AirdropAvcisi
New member
Kütahya’nın Simav ilçesinde doğan muharrir, 10 yaşında İstanbul’un sokaklarını adımlama başlar. Avusturya Kız Lisesi’nde bir soluk eğitim alsa da yarıda bırakır. Arayış kavramı bir süre daha sonra ona seyahati çağrıştırır ve 1962-1963 senelerında Avrupa otostop seyahatini gerçekleştirir.
64 yılında Adalet Ağaoğlu’nun kardeşi, tiyatrocu ve oyun muharriri Güner Sümer ile Paris’te tanışır ve evlenip Ankara’ya yerleşir.
Bu süreçte Özlü, Almanca çeviriler yapar. 1967 yılında Sümer’den ayrılıp, yine İstanbul’un yolunu meblağ. 1967-72 yılları içindeki dönem onun için ruhsal tedavi ve rehabilitasyon süreci olarak mana kazanır.
Akıl hastanelerinde yattığı günlerde “Çocukluğun Soğuk Geceleri” isimli birinci romanını kaleme alır.(Bu kitap yayınlanmak için 1980 yılını bekleyecektir) ondan sonrasında Erden Kıral ile kısa bir evliliği olacaktır. 1981 yılında gittiği Berlin’de Hans Peter Marti ile tanışır ve 1984’te onunla evlenip, Zürih’e yerleşir.
HİÇBİR YERE BAĞLI OLMAMAK FİKRİ
Kaotik hayatı mühletince hiç bir yere bağlı olmamak fikri, onu, hayatı bir cins “gitmek” ve trenleri de gidebilmenin ve özgürlüğün simgesi haline getirmiştir. Tahminen de sadece bu yüzden ya da bu durumu hiç düşünmeden Avrupa’yı tavaf etmiştir.
hayatı, gitmek olarak anlamlandıracak kadar özgürlüğüne düşkün olan muharrir, gittiği” yerlerde de birfazlaca toplumsal ve kültürel çıkarımlar yaparak, kitapta bunlara yer vermiştir.
Yabancılaşma ve toplumdan ayrıksı bir hayat sürme isteği, gündelik ve popülist imajlar, toplumun dinamikleri, hayatın kuralları ve savaş aykırılığı kitapta yer alan en baskın öğeler olarak sayılabilir.
“ÇAĞIMIZIN EN BÜYÜK ACISI”
En baskın serzeniş ise, seyahatin da getirdiği müşahede görüngüsünden olsa gerek, köyden kente, Orta Doğu’dan Avrupa’ya göçtür. Göç onun için o denli bir sıkıntıdır ki, kitabın bir kısmında şu biçimde bahseder: “Çağımızın en büyük acısının, hayatını yabancı ülkelerde kazanmak zorunda bırakılmışlık olduğuna inanıyorum.”
“YORGUNUM…”
“Yorgunum. Tren istasyona varıyor bile. Çantamı istasyonda bırakıp bir otomobil ile kentin sabahına giriyorum. Sabah daha saat altı olmadan, Kafka’nın doğduğu konutun karşısındayım. Yapının yan duvarında Kafka’nın ince yüzü metal bir heykel olarak işte karşımda. Birden yorgunluğum gidiyor. Ancak beklenmedik bir sabahın maviliğinde birden Kafka’nın konutunun önünde olmayı, bu üç katlı büyük taş yapıya bakıp duruşununu hiç kavrayamıyorsun. Uzak ülkede, dingin kentlerde onun anlatılarıyla geçirdiğin yıllar, daha derin, daha faal, niyetlerini daha fazlaca yönlendirmiş, daha benliğine işlemiş süreçler. Yoksa yaşadığımız her an bu biçimdesine geçmişin ağır anılarıyla mı güçleniyor.”
