JoKeR
Active member
Hepimizin vakit zaman ortak hayalidir: Kent ömrünü bırakıp tabiatta bir karavanda yaşamak. Lakin iş güç koşturma derken bu fikir hoş bir hayalin ötesine geçmez. Yaz tatilinde karavan kiralayıp bu hayalini gerçekleştirenler de vardır olağan olarak ortamızda. Lakin onlar da birden fazla vakit “En yeterlisi otel” deyip biraz zahmetli buldukları bu karavan tatilini ikinci kere da denemeye pek yanaşmaz. İşte birçoğumuzun hayal edip fakat hayata geçiremediği karavanda yaşamayı başaran çiftler de var. Biz de bu hafta Yeni Şafak Pazar olarak bu şahısların kapısını çaldık. Karavanda hayat nasıl? diye sorduk. Onlar da hem karavan ömrünü anlattılar birebir vakitte bu hayatın güç ve hoş yanlarını.
GEZİYOR VE YAŞIYORLAR
Ege’nin kasabasında karavanda yaşayan Serdar-Nihan Bilal çifti, düğün takılarını bozdurup aldıkları minibüsü karavana çevirmiş. Bir yıldır Antalya’da yaşayan Büşra ve Murat Yerlikaya çifti ve altı yıldır kedisi Rota ile karavanda yaşayan Baran Fatih Akyüz Türkiye’yi karış karış geziyor ve karavanında kahve satıyor. Ertan Çalışkan ise kamp sevdasını yaklaşık yedi yıldır karavana taşımış. Onlar daha minimalist eşyalarla tabir-i caizse hayatın tadını çıkarıyorlar. Bir akşam Ege kıyılarında gün batımını izlerken, tıpkı gecenin sabahı Karadeniz’in yeşilliklerinde meskenlerini hiç terk etmeden araçları olan karavanları eşlik ediyor onlara. İster hafta içi olsun ister hafta sonu olsun her gün farklı bir görünüme uyanıyorlar. Bahçeleri ya bir kıyı kenarı ya da bir orman köşesi. Gece dışarıya çıktıklarında ise kentteki üzere ışıklı bir ortamdan fazla yalnızca ayın ışığı vuruyor pencerelerine. Bir yerlere yetişme telaşları yok, rotalarını kendi isteklerine göre şekillendiriyorlar. Konutlarını üstünde taşıyan bir kaplumbağa misali tam vakitli olarak yaşadıkları karavanlarında ise gittikleri yerlerde tabiat onların meskeni oluyor. İşte yolları karavan hayatında kesişen insanların kıssaları.
Gördüğüm görünümler eski ömrümü unutturdu
Ertan Çalışkan, Ordu Üniversitesi Çalışma İktisadı kısmı mezunu. Yaklaşık 7 yıldır çadırda ve karavanda yaşayan Çalışkan, “Sürekli göçebe biçimdeyim” diyor. Karavanda yaşamadan evvel 2 sene Türkiye’yi otostopla gezmiş. Yaz-kış çadırda hayatış olan Çalışkan, “Bir kış Doğu’da bir kış Karadeniz’de geçmişti” diyerek anlatıyor.”
Ertan Çalışkan
Akabinde minicik bir karavanım olmuştu ancak benim için villaydı” diyen Çalışkan, karavana geçiş sürecinde zorlanmadığını söylüyor. Genelde kıyı kenarlarında, güneyde ya da Ege’de olan Çalışkan, konaklayacağı yere karar verirken doğal hoşluğu ve merakının belirlediğini söylüyor. ömründe büyük oranda konforun düştüğünü lisana getiren Çalışkan, “Ancak gördüğüm görünümler, yaşadığım anılar eski konformist ömrümü fazlacatan unutturdu” diyor.
Karavanda yaşamanın fazlaca kolay olmadığını da söyleyen Çalışkan, “Minimal bir hayat gerektiriyor. Daha az eşya, daha dar alanda yaşıyorsunuz. Yazın daha kolay; deniz, kum, güneş halinde geçiyor. Lakin kışın güç olabiliyor. Şayet kâşif bir ruhunuz var ise karavandan daha güzel bir şey olamaz” formunda karavanda hayatın hoşluklarını ve zorluklarını anlatıyor.
