AirdropAvcisi
New member
Yazdığı Düşüş romanıyla geniş okur kitlesine ulaşan Seda Ünsar, romanını anlattı.
İşte Ünsar’ın açıklamaları…
“Çocukluğumdan beri yazarım”
“Çocukluğumdan beri kendi kendime daima yazardım. Daima yanımda taşıdığım çizgili bir defterim ve birebir anda okuduğum iki, üç roman olurdu. Karakterleri yabancı olan bir cinayet romanı (o orta herbiçimde bol ölçüde Agatha Christie okuyordum) yazdığımı hatırlıyorum. Ayrıyeten Türkçe ve İngilizce piyesler ve sinema tahlilleri yazardım. Kolejde hazırlık sınıfı bittiğinde yazdığım İngilizce piyeslerle bir tiyatro gösterisi yapmıştık; yurtharicinde bedellendirilen bir kompozisyon müsabakasında birinci olmuştum. İngilizce öğretmenimizin verdiği James Joyce’un bir öyküsünün sonunu değiştirerek bir daha yazma ödevinde öğretmenim yazdığım sonu fazlaca beğenerek edebiyata yönelmek isteyip istemediğimi sormuştu. Amerika’da doktora danışmanım, Prof. Dr. Eliz Sanasarian, uslubumu akademikten çok edebi bulur ve “tezini her vakit yazarsın, romanını yaz” kederi. Ama tüm bunlara karşın, hem de sistemin ortasında kalarak “sonuna kadar okuyan” bir insan olarak, yurtharicinde akademik mesleğimi sonlandırmadan bırakmak istemedim. Şöyle ki yurtharicinde akademik meslek, çalışma temposundan dolayı, edebiyat mesleğiyle yahut rastgele öbür bir çalışma ömrüyle birlikte yürütülebilecek bir şey olmadığından, o anda bir seçim yapmam gerekiyordu ve başladığım şeyi tamamlamayı seçtim. Bu yüzden de, lakin Türkiye’ye döndükten ve profesörlükten daha sonra yayın yapma fırsatı bulabildim.”
“Düşüş romanının ana teması”
“Düşüş ya da uzun ismiyle Düşüş: siyaset ve ideoloji odasında aşk hikayeleri’nin ana teması“gerçeğin peşine düşme” ve “kayıp zaman” diyebilirim. Romanın temel kurgusu,“gerçeğin peşine düşme” hareketini bilinçsizce yapan, çocukluk arkadaşı iki ana karakterin(S ve Ali), İstanbul’dan San Fransisko’ya ve Los Angeles’a uzanan hayatlarında, yaşamınanlamı ya da anlamsızlığını keşfetmelerini anlatıyor. Bu keşfetme hareketi “kayıp zaman”aişaret ediyor. Romanın sonlarında “Yolculuğumuz büsbütün düşsel, onu kuvvetli kılan tekşey bu” (s. 460) diye açıklıyor Ali bu durumu.
Bu manada, Düşüş her şeydilk evvel varoluşçu bir roman. Bu varoluşçu anlatıda özgürlük, fazilet ve bilgi, ölümsüzlük, “onurlu bir ömür için ödenecek bedel”, kolaylık, hayal ve gerçek, hayal kırıklığı, aşk, “mutlu olma baskısı”, yalnızlık üzere içe içe geçmiş metaforlar var. Roman boyunca süregelen karakterler ortası diyaloglarda ve Ali karakterinin iç konuşmalarında yer alan fazlaca boyutlu felsefi ve politik tartışmaların Litera Edebiyat Dergisi’nde yayımlanan “Varoluşçu bir Sorgulama” başlıklı bir kritikte “Thomas Mann’ın Dr. Faustusu tadında ağır bir niyet ağına sahip” olduğu yazıldı.”
İçeriği nasıl pekala?
