JoKeR
Active member
ARİF AY
Sevgili Ağabey,
Evvel selam ve hürmetlerimi sunarım.
Sevgili Ağabey,
Malumunuz, dünya bir ateş çemberine dönüştü. Bu cehennemi durumun yakıcılığı dalga dalga hepimizi etkilemektedir. Gecemizi ve gündüzümüzü itimatla geçireceğimiz bir gezegen olmaktan çıktı dünya. Savaşlar globalleşti, terör globalleşti, memnunluk değil, mutsuzluk, birlikte yaşamak değil, yalnızlık ve yabancılaşma küraeselleşti. Anlık yaşanan dünyevî zevkler, dünyevî telaşlar üzerine şurası çağdaş yaşama üslubu ve sömürü kültürü, insanı Tanrı’dan kopardı. Makinaların lisanıyla konuşulan dünyada insanların acıları, feryatları bir türlü yankı bulmuyor. Teknoloji, tüm insanları üretim ve tüketim aygıtlarının hizmetine soktu. Günümüzde maddi imkânlar artarken, manevî alanlar ve imkânlar, ilgiler kayboluyor. özetlemek gerekirsesı, dünyanın ufku gitgide sonucuyor, karanlık globalleşiyor. Siz, Türkçe değil de, Batı lisanlarından rastgele biriyle yazmış olsaydınız, Batı’da yaşayan biri olsaydınız, bugün dünyanın en dikkat cazibeli düşünür ve şairlerinden biri olurdunuz. Dünya bu biçimdece, kararan ufkuna, sizinle aydınlık bir pencere açma imkânına sahip olurdu. Siz şunu derdiniz: “Benim güneşimden öteye kimse gidemez. Benim güneşimin, üstüne doğmadığı hayat, hayat değildir.”
GÜL MEVSİMİNDE DOĞMAK
Sevgili Ağabey,
88 yıl konuk ettiğiniz can kuşunuz bir hazan mevsiminde süzülüverdi göklerin sonsuzluğuna. halbuki siz, bir gülan mevsiminde doğmuştunuz. Günler nasıl da çabuk geçiyor. Sizi “Sürgün ülkeden başşehirler başkentine” uğurladığımızın üzerinden bugün (9 Aralık) yirmi üç gün geçmiş. Hani “Zaman çabuk geçiyor Monna” dersin ya… İşte o denli süratli, ahir vaktin hâli…
Gül mevsiminde doğmak, gül yağmurlarına bürünmekle, gül inceliğinde, gül berraklığında başlayan, gül hoşluğunda bir hayat yaşadığınıza şahit olduk. “Gelin gülle başlayalım atalara uyarak” diyen bir gül muştucusunuz. O denli umuyorum ki, sizi uğurlayanların bin katı daha fazla karşılayanlar olmuştur ötede. Dünya yalnızlığınız da son bulmuş oldu bu biçimdece. Soylu bir yalnızlık yaşadınız. Bir bakıma tüm insanlığın yalnızlığını yaşadınız. Tarzdandır, sorar hocalar cemaate musalla taşının önünde: “Hakkınızı helâl ediyor musunuz?” diye. halbuki, bu soru size sorulmalıydı. Zira bizim, sizin üzerinizde ne hakkımız olabilir ki.. halbuki sizin, bizim üzerimizde ödemekle bitmez o denli hayli hakkınız var.
Sevgili Ağabey,
1953’de “Şahdamar” şiirinizi yazdığınızda dünyaya yeni gelmiştim. söylemiş olduğiniz üzere “Biz mahcup ve onurlu çocuklarız / Başımızı kaldırıp bir bakmayız” Lise birinci sınıftayken kasabamızın radyo tamircisi bir ağabeyin ikram ettiği “Sesler” isimli kitabınızla tanıdım sizi. Şiir yazmaya da bu kitabınız yardımıyla başladım.