Fatih Baran Akyüz
Karavanı hem meskeni hem işi oldu
Fatih Baran Akyüz, nam-ı başka Rotasız Baran. Kendisini “Bir karavan ve kedim Rota ile yollara düşmüş adam” olarak tanımlıyor. Her fırsatta kentten uzaklaşan Akyüz, yıllardır tabiatta kamp yapan biriymiş beraberinde. Giderek tam vakitli gezgin bir biçimde hayat sürebilme fikri cazip gelmeye başlayınca tabiat ile her an iç içe olma hayali ile çıktığı yolda tam 6 yıldır karavan hayatını sürdürüyor.
Fatih Baran Akyüz
“Bunun 3 yılı aşkın bir müddetsinde de büsbütün kentteki hayatımı bırakıp karavanda yaşamaya başladım” diyerek ekliyor. Karavandan evvel bir konut tertibi ve her gün kapısını açtığı bir kafesi varmış Akyüz’ün. Aslında hiç de mutsuz değilmiş bu hayatından. “İş arkadaşlarımla, dostlarımla rengarenk ve eğlenceli bir hayat kurmuştuk kendimize” diyor. Artık bu renkli dünyayı yollarda var ediyor. Meskeni küçüldü ve tekerlekler üzerine kondu, kafesi de meskeninin içine sığacak biçimde seyyar hale geldi. Evvelden olduğu üzere bir daha kahve satıyor ve bir daha başını sokacak bir meskeni var lakin artık her gün öbür bir görünüme uyanıyor. Tekerlekler üzerine inşa edilmiş konutu ve kedisi Rota ile yollarda yaşayan Akyüz, “kimi vakit nereye gittiğimizi bile bilmeden rotasızlığın keyfini çıkarıyoruz” diyor. Akyüz, konaklama yeri seçerken biroldukca niye olduğunu ise şöyleki açıklıyor: “Genelde yolda rotalar bir daha hesaplanıyor. İklim şartları, yolların durumu, karavan için uygun alanlar, görmeden ölmek istemediğim yerler, dostlarımızın teklifleri.” Akyüz, 6 yıllık süreç içerisinde daha uygun iklim şartları olması sebebi ile yükle kıyı bölgelerinde konakladığını ancak her bölgeyi gezip görme bahtının olduğunu lisana getiriyor ve “Yeni rotamızı ise artık hudutları aşarak belirleyeceğiz” diyor.
Tabiata ziyadesiyle alıştığını söyleyen Akyüz, “Issız bir yerde bile olsam yanımda kedim Rota var” diyor. Akyüz, kendisini yalnız ve inançsız hissetmiyor hatta daha huzurlu hissediyor artık. Isınma, su, elektrik, araç bakımları üzere karavan hayatının elbette ki teknik zorlukları olduğunu ve dağ-tepe aşmanın işin riskli taraflarından biri olduğunu söyleyen Akyüz, “Yollarda kalmak istemiyorsanız, her gün disiplinli bir biçimde tamamlanması gereken biroldukca iş yapmalısınız” diyor ve bunların günlük hayatın rutini haline geldiğinde zorluk olmaktan çıktığını lisana getiriyor ve ekliyor: “Şu periyotta karavanla yolda olmanın en büyük eksisi akaryakıt meblağları iken artıları saymakla bitmiyor.”
Üç çocuklarıyla karavanda yaşamak hoş
Serdar ve Nihan Bilal çifti, karavan hayatını yeğleyen bir çift fakat onlara bu karavan ömründe üç çocuğu da eşlik ediyor. Serdar Bilal’in asıl mesleği karavan yapım-tamir ve motor ustası, Nihan Bilal ise grafik tasarım mezunu. Evlendiklerinden beri daima kamp yapan çift, 5 yıl evvel verdikleri kararla İstanbul’u terk edip eşsiz doğal hoşlukların olduğu, masmavi sularıyla nefes kesen Ege’nin bir kasabasına yerleşmişler.
