Bazı öğrenciler ayrıca önemli okuma talimatlarını erkenden kaçırmış olabilir.
2010’ların başından ortasına kadar, lise öğrencileri artık ilkokuldayken, birçok okul kitap sevgisini ve hikaye anlatımını teşvik etmeye odaklanan “dengeli okuryazarlık” uyguladı ve uyguluyor. Dersler bazı fonetikleri içerebilir, ancak aynı zamanda şu gibi başka stratejiler de içerebilir: B. Çocuklardan kelimeleri tahmin etmek için resimler gibi bağlamsal ipuçları kullanmalarını istemek, bu teknik çocukların dikkatini harflerden uzaklaştırdığı için ağır bir şekilde eleştiriliyor.
En azından zaman zaman Memphis, Journeys adlı popüler bir müfredat kullandı. Editörü Houghton Mifflin Harcourt, yaptığı açıklamada programı “araştırmaya dayalı ve bilimsel kanıtlarla desteklenen”, fonetik de dahil olmak üzere okuma yazma konusunda günlük, sistematik eğitim ve “öğretmenleri destekleyen çeşitli kaynaklar” içeren kapsamlı bir program olarak tanımladı.
Ancak Wisconsin-Madison Üniversitesi’nde okuma eğitimi almış bir bilişsel bilim insanı olan Mark Seidenberg, programı “dengeli okuryazarlığın mirası” olarak nitelendirdi çünkü öğretmenlere bazıları diğerlerinden daha etkili olan birçok seçenek sunuyor.
“Orada, öğretmenlerin birçok farklı şekilde öğretmesine izin verecek şeyler var – ve sorun da bu” dedi.
doktor Tennessee’nin eğitim komiseri Schwinn, devletin okuryazarlığı dengeleyerek, okuması nispeten kolay olan birkaç çocuğun ihtiyaçlarını karşıladığını söyledi – tahminlere göre belki yüzde 40. Biz bu çocuklara ulaştık” dedi. “Ama ele almadığımız birçok kişi daha vardı.”
Yetişmek zor olabilir. Dördüncü sınıfta, okullar tipik olarak öğrencilere okumayı öğretmekten geçiş yapar ve öğrencilerin okumayı öğrenmek için kullanmalarını bekler.
Ve daha eski sınıflarda, öğretmenler genellikle okuryazarlık konusunda eğitilmezler.
Oakhaven’da İngilizce öğretmeni olan Tamarah Brandon, İngilizce ve Afro-Amerikan Çalışmaları alanında lisans derecesine ve müfredat ve öğretim alanında yüksek lisans derecesine sahiptir. Hiçbirinin okumayı öğretmeyi kapsamadığını söyledi.
2010’ların başından ortasına kadar, lise öğrencileri artık ilkokuldayken, birçok okul kitap sevgisini ve hikaye anlatımını teşvik etmeye odaklanan “dengeli okuryazarlık” uyguladı ve uyguluyor. Dersler bazı fonetikleri içerebilir, ancak aynı zamanda şu gibi başka stratejiler de içerebilir: B. Çocuklardan kelimeleri tahmin etmek için resimler gibi bağlamsal ipuçları kullanmalarını istemek, bu teknik çocukların dikkatini harflerden uzaklaştırdığı için ağır bir şekilde eleştiriliyor.
En azından zaman zaman Memphis, Journeys adlı popüler bir müfredat kullandı. Editörü Houghton Mifflin Harcourt, yaptığı açıklamada programı “araştırmaya dayalı ve bilimsel kanıtlarla desteklenen”, fonetik de dahil olmak üzere okuma yazma konusunda günlük, sistematik eğitim ve “öğretmenleri destekleyen çeşitli kaynaklar” içeren kapsamlı bir program olarak tanımladı.
Ancak Wisconsin-Madison Üniversitesi’nde okuma eğitimi almış bir bilişsel bilim insanı olan Mark Seidenberg, programı “dengeli okuryazarlığın mirası” olarak nitelendirdi çünkü öğretmenlere bazıları diğerlerinden daha etkili olan birçok seçenek sunuyor.
“Orada, öğretmenlerin birçok farklı şekilde öğretmesine izin verecek şeyler var – ve sorun da bu” dedi.
doktor Tennessee’nin eğitim komiseri Schwinn, devletin okuryazarlığı dengeleyerek, okuması nispeten kolay olan birkaç çocuğun ihtiyaçlarını karşıladığını söyledi – tahminlere göre belki yüzde 40. Biz bu çocuklara ulaştık” dedi. “Ama ele almadığımız birçok kişi daha vardı.”
Yetişmek zor olabilir. Dördüncü sınıfta, okullar tipik olarak öğrencilere okumayı öğretmekten geçiş yapar ve öğrencilerin okumayı öğrenmek için kullanmalarını bekler.
Ve daha eski sınıflarda, öğretmenler genellikle okuryazarlık konusunda eğitilmezler.
Oakhaven’da İngilizce öğretmeni olan Tamarah Brandon, İngilizce ve Afro-Amerikan Çalışmaları alanında lisans derecesine ve müfredat ve öğretim alanında yüksek lisans derecesine sahiptir. Hiçbirinin okumayı öğretmeyi kapsamadığını söyledi.