JoKeR
Active member
Esenler semtinde “Hacı Ali” ya da “Kedici” olarak nam salan Mehmet Ali Kazan, okula hiç gitmemiş lakin kendi kendine okuma yazma öğrenmiş. Kendini kitaplara ve hayvanlara adamış. Üç bin kitaplık bir kütüphanesi var. hasılatını kitaplar haricinde sokak hayvanlarına harcayan Kazan’ın en büyük destekçisi ise eşi. O sözün tam manasıyla bir hayvansever. Sokak hayvanlarından tutun yaralı güvercine, kargaya, atmacaya bile kol kanat germeye çalışıyor. Çok evvelce başladığı bu çalışmalarına emekli olunca tam mesaisini vermiş. Kazan, “Hayvanlarla ilgili yayınlanan kitapların birçoklarını okudum” diyor. Ali Kazan, geçtiğimiz hafta sonu hasta bir yavrusunu kaybetti. “Günüm haram oldu” diyen Kazan’ın tek isteği ise şu an kurtardığından daha fazla sokak hayvanının ömrünü kurtarabilmek.Bir hayvansever olarak Kazan’ın anlattıklarını dinleyince sokak hayvanlarına bakışınızı bir defa daha gözden geçireceksiniz.
– Semtinizde nam salmış bir hayvanseversiniz Mehmet Ali Beyefendi, biraz sizi tanıyalım mı?
Aslen Diyarbakırlıyım. Beni burada üç isimle tanırlar; “Hacı Ali”, “Kedici” ve “Kedici aile”. Kedi yavrularından tutun da karga yavrusuna atmacaya kadar ne hayvan bulurlarsa bana getirirler bakmam için. Çok hayvanı iyileştirdim, uygunlaşınca de ya tabiata saldım ya belediyeye teslim ettim. Tabiatı, hayvanları epey seviyorum, bu yüzden uzun yıllardır hayvanlara bakmayı, bilhassa sokak hayvanlarıyla ilgilenmeyi kendime mesai edindim. Akşamları kedilerimin sayısı 70-80’i buluyor. Hergün 3 kutu sosis, 3 tane pişmiş tavuk, bir tane çiğ tavuk tüm bunların yanında ekstra kemik ve tabi kuru ve yaş mama dağıtıyorum. Akşam oldu mu beni beklerler. Burada beslediklerim de var lakin bilhassa köpekler, konutumun önünde bekler onları orada beslerim. Her gün elimde yiyecek torbaları sokak sokak geziyorum ne müsaadem var ne tatilim. Düğünlere gitmeyi bıraktım da bir tek cenaze olursa memlekete gidiyorum.
YARI CAHİLLER TEHLİKELİDİR
– Duyduğuma nazaran hiç okula gitmediniz. Pekala bu bilince eriştiniz, nasıl başladı bu hayvanseverlik serüveni?
Evet, hiç okula gidemedim. Bu niçinle anne-babamı hiç affetmiyorum, onları yalnızca biyolojik olarak görüyorum. Kendi gayretimle okumayı öğrendim, bakılırsace büyük bir kütüphane kurdum kendime. Ben daima öğrenmeye aday bir tanesiydim. İlber Ortaylı söyler, yarı cahiller fazlaca tehlikelidir her şeyi bildiğini argüman eder diye. Ben bilmediğimi sav etmekten hayli korkarım. O yüzden daima öğrenciyim. Hayli de okumuşluğum var. Fakat hiç okula kayıt yaptıramadım, çalışmak zorunda kaldım. Burada dokumacılık atölyesi çalıştırıyordum. bu biçimde da hayvanlarım vardı. daha sonra işlerim aksi gitti, farklı işlerle uğraşıp sonunda emekli oldum. Ancak burası bana ilişkin olduğu için burada hayvanlara bakmaya devam ettim.
– Kent hayatı sokak hayvanları için günden güne daha tehlikeli hale geliyor değil mi?
Hasta ve bakıma muhtaç tüm kedilere yardım etmeye çalışıyorum lakin birtakım bazı sayıları fazlaca fazla oluyor. bu biçimde olunca da bakımını yaptığım, iyileştirdiğim ve kısırlaştırdığım kedileri ya Yıldız Parkı’na ya da Bakırköy Hastanesinin oraya bırakıyorum. Vedalaştıktan daha sonra da tekrar yeniden gidip baktığım fazlaca oluyor. Onları o denli bırakmak bana fazlaca acı veriyor lakin imkanlarım bu kadarına yetiyor. Kışın kaportaya giren kediler ne yazık ki dehşetli biçimde can veriyor. Hele damda, yükseklerde mahsur kalan kediler… İtfaiyeyi polisi çağırsak da dolaşan hayvan olduğu için gelmiyorlar. Eşim iki defa 6. kattan düşme tehlikesi yaşadı, bende de yükseklik korkusu var ancak bir daha de korka korka çıkıp alıyorum onları.