Köklerinden kopartılan bir milletin çocuklarına ilkokuldan itibaren kıyamet aşısı yerine ahmaklık aşısı zerk edildi daima. Toplumsal idrakten mahrum jenerasyonlar yetiştirdiler. Ne Asım’ın jenerasyonu, ne Büyük Doğu kuşağı, ne Hareket jenerasyonu kaldı, Haluk’un kuşağından diğer. En son ve tek umut Diriliş nesli… Siz, Diriliş tohumlarını serpip gittiniz. Artık olmasa da, iklimini bulunca, ortamını bulunca yeşereceğine inancımız tamdır o tohumların. Siz bir medeniyet mimarısınız. Bugünün beşerinin sizi anlaması fazlaca sıkıntı. Zira, “Bu dünyada olup bitenlerin / Olup bitmemiş olması için / Ne yaptın” sorusuna karşılık verecek kaç insan çıkar günümüzde? Sizi anlamak yerine, kendi ikballeri için araçlaştırmak işlerine geliyor. Zira, söylemiş olduğiniz üzere: “Anlamak masraflı bir iştir; emek, çaba, samimiyet ister. Yanlış anlamak kolaydır halbuki. Biraz makus niyet, biraz da cahillik kâfidir.”
DÜNYA BOŞALIVERDİ SİZ GİDİNCE
Sevgili Ağabey,
“Şu yorgun çağ gitsin, yeni çağı bir aşk uğruna yoracaklar gelsin. Bizler antikleşmeden, arkaikleşmeden, Ashab-ı Kehfe dönmeden, çağın kabuğunu kıracaklar gelsin.” diyorsunuz ya, işte gelecek olanlar Diriliş kuşağı olacaktır inşallah. Hakikaten, sizin de belirttiğiniz üzere: “Artık, dehşetli derecede materyalist bir dünyada yaşıyoruz. Kırk, altmış ya da seksen yıl öncesinin insanını mumla arasanız bulamazsınız.” Evet sevgili Üstadım, “Turistik Mevlânâ çağını yaşıyoruz, Tanrı’m!”, “Kur’an okuma yarışı çağı!”
Siz gittiniz gideli gökler bir türlü açmıyor sevgili Ağabey. “Âlimin vefatı âlemin vefatı üzeredir.” ya, İstanbul boşalıverdi, dünya boşalıverdi siz gidince.
Sevgili Ağabey,
Artık aklıma geldi, hani ortaokuldan mezun olduğunuzda, okul müdürü sizi yanına çağırıp, Büyük Doğu okuduğunuz için “Sen vatan hainisin aslına bakarsan seni geç anladım.” dediğinde, siz fevkalade bir yanıt verirsiniz o yaşta: “Eğer geç anladıysanız beis yoktu; hiç anlamadığınız anlaşılıyor.” bu biçimdeleri artık de o denli epeyce ki okullarda. “Eskiyi unut / Yeni yolu tut” diyenlerin jenerasyonu.
Sevgili Ağabey,
Mektubuma, size dair yazdığım bir şiirimle son vereceğim:
SEZAİ KARAKOÇ’A DAİR
I
biz epey kardeştik / siyah, sarı, beyazdı yüzlerimiz / bir yağmur bulutuyduk / Ergani’den İstanbul’a geldik / Taha üzere ben de bir çocuktum / siyah önlüğümle okula giderken / radyo tamircisi amcadan / Sesler’i aldım / sesimi SesLer’de buldum / Taha üzere / ben de bir çocuktum / tüm resmi geçitlerde / başını hiç çevirmedin / yüzün kıbleyi gösteren pusulaydı / saçların kıvırcık ve karaydı / Ulu Cami avlusuna düşen güneş / sokakları dolduran o ses / sesindi / gözleri her an Bilâl’le buluşan / okul aşılarından kaçıp / Kıyamet Aşısı’na koşandın / bakımlı tayların / kınalı kuzuların / içtiği sulardan içtin / sizin bağın duvarı / bizim bağın da duvarıydı / salkımların biri size / biri bize sarkardı / Leyla üzümlere baka baka Mecnun / Mecnun Leyla’ya baka baka çöl olurdu / sizin bağın duvarı / bizim bağın da duvarıydı
II
bir gemi denizi yarken / kanı da yarıyordu / kurulan bir köle devleti / halk veba gemisinin demir attığı limana baktı / sadece baktı / bakmayı unutarak baktı / o kent her gün azar azar çöktü / uyuz köpekler üzere çöktü / dans kıvraklığında sen / o kenti ve limanı geçtin / zira sen sözcüklerin, kitapların ve tarihin / dansını âlâ bilendin /
