JoKeR
Active member
ARİF AY
Kimi kitaplar var ki sevinci, coşkuyu, hüznü ve yürek burukluğunu bir arada yaşatır. Şakir Kurtulmuş’un “Bir Tutkuya Dönüşmek” (Çıra Edebiyat, Kasım 2021) isimli deneme kitabı da bu cinsten bir kitap. Her biri bağımsız metinler olarak yazılmış denemeler bir kitap bütünlüğü ortasında bağımsız olmaktan çıkıyor ve öteki metinlerle düşünsel ve duygusal bir bağla bütünlük kazanıyor.
Şakir Kurtulmuş, bu kitabında daha epey yazarlarla, şairlerle tanışmalarını bahis alan yazılara yer vermiş. Bu tanışmaların kendisi üzerinde bıraktığı tesirlerden kelam etmiş. Kelam gelimi, Nuri Pakdil’le tanışmalarını anlatırken, Nuri Pakdil’e mahsus bir edimi de öğrenmiş oluyoruz bu biçimdece. “Yüz Yüze Görüştüğüm Birinci Muharrir: Nuri Pakdil” başlıklı yazısının son kısmını alıyorum buraya: “Bir gün bir daha Atasoy Ağabeyin yanındayım… Yeni gelen kitaplar, mecmualar ve mektuplar üzerine konuştuk. Şakir işin var mı diye sordu, hayır abi okula gitmedim bugün, diye yanıt verince, hoş, gel bu biçimde otogara gidiyoruz, Ankara’dan Nuri Pakdil geliyor, onu karşılayalım, dedi. Nasıl heyecanlandım, nasıl sevindim, çabucak çıkıp otogara geçtik. Ankara otobüsünün kapısında karşıladık Nuri Beyefendisi, kucaklaştık. Nasıl sıcak, nasıl şirin bir yüz sözüydü o. Munis bakışı ve duruşu ile yer etti gönlümde. Otogardan belediyeye yürüdük, Atasoy Ağabeyin odasına geçtik, bir simit ve bir bardak çay içimi kadar oturduk. Ankara’dan Eskişehir’e geliş niçinini öğrendiğim vakit epey şaşırdım. Üstad Nuri Pakdil Edebiyat mecmuasının bir yıl boyunca yayımlanan 12sayısını ciltletmiş ve o cildi Atasoy Müftüoğlu’na şahsen gelerek elden takdim ediyor. bu biçimde bir nezaket örneği, inceliğine hayran olmuştum. Kargoyla gönderebileceği biçimde şahsen gelerek cildi takdim etmesi epeyce ince, epey naif bir davranıştı. 15 dakika kadar kaldığı ofisten çıkıp bir daha bir arada otogara geçtik ve Ankara otobüsüne bindirerek kendisini yolcu ettik.”
TUTKUSUZ BİR ÖMÜR YÜKTÜR
Bir Tutkuya Dönüşmek, Şakir Kurtulmuş, Çıra Yayınları, Kasım 2021, 86 sayfa
Tutku bir müellifin, bir şairin şayet olmazsa olamazıdır. Tutkusuz bir şiir, tutkusuz bir hikaye, roman, denme yavan kalmaya mahkumdur. Tutku yalnızca müellifler, sanatkarlar için değil her meslekten beşerler için de elzem olan bir edimdir. Ne iş yaparsak yapalım o işi tutkuyla yapmıyorsak o işten bir hayır gelmez. Yaşamak başlıbaşına bir tutkudur aslında. Tutkusuz bir ömür bir yüktür insanın sırtında.
Şakir Kurtulmuş şairlere, yazarlarla tanışmasının heyecanını sözcüklere, cümlelere yüklerkenki muvaffakiyetini tutkuya borçludur. Nuri Pakdil’den Fazilet Bayazıt’a, Alaeddin Özdenören’den Rasim Rasim Özdenören’e, Atasoy Müftüoğlu’ndan Nazif Gürdoğan’a, D. Mehmet Doğan’dan Mustafa Ruhi Şirin’e, Cahit Zarifoğlu’ndan Mehmet Ragıp Karcı’ya, Nurettin Durman’a, Adem Turan’dan Özcan Ünlü’ye, Sıddık Ertaş’tan Fahri Tuna’ya, Asım Gültekin’e bir fazlaca ismin tutkuyla yad edilmesi bu şair ve müelliflere ait ünsiyetimizi daha da artırıyor.
Dedim ya tutku tek boyutlu bir edim değildir. Şakir Kurtulmuş Nuri Pakdil’le tanışmasını anlatırken duyduğu sevinci, Alaeddin Özdenören’i anlatırken derin bir acıya dönüşür. Kabına sığmaz bir kişiliğe sahip olan Alaeddin Özdenören’in trajik bir hayatı vardır. Etrafındaki beşerlerle beraberymiş üzere görünse de o daima yalnızdı. Bu yalnızlık onu dalgın, unutkan bir insan yaptı. Dokuz yaşındaki oğlu Kerem’in bir trafik kazasında hayatını kaybetmesiyle birlikte hayat artık onun için bir sıkıntıya dönüşmüştür. Her an Kerem’in acısıyla yanıp tutuşur. Tüm beklentisi oğluna kavuşmaktır artık: “Yavrucuğum feryadım var / Yağıyor ellerime kar / Mezarcığından ışıklar / Dolar içime içime”
Devrin derilerine de değinen müellif, o periyot dergiciliğinin günümüz dergiciliğinden daha verimli olduğuna vurgu yapar. 70’li, 80’li yılların edebiyat mahfillerini bilmeyen gençler için rehber niteliğinde bir kitap “Bir Tutkuya Dönüşmek”.
