JoKeR
Active member
Kediler yüzsenelerdır İstanbul’un vazgeçilmez bir modülü olarak kentin her köşe başında insanları selamlıyor. Kentin sokaklarında 150 bin civarında sokak kedisi yaşıyor.
Fatih, baştan başa kedilerle süslü semtlerden biri olarak öne çıkıyor. Boş vakit içinderında komik kedi görüntüleri ile değerlendirmeyi seçenler, şayet pozisyonunuz Fatih ise gb’larınız cebinizde kalıyor.
Her köşe başında size meraklı gözlerle bakan, kaldırım taşlarından pencere pervazlarına, alçak duvarlardan çöp kutularına hoplayıp zıplayan kediler, türlü muzipliklerle Fatihlilerin günlük yaşantısına minik heyecanlar katıyor.
Pekala, Fatih semtinin en ünlü kedileri nerede yaşıyor? Semtin kedilerinin izini sürerek Suriçi’nde bir günümüzü geçirdik.
KÜTÜPHANE MUHAFIZLARI
Kedilerin kütüphane muhafızlığı çok eskiye, Osmanlı periyoduna dayanıyor. Osmanlı’da el yazması yapıtları, kitapları fareler yemesin diye kütüphanelerde kediler beslenirmiş.
Günümüzde gelişen altyapı çalışmalarıyla fareler kitaplar için tehdit olmaktan çıksa da kediler kütüphanelerdeki mevzilerini bugün dahi terk etmemiş. Bu niçinle keşif seyahatimizin birinci durağı Fatih Merkez Kütüphanesi’ydi.
Fatih Belediye Lideri Mehmet Ergün Turan da tüm Fatihliler üzere sokak hayvanlarına sahip çıkıyor. Turan, Fatih’te açtıkları Sokak Hayvanları Tedavi Merkezi’nde bin 500 sahipsiz hayvana mesken sahipliği yaptıklarını belirtiyor . Hayvan gönüllülerinin eğitildiğini ve sokaktaki başıboş hayvanların hem bakımlarıyla birebir vakitte hastalıklarıyla belediye olarak ilgilendiklerini lisana getiren Turan, “Onlar Allah’ın bize emaneti” diyor.
40 bini aşkın kitabıyla İstanbul’un en büyük kütüphaneleri içinde yerini alan Merkez Kütüphanesi, Fatih Belediyesi Hizmet Binası içerisinde yer alıyor. Yer katta yer alan her sıcak ve sessiz yerin müdavimi olan kediler, burayı da es geçmemiş. Otomatik kapı her açıldığında bir öğrenci, bir kedi içeri dalıyor.
Kedilerin birtakımı bekleme alanındaki öğrencilerin kucaklarında uyurken birtakımı da kütüphanenin ortasından geçip art bahçeye çıkarak soluklanıyor.
Çatladıkapı Toplumsal Tesislerinde masalar içinde seyrüseferde olan bu kediler, hem tesis çalışanları birebir vakitte müşteriler tarafınca da hem seviliyor hem besleniyor.
PAMUK YA DA PAKİZE
İkinci durağımız tarihi Davutpaşa Medresesi. Lisansüstü araştırma merkezi olarak 14 oda ve 1 baş odasıyla hizmet veren bu yer, çalışma alanı bulmakta zorlanan lisans ve doktora öğrencilerine tahsis edilmiş. Lisansüstü öğrencisi olmanın yanında müracaat için gereken koşullardan biri de Pamuk/Pakize’nin gönlünü kazanmak. Medresenin Ali Kuşçu odasında ikamet eden bu nevi şahsına münhasır kedi, medreseye farklı hiç bir kedinin girmesine müsaade vermiyor.
“İlim Çin’de dahi olsa gidip alınız” düsturunu benimseyen bu pamuk kedi, branş fark etmeksizin her öğrencinin masasında, kitaplarının notlarının içinde merakla dolanıyor. Medreseye çalışmaya gelen her öğrenci Pakize ile ilgili farklı bir anı anlatıyor.
Her branşın maskotu olan bu kediye öğrencilerin bir kısmı “Pakize” diye seslenirken bir kısmı “Pamuk” diyor. Pakize, kışları odalardaki ısıtıcıların üzerine yazları ise bahçedeki siyah sütunların üzerine konuşlanıyor. Gözalıcı tüylerine dokunduğunuzda hem siz tıpkı vakitte Pakize su koyuveriyorsunuz… Tüm gerginliğinizi alıp götüren bir uysallığa sahip bu kediye ayrıyeten Instagram’da @medresekedisipamuk adresinden ulaşabilirsiniz.
