederken, polis şehre giden yolları kordon altına aldı ve arama yapmak üzere kimsenin girmesini yasakladı.
Sonra telefonuna bir sesli mesaj geldi: Wailuku’daki hastanedeki doktorların ciddi yanıkları olan bir kadın vardı ama onun kim olduğunu bilmiyordu. Honolulu’daki bir yanık ünitesine götürülen kadın yalnızca Bay Allen’ın adını ve telefon numarasını mırıldanabildi.
Tırnaklarının ve ayak tırnaklarının mora boyandığını söylediler. Bay Allen onun karısı olduğunu biliyordu.
Ertesi gün Honolulu’ya ulaşmayı başardığında Bay Allen, karısının boğazına bir tüp takıldığını ancak alfabe tahtası kullanarak iletişim kurabildiğini ve kelimeleri hecelemek için harfleri işaret edebildiğini söyledi. Gelir gelmez ev sahibesi Conchita ve oğlu Danilo’nun isimlerini hecelediğini söyledi.
“Ne biliyorsun?” Bay Allen ona sordu. Gözlerinden yaşların aktığını gördü. 75 yaşındaki Conchita Sagudang ve 55 yaşındaki Danilo Sagudang, daha sonra yangında teyit edilen ölümler arasında sayıldı.
Yangın, felaketin yaşandığı öğleden sonra hızla yayılmış, kıyıdan bir milden fazla uzakta kuru otlarda başlamış ve kuvvetli rüzgarlar tarafından yokuştan aşağı itilmişti.
Bazı insanlar tam zamanında kaçmayı başardı; diğerleri ise kırık elektrik hatları nedeniyle mahsur kaldı. Birçoğu saatlerce denize sığındı. Hayatta kalanlar, üzerlerine aniden alevler patlayana kadar tehdidin boyutu hakkında çok az uyarı aldıklarını bildirdi.
Daha ilk birkaç günde onlarca kişinin öldüğü açıktı. Memurlar, kayıp olduğu bildirilen kişilerin listesini işlemeye devam ediyor.
Ateş çoğu zaman vücut üzerindeki etkisini yavaş yavaş gösterir. Derin yanıklar altta yatan sinir uçlarını tahrip edebilir ve vücut şoka girerek erken aşamalarda ağrı düzeylerini sınırlayabilir. Bayan Allen, Honolulu’daki Straub Tıp Merkezi’ndeki ilk günlerinde kendi başına nefes alabildi ve kocasıyla konuşmak için alfabe tablosunu bir kenara koydu.
Yangından üzücü kaçışı anlattı. Sagudang’lar toplanıp ona katılıncaya kadar kendi tahliyesini ertelediğini söyledi. İşleri bittiğinde, düşen ağaç dalı onları arabalarını bırakıp kendi arabasına binmeye zorlayana kadar iki arabayı yolda takip etti. Ama o da ileriye giden bir yol bulamadı.
Kaçmaya karar verdiler. O yaptı. Sagudanglar bunu yapmadı.
Bay Allen’ın değerli sanat koleksiyonunun kurtarılamaması nedeniyle duyduğu üzüntüyü dile getirdi. Onlardan sonra mücadeleye devam etmelerini ve pes etmemelerini istedi. Bay Allen, olasılıkların kendisine karşı olduğunu biliyor gibi göründüğünü söyledi. Eğer başaramazsa iyi bir hayat yaşamaya devam etmesi gerektiğini söyledi.
“Bu tamamen vahim durumda bile ikimiz de kendimizi gerçekten kutsanmış hissettik” dedi.
Çift yirmi yıldır birlikteydi ancak yalnızca birkaç yıl önce evlendiler. Bay Allen, güzelliği, güneş ışığı ve eski Hawaii’nin bir kalıntısı olan tarihi şehir merkezi nedeniyle Lahaina’ya çekildiklerini söyledi. Gün batımını limandan izlemek için neredeyse her gece bisiklete binerlerdi.
Bayan Allen suyu, şnorkelli yüzmeyi ve fırsat buldukça kanoya binmeyi severdi. Bay Allen, haftada üç gün kiliseye gittiğini ve bazen evsizlerle ilişkiler kurmak ve bazılarının kalıcı konut bulmasına yardımcı olmak için yol kenarında durduğunu söyledi.
Bay Allen, “Bu onun yapacağı türden bir şey” dedi.
Hastanede doktorlar çifti, iyileşmenin uzun bir yol olacağı ve hiçbir garantinin olmadığı konusunda uyardı: Derilerinin yüzde 73’ünde üçüncü derece yanıklar vardı.
Bu kadar geniş yanıklar çoğu zaman hayatta kalmayı başaramıyor ancak sağlık personeli Bay Allen’a hâlâ umut taşıdıklarını söyledi. Yeni tekniklerin ve deri yerine geçen malzemelerin geliştirilmesiyle birlikte, yanık tedavisi onlarca yılda gelişti ve en zor durumdaki insanlara hayatta kalma şansı verdi. Ve Bayan Allen kendi başına nefes alabildiği için dayanıklılığını zaten göstermişti.
Cerrah onlara “Burada savaşma şansımız var” dedi.
Tıp merkezi personeli, birimin tarihinde yangın sonrası en çok hasta olan Lahaina’dan dokuz yanık hastasıyla ilgilendi. Bayan Allen’ın sürekli ilgiye ihtiyacı vardı.
Birkaç gün içinde ağrı geri geldi. Doktorlar yavaş yavaş yaralarına sağlıklı deri aşılamaya başladıkça, kadın günün her saatinde sedasyon altında tutuldu. Bazen doktorlar onu tekrar uyutmadan önce başını sallayacak ya da gözlerini kırpıştıracak kadar uyanıyordu. Kocasıyla konuşmaları büyük ölçüde sona erdi, ancak günlerce alnını okşadı ve saçını – dokunabildiği iki küçük alanı – fırçaladı.
Hemşireler enfeksiyonu önlemek için yaraları temizlemek ve pansuman yapmak için saatler harcadı. Ölü deriyi çıkarmak ve greftleri değiştirmek için bir dizi ameliyat yapıldı. Vücudunda nakil için uygun olan tek deri midesindeydi, bu nedenle doktorlar donör derisi üzerinde çalışmayı ve deneysel koruyucu bariyerleri denedi. Cerrahlar Bay Allen’a, normalde her iki haftada bir prosedürleri gerçekleştirmek için bekleyeceklerini, ancak bunları her hafta yapmaya çalışmak zorunda kaldıklarını söylediler.
Başından beri bir mücadeleydi. Bay Allen, enfeksiyonların vücuduna yayılmaya başladığını ve bazı deri nakillerinin tutunamadığını söyledi. Planlanan operasyon iptal edildi. Hayati organlarından bazıları iflas etmeye başladı.
“Öğrendiklerinde oyun değişti” dedi. “Güçsüzleşiyordu.”
Bay Allen, veda etmek için karısının aile üyelerinden bazılarını aradı.