Serdar ve Nihan Bilal çifti
Bilal çiftine karavanda yaşama sonucunı verdiren olay ise bir çok farklı. İstanbul Acıbadem’de taşındıkları yeni konutlarına bir hafta daha sonra hırsız girmesi onları bir gecede aldıkları kararla meskenlerini satmasına ve karavanda yeni hayatlarına başlamasına vesile olmuş. Bu karardan daha sonra ise çabucak hepimizin aklına karavanın meskendeki konforu sağlamadığı niyeti geliyor. Bilal çifti de başlarda konfor alanlarının dışına bir adım attıkları için zorlanmışlar. Lakin çift karavanın sağladığı özgürlüğün inanılmaz bir his olduğu konusunda hemfikirler. Karavandan evvel de tabiatta vakit geçirmeyi seven bir aileydik. Her hafta sonu İstanbul trafiğini çekip, Şile’ye vb. yakın yerlere gitmeye çalışıyorduk diyen Bilal çifti hiç bir vakit AVM insanı olmadıklarını söylüyor. Kıyı ve deniz seven çift karavanlarıyla artık ise ister hafta içi ister hafta sonu olsun istedikleri yerde konaklıyor.Nihan Bilal, “Şehirde turist olup daha sonrasında tabiata kavuşmak fazlaca güzel” diyor. Çift karavanda yaşamanın artı ve eksi taraflarını de paylaşıyor. Tabiat meskenimiz, istediğimiz yerde konutumuz var. Küçük alan olduğu için temizlikten vakit kazanıp kendimize daha hayli vakit ayırıyoruz. Su ve elektriği en az kullanmayı çocuklara aşılıyoruz diyerek karavanda yaşamanın avantajlarını anlatıyorlar. Eksi yanlarını ise şöyleki anlatıyorlar:
Küçük alan çocuklarla kimi vakit zorluyor. Vakit zaman yolda olduğumuzda sonuçta bu bir araç teknik sıkıntılar yaşama ihtimali oluyor. Maalesef artık yükselen mazot fiyatları bizi zorluyor.” Üç çocuklarının olması karavanda yaşamayı biraz zorlaştırmış olsa da çifti tabiatta çocuk yetiştirmek kent hayatında yetiştirmektense kat be kat daha güzel diyorlar. Bilal çiftine bu hayatlarında ise tam 10 yıldır “Efsane Karavan” ismini verdikleri babadan kalma 78 model Mercedes karavan eşlik ediyor.
Büşra ve Murat Yerlikaya
Bahçemiz ya bir kıyı kenarı ya da bir orman köşesi
Antalya’da tam vakitli karavanda yaşayan bir öbür çift ise Büşra ve Murat Yerlikaya. Büşra Yerlikaya özel gün ve tabiat fotoğrafçısı, Murat Yerlikaya ise Antalya’da özel bir tiyatroda eğitmenlik ve direktörlük yapıyor.
Yerlikaya çifti için 2016 yılında çadır ve kampla başlayan gezme serüvenleri ondan sonrasında karavan hayaline dönüşmüş. Gezmeyi, yeni beşerler tanımayı ve yeni kültürler öğrenmeyi seven Yerlikaya çifti hem daha az maliyetli tıpkı vakitte gezerken ortasında yaşayabilecekleri bir ömrü hayal ederek, “Daha az elektrik ve su tüketimi, daha sıradan bir ömür, küçük bir alanda daha az eşya ve etrafa verebileceğin zararın daha aza indirme fikri bizi cezbetti” diyorlar. Yerlikaya çifti hiç bir vakit çok konforu aramadıklarını ve tüm bunları en uygun karavanla yapabileceklerine karar vererek evlendikten daha sonra düğün takılarını bozdurup karavan yapmak için kendilerine bir minibüs almış.