CAMIM ÇERÇEVEM KIRIK
– Pekala hiç kurumsallaşmayı düşünmediniz mi?
Benim camım çerçevem kırık… Bir kedi yavrumu gdolayıp öldürdüler. Ve ben epeyce sertleştim babamdan kalan bir silah vardı, kaptım gittim adamı vuracaktım. Vurmadım lakin yanlış olduğunu bile bile şiddet uyguladım. Üç sene 19 gün ceza yedim, tutuksuz yargılandım. Hakimin bana sorduğu soru şu, “niçin şikayet etmedin?” Kime edeyim? O hayvan benim gözümde, benim evladım üzereydi bende doğum yapmıştı, avuçlarımda büyümüştü. Ben makûs bir şey yapmadım “Hayvanlarıma ziyan vermeyin” dedim bu sebeple atağa uğradım. Onlarca sefer arbede ettim, üzerime geldiler. Bu kaidelerde kurumsallaşmak mümkün mü?
– niye vazgeçmediniz, sizi sokak hayvanlarına bu kadar bağlayan neydi?
Benim önemli sıhhat sorunlarım vardı, sekiz kere ameliyat geçirdim. İki dizimden, iki elimden farklı ayrı ameliyat oldum. Bir ekip meselelerim oldu. Psikiyatride senelerca tedavi gördüm, raporluyum. Ben bu hayvanların yardımıyla bütünüyle şifa buldum. İlaçlardan kurtuldum, makus alışkanlıklarımdan kurtuldum. Evvel Allah daha sonra bu hayvanlar yardımıyla. Hayvanlar o denli akıllılar ki doğum yaptıktan daha sonra yavrusunu bana getiren kediler var. Kahvede oturuyorum, yavrularını doğurdu geldi mır mır beni aldı götürdü yavrularının başına. Hayvanlar gelip ayağına teşekkür ediyor, yüzünü öpüyor, yalıyor. Beşerler bu teşekkürü bilmiyor. örneğin, ben hayvanların evcilleşmesini hiç istemiyorum. Zira zalim insanların eline düşüyorlar. Kulağı kesilen, gözüne naylon damlatılan, kuyruğu kopartılan… Susuzluktan deterjanlı suyu içip zehirlenen, ortasından poşet parçacıkları çıkarttığım kedilerim oldu. Zeynom vardı, Raşhanım vardı, Fadiğim vardı, Hasanım, Osmanım vardı… Hepsini kaybettim.
Evcil hayvanını terk eden epey
Toplumsal bilimcilerin kitaplarını epeyce karıştırdığını söyleyen Mehmet Ali Kazan, elinden geldiğince okuyup anlamaya çalıştığını söylüyor: “Bizden gülümsememizi bile almışlar. Kapitalist sistemde ne şehirleşebildik ne köylü kalabildik. Ortada bir formdayız. Merhametimiz yok, vicdanımız yok. Kapımın önünden geçenler “Of hayvan kokusu geldi” diyip duruyor. Çok az “Allah senden razı olsun, tuttuğunu altın etsin” diyen oluyor. Bu son çıkan hayvan yasası bana göre yetersiz. Zira artık de beşerler bakımını sağlayamadıkları için daha fazlaca hayvanı sokağa bırakacaklar. Bilhassa artan mama fiyatlarından daha sonra evcil hayvanını getirip benim kapıma bırakan o kadar fazlaca kişi oldu ki.
Saldırgan cins tedavi edilebilir
Son günlerde yaşanan olaylarla ilgili Cumhurbaşkanının kelamlarını okuduğunu söyleyen Mehmet Ali Kazan, “O çocuğun başına gelen bizim çocuğumuzun başına gelmiştir. Fakat burada asıl hatalı o hayvan değil, o insanlardır. Benim de başıma geldi. Köpekleri kışkırtan sokak serserileri benim kedilerimi parçalattılar. Fakat saldırgan cins tedavi edilebilir. Yapılan araştırmalar da bu hayvanların saldırgan olmasının sebebinin beşerler olduğunu ortaya koyuyor. Saldırganlaşmaları için günlerce karanlıkta aç ve susuz bırakılan hayvanlar, bahis oyunlarında dövüştürülüyor. Bu hayvanlar barınaklara alıp âlâ kaidelerde beslenebilse bunun sonuçları fazlaca daha öbür olur. elbette barınaklarda güzelleştirilmeli. Etrafı çit ve tellerle kapalı barınaklar koşulları açısından fazlaca yetersiz. Barınaklarda bilhassa hayvan seven istihdam edilmeli. Cumhurbaşkanımız, bir başlık altında bu barınaklara davet edilmeli. Kendisi merhametli bir insandır, onun ağzından çıkacak iki söz pek fazlaca canı kurtarır.
