JoKeR
Active member
Türkçe’nin en büyük şairlerinden olan, ömrünü İslam’ın ‘diriliş’ fikrine adayan Sezai Karakoç’un vefatının akabinde, gençlere miras bıraktığı kitapları gündem olmaya devam ediyor. O denli bir külliyat ki, ortasında şiir de var, fikir de öykü de tiyatro da… bu denli çeşitliliğe karşın düz bir fon üzerine çerçeveye alınmış kapak dizaynının sadeliği hiç bozulmadı. Bu bir akım mıydı, yoksa tercih mi? Seksenli senelerda kitaplarını bir daha tasarlayan Hasan Aycın, sade kitap fikrinin Üstad’a ilişkin olduğunu söylüyor.
Hasan Aycın
Vaktin modası renkli kitaplardı, lakin Seza Karakoç sadeliği tercih ediyordu. Hatta bu tercihini, ‘Bizim bir kapak medeniyetimiz var’ diyerek tabir etmiş Hasan Aycın’a. Büyük şairin bir gün kendisini çağırarak kitap kapaklarıyla ilgili konuşmak istediğini söylüyor Aycın. Merhum Hamid Can bir öğlen vakti Cağaloğlu’ndaki ofisine uğrayarak, Sezai Bey’in kendisini beklediğini, ısrarla ‘tut getir’ söylemiş olduğini anlatıyor. “Öğle vaktiydi, ofiste öğlen namazının sünnetini kılmıştım, tam farzı kılacağım, seccadenin üzerinde Hamid ısrar etti, kolumu tuttu o sevecen üslubuyla. ‘Müsaade et, namazı bitireyim’ dedim. Namazdan daha sonra Üstad’ın yanına gittik. Kapaklarla ilgili konuşmak için çağırmış beni.”
Sezai Karakoç
ÇERÇEVE DEĞERLİ
Yanlarında öbür arkadaşların da bulunduğunu söyleyen Aycın, oburlarının Diriliş’in kapaklarını renkli istediklerini, fakat bunu Sezai Bey’e kimsenin söyleyemediğini tabir etti. “Nasıl yapalım, ne dersin kapaklar konusunda’ diye sordu bana. Ben de ‘arkadaşlar da renkli olmasını istiyor, renkli moda bu aralar’ dedim. Hatta tam o sıralar, Rasim Özdenören’in Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler ve İlhan Kutluer’in Çağdaş Bilimin Art Planı, İnsan Yayınları’ndan tıpkı kalıpta basılarak çıkmıştı. Kapakları ben hazırlamıştım. Onları da emsal gösterdim. Sezai abi bir saat kadar dinledi, akabinde uzunca bir süre sustu. O konuşmayınca ben de sustum alışılmış ki. ondan sonrasında konuşmaya başladı, ‘Bak Hasan’ dedi, ‘Bizim bir kapak medeniyetimiz var. Kendi medeniyetimizi bugüne taşıyabilmemiz lazım. En azından kapaklarımızda çerçeve olsun, çerçeve kapak medeniyetimizde önemlidir’ dedi.”
PARASIZ KABUL ETMEDİ
Sonuç olarak Hasan Aycın Karakoç’u renkli kapağa ikna edemediğini, ancak şöyleki bir formül bulduklarını anlattı: “Kapakların sade olmasını istiyordu. Beyaz tabana, siyah çerçeveyi tek baskı için kabul ettirdim. Şayet kabul ederse, ileride farklı taban renkleri kullanabileceğimizi söylemiş oldum. Enteresandır, ona itiraz etmedi. daha sonrasındaki kapaklarda yazılar ve çerçeve siyah renk baskı olmak üzere, kapakların her birine farklı renk yer uygulaması yaptık. Ona da itiraz etmedi.”
Aycın, bir hususta daha anlaşamadıklarını belirterek, kapak dizaynıyla ilgili şu açıklamalarda bulundu: “Israrla kaç paraya yapacağımı soruyordu kapakları. Fiyatsız yapacağımı söylemiş olduğim biçimde kabul etmedi. Bunun üzerine diğer bir yol bulduk. O bize her baskıda kapak fiyatı karşılığında kitap gönderiyordu, biz de öğrenci arkadaşlara bu kitapları veriyorduk.” Sezai Karakoç’un kitapları, ortadan onca yıl geçmesine karşın, hiç bir akımın tesirinde kalmadı. Hala renkli yer üzerine siyah çerçeveyle çıkmaya ve okuyanlara ilham vermeye devam ediyor.
