KANSAS CITY, Mo. — Belirli bir bakış açısından, Kansas City bir pandemi sonrası patlamanın eşiğinde gibi görünüyordu. Dünya Kupası futbol oyunlarına ev sahipliği yapmak için seçilen tek Ortabatı şehriydi. Pırıl pırıl bir havaalanı terminali, eski, pis kapıların yerine yeni açılmıştı. Ve şehir merkezinde inşaat ekipleri, yakında NFL Draftı için binlerce ziyaretçiyi ağırlayacak olan dönüştürülmüş bir tren deposu olan Union Station’ın önündeki dev bir sahnede çalıştı.
Ancak bu ay Ralph Yarl adlı siyahi bir gencin yaşlı beyaz bir adam tarafından kasabanın kuzey eteklerinde vurulması, sakinleri sarstı ve kamuoyundaki konuşmayı değiştirdi. Savcılar geçen hafta 84 yaşındaki silahlı sanık Andrew D. Lester’a ağır suçlamalarda bulunduğunda, Kansas City sakinleri bir gencin yanlış kapı zili çalmak gibi önemsiz bir şey için nasıl vurulabileceğini ve neden Suç duyurusunda bulunmak dört gün sürdü.
Pek çok kişi için bu dava, ırkçılık ve ayrımcılığa ilişkin, şehrin nesiller boyu tarihiyle iç içe geçmiş ancak hiçbir zaman tam olarak ele alınmamış büyük soruları bir kez daha gündeme getirdi.
Greater Kansas City Urban League’in başkanı ve yönetici sekreteri Gwen Grant, “Arkadaşımız olduğunda üretken olmamak ve gurur duyabilmek için evimizi temizlememiz gerekiyor,” dedi. Şehrinin “bu sorunların temel nedenlerini ele alması ve sistemleri ele alması ve ırk ve ırkçılık hakkındaki zorlu görüşmelerden kaçmaması” gerektiğini söyledi.
Küçük kardeşlerini almaya çalışırken yanlışlıkla yanlış eve girdikten sonra yaralarından kurtulan 16 yaşındaki Ralph’ın vurulması, Kansas City’lileri ırksal sınırlar boyunca dehşete düşürdü.
“Adamın, ‘Kim o?’ demesi gerekirdi. 68 yaşındaki Kansas City sakini Paul Long, geçen hafta bir otobüs durağında beklerken “Ya da kapıyı açıp onu tanıyıp tanımadığına bakın” dedi. Siyah olan Bay Long, “Böyle şeyler siyahların başına tamamen yanlış nedenlerle geliyor” dedi. “Şehir değil. Bu insanlar. Bazıları iyi, bazıları o kadar iyi değil.”
Vurulmanın üzerinden günler geçtikçe, Belediye Başkanı Quinton Lucas, onun gibi siyahların üzülmesi ve vurulmanın vurguladığı daha derin konular hakkında konuşmak istemesiyle, “Farklı bir ırkçı tepki görmeye başlıyorsunuz” dedi. Belediye başkanı, bazı beyazların davayı trajik bir sapkınlık olarak görmezden gelmekle ve iddianameleri sistemin çalıştığının bir işareti olarak göstermekle yetinerek ilerlemeye hazır göründüklerini söyledi.
2019’dan beri 508.000 nüfuslu bu şehrin belediye başkanı olan Demokrat Bay Lucas, “Bence eksik olan şey, bunun siyah insanlar olarak var olan çoğumuzu ne kadar etkilediğidir” dedi.
Bay Lucas, “Herkesin istediği anında cevap ‘Evet, biz harika bir yeriz’ oluyor” dedi. “Harika bir yer olduğumuzu düşünüyorum. Ama olabileceğimiz en iyi yer olmak için yüzleşmemiz gereken çok şey olduğunu düşünüyorum.