Bu fotoğraf hakkında bir şeyler ya
Bir kedinin hastane masrafı benim masrafımdan daha yüksek
“Bana en çok dokunan, ellerimde can veren yavrular” diyen Mehmet Ali Kazan’ın geçtiğimiz günlerde bir yavrusu elinde can çekişerek ölmüş: “Gece geç saatte hiç bir belediyenin nöbetçi veterineri yok. Meskene gidemedim, eşimi çağırıp başında bekledim. Daha evvel rica etmiştim gece bir asistan bile olsa mesai yapsın. Hayvanlara acil müdahale gerektiği vakit alıp götürelim. Ne kadar istesem dillendirsem de sesimi duyuramadım. Nasıl söylesem, dua etsem Rabbim duyar fakat bu mevzuda bürokrasiyi aşmak hayli sıkıntı. En son başımdan bir olay geçti. Elime can çekişen bir kedi geldi. Görüntü çek, fotoğraf çek her bilgisini paylaştım. Lakin müdahale grubu gelene kadar kedi öldü. Arayıp artık gelmeyin dedim. Bir de şu biçimde bir konu var ki tedavi masrafları devasa yükseklikte. Ben kendim muayene olsam 80-100 lira olan fiyat evcil hayvanlara 100-200 lira. Tüm maddi varlığımla bir arada borç harç dünden bugüne varsayımı binin üzerinde kediye bakım yapmışımdır. Ameliyatlı hayvanlarım var, sıcak su torbası koyuyorum, battaniye koyuyorum. Konutta yatak yorgan bırakmadım bir eksik olunca eşimden istiyorum. Bu hayvanlar ameliyat oluyor lakin daha sonrasında da bakılmaları lazım. Ben onların altlarını alıp, ellerimle besliyorum. Bana, “Başka işin yok mu?” diyenler oluyor. Aslında okullarda “Hayvan sevgisi” diye bir ders okutulmalı. 4 Ekim Hayvanları Muhafaza Günü fakat yalnızca reklam panolarında kutlanıyor. Bu iş “dostlar alışverişte görsün”e benzemez, tüm belediyelerin, muhtarlıkların bu mevzuyu canla başla ele alması lazım.İşte bu biçimde fazlaca şey değişir.”
– Semtinizde nam salmış bir hayvanseversiniz Mehmet Ali Beyefendi, biraz sizi tanıyalım mı?
Aslen Diyarbakırlıyım. Beni burada üç isimle tanırlar; “Hacı Ali”, “Kedici” ve “Kedici aile”. Kedi yavrularından tutun da karga yavrusuna atmacaya kadar ne hayvan bulurlarsa bana getirirler bakmam için. Çok hayvanı iyileştirdim, uygunlaşınca de ya tabiata saldım ya belediyeye teslim ettim. Tabiatı, hayvanları epey seviyorum, bu yüzden uzun yıllardır hayvanlara bakmayı, bilhassa sokak hayvanlarıyla ilgilenmeyi kendime mesai edindim. Akşamları kedilerimin sayısı 70-80’i buluyor. Hergün 3 kutu sosis, 3 tane pişmiş tavuk, bir tane çiğ tavuk tüm bunların yanında ekstra kemik ve tabi kuru ve yaş mama dağıtıyorum. Akşam oldu mu beni beklerler. Burada beslediklerim de var lakin bilhassa köpekler, konutumun önünde bekler onları orada beslerim. Her gün elimde yiyecek torbaları sokak sokak geziyorum ne müsaadem var ne tatilim. Düğünlere gitmeyi bıraktım da bir tek cenaze olursa memlekete gidiyorum.
YARI CAHİLLER TEHLİKELİDİR
– Duyduğuma nazaran hiç okula gitmediniz. Pekala bu bilince eriştiniz, nasıl başladı bu hayvanseverlik serüveni?