Hasan Aycın
Vaktin modası renkli kitaplardı, lakin Seza Karakoç sadeliği tercih ediyordu. Hatta bu tercihini, ‘Bizim bir kapak medeniyetimiz var’ diyerek tabir etmiş Hasan Aycın’a. Büyük şairin bir gün kendisini çağırarak kitap kapaklarıyla ilgili konuşmak istediğini söylüyor Aycın. Merhum Hamid Can bir öğlen vakti Cağaloğlu’ndaki ofisine uğrayarak, Sezai Bey’in kendisini beklediğini, ısrarla ‘tut getir’ söylemiş olduğini anlatıyor. “Öğle vaktiydi, ofiste öğlen namazının sünnetini kılmıştım, tam farzı kılacağım, seccadenin üzerinde Hamid ısrar etti, kolumu tuttu o sevecen üslubuyla. ‘Müsaade et, namazı bitireyim’ dedim. Namazdan daha sonra Üstad’ın yanına gittik. Kapaklarla ilgili konuşmak için çağırmış beni.”
Sezai Karakoç
ÇERÇEVE DEĞERLİ
Yanlarında öbür arkadaşların da bulunduğunu söyleyen Aycın, oburlarının Diriliş’in kapaklarını renkli istediklerini, fakat bunu Sezai Bey’e kimsenin söyleyemediğini tabir etti. “Nasıl yapalım, ne dersin kapaklar konusunda’ diye sordu bana. Ben de ‘arkadaşlar da renkli olmasını istiyor, renkli moda bu aralar’ dedim. Hatta tam o sıralar, Rasim Özdenören’in Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler ve İlhan Kutluer’in Çağdaş Bilimin Art Planı, İnsan Yayınları’ndan tıpkı kalıpta basılarak çıkmıştı. Kapakları ben hazırlamıştım. Onları da emsal gösterdim. Sezai abi bir saat kadar dinledi, akabinde uzunca bir süre sustu. O konuşmayınca ben de sustum alışılmış ki. ondan sonrasında konuşmaya başladı, ‘Bak Hasan’ dedi, ‘Bizim bir kapak medeniyetimiz var. Kendi medeniyetimizi bugüne taşıyabilmemiz lazım. En azından kapaklarımızda çerçeve olsun, çerçeve kapak medeniyetimizde önemlidir’ dedi.”
PARASIZ KABUL ETMEDİ
Sonuç olarak Hasan Aycın Karakoç’u renkli kapağa ikna edemediğini, ancak şöyleki bir formül bulduklarını anlattı: “Kapakların sade olmasını istiyordu. Beyaz tabana, siyah çerçeveyi tek baskı için kabul ettirdim. Şayet kabul ederse, ileride farklı taban renkleri kullanabileceğimizi söylemiş oldum. Enteresandır, ona itiraz etmedi. daha sonrasındaki kapaklarda yazılar ve çerçeve siyah renk baskı olmak üzere, kapakların her birine farklı renk yer uygulaması yaptık. Ona da itiraz etmedi.”
Aycın, bir hususta daha anlaşamadıklarını belirterek, kapak dizaynıyla ilgili şu açıklamalarda bulundu: “Israrla kaç paraya yapacağımı soruyordu kapakları. Fiyatsız yapacağımı söylemiş olduğim biçimde kabul etmedi. Bunun üzerine diğer bir yol bulduk. O bize her baskıda kapak fiyatı karşılığında kitap gönderiyordu, biz de öğrenci arkadaşlara bu kitapları veriyorduk.” Sezai Karakoç’un kitapları, ortadan onca yıl geçmesine karşın, hiç bir akımın tesirinde kalmadı. Hala renkli yer üzerine siyah çerçeveyle çıkmaya ve okuyanlara ilham vermeye devam ediyor.