elmada aşkı / kirazda hasreti / incirde savaşı / narda bir bebek gülüşü / zeytinde hüznü / hurmada biatı / Nemrut’ta putu / Meryem’de doğum saatini / İsa’da bahtı / Taha’da kavisleri bakılırsandin/
ayı cep aynası üzere yüzüne tıtup / horozların ibiğinde tan kızıllığına dalan / ellerinde yalnız göğe doğrulan / bir kartalı tarak üzere saçlarından geçiren / bir sözcükten bin şiir düşüren / kapısı daima kalbine açık / bir şövalyeden su üzere akan / kılıçlar yontan / her akşamı iftar üzere açan / orucu gül üzere tutan / antik vazolara antik çağlar koyan / yazıyı dağ sularıyla yuyan / ekmeği bölerken açlarla bir olan / “Sedye taşımaktan kolu tutulan” / Hızırla Kırk Saat / bin yıl ekinini biçtin / başaklardan Sütun’lar diktin /
III
dinmeyen yağmurlardan / kara kışlardan geçirdik aşkı / kuş uçmayan göklerden / Davut’un sesinden öbür / süt sağdın bulutlardan / veba hastalarına şifa sütü / Meryem’in sütü / Halim annenin sütü / Romalının hiç emmediği sütü / Dicle’nin Fırat’ın sütü / Peygamberin sütdişi beyazlığında bir güvercin ağzında mağaranın / aşkı geçirdik / Musa’nın Kızıldeniz’i yaran âsâsından / İbrahim’in ateşi gül bahçesine döndüren / aşkı geçirdik alınyazısından / atların nallarıyla mühür vurduğu topraklara / duvarları memnunluk, çatısı mahyalar olan / kandiller üzere meskenler kurduk /
biz epey kardeştik / siyah, sarı, beyazdı yüzlerimiz / bir yağmur daha sonrasıydık / sıcak denizlere indik /
IV
ah kara gözlü yalnızlık / dedemin cep saati yalnızlık / Yusuf kardeşimle büyüttük seni / Ali’de bir Ehl-i Beyt hüznü / üzere ah kara gözlü yalnızlık / artık bir kış atını yemliyoruz / demli çay üzere demliyoruz / ah kara gözlü yalnızlık / samanyolunda Kapalıçarşı / kaplar ki sonsuza açık / selâm olsun Mekke’de doğan aya / selâm olsun Medine’ye göçen güneşe / selâm olsun ismi ışık olan dağa / selâm olsun Kudüs’te Mirac’a / selâm olsun Sezai Karakoç’a
Yerin cennet olsun sevgili Ağabey, Ulu Rabbimiz sevdiklerine komşu kılsın.
Sevgili Ağabey,
Evvel selam ve hürmetlerimi sunarım.
Sevgili Ağabey,
Malumunuz, dünya bir ateş çemberine dönüştü. Bu cehennemi durumun yakıcılığı dalga dalga hepimizi etkilemektedir. Gecemizi ve gündüzümüzü itimatla geçireceğimiz bir gezegen olmaktan çıktı dünya. Savaşlar globalleşti, terör globalleşti, memnunluk değil, mutsuzluk, birlikte yaşamak değil, yalnızlık ve yabancılaşma küraeselleşti. Anlık yaşanan dünyevî zevkler, dünyevî telaşlar üzerine şurası çağdaş yaşama üslubu ve sömürü kültürü, insanı Tanrı’dan kopardı. Makinaların lisanıyla konuşulan dünyada insanların acıları, feryatları bir türlü yankı bulmuyor. Teknoloji, tüm insanları üretim ve tüketim aygıtlarının hizmetine soktu. Günümüzde maddi imkânlar artarken, manevî alanlar ve imkânlar, ilgiler kayboluyor. özetlemek gerekirsesı, dünyanın ufku gitgide sonucuyor, karanlık globalleşiyor. Siz, Türkçe değil de, Batı lisanlarından rastgele biriyle yazmış olsaydınız, Batı’da yaşayan biri olsaydınız, bugün dünyanın en dikkat cazibeli düşünür ve şairlerinden biri olurdunuz. Dünya bu biçimdece, kararan ufkuna, sizinle aydınlık bir pencere açma imkânına sahip olurdu. Siz şunu derdiniz: “Benim güneşimden öteye kimse gidemez. Benim güneşimin, üstüne doğmadığı hayat, hayat değildir.”