“Birinci kısım beş kısımdan oluşan, S’nin hissiyat, düş ve niyet yoğunluğununhissedildiği kısım diyebiliriz. Kısmın girişinde Blaise Pascal üzere bir matematikçi yaniakılcıdan duyduğumuz “Kalbin kendine has niçinleri vardır; akıl bunları hiç bir zamananlayamaz” kelamının ve Pablo Neruda’nın “Eğer bizi mevtten hiç bir şey kurtarmıyorsa,en azından aşk hayattan kurtarmalı” satırlarının ima ettiği üzere, S karakteri için yaşamınanlamı, bir kolaylık dışına çıkma eforu ve hayattaki tek hakikat Platonik bir İdeaolarak algıladığı, toplumun “mutlu olma baskısı” haricinde, toplumsal konstrüksiyon olmayan,doğal, bizatihi ve yalnızca kendisi için olan, yani öteki bir boyutta hissedilen Aşk.”
Doğu – Batı müsabakası
“Bu kısımda dikkat çeken bir şey de, S’nin bir emperyalizm ve kapitalizm kritiği olarak yarı-sürreal, yarı-fantastik bir lisanla yazdığı metaforlarla örülü yazı. Kısmın tüm romana yayılan öbür değerli bir yanı ise, tutkulu ve derin bir aşkın karakterleri Stefano ve S üzerinden yansıtılan Batı-Doğu müsabakası. İkinci kısım Hölderlin’in “Bizler hiç bir şeyiz; aradığımız ise her şey” ikazına karşılık Puşkin’in verdiği “Zamanın her şeyi halledeceği aşikardır” cevabıyla, bir daha daha başında verilen bir ipucuyla öbür bir kıssaya açılıyor. Bu kıssa, ruhu yaratma isteğiyle dolu olan ve bunu bir türlü dışa vuramayışının tansiyonuyla sarsılan Ali karakterinin San Fransisko’daki ömrüne girişimizle başlıyor. Art kapak yazısında kelamı edilen “roman ortasında roman”, Ali’nin yazdığı bir 19. yüzyıl Rus öyküsü. Öykü politik yahut felsefi tartışmaların yanı sıra uzun tabiat tasvirleri, bu tasvirlerle karakterlerin psikolojik çözümlemelerinin teması, karakterlerin geçirdiği ruhsal değişimlerin yaşantılarına yansıması üzere konuları barındırıyor.”
İşte Ünsar’ın açıklamaları…
“Çocukluğumdan beri yazarım”
“Çocukluğumdan beri kendi kendime daima yazardım. Daima yanımda taşıdığım çizgili bir defterim ve birebir anda okuduğum iki, üç roman olurdu. Karakterleri yabancı olan bir cinayet romanı (o orta herbiçimde bol ölçüde Agatha Christie okuyordum) yazdığımı hatırlıyorum. Ayrıyeten Türkçe ve İngilizce piyesler ve sinema tahlilleri yazardım. Kolejde hazırlık sınıfı bittiğinde yazdığım İngilizce piyeslerle bir tiyatro gösterisi yapmıştık; yurtharicinde bedellendirilen bir kompozisyon müsabakasında birinci olmuştum. İngilizce öğretmenimizin verdiği James Joyce’un bir öyküsünün sonunu değiştirerek bir daha yazma ödevinde öğretmenim yazdığım sonu fazlaca beğenerek edebiyata yönelmek isteyip istemediğimi sormuştu. Amerika’da doktora danışmanım, Prof. Dr. Eliz Sanasarian, uslubumu akademikten çok edebi bulur ve “tezini her vakit yazarsın, romanını yaz” kederi. Ama tüm bunlara karşın, hem de sistemin ortasında kalarak “sonuna kadar okuyan” bir insan olarak, yurtharicinde akademik mesleğimi sonlandırmadan bırakmak istemedim. Şöyle ki yurtharicinde akademik meslek, çalışma temposundan dolayı, edebiyat mesleğiyle yahut rastgele öbür bir çalışma ömrüyle birlikte yürütülebilecek bir şey olmadığından, o anda bir seçim yapmam gerekiyordu ve başladığım şeyi tamamlamayı seçtim. Bu yüzden de, lakin Türkiye’ye döndükten ve profesörlükten daha sonra yayın yapma fırsatı bulabildim.”
