JoKeR
Active member
Grammy ödüllü Amerikan ünlü caz trompetçi Chris Botti, Atatürk Kültür Merkezi (AKM) açılış aktiflikleri kapsamında müzikseverlerle buluştu.Trompetle 10 yaşındayken tanışan 59 yaşındaki sanatçı, Arif Mardin üzere değerli prodüktörlerin yönlendirmesiyle pop-caz kulvarına yönelen ve birinci albümü “First Wish”i 1995’te yayınladı ve 10 albüme imza attı. Sting, Poul Simon, Lady Gaga üzere dünya yıldızları ile çalışan Chris Botti ile ömrüne taraf veren Miles Davis’ten Corona sürecine kadar değerli bilgileri konuştuk.
İstanbul›da Atatürk Kültür Merkezi (AKM) nin açılışı haftasında sahne aldınız. Bu yerde konser vermek size ne hissettirdi?
Bu benim için Türkiye’ye beşinci seyahatim ve benim için fazlaca büyük bir heyecandı.
Miles Davis olmasaydı caz müziğin neresinde olurdunuz?
Sahiden bilmiyorum. Bana Doc Severinsen trompeti öğrenmem için ilham verdi, lakin Jazz müzisyeni olmak istememi sağlayan Miles Davis oldu. 12 yaşındaydım ve Miles Davis’in “Benim Eğlenceli Sevgilim’in” birinci üç notunu duyduktan daha sonra işte bu dedim. O günden daha sonra da Jazz müzisyeni olmaya karar verdim. Doğrusu, o günden beri de öbür bir şey hiç düşünmedim. pek epeyce istikametten başarılı jazz müzisyeni olmamın niçini asla geri adım atmamamdı. Günümüzde genç beşerlerle karşılaştığımda ve bana şayet başaramazlarsa, öteki bir şeye döneceklerini söylüyorlar. İşte ben de onların öbür bir şeyi deneyeceklerine bu biçimde emin oluyorum. Evet ben de bir fazlaca problem atlattım fakat asla geri dönmedim. Ve her vakit verdiğim sonucun en yeterli karar olduğuna inandım..
Müzikle olduğu kadar fizikinizle de hayli konuşulan birisiniz. Bu size ne hissettiriyor?
Medyanın görünümü kaçıncı sıraya koyacağından fazlaca ilgilenmiyorum. Sanırım her sanatkarın bir imgesi vardır. Örneğin Louis Armstrong’un mendili, Miles Davis’in kıyafetleri… İnsanların CDlerimi dinlemelerinden keyif almalarından ve kümemle canlı performans sergilememi izlemelerinden epeyce daha memnunum.
KALP KRIKLIĞINI HERKES BİLİR
En düzgün trompetçilerin ortak özelliği ‘Kalp kırıklığı” demiştiniz. Kalbiniz kırık olmasaydı en yeterliler içinde yer almaz mıydınız?
Genel olarak bir insanın hayatı boyunca yanında kalan müziğin melankolik hayat olduğunu düşünüyorum. Müzik kalp kırıklığıdır. Bu birinin ömründe yankı uyandıran şeydir ve hislerini bir anda bilakis çevirebilir. Kalbe hakikaten nüfuz eden hoş şeydir. Kayıtlarımda yapmaya çalıştığım şey budur. Bence herkes kalp kırıklığını biliyor ve günün sonunda mümkün olduğunca insanların kendinden bir şeyler bulabileceği müzik yapmayı umuyorum.
Pandemi sürecini nasıl geçirdiniz en hayli neyin farkına vardınız?
Bence izole olmak sanatkarları epey etkiliyor. Benim için izole yalnızca sahnede performans sergileyememek değil, insanlardan da soyutlanmaktı ve bence sanat topluluğu dünyadaki birçok insan üzere hissetti. Pandeminin gerçek tesirini uzun vakit geçmeden hakikaten bileceğimizi sanmıyorum ve bunun yalnızca fizikî benliklerimiz için değil, duygusal yanımız için ne kadar ziyanlı olduğunu yeniden düşünebiliriz. Bence bu, tüm bunların en büyük dezavantajı olacak.