çabucak sonrasında ise aldıkları minübüsün tüm işçiliğini kendileri yaparak el emeği bir karavana çevirmişler. Karavan hayatına geçerken hiç zorlanmadıklarını söyleyen Yerlikaya çifti, karavanda birinci aylarda konut konforundan uzak oldukları ve kimi güvenlik alışkanlıklarını edindikleri için korktukları birfazlaca anın olduğunu ancak bu endişenin vakit içinde yok olduğunu söylüyor. Çift gittikleri yerlerde toplumsal medyadan ve yolda karşılaştıkları şahısların daima kendilerini konuk ettiğini anlatıyor. Antalya’da oldukları vakit ormanlık alanlara ve yaylalara çıkan çift, hayli nadiren de olsa kıyıda de kalıyorlarmış.
Karavanla bir arada hayatlarında birfazlaca şeyin değiştiğini belirten Yerlikaya çifti şöyleki anlatıyor: Öncelikle tabiatta yaşamaya başladık. Bahçemiz ya bir kıyı kenarı ya da bir orman köşesi oldu. Gece dışarı çıktığımızda kentteki üzere ışıklı bir ortamdan çok yalnızca ayın ışığı vurdu penceremize. Güneşle uyanıp gün battıktan daha sonra minik konutumuza çekildik. Meskende alıştığımız biroldukça alışkanlığı geride bıraktık. Örneğin sınırsız elektrik ve sınırsız su. halbuki karavanda bu bahisler pek kısıtlı ve dikkat edilmesi gereken şeyler. Minimal bir alanda yaşamak bir süre daha sonra mesken hayatına göre daha az tüketimi gerektiriyor. Tüketim azaldıkça alışkanlıklar istemsizce değişiyor.Karavanda hayatın artı tarafını de anlatan çift, en başta kira vermemek olduğunu lisana getiriyorlar ve ekliyorlar:
“Gittiğimiz her yere kaplumbağa misali konutumuzla gitmek. Farklı kültürleri ve insanları daha derinden tanımak yani turist üzere değil de evinle birlikte orada yaşıyormuş üzere hissetmek.”
Artan akaryakıt ve besin meblağlarının ise en büyük dezavantajı olduğunu söyleyen Yerlikaya çifti, rutin bakımlar haricinde araçlarının arıza vermesi, epey soğuk gün ve gecelerde gereğince ısınamamalarını, toplumda birtakım insanların hala karavan ömür mantığını algılayamayıp kendilerini evsiz sanmalarını eksi istikameti olarak anlatıyorlar.
GEZİYOR VE YAŞIYORLAR
Ege’nin kasabasında karavanda yaşayan Serdar-Nihan Bilal çifti, düğün takılarını bozdurup aldıkları minibüsü karavana çevirmiş. Bir yıldır Antalya’da yaşayan Büşra ve Murat Yerlikaya çifti ve altı yıldır kedisi Rota ile karavanda yaşayan Baran Fatih Akyüz Türkiye’yi karış karış geziyor ve karavanında kahve satıyor. Ertan Çalışkan ise kamp sevdasını yaklaşık yedi yıldır karavana taşımış. Onlar daha minimalist eşyalarla tabir-i caizse hayatın tadını çıkarıyorlar. Bir akşam Ege kıyılarında gün batımını izlerken, tıpkı gecenin sabahı Karadeniz’in yeşilliklerinde meskenlerini hiç terk etmeden araçları olan karavanları eşlik ediyor onlara. İster hafta içi olsun ister hafta sonu olsun her gün farklı bir görünüme uyanıyorlar. Bahçeleri ya bir kıyı kenarı ya da bir orman köşesi. Gece dışarıya çıktıklarında ise kentteki üzere ışıklı bir ortamdan fazla yalnızca ayın ışığı vuruyor pencerelerine. Bir yerlere yetişme telaşları yok, rotalarını kendi isteklerine göre şekillendiriyorlar. Konutlarını üstünde taşıyan bir kaplumbağa misali tam vakitli olarak yaşadıkları karavanlarında ise gittikleri yerlerde tabiat onların meskeni oluyor. İşte yolları karavan hayatında kesişen insanların kıssaları.