Sanayi ve Teknoloji Bakanı Mustafa Varank
Son günlerde pek ortalıkta gözükmeyen bu kedi belediyeyi ziyarete gelen Sanayi ve Teknoloji Bakanı Mustafa Varank’ın da gözdesi olmuş. Hoş olduğu kadar uyuşuk ve ağırkanlı olan bu kedi söylenene bakılırsa günlerdir kütüphaneye uğramamış. Kütüphane nazaranvlileri Bilge için endişeli…
Çatladıkapı Toplumsal Tesis çalışanlarından Faruk Öneş, yavru kedilerin sayısının arttığını lakin biraz büyüdükten daha sonra yavruların civar semtlere dağıldıklarını anlatıyor.
KEDİ AKADEMİSİ
Somut ve somut olmayan kültürel mirasımızın korunması emeliyle çalışmaların yapıldığı ve projelerin geliştirildiği Zeyrek Akademi, Fatih’in somut hoşluklarından olan kedilere de konut sahipliği yapıyor. Bahçesinde 10’dan fazla kedinin ikamet ettiği bu tarihi binanın işçisi ve kediler içinde kuvvetli bir muhabbet var. Hangi saatte hangi kedi nerededir hepsi işçi kayıt sistemi üzere hafızalara kaydedilmiş.
Bahçedeki kedilerin büyük bir kısmı tıpkı aileye mensup. Anne ve yavru kedilerinden oluşan bu aile de yavrular büyüse de validelerinin dizlerinin tabanından ayrılmamışlar. Bahçede aile haricindeki kedilerden biri -benim taktığım isimle- “Evlatlık”. Başka kardeşler üzere siyah-beyaz tüyleri ile aileye çok uyumlu bu kedinin başında üçgen biçiminde bir beyazlık var. Anne kedi, Murat Menteş’in, “Sokaklardaki kedi ve köpekler, bize emanet edilmiş dilsiz yetimlerdir” makalesini bizden çok daha evvel okumuş olmalı ki bu kimsesiz kediye sahip çıkmış. İnsanlardan biraz çekinen bu minik yavru anne kedi tarafınca benimsenmiş, yavrularından ayırt edilmeden beslenmiş.
Bu fotoğraf hakkında bir şeyler
Aileden bağımsız bahçe sakinleri içinde bir de genç bir erkek kedi bulunuyor. Çoklukla kasılarak yürüyen ve uzun uzun kaşınan bu delikanlı, yerin yenilerinden. Akademi takımı, pek gerilimli gözüken bu genç kedinin bir de bedenindeki kızarıklıkları fark edince onu çabucak hayvan hastanesine götürmüş. Halbuki erkek kediler, hakimiyet kurdukları bir yerde hakimiyetlerini kaybettiklerinde ya da güvendiği ortamdan uzaklaştıklarında bu biçimde alerjik tepkiler gösterebilirlermiş. Son durağımız olan Zeyrek Akademi kedileri içinde bir de ismi lisanlara destan bir “Süslü” var. bir süre akademinin bahçesinde Süslü’yü aradıysak da gözlerden uzak kalmayı yeğleyen bu nadide kediyi fotoğraflama erdemine erişemedik. Dönüş yolunda olur da görürsem diye “Nasıl bir kedi?” diye sorduğumda, “Süslü’yü gördüğünde tanırsın” karşılığını aldım.
ÇATLADIKAPI’DA ARTAN KEDİ NÜFUSU
Tesis etrafında günden güne artan kedi nüfusu çalışanlar tarafınca fark edilince tesisin yanına hoş bir kedi konutu konulmuş. Masa ve sandalye doruklarında gezmekten hoşnut olan kediler çabucak hemen bu yeni konutu benimseyememiş. Fakat tesis çalışanları soğuk havalar geldiğinde kedilerin bu konuttan şad kalacağını öngörüyor.
Tesis çalışanlarından Faruk Öneş, yavru kedilerin sayısının arttığını lakin biraz büyüdükten daha sonra yavruların civar semtlere dağıldıklarını anlatıyor. Tesisteki yavrular içerisinde favorisi “Minnak”. Öneş, eşini ikna edip çabucak hemen yeni doğan bir yavru olan Minnak’ı sahiplenmek istiyor.
