Seda Ünsar’ın sevilen romanı: Düşüş

AirdropAvcisi

New member
Düşüş romanıyla edebiyata süratli bir giriş yapan Seda Ünsar’ın Düşüş romanı hayli çarpıcı. Geçtiğimiz yılın son aylarında kitap raflarındaki yerini alan Düşüş, müellifin üstün muvaffakiyetinden ileri gelmektedir.

hem de akademisyen olan Seda Ünsar, farklı üniversitelerde araştırmalarına devam ederken, bir yandan da edebiyatla ilgileniyor.

Seda Ünsar, yalnızca akademik mesleğiyle hudutlu kalmadı oturdu Düşüş romanını yazdı. Aşk, ideoloji ve siyaset üçgeniyle işlenen roman okurlardan büyük beğeni aldı.

Düşüş, hayatın manasını, çocukluk arkadaşı iki ana karakterin İstanbul’dan Los Angeles ve San Fransisko’ya sürüklenen hayatları üzerinden felsefi, edebi, politik ve tarihi bir çerçeveye eşlik eden derin kurgusuyla sorguluyor.

Bu varoluşçu sorgulama, karakterlerin yazdıkları hikayeler ve izledikleri sinemalarla, gördükleri hayaller ve platonik ideolojiden postmodernizme, aydınlanma’dan İbn-i Rüşd’e uzanan çarpıcı diyaloglarla gerçekleştiriliyor.

GERÇEK VE KAYIP VAKİT

Gerçeğin ve kayıp vaktin peşine düşme, özgürlük, fazilet, bilgi, ölümsüzlük, kolaylık, hayal kırıklığı, aşk ve yalnızlık metaforlarının satırlara başarılı bir biçimde nüfuz etmesinin yanında; Doğu-Batı müsabakası kitabın temel çerçevesinde derin bir biçimde hissedilirken, okuyucu üst kurmaca tekniği ile roman ortasında bir romanla karşılaşıyor.

Roman bir yandan Batı ideolojisiyle örülmüşken, bir yandan Doğu düzleminde oryantalizm, çağdaşlaşma ve Batılılaşma kavramlarına teorik olarak yeni bir bakış sunuyor.


Sayfa: 464

SEDA ÜNSAR’DAN BİRİNCİ ROMAN


Müellifin yayın dünyasına attığı birinci adım olan Düşüş, karakterlerin kendilerini keşfetme yolunda sarsıcı, umutsuz aşk kıssalarıyla bir arada; okuyucuyu düşünmeye, sorgulamaya ve anlamaya iten sürükleyici kurgusuyla ve buna eşlik eden başarılı üslubuyla derin araştırma, çalışma ve akademik bir birikimin eseri olduğunu gözler önüne seriyor.


“ZAMANI ELLERİYLE TUTMAYA ÇALIŞMAK”

“Boşa geçen vaktin manasını hangi sözcükler anlatabilirdi ki? Bu sıradan fakat keskin fikir, bütün başka niyetlerinin birbirine kenetlendiği ağlara bir bıçak üzere düştü ve bütün fikir bağlarını koparıp attı. O denli umutsuz, o denli kaçınılmaz bir düşüştü ki bu, birden nefesinin kesildiğini ve dizlerinin tutmadığını hissetti. Duvara yaslandı. Çiseleyen yağmurun ıslattığı bir kedi bacaklarına sürtündü. Şakaklarındaki zonklama, vakti, yere dökülen yağmur tanelerine hapsederek yavaşlatmıştı. Bu taneler alnına damlıyor, burnunun kavisinden, birkaç günlük sakalına süzülüyor, kaybolup, yok olup gidiyordu. Vakti elleriyle tutmayı denedi. Olmadı…”
 
Üst