Türkiye’de gençler geleceğinden umutsuz: Bu ülkede yaşamak kendimi epey kıymetsiz hissettiriyor

BordoBereli

Genel Mod
Global Mod
OECD’nin 36 ülkede yapılan araştırmasında, gençlere yönelttiği “Ekonomik durumunuza dair az yahut fazlaca kaygınız var mı?” sorusuna en karamsar karşılıkları veren birinci dört ülke içinde Türkiye de var. Başka ülkeler ise Şili, Meksika ve Slovenya. Türkiye’de dört gençten üçü “Evet, kaygılıyım” cevabını vermiş. Araştırmaya göre, Türkiye’de gençlerin yüzde 65’inin ailesinden bir kişi işini kaybetmiş.

Haftalık yayınlanan Gazete Oksijen’den Mine Şenocaklı, “ekonomik kriz ve işsizlik” kaygısı taşıyan gençleri dinledi.

Kocaeli Üniversitesi Türk Lisanı ve Edebiyatı öğrencisi 23 yaşındaki Ömer Müçteba Bağcı, “Mezun olunca ne yapacaksın? İş bulamamak konusunda kaygılı misin?” sorusuna, “Birinci sınıftan beri telaşlıyım. Hele pandemiden daha sonra düzgünce kaygılıyım. Herbiçimde telaşlı olmayan epeyce küçük bir kesim vardır, ki onlar da doğuştan avantajlı olan kısımdır. Ülkenin badirede olduğunu kimse inkar edemez herbiçimde” formunda cevap verirken, geleceğe dair umudunun olmadığını lisana getirdi.

“Geçinebiliyoruz derken, yeme-içmeyi hallediyoruz”

Aile konutuna döndüğünü belirten Bağcı, “Ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Her şey belgisiz. Bir kız kardeşim var, annem konut bayanı, babam oto cazip, geçinebiliyoruz. Geçinebiliyoruz derken, yani yeme-içmeyi hallediyoruz, bunun haricinde bir harcamamız yok. bir daha de etrafımdaki sorunları görür görmez şükrediyorum.” diye konuştu.

“Dalga geçtiğimiz ülkeler üzere olduk”

Türk Lisanı ve Edebiyatı’ndan mezun 24 yaşındaki Salih Cuğ, bir ay evvel mesleğiyle hiç ilgisi olmayan bir işte çalışmaya başlamış. Taban ücretle… “Uzun mühlet iş aradım bulamadım. Tanıdık olmadan minimum fiyata bile iş bulmanız mümkün değil… Evvelce daima haberler çıkardı. Çin’de, Vietnam’da beşerler günde 5 dolara çalışıyor diye. Onlarla dalga geçerdik. Artık biz de o ülkeler üzere olduk. Aldığımız maaşlar 350-400 dolar” diyor.

“KPSS’de mülakatta malum sebeplerle eleniyorsunuz”

Hâkim Çilekçi Türk Lisanı ve Edebiyatı’ndan yeni mezun, dört ay evvel bir iş bulmuş. 3 bin 500 lira maaşla… Lakin tıpkı arkadaşı Salih üzere, o da eğitimiyle ilgisiz bir işte çalışıyor. Tıbbi mümessillik yapıyor, yani ilaç satıyor… “KPSS’ye girecek misiniz” sorusunu, “Girmeyi hiç düşünmedim, çünkü kazanabileceğimden hiç umudum yok açıkçası.

Bizim kısımdan çok az insan alıyorlar bu bir… İkincisi, aslına bakarsan ne kadar başarılı olursanız olun imtihanda, mülakatta malum sebeplerle eleniyorsunuz. Bir arkadaşım imtihandan 89 aldı, mülakatta 50 alıp atanamadı. Bizim için vakit kaybı KPSS, para kazanmamız lazım, girmeyeceğiz

” diye yanıtlıyor.

“Keşke 20-30 yıl evvel genç olsaydık”

Hâkim ailesiyle oturuyor. 12 yaşında bir kız kardeşi var, şimdiden onun daha yeterli şartlarda üniversitede okuması için ne yapabileceğini düşünüyor. “Bütün arkadaşlarım, ‘Keşke 20-30 yıl evvel yaşasaydık’ der oldu. Dedemle benim ömrüm içinde hiç bir fark yok. O da gezemiyor. Ben de… Lakin o biraz yaşlılıktan meskende oturuyor. Ha ben 24 yaşındayım, pekala genç miyim? Hepimiz dedem üzere yaşıyoruz işte” diyor.

Denizhan Bozkurt, Piri Reis Üniversitesi Sanayi Mühendisliği son sınıf öğrencisi, yüzde 75 bursla okuyor. “Bu ülkede yaşamak kendimi epeyce bedelsiz hissettiriyor. Müsamaha yok. Hiç kimseye, hele gençlere hiç hürmet duyulmuyor, hele ki hayat biçimlerine” diye giriyor kelama.
 
Üst