“Düşüş romanının ana teması”
“Düşüş ya da uzun ismiyle Düşüş: siyaset ve ideoloji odasında aşk hikayeleri’nin ana teması“gerçeğin peşine düşme” ve “kayıp zaman” diyebilirim. Romanın temel kurgusu,“gerçeğin peşine düşme” hareketini bilinçsizce yapan, çocukluk arkadaşı iki ana karakterin(S ve Ali), İstanbul’dan San Fransisko’ya ve Los Angeles’a uzanan hayatlarında, yaşamınanlamı ya da anlamsızlığını keşfetmelerini anlatıyor. Bu keşfetme hareketi “kayıp zaman”aişaret ediyor. Romanın sonlarında “Yolculuğumuz büsbütün düşsel, onu kuvvetli kılan tekşey bu” (s. 460) diye açıklıyor Ali bu durumu.
Bu manada, Düşüş her şeydilk evvel varoluşçu bir roman. Bu varoluşçu anlatıda özgürlük, fazilet ve bilgi, ölümsüzlük, “onurlu bir ömür için ödenecek bedel”, kolaylık, hayal ve gerçek, hayal kırıklığı, aşk, “mutlu olma baskısı”, yalnızlık üzere içe içe geçmiş metaforlar var. Roman boyunca süregelen karakterler ortası diyaloglarda ve Ali karakterinin iç konuşmalarında yer alan fazlaca boyutlu felsefi ve politik tartışmaların Litera Edebiyat Dergisi’nde yayımlanan “Varoluşçu bir Sorgulama” başlıklı bir kritikte “Thomas Mann’ın Dr. Faustusu tadında ağır bir niyet ağına sahip” olduğu yazıldı.”
İçeriği nasıl pekala?
“Birinci kısım beş kısımdan oluşan, S’nin hissiyat, düş ve niyet yoğunluğununhissedildiği kısım diyebiliriz. Kısmın girişinde Blaise Pascal üzere bir matematikçi yaniakılcıdan duyduğumuz “Kalbin kendine has niçinleri vardır; akıl bunları hiç bir zamananlayamaz” kelamının ve Pablo Neruda’nın “Eğer bizi mevtten hiç bir şey kurtarmıyorsa,en azından aşk hayattan kurtarmalı” satırlarının ima ettiği üzere, S karakteri için yaşamınanlamı, bir kolaylık dışına çıkma eforu ve hayattaki tek hakikat Platonik bir İdeaolarak algıladığı, toplumun “mutlu olma baskısı” haricinde, toplumsal konstrüksiyon olmayan,doğal, bizatihi ve yalnızca kendisi için olan, yani öteki bir boyutta hissedilen Aşk.”
Doğu – Batı müsabakası
“Bu kısımda dikkat çeken bir şey de, S’nin bir emperyalizm ve kapitalizm kritiği olarak yarı-sürreal, yarı-fantastik bir lisanla yazdığı metaforlarla örülü yazı. Kısmın tüm romana yayılan öbür değerli bir yanı ise, tutkulu ve derin bir aşkın karakterleri Stefano ve S üzerinden yansıtılan Batı-Doğu müsabakası. İkinci kısım Hölderlin’in “Bizler hiç bir şeyiz; aradığımız ise her şey” ikazına karşılık Puşkin’in verdiği “Zamanın her şeyi halledeceği aşikardır” cevabıyla, bir daha daha başında verilen bir ipucuyla öbür bir kıssaya açılıyor. Bu kıssa, ruhu yaratma isteğiyle dolu olan ve bunu bir türlü dışa vuramayışının tansiyonuyla sarsılan Ali karakterinin San Fransisko’daki ömrüne girişimizle başlıyor. Art kapak yazısında kelamı edilen “roman ortasında roman”, Ali’nin yazdığı bir 19. yüzyıl Rus öyküsü. Öykü politik yahut felsefi tartışmaların yanı sıra uzun tabiat tasvirleri, bu tasvirlerle karakterlerin psikolojik çözümlemelerinin teması, karakterlerin geçirdiği ruhsal değişimlerin yaşantılarına yansıması üzere konuları barındırıyor.”