Gördüğüm görünümler eski ömrümü unutturdu
Ertan Çalışkan, Ordu Üniversitesi Çalışma İktisadı kısmı mezunu. Yaklaşık 7 yıldır çadırda ve karavanda yaşayan Çalışkan, “Sürekli göçebe biçimdeyim” diyor. Karavanda yaşamadan evvel 2 sene Türkiye’yi otostopla gezmiş. Yaz-kış çadırda hayatış olan Çalışkan, “Bir kış Doğu’da bir kış Karadeniz’de geçmişti” diyerek anlatıyor.”
Ertan Çalışkan
Akabinde minicik bir karavanım olmuştu ancak benim için villaydı” diyen Çalışkan, karavana geçiş sürecinde zorlanmadığını söylüyor. Genelde kıyı kenarlarında, güneyde ya da Ege’de olan Çalışkan, konaklayacağı yere karar verirken doğal hoşluğu ve merakının belirlediğini söylüyor. ömründe büyük oranda konforun düştüğünü lisana getiren Çalışkan, “Ancak gördüğüm görünümler, yaşadığım anılar eski konformist ömrümü fazlacatan unutturdu” diyor.
Karavanda yaşamanın fazlaca kolay olmadığını da söyleyen Çalışkan, “Minimal bir hayat gerektiriyor. Daha az eşya, daha dar alanda yaşıyorsunuz. Yazın daha kolay; deniz, kum, güneş halinde geçiyor. Lakin kışın güç olabiliyor. Şayet kâşif bir ruhunuz var ise karavandan daha güzel bir şey olamaz” formunda karavanda hayatın hoşluklarını ve zorluklarını anlatıyor.
Fatih Baran Akyüz
Karavanı hem meskeni hem işi oldu
Fatih Baran Akyüz, nam-ı başka Rotasız Baran. Kendisini “Bir karavan ve kedim Rota ile yollara düşmüş adam” olarak tanımlıyor. Her fırsatta kentten uzaklaşan Akyüz, yıllardır tabiatta kamp yapan biriymiş beraberinde. Giderek tam vakitli gezgin bir biçimde hayat sürebilme fikri cazip gelmeye başlayınca tabiat ile her an iç içe olma hayali ile çıktığı yolda tam 6 yıldır karavan hayatını sürdürüyor.
Fatih Baran Akyüz
“Bunun 3 yılı aşkın bir müddetsinde de büsbütün kentteki hayatımı bırakıp karavanda yaşamaya başladım” diyerek ekliyor. Karavandan evvel bir konut tertibi ve her gün kapısını açtığı bir kafesi varmış Akyüz’ün. Aslında hiç de mutsuz değilmiş bu hayatından. “İş arkadaşlarımla, dostlarımla rengarenk ve eğlenceli bir hayat kurmuştuk kendimize” diyor. Artık bu renkli dünyayı yollarda var ediyor. Meskeni küçüldü ve tekerlekler üzerine kondu, kafesi de meskeninin içine sığacak biçimde seyyar hale geldi. Evvelden olduğu üzere bir daha kahve satıyor ve bir daha başını sokacak bir meskeni var lakin artık her gün öbür bir görünüme uyanıyor. Tekerlekler üzerine inşa edilmiş konutu ve kedisi Rota ile yollarda yaşayan Akyüz, “kimi vakit nereye gittiğimizi bile bilmeden rotasızlığın keyfini çıkarıyoruz” diyor. Akyüz, konaklama yeri seçerken biroldukca niye olduğunu ise şöyleki açıklıyor: “Genelde yolda rotalar bir daha hesaplanıyor. İklim şartları, yolların durumu, karavan için uygun alanlar, görmeden ölmek istemediğim yerler, dostlarımızın teklifleri.” Akyüz, 6 yıllık süreç içerisinde daha uygun iklim şartları olması sebebi ile yükle kıyı bölgelerinde konakladığını ancak her bölgeyi gezip görme bahtının olduğunu lisana getiriyor ve “Yeni rotamızı ise artık hudutları aşarak belirleyeceğiz” diyor.