Kimi kitaplar var ki sevinci, coşkuyu, hüznü ve yürek burukluğunu bir arada yaşatır. Şakir Kurtulmuş’un “Bir Tutkuya Dönüşmek” (Çıra Edebiyat, Kasım 2021) isimli deneme kitabı da bu cinsten bir kitap. Her biri bağımsız metinler olarak yazılmış denemeler bir kitap bütünlüğü ortasında bağımsız olmaktan çıkıyor ve öteki metinlerle düşünsel ve duygusal bir bağla bütünlük kazanıyor.
Şakir Kurtulmuş, bu kitabında daha epey yazarlarla, şairlerle tanışmalarını bahis alan yazılara yer vermiş. Bu tanışmaların kendisi üzerinde bıraktığı tesirlerden kelam etmiş. Kelam gelimi, Nuri Pakdil’le tanışmalarını anlatırken, Nuri Pakdil’e mahsus bir edimi de öğrenmiş oluyoruz bu biçimdece. “Yüz Yüze Görüştüğüm Birinci Muharrir: Nuri Pakdil” başlıklı yazısının son kısmını alıyorum buraya: “Bir gün bir daha Atasoy Ağabeyin yanındayım… Yeni gelen kitaplar, mecmualar ve mektuplar üzerine konuştuk. Şakir işin var mı diye sordu, hayır abi okula gitmedim bugün, diye yanıt verince, hoş, gel bu biçimde otogara gidiyoruz, Ankara’dan Nuri Pakdil geliyor, onu karşılayalım, dedi. Nasıl heyecanlandım, nasıl sevindim, çabucak çıkıp otogara geçtik. Ankara otobüsünün kapısında karşıladık Nuri Beyefendisi, kucaklaştık. Nasıl sıcak, nasıl şirin bir yüz sözüydü o. Munis bakışı ve duruşu ile yer etti gönlümde. Otogardan belediyeye yürüdük, Atasoy Ağabeyin odasına geçtik, bir simit ve bir bardak çay içimi kadar oturduk. Ankara’dan Eskişehir’e geliş niçinini öğrendiğim vakit epey şaşırdım. Üstad Nuri Pakdil Edebiyat mecmuasının bir yıl boyunca yayımlanan 12sayısını ciltletmiş ve o cildi Atasoy Müftüoğlu’na şahsen gelerek elden takdim ediyor. bu biçimde bir nezaket örneği, inceliğine hayran olmuştum. Kargoyla gönderebileceği biçimde şahsen gelerek cildi takdim etmesi epeyce ince, epey naif bir davranıştı. 15 dakika kadar kaldığı ofisten çıkıp bir daha bir arada otogara geçtik ve Ankara otobüsüne bindirerek kendisini yolcu ettik.”
TUTKUSUZ BİR ÖMÜR YÜKTÜR
Bir Tutkuya Dönüşmek, Şakir Kurtulmuş, Çıra Yayınları, Kasım 2021, 86 sayfa
Tutku bir müellifin, bir şairin şayet olmazsa olamazıdır. Tutkusuz bir şiir, tutkusuz bir hikaye, roman, denme yavan kalmaya mahkumdur. Tutku yalnızca müellifler, sanatkarlar için değil her meslekten beşerler için de elzem olan bir edimdir. Ne iş yaparsak yapalım o işi tutkuyla yapmıyorsak o işten bir hayır gelmez. Yaşamak başlıbaşına bir tutkudur aslında. Tutkusuz bir ömür bir yüktür insanın sırtında.
Şakir Kurtulmuş şairlere, yazarlarla tanışmasının heyecanını sözcüklere, cümlelere yüklerkenki muvaffakiyetini tutkuya borçludur. Nuri Pakdil’den Fazilet Bayazıt’a, Alaeddin Özdenören’den Rasim Rasim Özdenören’e, Atasoy Müftüoğlu’ndan Nazif Gürdoğan’a, D. Mehmet Doğan’dan Mustafa Ruhi Şirin’e, Cahit Zarifoğlu’ndan Mehmet Ragıp Karcı’ya, Nurettin Durman’a, Adem Turan’dan Özcan Ünlü’ye, Sıddık Ertaş’tan Fahri Tuna’ya, Asım Gültekin’e bir fazlaca ismin tutkuyla yad edilmesi bu şair ve müelliflere ait ünsiyetimizi daha da artırıyor.
Dedim ya tutku tek boyutlu bir edim değildir. Şakir Kurtulmuş Nuri Pakdil’le tanışmasını anlatırken duyduğu sevinci, Alaeddin Özdenören’i anlatırken derin bir acıya dönüşür. Kabına sığmaz bir kişiliğe sahip olan Alaeddin Özdenören’in trajik bir hayatı vardır. Etrafındaki beşerlerle beraberymiş üzere görünse de o daima yalnızdı. Bu yalnızlık onu dalgın, unutkan bir insan yaptı. Dokuz yaşındaki oğlu Kerem’in bir trafik kazasında hayatını kaybetmesiyle birlikte hayat artık onun için bir sıkıntıya dönüşmüştür. Her an Kerem’in acısıyla yanıp tutuşur. Tüm beklentisi oğluna kavuşmaktır artık: “Yavrucuğum feryadım var / Yağıyor ellerime kar / Mezarcığından ışıklar / Dolar içime içime”
Devrin derilerine de değinen müellif, o periyot dergiciliğinin günümüz dergiciliğinden daha verimli olduğuna vurgu yapar. 70’li, 80’li yılların edebiyat mahfillerini bilmeyen gençler için rehber niteliğinde bir kitap “Bir Tutkuya Dönüşmek”.