İsviçre (1973)
TEZER ÖZLÜ’NÜN VEDASI…
İnsan birçok kere son bulduğu hissine kapılıyor, halbuki hayatın sonsuzluğunu algılayabilmek için bile kâfi değil, bir insan ömrü. Tezer Özlü 18 Şubat 1986’da Zurih’te bizlere veda etti…
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]
64 yılında Adalet Ağaoğlu’nun kardeşi, tiyatrocu ve oyun muharriri Güner Sümer ile Paris’te tanışır ve evlenip Ankara’ya yerleşir.
Bu süreçte Özlü, Almanca çeviriler yapar. 1967 yılında Sümer’den ayrılıp, yine İstanbul’un yolunu meblağ. 1967-72 yılları içindeki dönem onun için ruhsal tedavi ve rehabilitasyon süreci olarak mana kazanır.
Akıl hastanelerinde yattığı günlerde “Çocukluğun Soğuk Geceleri” isimli birinci romanını kaleme alır.(Bu kitap yayınlanmak için 1980 yılını bekleyecektir) ondan sonrasında Erden Kıral ile kısa bir evliliği olacaktır. 1981 yılında gittiği Berlin’de Hans Peter Marti ile tanışır ve 1984’te onunla evlenip, Zürih’e yerleşir.
HİÇBİR YERE BAĞLI OLMAMAK FİKRİ
Kaotik hayatı mühletince hiç bir yere bağlı olmamak fikri, onu, hayatı bir cins “gitmek” ve trenleri de gidebilmenin ve özgürlüğün simgesi haline getirmiştir. Tahminen de sadece bu yüzden ya da bu durumu hiç düşünmeden Avrupa’yı tavaf etmiştir.
hayatı, gitmek olarak anlamlandıracak kadar özgürlüğüne düşkün olan muharrir, gittiği” yerlerde de birfazlaca toplumsal ve kültürel çıkarımlar yaparak, kitapta bunlara yer vermiştir.
Yabancılaşma ve toplumdan ayrıksı bir hayat sürme isteği, gündelik ve popülist imajlar, toplumun dinamikleri, hayatın kuralları ve savaş aykırılığı kitapta yer alan en baskın öğeler olarak sayılabilir.
“ÇAĞIMIZIN EN BÜYÜK ACISI”
En baskın serzeniş ise, seyahatin da getirdiği müşahede görüngüsünden olsa gerek, köyden kente, Orta Doğu’dan Avrupa’ya göçtür. Göç onun için o denli bir sıkıntıdır ki, kitabın bir kısmında şu biçimde bahseder: “Çağımızın en büyük acısının, hayatını yabancı ülkelerde kazanmak zorunda bırakılmışlık olduğuna inanıyorum.”
“YORGUNUM…”
“Yorgunum. Tren istasyona varıyor bile. Çantamı istasyonda bırakıp bir otomobil ile kentin sabahına giriyorum. Sabah daha saat altı olmadan, Kafka’nın doğduğu konutun karşısındayım. Yapının yan duvarında Kafka’nın ince yüzü metal bir heykel olarak işte karşımda. Birden yorgunluğum gidiyor. Ancak beklenmedik bir sabahın maviliğinde birden Kafka’nın konutunun önünde olmayı, bu üç katlı büyük taş yapıya bakıp duruşununu hiç kavrayamıyorsun. Uzak ülkede, dingin kentlerde onun anlatılarıyla geçirdiğin yıllar, daha derin, daha faal, niyetlerini daha fazlaca yönlendirmiş, daha benliğine işlemiş süreçler. Yoksa yaşadığımız her an bu biçimdesine geçmişin ağır anılarıyla mı güçleniyor.”
İsviçre (1973)
TEZER ÖZLÜ’NÜN VEDASI…
İnsan birçok kere son bulduğu hissine kapılıyor, halbuki hayatın sonsuzluğunu algılayabilmek için bile kâfi değil, bir insan ömrü. Tezer Özlü 18 Şubat 1986’da Zurih’te bizlere veda etti…
Ergül Tosun
Kitap sayfası için bağlantı:
[email protected]