GÜL MEVSİMİNDE DOĞMAK
Sevgili Ağabey,
88 yıl konuk ettiğiniz can kuşunuz bir hazan mevsiminde süzülüverdi göklerin sonsuzluğuna. halbuki siz, bir gülan mevsiminde doğmuştunuz. Günler nasıl da çabuk geçiyor. Sizi “Sürgün ülkeden başşehirler başkentine” uğurladığımızın üzerinden bugün (9 Aralık) yirmi üç gün geçmiş. Hani “Zaman çabuk geçiyor Monna” dersin ya… İşte o denli süratli, ahir vaktin hâli…
Gül mevsiminde doğmak, gül yağmurlarına bürünmekle, gül inceliğinde, gül berraklığında başlayan, gül hoşluğunda bir hayat yaşadığınıza şahit olduk. “Gelin gülle başlayalım atalara uyarak” diyen bir gül muştucusunuz. O denli umuyorum ki, sizi uğurlayanların bin katı daha fazla karşılayanlar olmuştur ötede. Dünya yalnızlığınız da son bulmuş oldu bu biçimdece. Soylu bir yalnızlık yaşadınız. Bir bakıma tüm insanlığın yalnızlığını yaşadınız. Tarzdandır, sorar hocalar cemaate musalla taşının önünde: “Hakkınızı helâl ediyor musunuz?” diye. halbuki, bu soru size sorulmalıydı. Zira bizim, sizin üzerinizde ne hakkımız olabilir ki.. halbuki sizin, bizim üzerimizde ödemekle bitmez o denli hayli hakkınız var.
Sevgili Ağabey,
1953’de “Şahdamar” şiirinizi yazdığınızda dünyaya yeni gelmiştim. söylemiş olduğiniz üzere “Biz mahcup ve onurlu çocuklarız / Başımızı kaldırıp bir bakmayız” Lise birinci sınıftayken kasabamızın radyo tamircisi bir ağabeyin ikram ettiği “Sesler” isimli kitabınızla tanıdım sizi. Şiir yazmaya da bu kitabınız yardımıyla başladım.
Köklerinden kopartılan bir milletin çocuklarına ilkokuldan itibaren kıyamet aşısı yerine ahmaklık aşısı zerk edildi daima. Toplumsal idrakten mahrum jenerasyonlar yetiştirdiler. Ne Asım’ın jenerasyonu, ne Büyük Doğu kuşağı, ne Hareket jenerasyonu kaldı, Haluk’un kuşağından diğer. En son ve tek umut Diriliş nesli… Siz, Diriliş tohumlarını serpip gittiniz. Artık olmasa da, iklimini bulunca, ortamını bulunca yeşereceğine inancımız tamdır o tohumların. Siz bir medeniyet mimarısınız. Bugünün beşerinin sizi anlaması fazlaca sıkıntı. Zira, “Bu dünyada olup bitenlerin / Olup bitmemiş olması için / Ne yaptın” sorusuna karşılık verecek kaç insan çıkar günümüzde? Sizi anlamak yerine, kendi ikballeri için araçlaştırmak işlerine geliyor. Zira, söylemiş olduğiniz üzere: “Anlamak masraflı bir iştir; emek, çaba, samimiyet ister. Yanlış anlamak kolaydır halbuki. Biraz makus niyet, biraz da cahillik kâfidir.”
DÜNYA BOŞALIVERDİ SİZ GİDİNCE
Sevgili Ağabey,
“Şu yorgun çağ gitsin, yeni çağı bir aşk uğruna yoracaklar gelsin. Bizler antikleşmeden, arkaikleşmeden, Ashab-ı Kehfe dönmeden, çağın kabuğunu kıracaklar gelsin.” diyorsunuz ya, işte gelecek olanlar Diriliş kuşağı olacaktır inşallah. Hakikaten, sizin de belirttiğiniz üzere: “Artık, dehşetli derecede materyalist bir dünyada yaşıyoruz. Kırk, altmış ya da seksen yıl öncesinin insanını mumla arasanız bulamazsınız.” Evet sevgili Üstadım, “Turistik Mevlânâ çağını yaşıyoruz, Tanrı’m!”, “Kur’an okuma yarışı çağı!”
Siz gittiniz gideli gökler bir türlü açmıyor sevgili Ağabey. “Âlimin vefatı âlemin vefatı üzeredir.” ya, İstanbul boşalıverdi, dünya boşalıverdi siz gidince.
Sevgili Ağabey,
Artık aklıma geldi, hani ortaokuldan mezun olduğunuzda, okul müdürü sizi yanına çağırıp, Büyük Doğu okuduğunuz için “Sen vatan hainisin aslına bakarsan seni geç anladım.” dediğinde, siz fevkalade bir yanıt verirsiniz o yaşta: “Eğer geç anladıysanız beis yoktu; hiç anlamadığınız anlaşılıyor.” bu biçimdeleri artık de o denli epeyce ki okullarda. “Eskiyi unut / Yeni yolu tut” diyenlerin jenerasyonu.
