AirdropAvcisi
New member
Bayan ve çocuk meselelerini yapıtlarında işleyen müellif Nezihe Şükran Meriç, ailesi 1800’lerde Kırcaaali’den Edirne’ye göç eden Mühendis Mehmet Halis Beyefendi ile Fatma Muattar Hanım’ın çocuğu olarak Gemlik’te 1925’te dünyaya geldi. Nüfus memurunun kusuru kararı ismi kayıtlara “Neziha” olarak kaydedildi.
Usta muharririn babası karayollarında müdür olduğu için Meriç’in çocukluğu Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde geçti.
İDEOLOJİYİ BİTİRMEDEN AYRILDI
Nezihe Meriç, ilkokula Eskişehir’de başlayıp Erzincan’da devam etti, 1936’da Ağrı Karaköse İlkokulu’nu bitirdi. Ortaöğrenimini Kırşehir’de 1936-1939 yılları içinde tamamlayan müellif, 1943’te Eskişehir Lisesi’nden mezun oldu.
Meriç, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde Türk Lisanı ve Edebiyatı ile İdeoloji kısımlarına girdi lakin 1945’te okulu tamamlamadan ayrıldı.
BİRİNCİ YAZI: ÜMİT…
Muharririn “Ümit” başlıklı birinci yazısı 15 Şubat 1945’te kültür-sanat kısmını fakülteden hocası Mehmet Kaplan’ın yönetim ettiği İstanbul mecmuasında yayımlandı fakat eser bir kusur kararı N. Ufuk imzasıyla çıktı.
“Bir Şey” isimli birinci öyküsü ise 1950’de müellif takımında değerli isimlerin bulunduğu Seçilmiş Kıssalar mecmuasının “Yeni İmzalar” kısmında yer aldı.
DÜN KONUTUNA GİRDİ
Müzik öğretmenliği yapan başarılı müellif, 1956’da Seçilmiş Kıssalar mecmuasının sahibi Salim Şengil ile evlenerek Ankara’ya yerleşti.
Müellif Meriç, 1957-1973 içinde Şengil’in sahibi olduğu, Dost mecmuasında sorumlu müdür olarak nazaranv yaptı.
NEZİHE MERİÇ ÖLDÜ
Salim Şengil’i 2005’te kaybeden Nezihe Meriç, kansere yenik düşerek 18 Ağustos 2009’da Etiler’deki konutunda vefat etti.
BİRÇOK MÜKAFATIN SAHİBİ OLDU
Cumhuriyet bölümü neslinin birinci bayan muharrirlerinden biri olan Meriç, 1962’de Türk Lisan Kurumu Roman Ödülü’nü, 1990’da Sait Faik Kıssa Armağanı’nı, 1998’de Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü, 2007’de ise Mersin Kenti Edebiyat Ödülü’nü aldı.
Nezihe Meriç, bayan sorununa değişik açılardan bakabilmesi ve yapıtlarında çağdaş kıssanın özelliklerini muvaffakiyetle kullanımıyla gerek kendisindilk evvelki müelliflerden gerekse kendi jenerasyonundaki müelliflerden ayrılırken, tema, kurgu, ideoloji, lisan ve anlatımda yenilikçi yönelimler gösterdi.
SAİT FAİK HAYRANLIĞI
Yapıtlarında Sait Faik Abasıyanık’ın tesiri besbelli bir biçimde hissedilen muharrir, yaptığı bir açıklamada, “Sevdiğim hikayeci üçü, dördü bulmaz. İçlerinde yalnızca Sait Faik’e hayranım. Lakin o da hikayeciliğinden hayli öykülerine, havasına, suyuna, denizine, balığına, kişiselyetine.” tabirlerini kullanmıştı.
Meriç, kendisinin öykücü olduğuna her fırsatta dikkati çekerken, bir daha bir açıklamasında şu görüşleri lisana getirmişti:
“BEN BİR ÖYKÜCÜYÜM”
“Ben bir öykücüyüm. Hikayelerimi fazlaca seviyorum. Hem seviyor hem beğeniyorum. Bu kendini beğeniş, benim özelliklerimden biri. Kendiyle barışık, kendimi fazlaca seven biriyim zira. Kusurlarımı bile… Yazma işine gelince çabuk yazan, yazabilen biri değilim. Bir hikaye bende senelerca yaşıyor.”
ÖVGÜLERE MAZHAR OLDU
Muharrir Behçet Necatigil de Meriç’in birinci öykü kitabı Bozbulanık’a ait yaptığı değerlendirmede, “İşlediği bahislere bir iç zenginliği, dinlendirilmiş dikkatler, boyutlar ekleyen müellif, pahasını daha bu birinci kitabında kabul ettirmişti.” tabirlerini kullanmıştı.
BİRTAKIM YAPITLARI…
Hikayeleri; “Bozbulanık” (1953), “Topal Koşma” (1956), “Menekşeli Bilinç” (1965), “Dumanaltı” (1979), “Bir Kara Derin Kuyu” (1989), “Yandırma” (1998), “Gülün İçinde Bülbül Sesi Var” (2008)
Romanı; “Korsan Çıkmazı” (1962)
Oyunları; “Sular Aydınlanıyordu” (1969), “Sevdican” (1984), “Çın Sabahta” (1984)
Çocuk Kitapları; “Alagün Çocukları” (1976), “Küçük Bir Kız Tanıyorum” dizisi (7 kitap, 1991-1998 içinde), “Dur Dünya Çocukları Bekle” (1992), “Ahmet İsminde Bir Çocuk” (1998) Anı kitabı; “Çavlanın İçinde sessiz bir biçimde” (2004)
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]
Usta muharririn babası karayollarında müdür olduğu için Meriç’in çocukluğu Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde geçti.