Evet, hiç okula gidemedim. Bu niçinle anne-babamı hiç affetmiyorum, onları yalnızca biyolojik olarak görüyorum. Kendi gayretimle okumayı öğrendim, bakılırsace büyük bir kütüphane kurdum kendime. Ben daima öğrenmeye aday bir tanesiydim. İlber Ortaylı söyler, yarı cahiller fazlaca tehlikelidir her şeyi bildiğini argüman eder diye. Ben bilmediğimi sav etmekten hayli korkarım. O yüzden daima öğrenciyim. Hayli de okumuşluğum var. Fakat hiç okula kayıt yaptıramadım, çalışmak zorunda kaldım. Burada dokumacılık atölyesi çalıştırıyordum. bu biçimde da hayvanlarım vardı. daha sonra işlerim aksi gitti, farklı işlerle uğraşıp sonunda emekli oldum. Ancak burası bana ilişkin olduğu için burada hayvanlara bakmaya devam ettim.
– Kent hayatı sokak hayvanları için günden güne daha tehlikeli hale geliyor değil mi?
Hasta ve bakıma muhtaç tüm kedilere yardım etmeye çalışıyorum lakin birtakım bazı sayıları fazlaca fazla oluyor. bu biçimde olunca da bakımını yaptığım, iyileştirdiğim ve kısırlaştırdığım kedileri ya Yıldız Parkı’na ya da Bakırköy Hastanesinin oraya bırakıyorum. Vedalaştıktan daha sonra da tekrar yeniden gidip baktığım fazlaca oluyor. Onları o denli bırakmak bana fazlaca acı veriyor lakin imkanlarım bu kadarına yetiyor. Kışın kaportaya giren kediler ne yazık ki dehşetli biçimde can veriyor. Hele damda, yükseklerde mahsur kalan kediler… İtfaiyeyi polisi çağırsak da dolaşan hayvan olduğu için gelmiyorlar. Eşim iki defa 6. kattan düşme tehlikesi yaşadı, bende de yükseklik korkusu var ancak bir daha de korka korka çıkıp alıyorum onları.
CAMIM ÇERÇEVEM KIRIK
– Pekala hiç kurumsallaşmayı düşünmediniz mi?
Benim camım çerçevem kırık… Bir kedi yavrumu gdolayıp öldürdüler. Ve ben epeyce sertleştim babamdan kalan bir silah vardı, kaptım gittim adamı vuracaktım. Vurmadım lakin yanlış olduğunu bile bile şiddet uyguladım. Üç sene 19 gün ceza yedim, tutuksuz yargılandım. Hakimin bana sorduğu soru şu, “niçin şikayet etmedin?” Kime edeyim? O hayvan benim gözümde, benim evladım üzereydi bende doğum yapmıştı, avuçlarımda büyümüştü. Ben makûs bir şey yapmadım “Hayvanlarıma ziyan vermeyin” dedim bu sebeple atağa uğradım. Onlarca sefer arbede ettim, üzerime geldiler. Bu kaidelerde kurumsallaşmak mümkün mü?
– niye vazgeçmediniz, sizi sokak hayvanlarına bu kadar bağlayan neydi?
Benim önemli sıhhat sorunlarım vardı, sekiz kere ameliyat geçirdim. İki dizimden, iki elimden farklı ayrı ameliyat oldum. Bir ekip meselelerim oldu. Psikiyatride senelerca tedavi gördüm, raporluyum. Ben bu hayvanların yardımıyla bütünüyle şifa buldum. İlaçlardan kurtuldum, makus alışkanlıklarımdan kurtuldum. Evvel Allah daha sonra bu hayvanlar yardımıyla. Hayvanlar o denli akıllılar ki doğum yaptıktan daha sonra yavrusunu bana getiren kediler var. Kahvede oturuyorum, yavrularını doğurdu geldi mır mır beni aldı götürdü yavrularının başına. Hayvanlar gelip ayağına teşekkür ediyor, yüzünü öpüyor, yalıyor. Beşerler bu teşekkürü bilmiyor. örneğin, ben hayvanların evcilleşmesini hiç istemiyorum. Zira zalim insanların eline düşüyorlar. Kulağı kesilen, gözüne naylon damlatılan, kuyruğu kopartılan… Susuzluktan deterjanlı suyu içip zehirlenen, ortasından poşet parçacıkları çıkarttığım kedilerim oldu. Zeynom vardı, Raşhanım vardı, Fadiğim vardı, Hasanım, Osmanım vardı… Hepsini kaybettim.