Kansas City tarihinin ilk günlerinde, siyahlar Missouri’ye köleleştirilmiş insanlar olarak getirildi ve o zamandan beri şehri kökleşmiş bir ayrımcılık modeli şekillendirdi. 20. yüzyılın sonlarında, şehir liderleri okul sistemini entegre etmek için çaba sarf ederek, Yargıtay’da doruğa ulaşan onlarca yıllık hukuk savaşlarına yol açtı. Daha şimdiden, büyük bir kuzey-güney caddesi olan Troost Bulvarı, şehir merkezi de dahil olmak üzere doğuda daha fazla siyahi ve batıda daha fazla beyazla bir ayırıcı çizgi olarak görülüyor.
Bu kalıcı ayrılık, 300 mil kareyi aşan genişleyen topluluk sınırlarıyla birleştiğinde, birçok siyah ve beyaz sakinin ayrı yaşamlar sürdüğü bir Kansas City yarattı. Son 20 yıldaki hızlı yatırım, bir zamanlar zor durumda olan şehir merkezine daha fazla insanı ve işletmeyi getirdi. Ralph’ın vurulduğu ve şehrin bir bütününden daha beyaz ve daha muhafazakar olduğu bilinen Missouri Nehri’nin kuzeyindeki banliyö bölgesi Northland da büyümeye devam etti. Ancak Doğu Yakası’nın bazı bölümleri, yüksek suç oranları ve görmezden gelinme duygusuyla mücadele etmeye devam ediyor.
Kansas City’de yaşayan ve beyaz olan eski bir Missouri dışişleri bakanı olan Jason Kander, “Kasabanın ayrıcalıklı bir bölgesinde yaşıyorsanız, şehrin daha az ayrıcalıklı bir bölgesi okyanusun ötesinde olabilir” dedi. Şehrinin “eski usul kırmızı çizgiyle tanımlanan bir yer olmaya devam ettiğini” ve çoğunlukla beyaz mahallelerde görülen ekonomik büyümenin çoğunlukla siyah mahallelerde tekrarlanmadığını söyledi.
Siyah aileler Troost’un batısına veya nehrin kuzeyine taşındıkça ve şehrin ırksal dengesi karmaşıklaştıkça, eski ayrım çizgileri on yıllar boyunca bulanıklaştı. Bay Lucas, çoğunluğu beyaz olan bir şehrin üçüncü siyah belediye başkanı ve ilk siyah belediye başkanı Emanuel Cleaver, şimdi bölgeyi Kongre’de temsil ediyor.
Ancak Kansas City’deki röportajlarda, sakinler ilerlemenin düzensiz olduğu bir yeri anlattı. Midtown’da yaşayan Michele L. Watley, ırkçılığın bazen şehirde aleni olduğunu söyledi, örneğin birisinin yanlışlıkla bir mağazadan hırsızlık yaptığını iddia ettikten sonra polisi araması gibi. Ancak çoğu zaman, önyargının daha ince olduğunu söyledi.
Siyahi olan ve siyah kadınları güçlendirmeye adanmış kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Shirley’s Kitchen Cabinet’in kurucusu Bayan Watley, “Neredeyse bu nezaket ve gülümseme perdesi mikro saldırganlık ve her türlü çılgınca şeyin üzerine yerleştirilmiş gibi” dedi.
Kansas City’deki bir toplum merkezinde konuşan beyaz olan Deja Jones, siyah olan nişanlısının şehirde düzenli olarak ırkçılıkla karşılaştığını fark ettiğini söyledi; onları bırakmak için.
Bayan Jones, “Onu kabaca soyan ve ‘Buraya park edemezsin’ diyen beyaz bir adam vardı” dedi. “Dışarı çıktım ve adama ‘Hey, onunla böyle konuşma’ dedim. Sadece ona karşı tavrını görebilirsin.
Başarılı bir lise öğrencisi ve müzisyen olan Ralph, bu ay çoğunluğu beyazların yaşadığı, orta sınıfın yaşadığı mahallesinde bir ayak işiyle uğraşırken, Kansas City sokaklarında gezinmeye çalışan herkesin fark edebileceği bir hata yaptı: Bir blok ötedeki Kuzeydoğu 115. Teras yerine Kuzeydoğu 115. Cadde’ye gitti ve kardeşlerinin ziyaret ettiği ev yerine Bay Lester’ın kapısına gitti.