Daha evvel zamansızlıktan dolayı İstanbul’un tadını çıkaramadığınız vakit içinder oldu. Bu sefer vaktiniz var neler yapacaksınız?
Rastgele bir kentte yapmayı en sevdiğim şey, belli bir turistik yeri ziyaret etmek yerine, kentin etrafını gezinmek, mahallî halkın kentte neler yaptığını görmek.
İstanbul›da Atatürk Kültür Merkezi (AKM) nin açılışı haftasında sahne aldınız. Bu yerde konser vermek size ne hissettirdi?
Bu benim için Türkiye’ye beşinci seyahatim ve benim için fazlaca büyük bir heyecandı.
Miles Davis olmasaydı caz müziğin neresinde olurdunuz?
Sahiden bilmiyorum. Bana Doc Severinsen trompeti öğrenmem için ilham verdi, lakin Jazz müzisyeni olmak istememi sağlayan Miles Davis oldu. 12 yaşındaydım ve Miles Davis’in “Benim Eğlenceli Sevgilim’in” birinci üç notunu duyduktan daha sonra işte bu dedim. O günden daha sonra da Jazz müzisyeni olmaya karar verdim. Doğrusu, o günden beri de öbür bir şey hiç düşünmedim. pek epeyce istikametten başarılı jazz müzisyeni olmamın niçini asla geri adım atmamamdı. Günümüzde genç beşerlerle karşılaştığımda ve bana şayet başaramazlarsa, öteki bir şeye döneceklerini söylüyorlar. İşte ben de onların öbür bir şeyi deneyeceklerine bu biçimde emin oluyorum. Evet ben de bir fazlaca problem atlattım fakat asla geri dönmedim. Ve her vakit verdiğim sonucun en yeterli karar olduğuna inandım..
Müzikle olduğu kadar fizikinizle de hayli konuşulan birisiniz. Bu size ne hissettiriyor?
Medyanın görünümü kaçıncı sıraya koyacağından fazlaca ilgilenmiyorum. Sanırım her sanatkarın bir imgesi vardır. Örneğin Louis Armstrong’un mendili, Miles Davis’in kıyafetleri… İnsanların CDlerimi dinlemelerinden keyif almalarından ve kümemle canlı performans sergilememi izlemelerinden epeyce daha memnunum.
KALP KRIKLIĞINI HERKES BİLİR
En düzgün trompetçilerin ortak özelliği ‘Kalp kırıklığı” demiştiniz. Kalbiniz kırık olmasaydı en yeterliler içinde yer almaz mıydınız?
Genel olarak bir insanın hayatı boyunca yanında kalan müziğin melankolik hayat olduğunu düşünüyorum. Müzik kalp kırıklığıdır. Bu birinin ömründe yankı uyandıran şeydir ve hislerini bir anda bilakis çevirebilir. Kalbe hakikaten nüfuz eden hoş şeydir. Kayıtlarımda yapmaya çalıştığım şey budur. Bence herkes kalp kırıklığını biliyor ve günün sonunda mümkün olduğunca insanların kendinden bir şeyler bulabileceği müzik yapmayı umuyorum.
Pandemi sürecini nasıl geçirdiniz en hayli neyin farkına vardınız?
Bence izole olmak sanatkarları epey etkiliyor. Benim için izole yalnızca sahnede performans sergileyememek değil, insanlardan da soyutlanmaktı ve bence sanat topluluğu dünyadaki birçok insan üzere hissetti. Pandeminin gerçek tesirini uzun vakit geçmeden hakikaten bileceğimizi sanmıyorum ve bunun yalnızca fizikî benliklerimiz için değil, duygusal yanımız için ne kadar ziyanlı olduğunu yeniden düşünebiliriz. Bence bu, tüm bunların en büyük dezavantajı olacak.
Daha evvel zamansızlıktan dolayı İstanbul’un tadını çıkaramadığınız vakit içinder oldu. Bu sefer vaktiniz var neler yapacaksınız?
Rastgele bir kentte yapmayı en sevdiğim şey, belli bir turistik yeri ziyaret etmek yerine, kentin etrafını gezinmek, mahallî halkın kentte neler yaptığını görmek.