Evcil hayvanını terk eden epey
Toplumsal bilimcilerin kitaplarını epeyce karıştırdığını söyleyen Mehmet Ali Kazan, elinden geldiğince okuyup anlamaya çalıştığını söylüyor: “Bizden gülümsememizi bile almışlar. Kapitalist sistemde ne şehirleşebildik ne köylü kalabildik. Ortada bir formdayız. Merhametimiz yok, vicdanımız yok. Kapımın önünden geçenler “Of hayvan kokusu geldi” diyip duruyor. Çok az “Allah senden razı olsun, tuttuğunu altın etsin” diyen oluyor. Bu son çıkan hayvan yasası bana göre yetersiz. Zira artık de beşerler bakımını sağlayamadıkları için daha fazlaca hayvanı sokağa bırakacaklar. Bilhassa artan mama fiyatlarından daha sonra evcil hayvanını getirip benim kapıma bırakan o kadar fazlaca kişi oldu ki.
Saldırgan cins tedavi edilebilir
Son günlerde yaşanan olaylarla ilgili Cumhurbaşkanının kelamlarını okuduğunu söyleyen Mehmet Ali Kazan, “O çocuğun başına gelen bizim çocuğumuzun başına gelmiştir. Fakat burada asıl hatalı o hayvan değil, o insanlardır. Benim de başıma geldi. Köpekleri kışkırtan sokak serserileri benim kedilerimi parçalattılar. Fakat saldırgan cins tedavi edilebilir. Yapılan araştırmalar da bu hayvanların saldırgan olmasının sebebinin beşerler olduğunu ortaya koyuyor. Saldırganlaşmaları için günlerce karanlıkta aç ve susuz bırakılan hayvanlar, bahis oyunlarında dövüştürülüyor. Bu hayvanlar barınaklara alıp âlâ kaidelerde beslenebilse bunun sonuçları fazlaca daha öbür olur. elbette barınaklarda güzelleştirilmeli. Etrafı çit ve tellerle kapalı barınaklar koşulları açısından fazlaca yetersiz. Barınaklarda bilhassa hayvan seven istihdam edilmeli. Cumhurbaşkanımız, bir başlık altında bu barınaklara davet edilmeli. Kendisi merhametli bir insandır, onun ağzından çıkacak iki söz pek fazlaca canı kurtarır.
Bu fotoğraf hakkında bir şeyler ya
Bir kedinin hastane masrafı benim masrafımdan daha yüksek
“Bana en çok dokunan, ellerimde can veren yavrular” diyen Mehmet Ali Kazan’ın geçtiğimiz günlerde bir yavrusu elinde can çekişerek ölmüş: “Gece geç saatte hiç bir belediyenin nöbetçi veterineri yok. Meskene gidemedim, eşimi çağırıp başında bekledim. Daha evvel rica etmiştim gece bir asistan bile olsa mesai yapsın. Hayvanlara acil müdahale gerektiği vakit alıp götürelim. Ne kadar istesem dillendirsem de sesimi duyuramadım. Nasıl söylesem, dua etsem Rabbim duyar fakat bu mevzuda bürokrasiyi aşmak hayli sıkıntı. En son başımdan bir olay geçti. Elime can çekişen bir kedi geldi. Görüntü çek, fotoğraf çek her bilgisini paylaştım. Lakin müdahale grubu gelene kadar kedi öldü. Arayıp artık gelmeyin dedim. Bir de şu biçimde bir konu var ki tedavi masrafları devasa yükseklikte. Ben kendim muayene olsam 80-100 lira olan fiyat evcil hayvanlara 100-200 lira. Tüm maddi varlığımla bir arada borç harç dünden bugüne varsayımı binin üzerinde kediye bakım yapmışımdır. Ameliyatlı hayvanlarım var, sıcak su torbası koyuyorum, battaniye koyuyorum. Konutta yatak yorgan bırakmadım bir eksik olunca eşimden istiyorum. Bu hayvanlar ameliyat oluyor lakin daha sonrasında da bakılmaları lazım. Ben onların altlarını alıp, ellerimle besliyorum. Bana, “Başka işin yok mu?” diyenler oluyor. Aslında okullarda “Hayvan sevgisi” diye bir ders okutulmalı. 4 Ekim Hayvanları Muhafaza Günü fakat yalnızca reklam panolarında kutlanıyor. Bu iş “dostlar alışverişte görsün”e benzemez, tüm belediyelerin, muhtarlıkların bu mevzuyu canla başla ele alması lazım.İşte bu biçimde fazlaca şey değişir.”