Fatih, baştan başa kedilerle süslü semtlerden biri olarak öne çıkıyor. Boş vakit içinderında komik kedi görüntüleri ile değerlendirmeyi seçenler, şayet pozisyonunuz Fatih ise gb’larınız cebinizde kalıyor.
Her köşe başında size meraklı gözlerle bakan, kaldırım taşlarından pencere pervazlarına, alçak duvarlardan çöp kutularına hoplayıp zıplayan kediler, türlü muzipliklerle Fatihlilerin günlük yaşantısına minik heyecanlar katıyor.
Pekala, Fatih semtinin en ünlü kedileri nerede yaşıyor? Semtin kedilerinin izini sürerek Suriçi’nde bir günümüzü geçirdik.
KÜTÜPHANE MUHAFIZLARI
Kedilerin kütüphane muhafızlığı çok eskiye, Osmanlı periyoduna dayanıyor. Osmanlı’da el yazması yapıtları, kitapları fareler yemesin diye kütüphanelerde kediler beslenirmiş.
Günümüzde gelişen altyapı çalışmalarıyla fareler kitaplar için tehdit olmaktan çıksa da kediler kütüphanelerdeki mevzilerini bugün dahi terk etmemiş. Bu niçinle keşif seyahatimizin birinci durağı Fatih Merkez Kütüphanesi’ydi.
Fatih Belediye Lideri Mehmet Ergün Turan da tüm Fatihliler üzere sokak hayvanlarına sahip çıkıyor. Turan, Fatih’te açtıkları Sokak Hayvanları Tedavi Merkezi’nde bin 500 sahipsiz hayvana mesken sahipliği yaptıklarını belirtiyor . Hayvan gönüllülerinin eğitildiğini ve sokaktaki başıboş hayvanların hem bakımlarıyla birebir vakitte hastalıklarıyla belediye olarak ilgilendiklerini lisana getiren Turan, “Onlar Allah’ın bize emaneti” diyor.
40 bini aşkın kitabıyla İstanbul’un en büyük kütüphaneleri içinde yerini alan Merkez Kütüphanesi, Fatih Belediyesi Hizmet Binası içerisinde yer alıyor. Yer katta yer alan her sıcak ve sessiz yerin müdavimi olan kediler, burayı da es geçmemiş. Otomatik kapı her açıldığında bir öğrenci, bir kedi içeri dalıyor.
Kedilerin birtakımı bekleme alanındaki öğrencilerin kucaklarında uyurken birtakımı da kütüphanenin ortasından geçip art bahçeye çıkarak soluklanıyor.
Çatladıkapı Toplumsal Tesislerinde masalar içinde seyrüseferde olan bu kediler, hem tesis çalışanları birebir vakitte müşteriler tarafınca da hem seviliyor hem besleniyor.
PAMUK YA DA PAKİZE
İkinci durağımız tarihi Davutpaşa Medresesi. Lisansüstü araştırma merkezi olarak 14 oda ve 1 baş odasıyla hizmet veren bu yer, çalışma alanı bulmakta zorlanan lisans ve doktora öğrencilerine tahsis edilmiş. Lisansüstü öğrencisi olmanın yanında müracaat için gereken koşullardan biri de Pamuk/Pakize’nin gönlünü kazanmak. Medresenin Ali Kuşçu odasında ikamet eden bu nevi şahsına münhasır kedi, medreseye farklı hiç bir kedinin girmesine müsaade vermiyor.
“İlim Çin’de dahi olsa gidip alınız” düsturunu benimseyen bu pamuk kedi, branş fark etmeksizin her öğrencinin masasında, kitaplarının notlarının içinde merakla dolanıyor. Medreseye çalışmaya gelen her öğrenci Pakize ile ilgili farklı bir anı anlatıyor.
Her branşın maskotu olan bu kediye öğrencilerin bir kısmı “Pakize” diye seslenirken bir kısmı “Pamuk” diyor. Pakize, kışları odalardaki ısıtıcıların üzerine yazları ise bahçedeki siyah sütunların üzerine konuşlanıyor. Gözalıcı tüylerine dokunduğunuzda hem siz tıpkı vakitte Pakize su koyuveriyorsunuz… Tüm gerginliğinizi alıp götüren bir uysallığa sahip bu kediye ayrıyeten Instagram’da @medresekedisipamuk adresinden ulaşabilirsiniz.
