Gattuso
New member
Vitor Pereira ile kazanma alışkanlığını, uğraş ve hırsıyla birlikte hayli erken kazanan Fenerbahçe oyun olarak bana bir daha tat vermedi. Fenerbahçeli arkadaşlar kızmasınlar sebebini açıklamaya çalıştım. Katılırlar ya da katılmazlar lakin ben bu futbol anlayışından keyif almıyorum.
Ligin kayıpsız iki grubunun karşı karşıya geldiği maçın birinci 45’inde Altay topla daha az oynayan ve savunmadan hamleye geçişleri süratli yaparak tehlike yaratmaya çalışan bir ekipti. Konuk Fenerbahçe ise topu ayağında tutarak stoperlerinin atacağı uzun toplarda tehlike yaratma peşindeydi. Buna rağmen birinci yarıdaki en tehlikeli konumunu Altay savunma sınırının orta sahanın merkezine başla uzaklaştırdığı topta buldu. Topun düştüğü yerde olan Gustavo, hiç beklemeden dikine Muhammed’i gördü. O da ceza alanı sağ kenarından yaptığı vuruşta kaleyi bulamadı. Bunun dışında Fenerbahçe’nin olgun bir atağı yoktu. Birinci yarıda her iki grup ismine da isabetli şut yoktu. Bu, Fenerbahçe ismine birinci değildi. Adana’da da birinci 45’i tıpkı istatistikle tamamlamışlardı.
YENİDEN ERKEN GOL
İkinci yarıya Fenerbahçe, bir daha tepki göstererek başladı ve erken gol aradı. Birinci 5 dakika ortasında de tıpkı Adana deplasmanındaki üzere kilidi açtı. Bu sefer o kilit bir duran toptan değil, Ferdi’nin ferdî maharetiyle geldi. Soldan aldığı topu içeri sürüp, hayli hoş bir şutla ağları buldu. Bu golden bir kaç dakika daha sonra Fenerbahçe birinci organize atağında farkı ikiye çıkardı. Samuel’in getirdiği top bir daha solda Ferdi şşle buluştu. Ferdi de yerden penaltı noktasına gerçek kesti. Valencia ayak içiyle farkı ikiye çıkardı.
HANGİ HOCANIN GRUBUNU İZLERSİNİZ?
Bu andan daha sonra Fenerbahçe bir daha birinci yarıdaki sıkıcı oyununa döndü. Sıkıcı diyorum zira o denli olduğunu düşünüyorum. Kimi tutucu hocalar vardır. Oyun anlayışlarından asla taviz vermezler. Bu şüphesiz hürmet duyulası bir durum. Fakat Aykut Kocaman kelamlık manasının tam karşılığı olarak sıkıcı futbol oynatır örneğin. Dikine atak yapmaz, tempo yükseltmez, kaleye şut atmaz. Vitor Pereira, Aykut Kocaman’a nazaran olağan olarak daha müspet bir futbol anlayışına sahip ancak ben toplamda alanda gördüğüm oyundan keyif almıyorum. Nacizane bunu paylaşıyorum. 3 stoperle oynayan, rakibe kolay konum vermeyen, çaba eden, koşan, alan daraltan bir grup izlemek olağan olarak kimileri için keyifli olabilir lakin ben rakibi koşturan, savunmasını öne çıkarıp, rakip yarı alanda atak sürekliliği sağlayan, tempo yapan ekipleri izlemekten keyif alıyorum. Ağır bir yenilgi daha sonrası Wenger’e sormuşlardı; “Maç ortasında hiç oyun anlayışınızı değiştirmeyi düşündünüz mü?” diye. Nefes bile almadan “Hayır!” dedi ve ekledi; “Çünkü düşünseydim, bir maçtan fazlasını kaybederdim… Wenger, o sıralarda kadrosuna bol paslı, 30 metrede oynanan, her insanın oyuna dahil olduğu, hamle sürekliliğini merkeze alan bir futbol oynatmaya çalışıyordu. Arsenal’de nazaranv yaptığı uzun yıllar boyunca da daima bunu denedi. Ne kadar başarılı oldu orası farklı yazı konusu. Lakin Vitor Pereira’nın oyun ısrarından aldığım keyif ile kıyaslayınca, biri epeyce aşağıda kalıyor. Zalimce gelebilir. Gelin ligimizden kıyaslayalım. Bugün futbolu seven rastgele biri Sergen Yalçın’ın yönettiği her ekibin maçını izlemekten keyif alır. Oyun gelişir, oyuncu gelişir. Okan Buruk, Çağdaş Atan, Ersun Yanal oyunu, oyuncuyu geliştiren hocalardır. Ben, Vitor Pereira’nın taktik olarak düzgün bir öğretici olduğunu kabul ediyorum lakin seyir zevki açısından Tolunay Kafkas’tan, Abdullah Avcı’dan farkını bakılırsamiyor, Aykut Kocaman, Erol Bulut’tan da bir tık üstte olduğunu düşünüyorum.