Ralph, müfettişlere sadece kapı zilini çaldığını söyledi. Bay Lester’ın kapıyı açtığını ve ateş etmeye başladığını, bir kez alnına ve bir kez de koluna vurduğunu söyledi. Birinci derece saldırı ve silahlı suçları kabul etmeyen Bay Lester, müfettişlere, Ralph’ı kapısının dışında görmekten “ölecek kadar korktuğunu” ve fiziksel tehlikede olduğuna inandığını söyledi. Polise, Ralph’ın bir dış kapının kolunu çektiğini söyledi; Ralph yetkililere bunu yapmadığını söyledi.
Çatışmadan sonraki ilk veya iki gün, silahlı şiddetin yaygın olduğu ve cinayet oranının ülkedeki büyük şehirler arasında sürekli olarak en yükseklerden biri olduğu Kansas City’de çok az ilgi gördü. 15 Nisan gibi kısa bir süre önce, vurulmadan iki gün sonra, Belediye Başkanı Lucas, 2020 ulusal protestosundan ortaya çıkan yerel bir medya kuruluşu olan The Kansas City Defender’ın Instagram gönderisine yorum yaptıktan sonra davayı duyduğunu söyledi. Kansas City’liler.
Ertesi gün, protestocular, Bay Lester’ın başlangıçta herhangi bir suçlama olmaksızın serbest bırakılmasına öfkelenerek, çatışmanın gerçekleştiği mahallede yürüdüler ve pek çok kişinin açık bir ırksal önyargı vakası olarak gördüler. Clay İlçe Savcısı Zachary Thompson bir gün sonra suçlamaları açıkladığında, vurulmanın “ırksal bir unsuru” olduğunu söyledi, ancak ayrıntıya girmedi. Aktivistler, nefret suçlarıyla ilgili federal bir soruşturma açılması çağrısında bulundu.
Yerel yetkililerin tanıtım eksikliği ve suçlamaları getirmedeki gecikme, siyah sakinler ve kolluk kuvvetleri arasında uzun süredir devam eden güvensizliği vurguladı. Aktivistler, polise olan şüphelerinin nedeni olarak, beyaz bir Kansas Şehri dedektifi tarafından garajına geri geri girerken öldürülen siyahi Cameron Lamb’in 2019’da polis tarafından vurulmasına işaret ediyor. Bay Lamb’i öldüren Dedektif Eric DeValkenaere, kasıtsız adam öldürmekten suçlu bulundu.
Kansas City’deki pek çok kişi, polis departmanının, yalnızca şehrin belediye başkanı yerine, esas olarak Missouri valisi tarafından atanan sakinlerden oluşan bir kurula rapor verdiği alışılmadık idari yapısını da onaylamıyor.
Kansas Şehri Polis Komiseri Stacey Graves, bir röportajda, bölge sakinleri arasında güven oluşturmak için çalıştığını ve Ralph’ın vurulmasından bu yana polis departmanı içinde yeni görüşmelerin başladığını söyledi.
Beyaz olan Şef Graves, “Duruma ve olaya karışan insanlara baktığınızda, acı dolu bir geçmişin resmini geri getirdiğini anlamalısınız” dedi.
Kansas City sakinlerinin yüzde 56’sı beyaz, yüzde 27’si siyahi, yüzde 11’i Hispanik ve yüzde 3’ü Asyalı. Ancak polis verileri, o yıl cinayet kurbanlarının yüzde 75’inin siyah olduğunu gösteriyor. Şimdiye kadar 2023, yerel medyanın şehir tarihindeki en ölümcül ikinci yıl olarak adlandırdığı 2022’nin aynı dönemine göre daha fazla cinayet gördü.
Şef Graves, eşzamanlı güçleri dengelemek için çalıştığını söyledi: çok agresif bir şekilde izlendiklerini hisseden bazı sakinler ve daha fazla polis varlığı umut eden diğer sakinler.
Ralph yaralarından kurtulurken ve Kansas City ilerlemeye çalışırken, beyaz bir belediye meclis üyesi olan Eric Bunch, ırkçılık hakkında daha açık tartışmalara acil bir ihtiyaç gördüğünü söyledi.