Tabiata ziyadesiyle alıştığını söyleyen Akyüz, “Issız bir yerde bile olsam yanımda kedim Rota var” diyor. Akyüz, kendisini yalnız ve inançsız hissetmiyor hatta daha huzurlu hissediyor artık. Isınma, su, elektrik, araç bakımları üzere karavan hayatının elbette ki teknik zorlukları olduğunu ve dağ-tepe aşmanın işin riskli taraflarından biri olduğunu söyleyen Akyüz, “Yollarda kalmak istemiyorsanız, her gün disiplinli bir biçimde tamamlanması gereken biroldukca iş yapmalısınız” diyor ve bunların günlük hayatın rutini haline geldiğinde zorluk olmaktan çıktığını lisana getiriyor ve ekliyor: “Şu periyotta karavanla yolda olmanın en büyük eksisi akaryakıt meblağları iken artıları saymakla bitmiyor.”
Üç çocuklarıyla karavanda yaşamak hoş
Serdar ve Nihan Bilal çifti, karavan hayatını yeğleyen bir çift fakat onlara bu karavan ömründe üç çocuğu da eşlik ediyor. Serdar Bilal’in asıl mesleği karavan yapım-tamir ve motor ustası, Nihan Bilal ise grafik tasarım mezunu. Evlendiklerinden beri daima kamp yapan çift, 5 yıl evvel verdikleri kararla İstanbul’u terk edip eşsiz doğal hoşlukların olduğu, masmavi sularıyla nefes kesen Ege’nin bir kasabasına yerleşmişler.
Serdar ve Nihan Bilal çifti
Bilal çiftine karavanda yaşama sonucunı verdiren olay ise bir çok farklı. İstanbul Acıbadem’de taşındıkları yeni konutlarına bir hafta daha sonra hırsız girmesi onları bir gecede aldıkları kararla meskenlerini satmasına ve karavanda yeni hayatlarına başlamasına vesile olmuş. Bu karardan daha sonra ise çabucak hepimizin aklına karavanın meskendeki konforu sağlamadığı niyeti geliyor. Bilal çifti de başlarda konfor alanlarının dışına bir adım attıkları için zorlanmışlar. Lakin çift karavanın sağladığı özgürlüğün inanılmaz bir his olduğu konusunda hemfikirler. Karavandan evvel de tabiatta vakit geçirmeyi seven bir aileydik. Her hafta sonu İstanbul trafiğini çekip, Şile’ye vb. yakın yerlere gitmeye çalışıyorduk diyen Bilal çifti hiç bir vakit AVM insanı olmadıklarını söylüyor. Kıyı ve deniz seven çift karavanlarıyla artık ise ister hafta içi ister hafta sonu olsun istedikleri yerde konaklıyor.Nihan Bilal, “Şehirde turist olup daha sonrasında tabiata kavuşmak fazlaca güzel” diyor. Çift karavanda yaşamanın artı ve eksi taraflarını de paylaşıyor. Tabiat meskenimiz, istediğimiz yerde konutumuz var. Küçük alan olduğu için temizlikten vakit kazanıp kendimize daha hayli vakit ayırıyoruz. Su ve elektriği en az kullanmayı çocuklara aşılıyoruz diyerek karavanda yaşamanın avantajlarını anlatıyorlar. Eksi yanlarını ise şöyleki anlatıyorlar:
Küçük alan çocuklarla kimi vakit zorluyor. Vakit zaman yolda olduğumuzda sonuçta bu bir araç teknik sıkıntılar yaşama ihtimali oluyor. Maalesef artık yükselen mazot fiyatları bizi zorluyor.” Üç çocuklarının olması karavanda yaşamayı biraz zorlaştırmış olsa da çifti tabiatta çocuk yetiştirmek kent hayatında yetiştirmektense kat be kat daha güzel diyorlar. Bilal çiftine bu hayatlarında ise tam 10 yıldır “Efsane Karavan” ismini verdikleri babadan kalma 78 model Mercedes karavan eşlik ediyor.