Sevgili Ağabey,
Mektubuma, size dair yazdığım bir şiirimle son vereceğim:
SEZAİ KARAKOÇ’A DAİR
I
biz epey kardeştik / siyah, sarı, beyazdı yüzlerimiz / bir yağmur bulutuyduk / Ergani’den İstanbul’a geldik / Taha üzere ben de bir çocuktum / siyah önlüğümle okula giderken / radyo tamircisi amcadan / Sesler’i aldım / sesimi SesLer’de buldum / Taha üzere / ben de bir çocuktum / tüm resmi geçitlerde / başını hiç çevirmedin / yüzün kıbleyi gösteren pusulaydı / saçların kıvırcık ve karaydı / Ulu Cami avlusuna düşen güneş / sokakları dolduran o ses / sesindi / gözleri her an Bilâl’le buluşan / okul aşılarından kaçıp / Kıyamet Aşısı’na koşandın / bakımlı tayların / kınalı kuzuların / içtiği sulardan içtin / sizin bağın duvarı / bizim bağın da duvarıydı / salkımların biri size / biri bize sarkardı / Leyla üzümlere baka baka Mecnun / Mecnun Leyla’ya baka baka çöl olurdu / sizin bağın duvarı / bizim bağın da duvarıydı
II
bir gemi denizi yarken / kanı da yarıyordu / kurulan bir köle devleti / halk veba gemisinin demir attığı limana baktı / sadece baktı / bakmayı unutarak baktı / o kent her gün azar azar çöktü / uyuz köpekler üzere çöktü / dans kıvraklığında sen / o kenti ve limanı geçtin / zira sen sözcüklerin, kitapların ve tarihin / dansını âlâ bilendin /
elmada aşkı / kirazda hasreti / incirde savaşı / narda bir bebek gülüşü / zeytinde hüznü / hurmada biatı / Nemrut’ta putu / Meryem’de doğum saatini / İsa’da bahtı / Taha’da kavisleri bakılırsandin/
ayı cep aynası üzere yüzüne tıtup / horozların ibiğinde tan kızıllığına dalan / ellerinde yalnız göğe doğrulan / bir kartalı tarak üzere saçlarından geçiren / bir sözcükten bin şiir düşüren / kapısı daima kalbine açık / bir şövalyeden su üzere akan / kılıçlar yontan / her akşamı iftar üzere açan / orucu gül üzere tutan / antik vazolara antik çağlar koyan / yazıyı dağ sularıyla yuyan / ekmeği bölerken açlarla bir olan / “Sedye taşımaktan kolu tutulan” / Hızırla Kırk Saat / bin yıl ekinini biçtin / başaklardan Sütun’lar diktin /
III
dinmeyen yağmurlardan / kara kışlardan geçirdik aşkı / kuş uçmayan göklerden / Davut’un sesinden öbür / süt sağdın bulutlardan / veba hastalarına şifa sütü / Meryem’in sütü / Halim annenin sütü / Romalının hiç emmediği sütü / Dicle’nin Fırat’ın sütü / Peygamberin sütdişi beyazlığında bir güvercin ağzında mağaranın / aşkı geçirdik / Musa’nın Kızıldeniz’i yaran âsâsından / İbrahim’in ateşi gül bahçesine döndüren / aşkı geçirdik alınyazısından / atların nallarıyla mühür vurduğu topraklara / duvarları memnunluk, çatısı mahyalar olan / kandiller üzere meskenler kurduk /
biz epey kardeştik / siyah, sarı, beyazdı yüzlerimiz / bir yağmur daha sonrasıydık / sıcak denizlere indik /
IV
ah kara gözlü yalnızlık / dedemin cep saati yalnızlık / Yusuf kardeşimle büyüttük seni / Ali’de bir Ehl-i Beyt hüznü / üzere ah kara gözlü yalnızlık / artık bir kış atını yemliyoruz / demli çay üzere demliyoruz / ah kara gözlü yalnızlık / samanyolunda Kapalıçarşı / kaplar ki sonsuza açık / selâm olsun Mekke’de doğan aya / selâm olsun Medine’ye göçen güneşe / selâm olsun ismi ışık olan dağa / selâm olsun Kudüs’te Mirac’a / selâm olsun Sezai Karakoç’a
Yerin cennet olsun sevgili Ağabey, Ulu Rabbimiz sevdiklerine komşu kılsın.