İlçesi şehir merkezini de kapsayan Bay Bunch, “Bence bundan korkuyoruz ve ona ne olduğunu söylemekten korkuyoruz” dedi. “Sanırım çoğu zaman kafamızı kuma gömmek ve yokmuş gibi davranmak istiyoruz ve herkese iyi davranarak bunu öğreneceğiz.”
Tracy Engel Ve Julia Bosman raporlamaya katkıda bulundu.
Ancak bu ay Ralph Yarl adlı siyahi bir gencin yaşlı beyaz bir adam tarafından kasabanın kuzey eteklerinde vurulması, sakinleri sarstı ve kamuoyundaki konuşmayı değiştirdi. Savcılar geçen hafta 84 yaşındaki silahlı sanık Andrew D. Lester’a ağır suçlamalarda bulunduğunda, Kansas City sakinleri bir gencin yanlış kapı zili çalmak gibi önemsiz bir şey için nasıl vurulabileceğini ve neden Suç duyurusunda bulunmak dört gün sürdü.
Pek çok kişi için bu dava, ırkçılık ve ayrımcılığa ilişkin, şehrin nesiller boyu tarihiyle iç içe geçmiş ancak hiçbir zaman tam olarak ele alınmamış büyük soruları bir kez daha gündeme getirdi.
Greater Kansas City Urban League’in başkanı ve yönetici sekreteri Gwen Grant, “Arkadaşımız olduğunda üretken olmamak ve gurur duyabilmek için evimizi temizlememiz gerekiyor,” dedi. Şehrinin “bu sorunların temel nedenlerini ele alması ve sistemleri ele alması ve ırk ve ırkçılık hakkındaki zorlu görüşmelerden kaçmaması” gerektiğini söyledi.
Küçük kardeşlerini almaya çalışırken yanlışlıkla yanlış eve girdikten sonra yaralarından kurtulan 16 yaşındaki Ralph’ın vurulması, Kansas City’lileri ırksal sınırlar boyunca dehşete düşürdü.
“Adamın, ‘Kim o?’ demesi gerekirdi. 68 yaşındaki Kansas City sakini Paul Long, geçen hafta bir otobüs durağında beklerken “Ya da kapıyı açıp onu tanıyıp tanımadığına bakın” dedi. Siyah olan Bay Long, “Böyle şeyler siyahların başına tamamen yanlış nedenlerle geliyor” dedi. “Şehir değil. Bu insanlar. Bazıları iyi, bazıları o kadar iyi değil.”
Vurulmanın üzerinden günler geçtikçe, Belediye Başkanı Quinton Lucas, onun gibi siyahların üzülmesi ve vurulmanın vurguladığı daha derin konular hakkında konuşmak istemesiyle, “Farklı bir ırkçı tepki görmeye başlıyorsunuz” dedi. Belediye başkanı, bazı beyazların davayı trajik bir sapkınlık olarak görmezden gelmekle ve iddianameleri sistemin çalıştığının bir işareti olarak göstermekle yetinerek ilerlemeye hazır göründüklerini söyledi.
2019’dan beri 508.000 nüfuslu bu şehrin belediye başkanı olan Demokrat Bay Lucas, “Bence eksik olan şey, bunun siyah insanlar olarak var olan çoğumuzu ne kadar etkilediğidir” dedi.
Bay Lucas, “Herkesin istediği anında cevap ‘Evet, biz harika bir yeriz’ oluyor” dedi. “Harika bir yer olduğumuzu düşünüyorum. Ama olabileceğimiz en iyi yer olmak için yüzleşmemiz gereken çok şey olduğunu düşünüyorum.
Kansas City tarihinin ilk günlerinde, siyahlar Missouri’ye köleleştirilmiş insanlar olarak getirildi ve o zamandan beri şehri kökleşmiş bir ayrımcılık modeli şekillendirdi. 20. yüzyılın sonlarında, şehir liderleri okul sistemini entegre etmek için çaba sarf ederek, Yargıtay’da doruğa ulaşan onlarca yıllık hukuk savaşlarına yol açtı. Daha şimdiden, büyük bir kuzey-güney caddesi olan Troost Bulvarı, şehir merkezi de dahil olmak üzere doğuda daha fazla siyahi ve batıda daha fazla beyazla bir ayırıcı çizgi olarak görülüyor.