İDEOLOJİYİ BİTİRMEDEN AYRILDI
Nezihe Meriç, ilkokula Eskişehir’de başlayıp Erzincan’da devam etti, 1936’da Ağrı Karaköse İlkokulu’nu bitirdi. Ortaöğrenimini Kırşehir’de 1936-1939 yılları içinde tamamlayan müellif, 1943’te Eskişehir Lisesi’nden mezun oldu.
Meriç, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde Türk Lisanı ve Edebiyatı ile İdeoloji kısımlarına girdi lakin 1945’te okulu tamamlamadan ayrıldı.
BİRİNCİ YAZI: ÜMİT…
Muharririn “Ümit” başlıklı birinci yazısı 15 Şubat 1945’te kültür-sanat kısmını fakülteden hocası Mehmet Kaplan’ın yönetim ettiği İstanbul mecmuasında yayımlandı fakat eser bir kusur kararı N. Ufuk imzasıyla çıktı.
“Bir Şey” isimli birinci öyküsü ise 1950’de müellif takımında değerli isimlerin bulunduğu Seçilmiş Kıssalar mecmuasının “Yeni İmzalar” kısmında yer aldı.
DÜN KONUTUNA GİRDİ
Müzik öğretmenliği yapan başarılı müellif, 1956’da Seçilmiş Kıssalar mecmuasının sahibi Salim Şengil ile evlenerek Ankara’ya yerleşti.
Müellif Meriç, 1957-1973 içinde Şengil’in sahibi olduğu, Dost mecmuasında sorumlu müdür olarak nazaranv yaptı.
NEZİHE MERİÇ ÖLDÜ
Salim Şengil’i 2005’te kaybeden Nezihe Meriç, kansere yenik düşerek 18 Ağustos 2009’da Etiler’deki konutunda vefat etti.
BİRÇOK MÜKAFATIN SAHİBİ OLDU
Cumhuriyet bölümü neslinin birinci bayan muharrirlerinden biri olan Meriç, 1962’de Türk Lisan Kurumu Roman Ödülü’nü, 1990’da Sait Faik Kıssa Armağanı’nı, 1998’de Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü, 2007’de ise Mersin Kenti Edebiyat Ödülü’nü aldı.
Nezihe Meriç, bayan sorununa değişik açılardan bakabilmesi ve yapıtlarında çağdaş kıssanın özelliklerini muvaffakiyetle kullanımıyla gerek kendisindilk evvelki müelliflerden gerekse kendi jenerasyonundaki müelliflerden ayrılırken, tema, kurgu, ideoloji, lisan ve anlatımda yenilikçi yönelimler gösterdi.
SAİT FAİK HAYRANLIĞI
Yapıtlarında Sait Faik Abasıyanık’ın tesiri besbelli bir biçimde hissedilen muharrir, yaptığı bir açıklamada, “Sevdiğim hikayeci üçü, dördü bulmaz. İçlerinde yalnızca Sait Faik’e hayranım. Lakin o da hikayeciliğinden hayli öykülerine, havasına, suyuna, denizine, balığına, kişiselyetine.” tabirlerini kullanmıştı.
Meriç, kendisinin öykücü olduğuna her fırsatta dikkati çekerken, bir daha bir açıklamasında şu görüşleri lisana getirmişti:
“BEN BİR ÖYKÜCÜYÜM”
“Ben bir öykücüyüm. Hikayelerimi fazlaca seviyorum. Hem seviyor hem beğeniyorum. Bu kendini beğeniş, benim özelliklerimden biri. Kendiyle barışık, kendimi fazlaca seven biriyim zira. Kusurlarımı bile… Yazma işine gelince çabuk yazan, yazabilen biri değilim. Bir hikaye bende senelerca yaşıyor.”
ÖVGÜLERE MAZHAR OLDU
Muharrir Behçet Necatigil de Meriç’in birinci öykü kitabı Bozbulanık’a ait yaptığı değerlendirmede, “İşlediği bahislere bir iç zenginliği, dinlendirilmiş dikkatler, boyutlar ekleyen müellif, pahasını daha bu birinci kitabında kabul ettirmişti.” tabirlerini kullanmıştı.
BİRTAKIM YAPITLARI…
Hikayeleri; “Bozbulanık” (1953), “Topal Koşma” (1956), “Menekşeli Bilinç” (1965), “Dumanaltı” (1979), “Bir Kara Derin Kuyu” (1989), “Yandırma” (1998), “Gülün İçinde Bülbül Sesi Var” (2008)
Romanı; “Korsan Çıkmazı” (1962)
Oyunları; “Sular Aydınlanıyordu” (1969), “Sevdican” (1984), “Çın Sabahta” (1984)
Çocuk Kitapları; “Alagün Çocukları” (1976), “Küçük Bir Kız Tanıyorum” dizisi (7 kitap, 1991-1998 içinde), “Dur Dünya Çocukları Bekle” (1992), “Ahmet İsminde Bir Çocuk” (1998) Anı kitabı; “Çavlanın İçinde sessiz bir biçimde” (2004)
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]