KAZANIYOR ÖYLEYSE HAKLI LAKİN HAKLILIK O KADAR KEYİFLİ DEĞİL
Sonuç olarak Vitor Pereira’nın Fenerbahçe’si 3 maçtır ligde kazanıyor, Avrupa’da kazanıyor. Bu da geöen yılki dalgalı performanstan daha sonra şüphesiz sarı lacivertli taraftarlara yeterli geliyor. Sonuna kadar tadını çıkarsınlar. Bu hoş günleri görmeyi ziyadesiyle hak ettiler. Ben yalnızca ülke futbolunun gelişimi ismine elinden geleni yapmaya uğraşan bir futbolsever olarak olumlu futbol oynatan hoca sayısının artmasını ve oynamayanın değil oynayanın hakkının verilmesi gerektiğini anlatmaya çalışıyorum, hepsi bu. Vitor Pereira, futbolu bir oyun yapan cümbüş tarafını neredeyse tümden reddediyor. Bu da beni sıkıyor. Sizi sıkmıyor mu?
Ligin kayıpsız iki grubunun karşı karşıya geldiği maçın birinci 45’inde Altay topla daha az oynayan ve savunmadan hamleye geçişleri süratli yaparak tehlike yaratmaya çalışan bir ekipti. Konuk Fenerbahçe ise topu ayağında tutarak stoperlerinin atacağı uzun toplarda tehlike yaratma peşindeydi. Buna rağmen birinci yarıdaki en tehlikeli konumunu Altay savunma sınırının orta sahanın merkezine başla uzaklaştırdığı topta buldu. Topun düştüğü yerde olan Gustavo, hiç beklemeden dikine Muhammed’i gördü. O da ceza alanı sağ kenarından yaptığı vuruşta kaleyi bulamadı. Bunun dışında Fenerbahçe’nin olgun bir atağı yoktu. Birinci yarıda her iki grup ismine da isabetli şut yoktu. Bu, Fenerbahçe ismine birinci değildi. Adana’da da birinci 45’i tıpkı istatistikle tamamlamışlardı.
YENİDEN ERKEN GOL
İkinci yarıya Fenerbahçe, bir daha tepki göstererek başladı ve erken gol aradı. Birinci 5 dakika ortasında de tıpkı Adana deplasmanındaki üzere kilidi açtı. Bu sefer o kilit bir duran toptan değil, Ferdi’nin ferdî maharetiyle geldi. Soldan aldığı topu içeri sürüp, hayli hoş bir şutla ağları buldu. Bu golden bir kaç dakika daha sonra Fenerbahçe birinci organize atağında farkı ikiye çıkardı. Samuel’in getirdiği top bir daha solda Ferdi şşle buluştu. Ferdi de yerden penaltı noktasına gerçek kesti. Valencia ayak içiyle farkı ikiye çıkardı.