Bu kalıcı ayrılık, 300 mil kareyi aşan genişleyen topluluk sınırlarıyla birleştiğinde, birçok siyah ve beyaz sakinin ayrı yaşamlar sürdüğü bir Kansas City yarattı. Son 20 yıldaki hızlı yatırım, bir zamanlar zor durumda olan şehir merkezine daha fazla insanı ve işletmeyi getirdi. Ralph’ın vurulduğu ve şehrin bir bütününden daha beyaz ve daha muhafazakar olduğu bilinen Missouri Nehri’nin kuzeyindeki banliyö bölgesi Northland da büyümeye devam etti. Ancak Doğu Yakası’nın bazı bölümleri, yüksek suç oranları ve görmezden gelinme duygusuyla mücadele etmeye devam ediyor.
Kansas City’de yaşayan ve beyaz olan eski bir Missouri dışişleri bakanı olan Jason Kander, “Kasabanın ayrıcalıklı bir bölgesinde yaşıyorsanız, şehrin daha az ayrıcalıklı bir bölgesi okyanusun ötesinde olabilir” dedi. Şehrinin “eski usul kırmızı çizgiyle tanımlanan bir yer olmaya devam ettiğini” ve çoğunlukla beyaz mahallelerde görülen ekonomik büyümenin çoğunlukla siyah mahallelerde tekrarlanmadığını söyledi.
Siyah aileler Troost’un batısına veya nehrin kuzeyine taşındıkça ve şehrin ırksal dengesi karmaşıklaştıkça, eski ayrım çizgileri on yıllar boyunca bulanıklaştı. Bay Lucas, çoğunluğu beyaz olan bir şehrin üçüncü siyah belediye başkanı ve ilk siyah belediye başkanı Emanuel Cleaver, şimdi bölgeyi Kongre’de temsil ediyor.
Ancak Kansas City’deki röportajlarda, sakinler ilerlemenin düzensiz olduğu bir yeri anlattı. Midtown’da yaşayan Michele L. Watley, ırkçılığın bazen şehirde aleni olduğunu söyledi, örneğin birisinin yanlışlıkla bir mağazadan hırsızlık yaptığını iddia ettikten sonra polisi araması gibi. Ancak çoğu zaman, önyargının daha ince olduğunu söyledi.
Siyahi olan ve siyah kadınları güçlendirmeye adanmış kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Shirley’s Kitchen Cabinet’in kurucusu Bayan Watley, “Neredeyse bu nezaket ve gülümseme perdesi mikro saldırganlık ve her türlü çılgınca şeyin üzerine yerleştirilmiş gibi” dedi.
Kansas City’deki bir toplum merkezinde konuşan beyaz olan Deja Jones, siyah olan nişanlısının şehirde düzenli olarak ırkçılıkla karşılaştığını fark ettiğini söyledi; onları bırakmak için.
Bayan Jones, “Onu kabaca soyan ve ‘Buraya park edemezsin’ diyen beyaz bir adam vardı” dedi. “Dışarı çıktım ve adama ‘Hey, onunla böyle konuşma’ dedim. Sadece ona karşı tavrını görebilirsin.
Başarılı bir lise öğrencisi ve müzisyen olan Ralph, bu ay çoğunluğu beyazların yaşadığı, orta sınıfın yaşadığı mahallesinde bir ayak işiyle uğraşırken, Kansas City sokaklarında gezinmeye çalışan herkesin fark edebileceği bir hata yaptı: Bir blok ötedeki Kuzeydoğu 115. Teras yerine Kuzeydoğu 115. Cadde’ye gitti ve kardeşlerinin ziyaret ettiği ev yerine Bay Lester’ın kapısına gitti.
Ralph, müfettişlere sadece kapı zilini çaldığını söyledi. Bay Lester’ın kapıyı açtığını ve ateş etmeye başladığını, bir kez alnına ve bir kez de koluna vurduğunu söyledi. Birinci derece saldırı ve silahlı suçları kabul etmeyen Bay Lester, müfettişlere, Ralph’ı kapısının dışında görmekten “ölecek kadar korktuğunu” ve fiziksel tehlikede olduğuna inandığını söyledi. Polise, Ralph’ın bir dış kapının kolunu çektiğini söyledi; Ralph yetkililere bunu yapmadığını söyledi.