Büşra ve Murat Yerlikaya
Bahçemiz ya bir kıyı kenarı ya da bir orman köşesi
Antalya’da tam vakitli karavanda yaşayan bir öbür çift ise Büşra ve Murat Yerlikaya. Büşra Yerlikaya özel gün ve tabiat fotoğrafçısı, Murat Yerlikaya ise Antalya’da özel bir tiyatroda eğitmenlik ve direktörlük yapıyor.
Yerlikaya çifti için 2016 yılında çadır ve kampla başlayan gezme serüvenleri ondan sonrasında karavan hayaline dönüşmüş. Gezmeyi, yeni beşerler tanımayı ve yeni kültürler öğrenmeyi seven Yerlikaya çifti hem daha az maliyetli tıpkı vakitte gezerken ortasında yaşayabilecekleri bir ömrü hayal ederek, “Daha az elektrik ve su tüketimi, daha sıradan bir ömür, küçük bir alanda daha az eşya ve etrafa verebileceğin zararın daha aza indirme fikri bizi cezbetti” diyorlar. Yerlikaya çifti hiç bir vakit çok konforu aramadıklarını ve tüm bunları en uygun karavanla yapabileceklerine karar vererek evlendikten daha sonra düğün takılarını bozdurup karavan yapmak için kendilerine bir minibüs almış.
çabucak sonrasında ise aldıkları minübüsün tüm işçiliğini kendileri yaparak el emeği bir karavana çevirmişler. Karavan hayatına geçerken hiç zorlanmadıklarını söyleyen Yerlikaya çifti, karavanda birinci aylarda konut konforundan uzak oldukları ve kimi güvenlik alışkanlıklarını edindikleri için korktukları birfazlaca anın olduğunu ancak bu endişenin vakit içinde yok olduğunu söylüyor. Çift gittikleri yerlerde toplumsal medyadan ve yolda karşılaştıkları şahısların daima kendilerini konuk ettiğini anlatıyor. Antalya’da oldukları vakit ormanlık alanlara ve yaylalara çıkan çift, hayli nadiren de olsa kıyıda de kalıyorlarmış.
Karavanla bir arada hayatlarında birfazlaca şeyin değiştiğini belirten Yerlikaya çifti şöyleki anlatıyor: Öncelikle tabiatta yaşamaya başladık. Bahçemiz ya bir kıyı kenarı ya da bir orman köşesi oldu. Gece dışarı çıktığımızda kentteki üzere ışıklı bir ortamdan çok yalnızca ayın ışığı vurdu penceremize. Güneşle uyanıp gün battıktan daha sonra minik konutumuza çekildik. Meskende alıştığımız biroldukça alışkanlığı geride bıraktık. Örneğin sınırsız elektrik ve sınırsız su. halbuki karavanda bu bahisler pek kısıtlı ve dikkat edilmesi gereken şeyler. Minimal bir alanda yaşamak bir süre daha sonra mesken hayatına göre daha az tüketimi gerektiriyor. Tüketim azaldıkça alışkanlıklar istemsizce değişiyor.Karavanda hayatın artı tarafını de anlatan çift, en başta kira vermemek olduğunu lisana getiriyorlar ve ekliyorlar:
“Gittiğimiz her yere kaplumbağa misali konutumuzla gitmek. Farklı kültürleri ve insanları daha derinden tanımak yani turist üzere değil de evinle birlikte orada yaşıyormuş üzere hissetmek.”
Artan akaryakıt ve besin meblağlarının ise en büyük dezavantajı olduğunu söyleyen Yerlikaya çifti, rutin bakımlar haricinde araçlarının arıza vermesi, epey soğuk gün ve gecelerde gereğince ısınamamalarını, toplumda birtakım insanların hala karavan ömür mantığını algılayamayıp kendilerini evsiz sanmalarını eksi istikameti olarak anlatıyorlar.