Sanayi ve Teknoloji Bakanı Mustafa Varank
Son günlerde pek ortalıkta gözükmeyen bu kedi belediyeyi ziyarete gelen Sanayi ve Teknoloji Bakanı Mustafa Varank’ın da gözdesi olmuş. Hoş olduğu kadar uyuşuk ve ağırkanlı olan bu kedi söylenene bakılırsa günlerdir kütüphaneye uğramamış. Kütüphane nazaranvlileri Bilge için endişeli…
Çatladıkapı Toplumsal Tesis çalışanlarından Faruk Öneş, yavru kedilerin sayısının arttığını lakin biraz büyüdükten daha sonra yavruların civar semtlere dağıldıklarını anlatıyor.
KEDİ AKADEMİSİ
Somut ve somut olmayan kültürel mirasımızın korunması emeliyle çalışmaların yapıldığı ve projelerin geliştirildiği Zeyrek Akademi, Fatih’in somut hoşluklarından olan kedilere de konut sahipliği yapıyor. Bahçesinde 10’dan fazla kedinin ikamet ettiği bu tarihi binanın işçisi ve kediler içinde kuvvetli bir muhabbet var. Hangi saatte hangi kedi nerededir hepsi işçi kayıt sistemi üzere hafızalara kaydedilmiş.
Bahçedeki kedilerin büyük bir kısmı tıpkı aileye mensup. Anne ve yavru kedilerinden oluşan bu aile de yavrular büyüse de validelerinin dizlerinin tabanından ayrılmamışlar. Bahçede aile haricindeki kedilerden biri -benim taktığım isimle- “Evlatlık”. Başka kardeşler üzere siyah-beyaz tüyleri ile aileye çok uyumlu bu kedinin başında üçgen biçiminde bir beyazlık var. Anne kedi, Murat Menteş’in, “Sokaklardaki kedi ve köpekler, bize emanet edilmiş dilsiz yetimlerdir” makalesini bizden çok daha evvel okumuş olmalı ki bu kimsesiz kediye sahip çıkmış. İnsanlardan biraz çekinen bu minik yavru anne kedi tarafınca benimsenmiş, yavrularından ayırt edilmeden beslenmiş.
Bu fotoğraf hakkında bir şeyler
Aileden bağımsız bahçe sakinleri içinde bir de genç bir erkek kedi bulunuyor. Çoklukla kasılarak yürüyen ve uzun uzun kaşınan bu delikanlı, yerin yenilerinden. Akademi takımı, pek gerilimli gözüken bu genç kedinin bir de bedenindeki kızarıklıkları fark edince onu çabucak hayvan hastanesine götürmüş. Halbuki erkek kediler, hakimiyet kurdukları bir yerde hakimiyetlerini kaybettiklerinde ya da güvendiği ortamdan uzaklaştıklarında bu biçimde alerjik tepkiler gösterebilirlermiş. Son durağımız olan Zeyrek Akademi kedileri içinde bir de ismi lisanlara destan bir “Süslü” var. bir süre akademinin bahçesinde Süslü’yü aradıysak da gözlerden uzak kalmayı yeğleyen bu nadide kediyi fotoğraflama erdemine erişemedik. Dönüş yolunda olur da görürsem diye “Nasıl bir kedi?” diye sorduğumda, “Süslü’yü gördüğünde tanırsın” karşılığını aldım.
ÇATLADIKAPI’DA ARTAN KEDİ NÜFUSU
Tesis etrafında günden güne artan kedi nüfusu çalışanlar tarafınca fark edilince tesisin yanına hoş bir kedi konutu konulmuş. Masa ve sandalye doruklarında gezmekten hoşnut olan kediler çabucak hemen bu yeni konutu benimseyememiş. Fakat tesis çalışanları soğuk havalar geldiğinde kedilerin bu konuttan şad kalacağını öngörüyor.
Tesis çalışanlarından Faruk Öneş, yavru kedilerin sayısının arttığını lakin biraz büyüdükten daha sonra yavruların civar semtlere dağıldıklarını anlatıyor. Tesisteki yavrular içerisinde favorisi “Minnak”. Öneş, eşini ikna edip çabucak hemen yeni doğan bir yavru olan Minnak’ı sahiplenmek istiyor.