Çatışmadan sonraki ilk veya iki gün, silahlı şiddetin yaygın olduğu ve cinayet oranının ülkedeki büyük şehirler arasında sürekli olarak en yükseklerden biri olduğu Kansas City’de çok az ilgi gördü. 15 Nisan gibi kısa bir süre önce, vurulmadan iki gün sonra, Belediye Başkanı Lucas, 2020 ulusal protestosundan ortaya çıkan yerel bir medya kuruluşu olan The Kansas City Defender’ın Instagram gönderisine yorum yaptıktan sonra davayı duyduğunu söyledi. Kansas City’liler.
Ertesi gün, protestocular, Bay Lester’ın başlangıçta herhangi bir suçlama olmaksızın serbest bırakılmasına öfkelenerek, çatışmanın gerçekleştiği mahallede yürüdüler ve pek çok kişinin açık bir ırksal önyargı vakası olarak gördüler. Clay İlçe Savcısı Zachary Thompson bir gün sonra suçlamaları açıkladığında, vurulmanın “ırksal bir unsuru” olduğunu söyledi, ancak ayrıntıya girmedi. Aktivistler, nefret suçlarıyla ilgili federal bir soruşturma açılması çağrısında bulundu.
Yerel yetkililerin tanıtım eksikliği ve suçlamaları getirmedeki gecikme, siyah sakinler ve kolluk kuvvetleri arasında uzun süredir devam eden güvensizliği vurguladı. Aktivistler, polise olan şüphelerinin nedeni olarak, beyaz bir Kansas Şehri dedektifi tarafından garajına geri geri girerken öldürülen siyahi Cameron Lamb’in 2019’da polis tarafından vurulmasına işaret ediyor. Bay Lamb’i öldüren Dedektif Eric DeValkenaere, kasıtsız adam öldürmekten suçlu bulundu.
Kansas City’deki pek çok kişi, polis departmanının, yalnızca şehrin belediye başkanı yerine, esas olarak Missouri valisi tarafından atanan sakinlerden oluşan bir kurula rapor verdiği alışılmadık idari yapısını da onaylamıyor.
Kansas Şehri Polis Komiseri Stacey Graves, bir röportajda, bölge sakinleri arasında güven oluşturmak için çalıştığını ve Ralph’ın vurulmasından bu yana polis departmanı içinde yeni görüşmelerin başladığını söyledi.
Beyaz olan Şef Graves, “Duruma ve olaya karışan insanlara baktığınızda, acı dolu bir geçmişin resmini geri getirdiğini anlamalısınız” dedi.
Kansas City sakinlerinin yüzde 56’sı beyaz, yüzde 27’si siyahi, yüzde 11’i Hispanik ve yüzde 3’ü Asyalı. Ancak polis verileri, o yıl cinayet kurbanlarının yüzde 75’inin siyah olduğunu gösteriyor. Şimdiye kadar 2023, yerel medyanın şehir tarihindeki en ölümcül ikinci yıl olarak adlandırdığı 2022’nin aynı dönemine göre daha fazla cinayet gördü.
Şef Graves, eşzamanlı güçleri dengelemek için çalıştığını söyledi: çok agresif bir şekilde izlendiklerini hisseden bazı sakinler ve daha fazla polis varlığı umut eden diğer sakinler.
Ralph yaralarından kurtulurken ve Kansas City ilerlemeye çalışırken, beyaz bir belediye meclis üyesi olan Eric Bunch, ırkçılık hakkında daha açık tartışmalara acil bir ihtiyaç gördüğünü söyledi.
İlçesi şehir merkezini de kapsayan Bay Bunch, “Bence bundan korkuyoruz ve ona ne olduğunu söylemekten korkuyoruz” dedi. “Sanırım çoğu zaman kafamızı kuma gömmek ve yokmuş gibi davranmak istiyoruz ve herkese iyi davranarak bunu öğreneceğiz.”
Tracy Engel Ve Julia Bosman raporlamaya katkıda bulundu.