HANGİ HOCANIN GRUBUNU İZLERSİNİZ?
Bu andan daha sonra Fenerbahçe bir daha birinci yarıdaki sıkıcı oyununa döndü. Sıkıcı diyorum zira o denli olduğunu düşünüyorum. Kimi tutucu hocalar vardır. Oyun anlayışlarından asla taviz vermezler. Bu şüphesiz hürmet duyulası bir durum. Fakat Aykut Kocaman kelamlık manasının tam karşılığı olarak sıkıcı futbol oynatır örneğin. Dikine atak yapmaz, tempo yükseltmez, kaleye şut atmaz. Vitor Pereira, Aykut Kocaman’a nazaran olağan olarak daha müspet bir futbol anlayışına sahip ancak ben toplamda alanda gördüğüm oyundan keyif almıyorum. Nacizane bunu paylaşıyorum. 3 stoperle oynayan, rakibe kolay konum vermeyen, çaba eden, koşan, alan daraltan bir grup izlemek olağan olarak kimileri için keyifli olabilir lakin ben rakibi koşturan, savunmasını öne çıkarıp, rakip yarı alanda atak sürekliliği sağlayan, tempo yapan ekipleri izlemekten keyif alıyorum. Ağır bir yenilgi daha sonrası Wenger’e sormuşlardı; “Maç ortasında hiç oyun anlayışınızı değiştirmeyi düşündünüz mü?” diye. Nefes bile almadan “Hayır!” dedi ve ekledi; “Çünkü düşünseydim, bir maçtan fazlasını kaybederdim… Wenger, o sıralarda kadrosuna bol paslı, 30 metrede oynanan, her insanın oyuna dahil olduğu, hamle sürekliliğini merkeze alan bir futbol oynatmaya çalışıyordu. Arsenal’de nazaranv yaptığı uzun yıllar boyunca da daima bunu denedi. Ne kadar başarılı oldu orası farklı yazı konusu. Lakin Vitor Pereira’nın oyun ısrarından aldığım keyif ile kıyaslayınca, biri epeyce aşağıda kalıyor. Zalimce gelebilir. Gelin ligimizden kıyaslayalım. Bugün futbolu seven rastgele biri Sergen Yalçın’ın yönettiği her ekibin maçını izlemekten keyif alır. Oyun gelişir, oyuncu gelişir. Okan Buruk, Çağdaş Atan, Ersun Yanal oyunu, oyuncuyu geliştiren hocalardır. Ben, Vitor Pereira’nın taktik olarak düzgün bir öğretici olduğunu kabul ediyorum lakin seyir zevki açısından Tolunay Kafkas’tan, Abdullah Avcı’dan farkını bakılırsamiyor, Aykut Kocaman, Erol Bulut’tan da bir tık üstte olduğunu düşünüyorum.
KAZANIYOR ÖYLEYSE HAKLI LAKİN HAKLILIK O KADAR KEYİFLİ DEĞİL
Sonuç olarak Vitor Pereira’nın Fenerbahçe’si 3 maçtır ligde kazanıyor, Avrupa’da kazanıyor. Bu da geöen yılki dalgalı performanstan daha sonra şüphesiz sarı lacivertli taraftarlara yeterli geliyor. Sonuna kadar tadını çıkarsınlar. Bu hoş günleri görmeyi ziyadesiyle hak ettiler. Ben yalnızca ülke futbolunun gelişimi ismine elinden geleni yapmaya uğraşan bir futbolsever olarak olumlu futbol oynatan hoca sayısının artmasını ve oynamayanın değil oynayanın hakkının verilmesi gerektiğini anlatmaya çalışıyorum, hepsi bu. Vitor Pereira, futbolu bir oyun yapan cümbüş tarafını neredeyse tümden reddediyor. Bu da beni sıkıyor. Sizi sıkmıyor mu?